Joke van Leeuwen
Categorie: Recensies 10-12jr
Iep!
En paden.
Daar lopen wel eens mensen over, en torren en slakken. Torren en slakken weten niet dat ze daar lopen. Mensen wel. Zoals de man in de verte. Hij kijkt naar de vogels.
En hij weet het”
Zo begint “Iep”en de toon is meteen gezet, want de taal is prachtig. Filosofisch bijna af en toe.
De man uit de eerste regels is Warre, Warre houdt van vogels, en vooral van het kijken naar vogels. Op een dag kijkt hij, al vogels kijkend, onder een struik. Dat doet hij anders nooit, maar die dag wel.
Onder de struik ligt een sóórt vogel, maar dan met beentjes, maar ook met vleugeltjes, het is een vogel in de vorm van een meisje: Viegeltje. Warre neemt haar mee naar huis en ontfermt zich over haar, samen met zijn vrouw Tine. Ze verstoppen haar vleugeltjes. Dat wel. Want dat zullen de mensen niet begrijpen, een vogelmeisje met vleugeltjes. Warre en Tine zorgen voor Viegeltje met alles wat ze in zich hebben. Maar op een dag blijkt Vliegeltje toch gevlogen. Zonder dag te zeggen. Dat is nog het ergste. Dat ze geen dag heeft gezegd. En dus gaan ze op zoek. Samen. En tijdens die zoektocht komen ze allerlei wonderbaarlijke mensen tegen, en samen zoeken ze verder, maar iedere keer als ze haar bijna hebben blijkt Viegeltje toch weer gevlogen. Totdat ze haar uiteindelijk toch vinden. Zou het deze keer wel lukken “dag” te zeggen?
Dit boek heeft eigenlijk alles wat een kinderboek zou moeten hebben, de taal is prachtig, er staan zinnen in die je drie keer wilt overlezen zo mooi zijn ze, het verhaal is af en toe vertederend en af en toe spannend en de tekeningen zijn buitengewoon grappig.
Leuk om te lezen vanaf een jaar of tien, om voor te lezen kan het denk ik al wel iets jonger.
Een aanrader.
Joke van Leeuwen heeft met dit boek de Woutertje Pieterse Prijs 1997 gewonnen, de bekroning voor het beste literaire kinderboek.
ISBN 9789021432892 | Hardcover | 150 pagina's | Querido | januari 2003
© Willeke, 14 februari 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
