Marjolijn Hof

Toon alleen recensies op Leestafel van Marjolijn Hof in de categorie:
 

Moeder nummer nul Moeder nummer nul


Een voor een zijn we niet zo opvallend, maar wie ons samen ziet weet meteen dat er iets niet klopt.

Het is duidelijk: een geadopteerd kind is aan het woord. Het is de twaalfjarige Fejzo. Hij en zijn drie jaar oudere zus zijn allebei geadopteerd. An is Chinees, Fezjo is Bosnisch. Hun ouders hebben hen alles verteld wat ze weten over hun biologische ouders, maar dat is niet zo veel. An Bing is een vondeling, Fezjo is afgestaan. Van hem zou in principe een moeder gevonden kunnen worden, maar het interesseert hem niet zoveel.
Tot er op een dag een nieuw meisje in de buurt komt wonen dat vragen stelt: hoe komt het dat hij zo goed kan tekenen? Misschien is zijn moeder wel kunstenares! Zou het niet spannend zijn om haar te vinden? Maud zit Fezjo aardig op te stoken. Om hem, als ze hem warm heeft, het vervolgens alleen uit te laten zoeken!
Fezjo zit vaak in het park te tekenen, dat doet hij liever dan voetballen met zijn vrienden: vogels tekenen, en observeren. En hij ontdekt dat die gevaarlijke 'broodjatter' gewoon een zwerver is.


Onbekend maakt onbemind, dat is wel een van de thema's van dit boek. Het heeft zijdelings ook te maken met het hoofdthema, adoptie. Marjolijn Hof, die zelf geadopteerd is, laat meerdere facetten aan de orde komen, door de verhalen van An Bing en Fezjo zo verschillend te maken. Verder gaat het over gewone kinderen van een jaar of twaalf, en is eigenlijk ook het taalgebruik meer voor jongere kinderen.
Dit boek staat op de lijst voor de Jonge Jury, maar zou qua schrijfstijl meer bij de kinderjury passen 'Moeder nummer nul' is de biologische moeder. Fezjo vindt het namelijk helemaal niet leuk om zijn moeder nummer twee te maken, zij is immers wel de belangrijkste in zijn leven! En nu blijft ze mooi nummer een!
Er zitten leuke vondsten in het boek, niet alleen de taal, maar ook de manier waarop Fezjo omgaat met het idee van twee moeders. Wil hij moeder nummer nul wel leren kennen? En: wil zij hem wel kennen? Hij fantaseert bij allerlie situaties een moeder erbij, soms schrikt hij er zelf van, soms is het ook wel komisch.

'Mijn lijf zat vol kleine zwaaiende handjes.'

'Bing kwam binnen zonder kloppen. Niet helemaal, ze stak alleen haar hoofd om de hoek van de deur. Maar ze had moeten kloppen, want een hoofd is het belangrijkste.'



ISBN 9789045107257 | Hardcover | 127 pagina's | Querido Kinderboeken | november 2008

© Marjo, 23 januari 2010


Lees de reacties op het forum en/of reageer: