Derk Bolt

Toon alleen recensies op Leestafel van Derk Bolt in de categorie:
Derk Bolt op internet:

 

Groeten uit Verweggistan Groeten uit Verweggistan


Op reis voor Spoorloos
Derk Bolt

Derk Bolt maakt me al meer dan twintig jaar met enige regelmaat aan het huilen. Niet omdat hij harteloos is, maar omdat hij een televisieprogramma maakt en presenteert dat me hevig ontroert. Spoorloos is een programma waarin mensen naar dierbaren zoeken. Soms omdat ze zijn geadopteerd, andere keren omdat het contact is verwaterd. Soms is een vader zelfs nooit van het bestaan van zijn kind op de hoogte gesteld. Hoe het ook precies zit, Derk presenteert het programma integer en zonder vals sentiment. De verhalen zijn puur en hebben geen opsmuk nodig.

Het programma zelf concentreert zich op de zoektocht naar de dierbare. Het geheel wordt ingekleed met mooie beelden en beschrijvingen van het land waar de zoektocht plaatsvindt. Dit boek gaat, net als Derks eerdere boek Altijd ergens anders, over alles wat zich achter de schermen afspeelt. Derk en zijn team reizen naar de meest uiteenlopende landen waar ze met bijzondere culturen, flora, fauna en voedsel te maken krijgen. Als nuchtere Hollander met een lichte afschuw voor dieren, kan een wandeling door de wildernis onplezierig uitpakken. Zodra hij oog in oog met een griezelig dier komt te staan, slaat Derk alle adviezen in de wind. Zijn eigen methode – in blinde paniek op de vlucht slaan – heeft tot nu toe immers altijd gewerkt.

Derk vertelt zijn reisverhalen vol humor en zelfspot. De goedgebekte Derk heeft geleerd dat hij soms maar beter zijn mond kan houden. Klagen in een restaurant? Niet de kok, maar hijzelf krijgt een reprimande! Ook de lange arm der wet kan op zijn verzet rekenen. Vooral agenten die hun eigen portemonnee proberen te spekken door argeloze toeristen voor iets willekeurigs op de bon te slingeren, krijgen tal van tegenwerpingen voor de voeten geworpen. Daar trapt Derk niet meer in!

Je kunt Derk met de beste wil van de wereld geen dierenvriend noemen en dat geeft hij zelf ook eerlijk toe. Derk ziet dieren het liefst in een plasje jus op zijn bord. Bananen uitdelen op een apeneiland? Derk vindt het verschrikkelijk. De Galapagoseilanden? Ze serveren er verrukkelijke kreeft. Een kikker met ingebouwde GPS en een swingende luiaard hebben echter indruk op hem gemaakt.

Een verhaal over een beschonken Derk in een stevig dichtgeknoopte hangmat, komt me bekend voor. Die stond ook in Altijd ergens anders. Kennelijk heeft deze nogal smerige belevenis de nodige indruk op Derk gemaakt. Wie de wereld doorkruist, maakt niet alleen mooie maar ook onsmakelijke zaken mee. Gezellig samen poepen op straat is in Mumbai heel gewoon. Ook de onwelriekende geur die tijdens een langeafstandsvlucht in een vliegtuig hangt en vieze openbare toiletten komen aan bod. Niet alleen de geuren maar ook de bijbehorende geluiden zijn geen pretje voor de moderne reiziger.

Tijdens zijn reizen komt Derk de meest vreemde bordjes tegen. Zo ontwaart hij in een hotel een bordje waarop op het gevaar van hurken op een niet-hurktoilet wordt gewezen. De afbeelding op het bordje spreekt boekdelen. Ook de waarschuwing “Stap pas in de lift als je zeker weet dat de lift er ook echt is”, veroorzaakt de nodige hilariteit. Derk maakt er een sport van om borden verkeerd op te vatten. Zo blijft hij voor de zekerheid ver uit de buurt van het “Guest recycling center”.

Derk ontmoet de meest uiteenlopende mensen. Mensen die indruk op hem maken omdat ze ondanks hun schrijnende situatie het beste van het leven maken. Het zijn mensen die hem inspireren. Minder inspirerend maar wel grappig zijn het oude dametje dat in Amerika met haar gevloek hele gezinnen uit een keurig restaurant verdrijft en de eveneens Amerikaanse Irene die in een dronken bui een paard de liefde verklaart. Over drankjes gesproken: daar houdt Derk zelf ook wel van. Wanneer voor de kust van Colombia een boot vol bier is gezonken, deinst hij er niet voor terug een volslagen onbekende door donkere achterafstraatjes te volgen om alsnog wat gerstenat te bemachtigen.

Groeten uit Verweggistan had ook “Een eigenwijze Nederlander in het buitenland” kunnen heten. Derk geniet van de diversiteit van de verschillende culturen maar gaat beslist niet overal in mee. Hij geniet ervan mensen en gebruiken te bestuderen in een poging ze te doorgronden. Derk Bolt schrijft levendig en met ingehouden lach. Hopelijk heeft ruim twintig jaar reizen genoeg opgeleverd voor nog een aantal vermakelijke reisboeken. Blijf reizen en blijf schrijven, Derk!


ISBN 9789462970212 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij De Kring | mei 2016

© Annemarie, 30 mei 2016


Lees de reacties op het forum en/of reageer: