Judith Koppens
Mila mist mama
Mila kan daarna helemaal haar draai niet vinden. Niets is leuk en ze heeft nergens zin in. Niet in puzzelen, niet in met de blokken spelen. Zelfs het fruit en de melk hoeft ze niet.
De juf snapt het wel. 'Ik denk dat jij je mama een beetje mist', zegt ze, 'dat hebben heel veel kinderen weleens'. Dat wist Mila niet! Maar Sen en Liza vertellen dat het écht zo is. En dan proberen ze Mila heel schattig te helpen. Sen trekt een oranje kleed over zich heen doet alsof hij de poes van Mila is en Liza trekt een mamajurk aan en knuffelt Mila net zoals mama's doen. Mila is blij met haar lieve vriendjes, nu mist ze mama niet zo erg meer!
Een hartverwarmend verhaaltje met hartverwarmende afbeeldingen. Deze zijn bedrieglijk eenvoudig en hebben fraai kleuren. De achtergrond is warm geel , de vloer lavendelblauw en de kinderen spelen met kleurig en fleurig speelgoed zodat het samen een erg aantrekkelijk geheel is. De tekst is in duidelijke 'handgeschreven' letters afgedrukt. De bladzijden zijn van stevig papier dat vieze vingertjes en een beetje nattigheid wel aankan.
Een mooi boekje met een mooie inhoud. Kinderen zullen vast blij zijn om te weten dat iedereen wel eens van die mamamisbuien heeft. Nu weten ze gelijk hoe ze elkaar weer op kunnen vrolijken!
ISBN 9789044827279 | Hardcover | 27 pagina's | Clavis Uitgeverij | maart 2016
NUR 271 | Formaat 21 x 22 cm | Leeftijd: Vanaf 30 maanden
© Dettie, 16 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
