Do Van Ranst
Moeders zijn gevaarlijk met messen
"Ik vind het belachelijk dat een gebouw een naam heeft, want een naam heeft toch alleen maar zin als je die af en toe om wat voor reden dan ook moet roepen en gebouwen kunnen bij mijn weten niets horen."
Er heerst een soort klassenverdeling: wie het meest onderaan woont is van een betere stand, en heeft meer geld, dan wie helemaal boven op de elfde etage woont.
"Wij wonen op de vijfde, maar soms voelt het alsof we zo op de tiende zouden kunnen wonen. Dat komt omdat mijn moeder van een uitkering leeft. Soms klust ze wel bij. Ze poetst hier en daar, maar dat is maar heel soms, omdat ze de hele tijd op mijn zusje moet passen."
Jef ziet niet hoe zijn moeder er onder lijdt dat ze nooit eens weg kan. Hij vindt dat ze maar bij een rare club is: de Duitse messenclub. Ze heeft een set messen waar ze erg trots en zuinig op is, en ze regelt reisjes voor de club. Naar Solingen natuurlijk. Maar zelf kan ze nooit mee, vanwege Iene.
Jef brengt zijn dagen door met Iene, hij neemt haar mee naar buiten, naar het glazenflessenveld. Ook heeft hij een vriend, Suleyman, die op de elfde woont. Ze zijn vrienden, ze doen van alles samen, maar tegelijk voel je dat Jef op zijn vriend neerkijkt. Hij woont immers op de elfde!
Maar als hij zijn plan bedenkt om Harry weg te jagen, dan is Suleyman natuurlijk goed genoeg om hem te helpen. En de jongen doet het nog ook.
Het hoe en wat verklap ik niet, het is een morbide idee! En de titel, tja, dat moet je zelf ook maar lezen. Het is een zeer apart verhaal!
ISBN 9789059082762 | Paperback | 160 pagina's | Davidsfonds Uitgeverij | juni 2008
Leeftijd 13+
© Marjo, 04 mei 2009