Anna Woltz
Ik kan nog steeds niet vliegen
'En?' vraagt hij.
Ze kijkt omhoog. 'Het is voorbij nu. Maar het is niet goed gekomen. Ik kan nog steeds niet vliegen.'
Hij trekt een grasstengel uit de grond en wikkelt hem om zijn wijsvinger.
'Mensen kunnen niet vliegen,' zegt hij zacht.
De schrijfster Anna Woltz is lid van de Schrijvers van de Ronde Tafel. Niet dat die schrijvers alleen maar historische boeken schrijven, maar een minder bekend feit uit de geschiedenis naar voren brengen is wel een kolfje naar Woltz’ hand.
Het boek gaat over de bleekneusjes die toen de oorlog voorbij was weggestuurd werden om in Denemarken aan te sterken. Drie lange maanden maar liefst zouden ze van huis zijn. Je kan begrijpen dat het niet mee viel: ze kenden elkaar niet, ze kenden het vreemde land en spraken de taal niet. Ze waren nog nooit van huis weg geweest.
Anna Woltz presenteert twee hoofdpersonen: Luuk, dertien jaar oud, en Ida, twaalf jaar.
Luuk verheugt zich: hij denkt dat hij naar ‘Luilekkerland’ gaat: lekker lui zijn, en volop eten. Dat is hem tenminste voorgespiegeld. De eerste tegenvaller is dat hij niet de enige is bij de gastfamilie op de boerderij. Onderweg heeft hij haar al leren kennen, dat nurkse meisje, dat duidelijk tegen haar zin de bus in stapt, en zo geïnteresseerd is in Duitsland. Dat moffenland! Als ze door een compleet verwoeste stad rijden en magere, nauwelijks geklede kinderen en vrouwen zien, schelden de Nederlandse kinderen hen uit, maar die Ida neemt het voor hen op. Wat een gek kind... Nou ja, als blijkt dat ze op die grote boerderij zullen zitten, is er vast ruimte genoeg. Hoeft hij niets met haar te maken te hebben.
Op de boerderij wonen behalve de ouders, Far en Mor, drie kinderen: de zestienjarige Kirsten en de tweeling Rasmus en Søren, die al twintig is. Luuk heeft het al snel reuze naar zijn zin: er is inderdaad volop eten! Mmm, witbrood! Maar hij ziet wel dat het met Ida minder goed gaat. Wat is er met haar aan de hand? En waarom maakt Kirsten zo vaak ruzie met haar vader?
Anna Woltz heeft dit verhaal geschreven met behulp van haar vader, die als kind naar Denemarken werd gestuurd. Zo kon ze het leven op de boerderij goed beschrijven.
Natuurlijk heeft ze er dingen bij verzonnen, en zo is het een verhaal geworden dat - wisselend door Luuk en Ida verteld - ontroert en tegelijk grappig is. Beiden groeien niet alleen fysiek, maar vooral ook geestelijk. Ze komen voor moeilijke, volwassen keuzes te staan.
Zo'n 30.000 Nederlandse kinderen zijn na de oorlog naar het buitenland geweest om aan te sterken en te herstellen van vijf jaar bezetting. De kinderen reisden naar Engeland, Denemarken, Zweden en Zwitserland; daar logeerden ze bij mensen thuis, of ze verbleven in speciale kampen.
'Ik kan nog steeds niet vliegen' is in 2012 bekroond met de Thea Beckmanprijs, een onderscheiding die jaarlijks wordt gegeven aan het beste historische kinder- of jeugdboek.
ISBN 9789025860295 | Hardcover | 144 pagina's | Uitgeverij Leopold | maart 2012
Leeftijd: 10+
© Marjo, 04 maart 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
