Jaap Robben

Toon alleen recensies op Leestafel van Jaap Robben in de categorie:

Jaap Robben op internet:

Categorie: Recensies 0-3jr

Suzie Ruzie in het diepe
Tekst: Jaap Robben
Illustraties: Benjamin Leroy

Na de eerste twee boekjes over Suzie Ruzie waarin ze wel héél ijverig aan het knippen ging en zéér bijzondere geurtesten deed, die overigens beiden hilarisch afliepen, begin je bij voorbaat al te grinniken als je een nieuw boekje over Suzie Ruzie in handen krijgt.

En ja hoor, het begint al goed. Suzie mag vandaag voor het eerst in het diepe zwemmen. Ongedurig en actief als ze altijd is, rent ze al gelijk de hele wachtrij voorbij om toch maar snel het water in te kunnen. Ze heeft haar jurk en laarzen al uit voor je een keer met je ogen geknipperd hebt. Haar grote vriend Hond staat nog in zijn blote hondenkont.

Suzie rent gauw onder de douchestralen door en plons, daar gaat ze, met duikbril en al het diepe in. Tenminste... dat denkt ze, maar die akelige Badmeester Dikbuik zit haar in de weg. Hij vertelt haar eerst de zwembadregels, wat er op neer komt dat ze maar heel weinig mag. Maar eindelijk, eindelijk, eindelijk is het zo ver, met een grote sprong (wat ook niet mag) belandt ze in het diepe.

Maar overal waar Suzie is, wordt het altijd gelijk een chaotische puinhoop en nu krijgt ze dat ook weer voor elkaar. Daarom vist de boze badmeester haar al snel weer uit het water. Suzie wordt door hem verbannen naar het peuterbadje! Alsof ze een kleutertje is! Dat pikt Suzie natuurlijk niet en opnieuw verzint ze een heerlijke Suziestreek...

De afbeeldingen bij de rijmende tekst zijn ook weer het bestuderen waard want Benjamin Leroy stopt ze vol grapjes en hilarische details. Hoe langer je kijkt hoe meer zaken op je lachspieren werken. Het kleine kaboutertje in zwembroekje, de man die stiekem in een badhokje gluurt, de enorme billen van een mevrouw in enorm badpak, de deftige oude dametjes die hun kapsel verruïneerd zien na de komst van Suzie, - een dame lijkt daarna wel een schaapje -. Kortom, je komt ogen tekort om alles in de afbeeldingen goed op te merken.

Het boekje voldeed dus weer helemaal aan de verwachtingen. Opnieuw sla je het boekje nagenietend en lachend dicht. Van mij mogen de heren nog lang doorgaan met hun verhalen én tekeningen over de brutale maar o zo leuke Suzie Ruzie want het is alleen de unieke Suzie die zulke dingen kan bedenken en zulke streken kan uithalen.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Suzie Ruzie en het schaartje
Tekst: Jaap Robben
Illustraties: Benjamin Leroy

Suzie en Hond vervelen zich enorm. Hoe kan dat? Want als je op de afbeelding kijkt zie je toch een heleboel speelgoed liggen. Maar als je goed kijkt zie je ook dat bijna al het speelgoed kapot is. Potloden zijn gebroken of de punt is eraf, van de puzzel liggen alle stukjes door Suzie's kamer heen, de beer is gesneuveld door een zwaardgevecht. De pop heeft haar armen verloren. De boog die Suzie in haar handen heeft is ook al stuk. Kortom, Suzie is op zijn zachts gezegd erg ondernemend.

Maar wat zal ze nu eens gaan doen? Gelukkig hoort Suzie een zielig stemmetje uit de ladekast komen. Het is de schaar! Hij heeft honger. Honger in meisjesharen... Nou dat vindt Suzie wel fijn. 'Wil je mij soms knippen?' vraagt ze. 'Dan kan mama tenminste niet meer van die stomme vlechtjes maken.' Ja hoor dat wil de schaar wel en hup daar vliegen Suzie's haren in het rond. Maar de schaar heeft nog steeds enorme honger, hij lust nog veel meer. En zo gebeurt het dat Hond geknipt wordt en de pop en beer, zelfs de cactus en de veer op de hoed van Suzie worden geknipt. Maar de schaar heeft nog véél meer honger, en knip, knip, knip daar knipt de schaar in de gordijnen, het tafelkleed, de stoel, het kopje gaat ook in tweeën, en de lijst van het schilderij overleeft de schaar ook niet. Zelfs Suzie's jurk komt niet onder de knipgrage schaar uit.

De schaar is door het dolle heen. Hij moet naar buiten en knipt daar ook alles wat hij tegenkomt, de heg, de vogeltjes, de poedel, maar Buurman Boos... dat durft hij niet. Maar Suzie is streng, dus ook de buurman moet eraan geloven en zo staat hij even later in zijn blote bips. Alles en iedereen wordt geknipt, het wordt een chaos op straat en dan knipt de schaar in Suzie's vinger en het is uit met de pret. Suzie is boos. De schaar moet het goedmaken en haar een cadeautje geven en dat doet de schaar dan maar.
's Avonds klinkt er weer een stemmetje uit de ladekast... Morgen mag ik! Morgen mag ik!

Net als Suzie Ruzie en de stinkvinger is dit wederom een hilarisch verhaal. Niet alleen die 'zelfstandige' schaar is grappig maar vooral wat er door al dat geknip veroorzaakt wordt. De kaalgeknipte Hond, die zich enorm geneert nu hij zo zonder haar, in zijn kale blote buik staat. De vogeltjes met hun kale kontjes. De deftige meneer met een gat in zijn krant, de politieman in zijn onderbroek, zelfs het zebrapad en het stoplicht en een auto moeten eraan geloven. Ook die worden doormidden geknipt! Aan fantasie ontbreekt het dus niet in dit boek.
Kinderen zullen het helemaal geweldig vinden.
De tekst bij de afbeeldingen is prachtig op rijm gezet waardoor het verhaal ook nog eens heerlijk voorleest.

Van mij mag Suzie Ruzie nog een hele tijd doorgaan met haar doldwaze avonturen. Gelukkig komt er dit najaar weer een nieuw deel uit, ik kan niet wachten...

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Suzie Ruzie en de stinkvinger
Tekst: Jaap Robben
Illustraties: Benjamin Leroy

Een boekje met zo'n titel kan al bijna niet meer stuk. Geweldig!
Waar gaat het over? Over Suzie natuurlijk én Hond.

Het is maandag.

Opa slaapt,
en snurkt met open mond.

Hij past vandaag op Suzie.
En natuurlijk ook op Hond.

Suzie en Hond vervelen zich, buiten regent het. De vloer ligt bezaaid met allemaal troep. Het koffiekopje is omgevallen, een muisje komt op het koekje af. Klei, tubetjes verf, plakband, mens erger je niet, allemaal pionnetjes, zelfs de glazen koffiekan en een van Opa's pantoffels waar voetjes aan geplakt zijn, liggen verspreid door de kamer. Opa zelf is ook al voorzien van een getekende bril en snor...
Suzie en Hond weten het even niet meer en staren sloom naar buiten, wat zullen ze nu eens gaan doen?

Ineens heeft Suzie een superidee. Ze heeft een nieuw spelletje bedacht, vertelt ze. Het heet Raad eens wat je ruikt. Hond moet beginnen. Suzie krijgt een blinddoek voor en Hond laat haar aan allemaal lekkere dingen ruiken. Suzie raadt ze allemaal. Dan is Hond aan de beurt... maar Suzie is niet zo lief als Hond want ze houdt hem een enorm stinkende vinger onder zijn neus. Arme Hond, zijn oren gaan er recht van overeind staan, zo erg stinkt het! Hond wijst van alles aan, is het de stinkende kaas in de koelkast? Is dat wat hij ruikt? Of zijn het Opa's stinkende sokken, of...

Hond raadt het niet, dus verklapt Suzie het maar. Ik heb daarna hardop zitten lachen toen ik las waar de vinger naar stinkt, hoe verzin je het!

Jaap Robben - o.a. bekend van zijn prachtige roman Birk, zijn fraaie dichtbundels en leuke kinderboeken zoals De Zuurtjes - heeft de tekst van dit boekje in vlot lopend rijm geschreven. Tijdens het voorlezen merk je dat een mooie cadans in zit.

Benjamin Leroy, heeft al meerdere boeken van Jaap Robben geïllustreerd (o.a. De Zuurtjes en Als iemand ooit mijn botjes vindt) en het is te merken dat er een mooie wisselwerking tussen tekstschrijver en tekenaar is. Alles vult elkaar prachtig aan, zowel in de tekst als op de tekeningen blijkt Suzie een klein dwingelandje, ze is niet echt aardig, en dat straalt ze op de afbeeldingen ook uit. De gezichtsuitdrukkingen van zowel Suzie als Hond zijn erg grappig. Ik heb regelmatig zitten grinniken om hun snoeten, vooral als iets behoorlijk stinkt of walmt. Heerlijk die fantasie.
Echt een kinderboek zoals een kinderboek moet zijn!

Lees de reacties op het forum en/of reageer: