Elizabeth Honey
Categorie: Recensies 10-12jr
Steenstraat 45 & 47
(en alles wat er is gebeurd)
illustraties: Annet Schaap
tekst: Elizabeth Honey
Oke, dit is het tweede deel wat ik las van de vrienden van de Steenstraat, en het is nu officieel; Ik ben fan.
Wat een leuke serie is dit toch. Niet te gecompliceerd, leuk geschreven, grappig, en spannend. Erg leuk zijn ook de tekeningen van Annet Schaap, en de handgeschreven brieven, meestal aan God.
Dit deel is het eerste van de serie, en begint met de kennismaking met de bewoners van de Steenstraat. Allereerst heb je Henni, elf jaar, de schrijfster van het verhaal, die op een oude typemachine de gebeurtenissen voor ons opgeschreven heeft. Als oefening voor later, want ze wil een wereldberoemde schrijfster worden. Ze woont met haar jongere zus Danielle en haar ouders in de Steenstraat. Dan heb je Zev, haar beste vriend, met zijn ouders, en Rob en Donna en hun zoon Frank, en ten slotte heb je nog meneer Nic, vroeger heeft hij bij de spoorwegen gewerkt, maar nu is hij pianoleraar. Als lezer wil je al na vijf bladzijden óók in de Steenstraat wonen. Iedereen loopt in en uit bij elkaar, er wordt over en weer bij elkaar gegeten, en het is er een gezellige chaos.
Tot op een dag de oude tante Lilly doodgaat, keurig met haar handen over elkaar, in haar bloemetjesjurk, op de keukenvloer. Haar huis moet dus leeg, en wordt verkocht. En dan begint het verhaal pas echt, want in dat huis komen niet óók gezellige rommelige mensen wonen, nee daar komen “de Neppers”. Zo genoemd omdat alles aan hun doen en laten nep is. De Neppers laten het hele gezellige rommelige huis voor héél veel geld keurig wit en recht maken, en blijken niet zulke gezellige buren. Voor ze het weten hebben hun buren allerlei brieven van dure advocaten in hun brievenbus. De ene keer is de schutting niet goed, en moet er voor héél veel geld een hele dure nieuwe schutting gebouwd worden (die de Steenstraat vervolgens gezellig roze, blauw en fuchsia schildert, een kleurkeuze die de neppers niet echt kunnen waarderen). De volgende keer blaft de hond Briket te hard, wat ook meteen weer een brief van de advocaat oplevert, en als Briket zich per ongeluk ook een keer te goed doet aan de bergen afval van de buren is het hek helemaal van de dam. Henni wordt er wanhopig van en schrijft maar weer eens een (handgeschreven) brief naar God...
“Lieve God,
Kunt U me alstublieft doorverbinden met Franciscus van Assisi...
Beste Franciscus. Het is niet eerlijk. Die arme domme Briket. Ze is maar een hond. Kunt U alstublieft een plaag afsturen op de Neppers.
Het zou echt verschrikkelijk zijn als Briket geopereerd moest worden aan haar blafstem. Iedereen heeft een stem nodig. U bent patroonheilige van de vogels & de dieren. Kunt U Briket alstublieft beschermen en er voor zorgen dat er niets akeligs met haar gebeurd?
Groeten Henni”
Maar er is meer. Wat hóe komen de Neppers eigenlijk aan zoveel geld, waarom hebben ze zo’n grote dure satellietschotel op hun dak staan, en wáárom kijkt meneer Nepper altijd maar de helft van de voetbalwedstrijd? Als ze ook nog eens per ongeluk in het bezit komen van een geheimzinnige brief gaan Henni en Zev op onderzoek uit, maar voor ze het weten zitten ze daardoor volop in de problemen. Ze worden beschuldigd van brandstichting en komen in allerlei spannende situaties en achtervolgingen terecht, waar ik hier natuurlijk niet al te veel over kan onthullen.
Gelukkig wel met een happy end. Twee keer zelfs. Al kan ik ook daar natuurlijk geen mededelingen over doen.
Dit is nu echt weer eens gewoon een lekker leesboek voor meiden van een jaar of elf. Grappig, spannend, en niet al te top zwaar. Het leuke van de serie is dat je met Hennie meegroeit, in het derde deel wat ik hiervoor las, is Hennie 13 en gaat het ook over ‘groot worden’, over ontdekken wie je bent, en over jaloezie en keuzes maken. Dit deel heeft iets minder ”lagen” en is gewoon lekker spannend. Echt een boek om stiekem als het licht van je ouders al lang uit moet zijn, onder de dekens verder te lezen omdat je wilt weten hoe het afloopt.
Die neiging had ik al, en ik ben al héél lang geen elf meer.
ISBN 9049920608 | Hardcover | 222 pagina's | Pimento | september 2005
Vanaf 10 jaar Illustraties Annet Schaap. Vertaling Sabine Mutsaers
© Willeke, 09 mei 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Nieuwe vrienden voor de Steenstraat
illustraties: Annet Schaap
tekst: Elizabeth Honey
Elizabeth Honey heeft ongeveer vijftien kinderboeken geschreven, waaronder prentenboeken en een gedichtenbundel. In Nederland en Vlaanderen is ze vooral bekend door haar boeken over de kinderen uit de Steenstraat (Australië). In die boeken vertelt Henni wat er allemaal gebeurt met haar, haar familie en haar vrienden. (Bron Kjoek)
In dit boek gaat Henni (13) met haar buurvrienden op vakantie naar een bijzonder huis aan de afgelegen Ketelbaai. Het huis staat al heel lang leeg en de kinderen vinden allerlei spullen van de mysterieuze vorige bewoners wat ze best spannend vinden. Henni is vooral blij met de boeken ook al zijn ze in het Duits. Ze wil schrijfster worden en vertelt daarom ook het verhaal over deze vakantie.
De kinderen mogen op de veranda onder de klamboe slapen wat ze geweldig vinden. Henni moet elke avond een verhaal vertellen en verder hebben ze de tijd van hun leven. En dan wordt aangekondigd dat er nog een meisje komt. Ene Tara die thuis veel problemen heeft. Er wordt aan Henni gevraagd of zij Tara een beetje op wil vangen. Vanaf de komst van Tara-mascara is de pret over voor Henni. Tara wil helemaal niet opgevangen worden en is stiekem heel onaardig tegen Henni. De anderen trekken zich weinig van Tara aan en gaan hun gang. Henni voelt zich op het laatst overbodig, zelfs Sven haar beste vriend lijkt anders. Tara is een arrogante, knappe meid die stiekem omgaat met Stigg, een van de surfers die De Barbaren worden genoemd omdat ze zoveel troep maken en nogal vies zijn.
Er is gelukkig één winkel in Ketelbaai. Henni gaat er graag naar toe om even te praten met de eigenaresse. Die eigenaresse heeft meer in de gaten dan Henni denkt. Zij vertelt ook dat Tara van plan is met Stigg te vertrekken naar West Australië. Henni weet niet wat ze moet doen. Tara verraden of...
Het is een erg vrolijk en grappig boek, helemaal van deze tijd. Henni maakt ook humoristische tekeningen van bepaalde situaties en dat maakt het boek nog leuker. Ze heeft wel zo haar problemen en wordt af en toe flink teruggeworpen op zichzelf maar de boventoon van het boek is optimistisch. Tara-mascara lijkt een verwend poppetje maar blijkt toch anders in elkaar te zitten dan aanvankelijk gedacht werd. Eigenlijk zijn de beide meiden een beetje jaloers op elkaar ook al willen ze dat niet erkennen. Tara is knap en welgevormd, afstandelijk, koeltjes, draagt mooie kleren, is creatief en doet wereldwijs, Henni is lang en dun, heeft geen enkele vorm, is vrolijk, lacht veel en kan goed vertellen en schrijven. Het zijn zulke zo totaal verschillende meiden, dat moet wel mis gaan... of toch niet? Echt een leuk boek, hopelijk volgen er nog meer delen over de kinderen uit de Steenstraat.
ISBN 9789049921552 | Paperback | 349 pagina's | Pimento | juni 2007
The Ballad of Cauldron Bay vertaald door Sabine MutsaersLeeftijd vanaf 10 jaar
© Dettie, 27 november 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: