Lynn!
Anke Kranendonk

De bijna twaalfjarige Linda is nog helemaal niet bezig met al die dingen waar meisjes in haar klas over praten. Jongens, slipjes, bh's... Linda draagt gewoon onderbroeken en als er over A en B wordt gepraat denkt ze dat het over zwemdiploma's gaat in plaats van de cupmaat van een bh. En jongens zijn gewoon jongens. Daar kun je lekker mee voetballen of gamen. Ze heeft ook geen gebloemde fietstas zoals de drie Julia's uit haar klas maar een rugzak. Soms denkt ze wel eens, hield ik ook maar van roze net als alle andere meisjes, ze voelt zich eigenlijk totaal niet op haar gemak tussen die meiden.
Diep in haar hart vindt ze Fenna veel leuker maar ook weer niet. Fenna komt uit een groot, rommelig gezin, ze zoekt peuken op straat die ze verkoopt aan haar broers, ze is stoer en heeft maling aan alles. Linda help mee peuken zoeken en doet ook stoer, maar ze schaamt zich soms ook voor Fenna en dat stoer doen is ook niet altijd leuk. Maar Fenna is wel gewoon zichzelf, ze is gewoon Fenna en niemand anders. Linda weet in feite steeds niet wat zij zèlf nou wil en wie ze precies is.

"Lynn,' zei ik tegen mezelf. 'je doet maar wat! Je aapt iedereen na. De ene keer ben je een halve Fenna, dan weer een halve Marjorie, dan een kwart Juul. Dus eigenlijk ben je niks.'

Thuis heeft ze het wel prettig. Soms kibbelt ze met haar moeder en vindt ze haar vreselijk en soms hebben ze het gezellig samen. Maar ook thuis snapt ze niet altijd alles, waarom ze bijvoorbeeld niet naar de kermis mag en waarom haar moeder zo verdrietig is als er binnen de kerk onenigheid is over het ontstaan van de mens. Iedereen weet toch hoe de mens is ontstaan?
Waarom ze volgens haar klasgenoten een slet is als ze gewoon stoeit met haar beste vriend Joerie, snapt ze ook al helemaal niet.
Linda vindt het allemaal maar moeilijk, waarom kan ze niet gewoon de dingen doen die ze wil doen, waarom is er altijd commentaar op alles wat ze doet? Het is ook nooit goed.


Als er een nieuw meisje, Alexia, in de klas komt ziet Linda het als haar grote kans. Nu zal ze gewoon zichzelf zijn, nu zal ze laten zien wie ze écht is. Ze stelt zichzelf voor als Lynn en neemt het initiatief voor een gesprek. Maar gewoon Lynn zijn is moeilijker dan ze dacht en de vriendschap met Alexia, wat ze zo zag zitten, lukt ook al niet zo erg.  Kortom, Lynn is haar onzekere zelf en reageert op alles en iedereen zoals ze dénkt dat ze moet reageren, ze doet bekakt tussen bekakte mensen, praat over jongens tussen jongensmeiden, maar in feite vindt ze dat wel heel slap van zichzelf. Waarom doet ze dat? Is ze niet goed zoals ze is? waarom zegt ze niet gewoon wat ze écht denkt, wat ze écht wil?

Het is een verhaal, zonder storende toeters en bellen zoals mailberichten, kwisjes, testjes, smsjes e.d., over het dagelijks leven van een jong meisje, met alle ups en downs die erbij horen. Lynn zit in het laatste jaar van de basisschool, ze moet nadenken over wat ze later wil worden, ze moet de CITO toets doen waar zoveel van afhangt en ook nog eens met iedereen op een prettige manier zien om te gaan. Toch... ga er maar aan staan, hoe doe je dat allemaal? Lynn staat op de rand van volwassenheid, ze is soms nog een kind maar soms ook zo wijs. Ze weet niet zo goed hoe ze zich moet gedragen, wat ze moet doen en laten, maar gelukkig ontdekt ze uiteindelijk hoe ze met al die verwarde gevoelens om moet gaan.
Anke Kranendonk is er erg goed in geslaagd om al deze lastige opkomende pubergevoelens te verwerken in dit vlot geschreven verhaal.
Prima boek.

ISBN 9789047705314 | Hardcover | 167 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | april 2013
Leeftijd 10+

© Dettie, 04 mei 2013

Lees de reacties op het forum en/of reageer: