Anna Woltz

Toon alleen recensies op Leestafel van Anna Woltz in de categorie:
Anna Woltz op internet:
 

Meisje nummer achttien Meisje nummer achttien


In Culemborg staat nog het gebouw dat ooit het Elisabeth Weeshuis was.  www.museumculemborg.nl
Leuk om te bezoeken, voor of nadat  je het boek van Anna Woltz gelezen hebt. Het meisjesgedeelte is het museum, het jongensgedeelte is nu de bibliotheek.

In ‘Meisje nummer achttien’ lees je een fictief verhaal, over Hanna en haar zusje Koosje, dat wel gebaseerd is op feiten. Het speelt zich af in 1899.
De kinderen moesten hun verzorger Vader en Moeder noemen, iets waar Hanna in het boek moeite mee heeft. Ze had toch al een moeder? En dat is niet die mevrouw, hoe lief ze misschien ook is. Het jaarlijkse toneelstuk, het controleren van de aardappelschillen, het was allemaal waar.

Hanna en Koosje zijn evenwel uit de hoed van de schrijfster afkomstig. Hun vader is maanden eerder omgekomen bij een ongeluk in de fabriek, en nu is moeder ziek geworden. Als men ziet dat het erg slecht gaat, wordt de zevenjarige Koosje uit logeren gestuurd. Zij is dus niet thuis als hun moeder sterft en Hanna naar het Weeshuis wordt gebracht. Hanna is dan elf jaar.

Geschokt is ze als ze hoort dat Koosje ‘mee is gegeven’ met een vreemde die een sigarenfabriekje heeft. Hoewel het niet tot haar doordringt waarom die man Koosje wilde, weet ze wel dat ze niet van haar gescheiden wil zijn. Ze hebben niemand anders meer, ze horen samen. Ze is vastbesloten om Koosje terug te halen. De protectoren zijn niet van plan haar daarbij te helpen. Ze vinden haar maar een brutaal nest. Ze staat er alleen voor en het is voor de wezen verboden om alleen de straat op te gaan. Tegen alle regels in doet Hanna dat toch…

Het is een klein ontroerend verhaal waarbij het vooral gaat om te vertellen hoe het er aan toe ging in een weeshuis. Misschien is het wat ongeloofwaardig. Zou het echt mogelijk geweest zijn voor zo’n jong kind om alleen van Culemborg naar Utrecht te reizen en haar zusje mee te nemen? Hanna is we gekleed in jongenskleren, maar dan nog.
Maar dat maakt niet uit. Zo kan de schrijfster nog een ander stukje geschiedenis vertellen: over het fabriceren van sigaren, over de manier van reizen in die tijd.
Het is door die zoektocht ook en spannend verhaal geworden, vlot verteld, met veel dialogen.
De foto op de voorkant van het boek is een deel van de foto die op de binnenflappen staat. Die foto is echt. Je ziet hoe de jongens en meisjes gekleed gingen.


ISBN 9789025857240 | Hardcover | 144 pagina's | Uitgeverij Leopold | 2010
Leeftijd: 10+

© Marjo, 19 juni 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: