Coraline
Neil Gaiman

Coraline Jones, haar leeftijd wordt nergens genoemd maar ik schat haar ongeveer tien jaar, heeft grote vakantie en verveelt zich af en toe. Zij is kort geleden samen met haar vader en moeder verhuisd naar een appartement in een groot huis. Beneden wonen juffrouw Spink en juffrouw Forcible met hun hondjes, boven hen woont een oude, vreemde meneer die zegt een muizencircus aan het africhten te zijn, dat helaas nog niet klaar is voor een optreden.
Als ze weer een keer niet weet wat ze moet doen gaat ze op ontdekkingstocht in het nieuwe huis, telt alle blauwe dingen, alle ramen en alle deuren en ontdekt de heetwaterketel. Het huis heeft dertien ramen en veertien deuren.
De veertiende deur, in de mooie kamer waar de lelijke geërfde meubels van grootmoeder staan, is op slot. Coraline krijgt de sleutel van haar moeder, maar helaas: achter de deur blijkt alleen een bakstenen muur te zijn. Volgens moeder is er achter de deur een lege woning, die nog te koop staat. Haar moeder draait de deur niet meer op slot, waarom zou ze? Er is toch niets achter.
De volgende dag drinkt ze bij de juffrouwen beneden een kopje thee en zij “lezen haar theebladeren”. Ze zijn het erover eens dat Coraline in groot gevaar verkeert. Ze geven haar bij vertrek ter bescherming een steen met een gat erin: “Soms zijn die goed tegen slechte dingen”.
Als ze weer een dag later met haar moeder terugkomt uit de stad, waar ze nieuwe schoolkleren hebben gekocht, gaat ze opnieuw op onderzoek uit. Achter de deur die nergens naar toe gaat is opeens geen bakstenen muur meer maar een gang. Een gang, die er hetzelfde uitziet als de gang in haar eigen huis. In dat andere huis wonen een andere vader en moeder die er net zo uitzien als haar eigen ouders, alleen hebben ze wat spitse vingers, een witte huid en hebben ze geen ogen, maar zwarte kralen op die plek. Ze blijkt er een eigen kamer te hebben met wonderlijk speelgoed en eet er een heerlijke lunch van kip met doperwtjes. Coraline keert na dit bezoek aan het huis aan de andere kant van de muur terug naar hun eigen flat, maar helaas: haar vader en moeder komen die dag niet meer terug, en de volgende dag ook niet. Na twee dagen wachten ziet ze in de spiegel in de gang haar ouders die in spiegelschrift “help ons” op het glas schrijven. Coraline vertrekt opnieuw naar het buurhuis om haar ouders te zoeken...

Spannend, griezelig, soms aandoenlijk kinderboek, geschreven op een prettige, maar vooral humoristische toon. Hoewel Coraline allerlei vreemde en vooral enge dingen beleeft zou ze toch zomaar je buurmeisje kunnen zijn!

In het boek staat een prachtig motto: “Sprookjes zijn meer dan waar: niet omdat ze ons vertellen dat draken bestaan, maar omdat ze ons vertellen dat draken verslagen kunnen worden.” (G.K. Chesterton)

ISBN 9024548101 | Gebonden | 173 pagina's | Luitingh-Sijthoff | 2003

© janna, augustus 2006

Lees de reacties op het forum en/of reageer: