Kate DiCamillo

  Categorie: Recensies 10-12jr

Neem mijn hand Neem mijn hand


‘Ze waren met z’n drieën, drie meisjes.
Ze stonden naast elkaar.
Ze stonden in de houding.’


Dit is het intrigerende begin van een bijzonder verhaal over jawel, drie meisjes: Raymie Clarke, Louise Olifante en Billie Tapinski. Ze kenden elkaar niet voor ze op les kwamen om te leren twirlen, bij de strenge Ida Ney, zogezegd twirlkampioene. (Twirling is een showsport waarin gewerkt wordt met de baton (stok of stick) tijdens gymnastiek- en dansoefeningen op ritmische muziek.) De sport zelf lijkt geen van de meisjes echt te interesseren, ze hebben ieder hun motivatie om daar te zijn.

Raymie,een sociaalvoelend naïef kind, is het belangrijkste personage. Zij lijkt de meest gedrevene, zij wil zo ontzettend graag Mini Miss Midden-Florida Autobanden 1975 worden: dan komt haar foto in de krant en dat ziet haar vader dan, en dan komt hij zeker terug naar huis. Denkt ze. Haar vader heeft onlangs de benen genomen met de tandartsassistente.

Tot haar schrik wil ook Louise Mini Miss Midden-Florida Autobanden 1975 worden. Louise is een gevoelig kind 'met sponzige longen', ze valt snel flauw, maar al snel blijkt hoe dat komt en als zij vertelt waarom ze wil winnen, weet Raymie niet zo zeker meer of dat geen betere reden is. De kat van Louise, Archie, is namelijk weggebracht naar Vriendelijkste Dierencentrum, omdat zij en haar oma geen geld meer hadden voor eten. Maar daar was de kat toch goed af? zegt Louise: ze zou drie keer per dag te eten krijgen en gekroeld worden!

Het derde meisje Billie, dochter van een politieman, is een nuchter kordaat kind. Vindingrijk en: in het bezit van een handig mes. Zij zegt meteen: die kat leeft niet meer! Natuurlijk wil Louise dat niet geloven. En Billie zelf? Waarom is zij op die les? Want al snel blijkt dat ze al heel goed kan twirlen. Ja duh, zegt ze, mijn moeder is twirlkampioen! Haar reden om daar te zijn, is nogal twijfelachtig: zij wil de wedstrijd saboteren.


Iedere dag komen de meisjes bij elkaar, al komt er van de lessen niet veel terecht. Voor die missverkiezing moeten ook goede daden verricht worden, waardoor ze in vreemde situaties belanden.
De drie heel verschillende meisjes, uit verschillende milieus, bouwen een vriendschap op, tegen de achtergrond van die raadselachtige Mini Miss Midden-Florida Autobanden 1975-verkiezing. De drie Rancheros, zoals ze zich noemen, beleven hun avonturen niet of nauwelijks gestoord door volwassenen die hun opvoeders zijn, eerder geholpen door volwassenen die hun kindzijn niet vergeten zijn.

Een ontroerend verhaal, dat wel voor de betere lezer is. Het is een nogal Amerikaanse setting, maar de vriendschap van de meisjes en hun ontwikkeling die samenhangt met het verhaal, zijn universeel. De meisjes moeten leren hun eigen leven te leiden. Of hen dat lukt doet er niet zoveel toe.  Het verhaal is overtuigend. Het is humoristisch en raak geschreven, zonder opdringerige levenslessen. Mooie zinnen, al zullen die eerder de eventuele voorlezer opvallen.
Het lezen van dit boek is een belevenis vanuit de kinderen die zelf het verhaal vormen.

Kate DiCamillo (1964, Philadelphia) schrijft verhalen voor lezers van zo´n tien jaar en ouder, waar ze in binnen- en buitenland succesvol mee is. In 2007 kreeg ze een Zilveren Griffel voor De wonderbaarlijke reis van Edward Tulane.


ISBN 9789401435567 | Hardcover | 264 pagina's | Uitgeverij Lannoo | augustus 2016
Vertaald door Harry Pallemans | Leeftijd: 10+

© Marjo, 05 maart 2017


Lees de reacties op het forum en/of reageer: