Kortsluiting
Christine Kliphuis

Isabel heeft sinds kort een dagboek en ze ontdekt dat ze dat wel heel erg fijn vindt. Nu kan ze alles opschrijven wat ze denkt zonder dat iemand kwaad wordt. De moeder van Isabel heeft namelijk MS en hoe akelig ze dat ook voor haar moeder vindt, soms baalt ze er gewoon van. Ze moet veel helpen in huis en ook uitstapjes gaan soms niet door omdat haar moeder te moe is of teveel pijn heeft.
Ook vindt Isabel het lastig om uit te leggen wat haar moeder nou heeft, ze snapt het zelf ook niet helemaal, maar ze wordt wel heel boos als mensen zeggen dat haar moeder zich aanstelt. Toch weet ze ook wel dat het voor mensen moeilijk te begrijpen is, de ene dag zien ze haar moeder fietsen of lopen en de volgende dag kan ze haast niets van de pijn of vermoeidheid.

Isabel mag van papa niets zeggen over mama's ziekte maar soms is ze gewoon boos als ze weer iets naar haar moeder moet brengen terwijl ze net lekker aan het whats appen is met Chloë, haar vriendin. Maar als Chloë zegt dat haar moeder wel heel chagrijnig is dan verdedigt ze haar moeder wel, Ook al vindt ze diep in haar hart dat Chloë eigenlijk wel een beetje gelijk heeft.  Het is gewoon soms moeilijk om met mama's ziekte om te gaan, hoe gek ze ook op haar moeder is.

Isabels oudere broer Mees is wat laconieker, hij zegt op gegeven moment als mama weer iets laat vallen: 'Had je weer even kortsluiting?' Iedereen krijgt de slappe lach erom en vanaf die tijd wordt de MS vaak 'even kortsluiting' genoemd, dat klinkt niet zo zwaar...
Soms is Isabel best een beetje jaloers op Chloë, haar moeder is heel vlot, ze zit op tennis en loopt regelmatig hard en kan lekker samen met Chloë winkelen.  Maar als ze hoort dat een meisje van haar klas geen moeder meer heeft dan begint ze toch anders tegen haar eigen situatie aan te kijken.
Mama leeft tenminste nog, aan MS ga je niet dood. Maar als mama weer eens in het ziekenhuis ligt is ze soms toch bang.

Isabel zit in groep acht, is twaalf jaar en begint langzamerhand in de pubertijd te raken, wat dingen er ook niet makkelijker op maken. Ze voelt zoveel en ze is verliefd. Maar vindt hij haar ook leuk? Volgend jaar gaat ze naar een nieuwe school, naar de brugklas, maar welke school zal ze kiezen? Ze kan niet samen met mama gaan kijken, wel op internet maar niet echt. Zo'n nieuwe school is best spannend maar ook een beetje eng, zal ze er kunnen wennen of iemand kennen? Zal mama mee kunnen naar het eindejaarsmusical? Dat zou wel heel fijn zijn.  Zal mama niet veel zieker worden? Kan mama wel thuis blijven wonen? Waarom is ze nu niet meer verliefd op Sem maar wel op Twan?
Kortom, Isabel worstelt af en toe flink met zichzelf.
Gelukkig heeft ze ontdekt dat ze heel goed is in hardlopen en als ze dat doet rent ze alle frustratie en soms ook haar boosheid eruit. Ook Jasper de trainer luistert naar haar en geeft haar goede adviezen om met dingen om te gaan. Samen met haar dagboek komt ze er wel!

De schrijfster heeft voor dit boek volwassenen en kinderen geïnterviewd die nu of in hun jeugd te maken hebben (gehad) met een ouder met MS. Een heel enkele keer valt ze in herhaling maar in een dagboek doe je dat zelf ook. Voor de rest is het een prettig, vlot, optimistisch boek, over alle ups-en downs van een tienermeisje, dat daarnaast op een fijne, heldere, niet zeurende manier duidelijk maakt wat voor invloed een chronische ziekte op een gezinsleven kan hebben.
Mooi, inzicht gevend boek.

ISBN 9789051169874 | Paperback | 111 pagina's | De Vier Windstreken | januari 2014

© Dettie, 20 maart 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: