Marita de Sterck

Toon alleen recensies op Leestafel van Marita de Sterck in de categorie:

Marita de Sterck op internet:

De hondeneters
Marita de Sterck

"Opgedragen aan mijn vader die tien was toen de grote oorlog uitbrak waarin hij tot zijn laatst dag zou verwijlen, aan zijn moeder en zusjes, aan de oorlog gestorven; aan mijn moeder, die met vier kleine kinderen naar Frankrijk vluchtte, waar ze er een moest begraven. En aan de ontelbare families die door de grote oorlog zijn getroffen."

Voorin het boek van Marita de Sterck staan behalve bovenstaande opdracht ook enkele motto's. Het is meteen duidelijk wat voor soort boek je gaat lezen. Het is wederom een schrijnend verhaal over die oorlog die zo'n enorme impact heeft gehad, vooral op het Vlaamse volk.
Het boek speelt in de buurt van Mechelen. Daar woont Victor, een jongen van bijna achttien. Victor lijdt aan epilepsie, en wordt door zijn ouders, vooral zijn moeder, met alle zorg, teveel eigenlijk, omringd. Hij mag zelfs niet alleen in bad. Op de deur van zijn kamer hangt een papier met regels waar hij zich aan zou moeten houden.
'de zieke moet regelmatig eten, maar altijd lichte kost, zoals melkpap en groentebrij. Verboden zijn zout, peper, exotische kruiden, vlees van jongeof wilde dieren, en vooral chocolade'
Er zijn zeven van dit soort onzinnige regels, waarbij je je wel moet bedenken dat het 1917 was. Maar Victor is het beu. Hij heeft genoeg aan zijn hond. Django waarschuwt hem als er een aanval aankomt en vangt hem op in zijn val. Maar nu is Django weg. Iemand heeft hem buitengelaten en hij is niet teruggekomen.
De lezer weet al dat de hond in handen gevallen is van een hondenslachter, verderop in het dorpje Boom. In tijden van honger zijn ook huisdieren hun leven niet zeker. Prosper, de slachter, heeft de hond -gelukkig- nog niet geslacht. Er zijn problemen: de honden in de kooi zijn dol geworden, ze vechten om een bot... en dat bot heeft hij hen niet gegeven! Met gevaar voor eigen leven ziet hij kans het bot uit de kooi te halen, en men constateert al gauw dat het een menselijk dijbeen is.

In een fijn geweven verhaal worden deze twee verhalen gemixt: Victor die thuis is weggelopen om zijn hond te zoeken en het raadsel van dat bot in de hondenkooi. Op de achtergrond speelt het verhaal van de oorlog: Victors broer die zich aan het front bevindt, speelt een rol zonder dat hij daadwerkelijk in het verhaal meedoet.
De tocht van Victor, zijn ontmoetingen met het mooiste meisje van de wereld en met de straatmadelieven, het is allemaal in een wonderlijk verhaal gegoten. Een verhaal over mensen die zo goed en kwaad als het kan moeten zien om te gaan met de gruwelen van de oorlog, die hun leven heeft overgenomen. Over de grenzen van de menselijkheid, over liefde en verraad.

Deels is het gebaseerd op echte gebeurtenissen, en ja, hondenslachters waren een bekend verschijnsel in die tijd. Achterin het boek een kaart van de tocht van Victor, die de lezer na kan lopen, al zal hij natuurlijk een heelander landschap zien dan die beschreven wordt in het boek.
Het is een indrukwekkend verhaal geworden, een mooi geschreven boek, dat de harde kant van het leven niet schuwt. Prachtig.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: