Karen Curé
Categorie: Recensies 10-12jr
Koningskind
Voor Helène (Leentje) Withofs start die dag het laatste jaar op de katholieke basisschool van Woestkapelle. Op diezelfde dag ziet ze ook voor het eerst haar nieuwe klasgenoot Florentine uit Burundi. 'Ze zag er anders uit dan wij allemaal. [...] Ik kreeg zin om haar aan te raken, om te voelen of haar kleur echt was.' vertelt Leentje. Florentine is de dochter van een prins, ze moesten weg uit Burundi en nu wonen ze incognito in Woestkapelle. Aanvankelijk gelooft Leentje het niet maar het blijkt toch waar te zijn. Volgens de verhalen hebben ze zelfs een leeuw in de tuin...
De school is vrij streng, kinderen moeten allemaal een schooluniform dragen bestaande uit een grijze rok en witte blouse. Het valt Leentje op dat Florentine oorbellen in heeft en dat is tegen het schoolreglement. Voordat Leentje er erg in heeft zegt ze dat ook hardop in de klas. Tot haar verbazing valt de juf tegen haar uit, ze moet zich met haar eigen zaken bemoeien. Leentje snapt er niets van. Ze wilde alleen maar er op wijzen omdat Florentine vast niet wist dat het niet mocht. Florentine vat het ook verkeerd op en vanaf die tijd is er constant wrijving tussen Florentine en Leentje.
Leentje denkt, als Florentine gouden oorbellen mag dragen dan mag ik ook wel mijn bruine Kickers met groene hielen en gele stippen dragen in plaats van die knellende zwarte veterschoenen. Maar helaas, zij moet bij Zuster Directrice komen en krijgt een hele preek te horen én ook nog eens een vervelende straftaak. Het is niet eerlijk, vindt Leentje. Iedereen dweept met Florentine, alle aandacht is op haar gericht en zij mag veel meer dan de andere leerlingen en krijgt zelfs geen straf als ze iets uitspookt.
De nieuwe juf is ook al heel anders. Leentje is gek op opstellen maken en kan dat ook goed maar nu mogen ze geen eigen onderwerp meer kiezen en fantasie wordt afgestraft. Voor het eerst haalt ze slechte cijfers voor haar opstellen. Als Florentine dan ook nog Leentjes plaats inneemt omdat 'de rol beter bij Florentine past' in het kersttoneel heeft Leentje er genoeg van! Ze komt in opstand! Maar zelfs dat helpt niet.
Het tij keert letterlijk voor Leentje als er noodweer uitbreekt en het water steeds hoger stijgt... Vindingrijke en fantasievolle Leentje doet allemaal dingen waar ze veel problemen door kan krijgen maar spijt heeft ze nergens van...
Een leuk en grappig verhaal dat allerlei onderwerpen behandelt. De schrijfster heeft mooi weergegeven hoe dingen in de jaren '70 veranderden.
Florentine is een van de eerste buitenlandse kinderen op school en had veel bekijks. Ook was er sprake van positieve discriminatie - tot frustratie van Leentje omdat ze niet snapt waarom er ineens met twee maten gemeten wordt -.
Leentje zit op een heel strenge nonnenschool. Grappig is om te lezen dat meisjes in lange broek uit den boze zijn. Hoe hard het ook vriest een meisje draagt een rok, punt uit. Tegen een lerares ingaan kan écht niet, ook al heb je honderd keer gelijk. De seksuele voorlichting wordt met veel gegniffel in de klas gegeven en de (eerste) menstruatie is ook iets waar je niet over spreekt. Naast deze zaken spelen ook groei, jaloezie en vriendschap een flinke rol in dit fantasievolle verhaal.
Karin Curé heeft zich goed weten te verplaatsen in een meisje van twaalf waardoor Leentje erg geloofwaardig overkomt.
Prima boek.
ISBN 9789044818307 | Hardcover | 165 pagina's | Clavis Uitgeverij | december 2012
Leeftijd: 11+
© Dettie, 20 december 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het meisje dat in een doosje wilde kruipen
'Een jaar is zo voorbij', zei papa.
'Je krijgt nieuwe vriendinnen,' beloofde mama. 'Misschien wil je dan zelfs niet meer terug naar Chili, je bent tenslotte een Belgisch meisje.'
Monica wil geen nieuwe vriendinnen en zeker geen Belgische. Ze wil Luna Paz. Ze kennen elkaar vanaf hun eerste studiejaar. Onafscheidelijk, la Luna en la Gringa, zoals de Dikke en de Dunne.
Luna Paz heeft Monica een juwelendoosje gegeven, een blikken doosje met op het deksel de zeenimf, La Pincoya. In het doosje komen geen juwelen maar briefjes met afspraken. Op elk briefje staat een afspraak die Monica met zichzelf maakt voor als ze weer terug is in Chili.
Maar ondertussen moet ze zich wel zien te redden in België. Mama heeft een heel leuke baan gevonden en papa zoekt nog werk. Monica moet natuurlijk naar school en ze vindt het vreselijk moeilijk. Ze mist haar vriendin Luna heel erg. Ze barst van de heimwee. Op school lukt het haar ook niet om contact te maken, ze geeft steeds stugge antwoorden als iemand haar wat vraagt. Het enige wat ze wil is terug naar Chili.
Haar zus Marisol past zich veel sneller aan, die heeft gelijk weer vriendinnen. Maar Monica vindt dat geen vriendinnen, de ene keer is het ene meisje haar beste vriendin en de volgende week is weer iemand anders haar beste vriendin en vindt ze haar vorige vriendin stom. Nee, Luna en Monica dát waren pas vriendinnen, échte vriendinnen.
Monica mailt veel naar Luna maar die heeft geen eigen computer, ze moet dan naar een internetcafé of naar haar vaders werk, dus veel antwoord krijgt ze niet. Monica schrijft dan maar een brief en als ze een kaartje terugkrijgt is ze boos. Waarom geen brief?
Kortom, Monica heeft het moeilijk met haar nieuwe leven. Daarbij moet ze ook nog elke woensdagmiddag naar oma. Oma kan heel weinig, ze ligt aldoor in bed. De verpleegsters komen af en toe eens kijken en oma is altijd aan het mopperen op ze. Ook tegen Monica is ze niet echt leuk. Oma is een beetje verbitterd. Monica snapt dat niet, ze doet toch niets verkeerd? Maar af en toe zegt oma iets dat Monica een raar gevoel geeft.Hoe kan het dat oma bepaalde dingen weet? Zoals de tekst van het Spaanse liedje? Waarom krijgt ze zo'n gek gevoel als oma iets zegt over 'Koekie'?
Soms is Monica bang, zal oma wel beter worden? Zullen ze wel terug gaan naar Chili? Oma wil in het begin liever niets over Chili horen maar Monica maakt tekeningen en vertelt oma hoe het er daar uit zag en welke verhalen er in Chili verteld werden, zoals over de zeenimf. Langzamerhand ontdooit oma. En dan mag Luna Paz komen logeren! Monica is gek van blijdschap. Maar Luna opent haar de ogen, in haar onschuld zegt ze dingen die Monica heel moeilijk vindt maar toch is het goed dat Monica nu eindelijk alles weet. De puzzel valt in elkaar.
Een apart verhaal. Monica is een gesloten meisje maar inwendig stormt het. Ze mist Chili vreselijk maar het lijkt of haar ouders en zus nooit in Chili geweest zijn, ze praten er nooit over. Dankzij de bezoeken aan oma kan Monica toch haar verhalen over Chili kwijt. De verhalen kunnen over het huis in Chili of vrienden gaan maar Monica vertelt ook de legendes. Zij vertelt ze als mooi verhaal aan oma, maar oma snapt de dieperliggende gedachte achter de legendes heel goed en raakt af en toe ontroerd.
Door de mix van verhalen over Chili en de groei in de omgang met oma is het een verrassend boek geworden.
ISBN 9789044813418 | Hardcover | 107 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2010
Leeftijd: 11+
© Dettie, 21 september 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: