Netty van Kaathoven
De post
tekst: Netty van Kaathoven
In dit willewete boek volgen we de Saran's kaarten van haar huis tot de huizen van haar schoolvriendjes en haar neefje Tjibbe. Ze wil ze allemaal een mooie zelfgemaakte uitnodiging sturen voor haar verjaardag. Papa stopt die kaarten in een envelop en schrijft de adressen en broertje Elon mag de postzegels plakken.
Je krijgen precies te lezen wat er op de envelop moet staan en welke postzegels erop moeten. Brieven die in Nederland blijven krijgen bijvoorbeeld anders postzegels dan brieven naar iemand die ver woont. Maar wat er moet nog meer op de envelop geschreven moet worden kun je lezen in het boek. Op de leuke afbeeldingen kun je zien dat Saran de kaarten op de bus doet en dat even later iemand van de post die brievenbus leeg maakt. De kaarten zijn nu op reis. In de tekst lezen we wat er allemaal gebeurt met de post van Saran...
We zien een heel mooie afbeelding van een heel groot postkantoor (verdeelcentrum) waar de post uit allerlei dorpen naartoe gebracht wordt. Later gaat die post weer verder om gesorteerd te worden. Ook van het sorteercentrum zien we een heel mooie afbeelding waar je precies op kunt zien wat er met de post gebeurt. En dan gaat de post wéér op reis. Veel post blijft in Nederland maar we zien op de volgende afbeeldingen dat brieven met het vliegtuig, de boot of andere vervoermiddelen mee gaan. Je zou zelf bijna een brief willen zijn.
In het midden van het boek wordt de reis van de kaart van Saran, van deur tot deur, op een grote uitklapplaat in zijn totaal in beeld gebracht.
Daarna volgt een stukje erg leuke postgeschiedenis, van postduif tot e-mail. Natuurlijk volgen er, zoals in alle willewete boeken, een verhaal op rijm - dit keer natuurlijk over de post - een paar leuke knutseldingen en een quiz met vragen over de post. En dan is het boek jammer genoeg weer uit.
Willewete boeken zijn informatieve prentenboeken die een antwoord geven op vragen van jonge kinderen. De boeken blijven speciaal, als volwassene leer je er ook altijd nog wel iets van.
De combinatie van tekeningen die de tekst verbeelden en de leuke weetjes en tips die doorheen het boek staan maken het tot een heel vlot geheel. Kinderen kunnen met dit boek makkelijk een spreekbeurt over de post houden of zelf voor postbode spelen! Opnieuw een fijn, helder, interessant boek.
ISBN 9789044825701 | Hardcover | 32 pagina's | Clavis Uitgeverij | september 2015
© Dettie, 31 oktober 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Kai wil een pony / Kira wil een pony
Kai wil een pony /Kira wil een pony
Tekst: Netty vanKaathoven
Illustraties: InaHallemans
Dit boek is het eerste boek dat verschijnt in de serie vanKai en Kira. Het is een boek voor alle paardenliefhebbers en dit keer nietalleen gericht op de meisjes. Het bijzondere aan het boek is dat het eenomkeerboek is. Zo heb je het boek “Kai wil een pony” voor je, als het boekomdraait kun je beginnen in “Kira wil een pony.”
Hoewel de titels hetzelfde zijn, is dat niet het geval voorde verhalen. Met dit boek kun je dus twee keer genieten van een heerlijkpaardenverhaal. Toch is er wel een overeenkomst in de verhalen: beidehoofdpersonen hebben geen pony, maar willen deze wel heel graag. De vraag isnatuurlijk of hun grote wens in vervulling gaat.
Kai wil een pony gaat over een jongen die net verhuisd is en nu in een oudeboerderij woont. Wanneer hij naar school fietst, komt hij langs een weilandwaarin een lieve pony staat. Kai wil zo graag een pony hebben, dat hij druk ismet geld sparen. Maar zolang kan hij niet wachten, dus besluit hij stiekem opde rug van de pony te klimmen en een ritje te maken. Uiteraard gaat dat – zoalsverwacht – niet helemaal goed en belandt hij in een hoop paardenmest. De baasvan de pony schiet hem te hulp en biedt Kai zijn pony aan als leenpony. Zo kanKai toch leren paardrijden. Alleen komt Kai er tijdens de lessen achter dat ditmakkelijker gezegd is dan gedaan.
Kira wil een pony gaat over een meisje dat een lange tijd in het ziekenhuisheeft gelegen. Ze heeft een operatie gehad, maar het herstel liet lang op zichwachten. De kinderen uit haar klas hebben veel gedaan om haar wat op tevrolijken de afgelopen maanden. Zo hadden ze geestige filmpjes op YouTubegezet. Daar kon Kira – liggend in haar ziekenhuisbed – dan van genieten. Maarnu mag ze naar huis en wil ze maar één ding: net zoals haar vriendin Laikaleren paardrijden. Alleen moet Kira nog herstellen en zal ze haar droomvoorlopig nog even in de ijskast moeten zetten. Maar een lieve pony uitzoekenkan natuurlijk al wel…
Mijn dochter is gek op paarden en dus is dit boek bij haar zeker op het goedeadres. Ze geniet dan ook volop van het boek en geniet zowel van het verhaal vanKira als dat van Kai. Ze is ook vol lof over het uiterlijk van het boek. Somspakt ze het boek en gaat ze gewoon heerlijk zitten bladeren om te genieten vande illustraties en foto’s die er in staan.
De twee verhalen zijn geheel anders van elkaar en daardoorheb je dubbel zoveel leesplezier met dit boek. Hoewel de hoofdpersoon de enekeer een meisje is en in het andere verhaal een jongen, zijn het niet echtspecifieke meiden- of jongensverhalen. Beide verhalen zijn prima geschikt voorjongens en meiden. Toch denk ik dat het een goede insteek van de auteur is omook eens een jongen te kiezen als hoofdpersoon. Paardenverhalen zijn over hetalgemeen erg gericht op meisjes, dus dit is een welkome afwisseling.
De opmaak van het boek is erg speels. De hoofdstukken wordenin kleurrijke letters weergegeven en de verhalen zijn voorzien van vrolijke,gekleurde prenten. De lay-out van de pagina’s zijn soms zo leuk versierd metrandjes en kleine plaatjes, dat je een beetje het idee van een plakboek krijgt.Leuk detail is dat prenten en foto’s van paarden worden afgewisseld in hetboek. De tekst is gedrukt in een duidelijk lettertype en heeft een prettigformaat. Ontspannen lezen dus voor jongens en meiden vanaf zeven jaar.
Zie ook http://nettyvankaathoven.blogspot.nl
ISBN Ç€HardcoverÇ | Hardcover | 86 pagina's | Clavis Uitgeverij | mei 2013
Leeftijd 7+
© IreneK, 30 juni 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Kappen nou!
De zeventienjarige Leander is samen met zijn drie beste vrienden betrokken geraakt bij een eenzijdig auto-ongeluk. Zelf heeft hij het er met een gebroken been redelijk goed afgebracht maar zijn vrienden Walter en Bas zijn bij het ongeval om het leven gekomen en Boris is voorgoed invalide.
Leander mist zijn vrienden enorm en vindt het moeilijk om zijn leven na het ongeluk weer op te pakken. Niets is meer hetzelfde. Ook de band met Boris is veranderd. Leander vindt dat hij ook had moeten sterven, dat hij het niet verdient om nog te leven. Er is namelijk iets wat Leander verzwijgt. Het ongeluk is niet gegaan zoals hij dat aan zijn ouders en de politie heeft verteld. Wanneer Leander probeert om het werkelijke verhaal te vertellen, vangt hij bot. Zijn moeder en zelfs zijn psycholoog geloven niet wat Leander beweert. Ze zeggen dat hij in de war is en niet meer goed weet wat nu waarheid is en wat fantasie. Maar is Leander wel in de war? Wat is er nu eigenlijk precies gebeurd op de avond van het ongeluk?
Dit verhaal gaat over de gevolgen van alcohol in het verkeer en over verantwoording nemen voor je daden. Het geheim van Leander vreet hem op. Ook al lijkt hij de dans te ontspringen, hij kan niet weglopen van zijn eigen geweten. Leander kan niet langer omgaan met het schuldgevoel. Hij gaat eraan onderdoor en denkt er zelfs over om zelfmoord te plegen.
Netty van Kaathoven vertelt het verhaal recht voor zijn raap. Leander heeft iets gedaan wat niet goedgepraat kan worden en dat doet de auteur dan ook niet. Leander zal de gevolgen van zijn daad onder ogen moeten zien. Doet hij dat niet dan zal hij de rest van zijn leven moeten leven met een ondragelijk schuldgevoel.
Dit verhaal herbergt een wijze les. De boodschap ligt er duimendik bovenop maar gelukkig is de toon niet al te belerend. Het is zoals het is. Om het serieuze verhaal wat te doorbreken is een portie romantiek toegevoegd. Leander is met zijn zeventien jaar een laatbloeier wat meisjes betreft en wanneer hij dan toch verliefd wordt, is zijn gestuntel haast vertederend. Voor de oudere tieners zal het liefdesverhaal wat te tam gebracht zijn maar jongere tieners zal het zeker aanspreken. Kappen Nou! is vlot en vloeiend geschreven. Een lekker wegleesboek.
ISBN 9789491074202 | Paperback | 138 pagina's | Uitgeverij Parelz | december 2012
Vanaf 14 jaar
© Annemarie, 24 januari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Guusjes geheim
Dit boek is een boek over sexueel misbruik en kinderporno. Zware kost dus, al is het gelukkig niet zwaar geschreven. Het is een zeer toegankelijk boek geworden, niet al te expliciet, maar wel heel duidelijk. Het boek heeft twee delen, het fictieve, maar op waarheid gebaseerde, verhaal van Jord en Guusje,en een informatief gedeelte. Ook dit gedeelte is niet al te expliciet, maar wel heel duidelijk. Vooral ook over het feit dat áls dit soort dingen je overkomen en er op welke manier dan ook over grenzen wordt heen gegaan, het nóóit jou schuld is. Volwassenen moeten seksueel van kinderen afblijven, en als dat niet gebeurd zijn zij strafbaar. De tweede oproep in het boek is vervolgens om er over te praten met iemand die je vertrouwt. Hoe erg je je ook schaamt, of hoe er ook gedreigd is om niet te praten. Als je praat krijg je hulp, dan wordt je beschermd, en kan de dader het niet ook nog bij andere kinderen doen. Ingewikkeld is natuurlijk dat de dader vaak een bekende is, soms zelfs de vader of de stiefvader. Ook op deze zaken gaat het boek uitgebreid in. Het boek is geschreven voor kinderen rond de twaalf jaar, en wat mij betreft zeer geschikt als om te gebruiken als er misbruik aan de hand is bij het kind, of in zijn omgeving. Herkenning is voor een kind in in dit soort zaken cruciaal. Vaak wordt gedacht dat hij of zij de enige is die dat gebeurd en is het een enorme eye-opener te ontdekken dat het andere kinderen ook overkomt. En verder worden er tal van praktische zaken en vragen heel vakkundig en toegankelijk beantwoord. Moet je bijvoorbeeld de dader altijd aangeven, ook als het een bekende is? Kan dat ook nog als het al een tijd geleden is? Mag je iemand meenemen als je aangifte gaat doen? etc. etc
Ik moest mezelf even over een drempel heen zetten om dit boek voor recensie aan te vragen. Van al het leed wat via kranten en televisie binnen komt kan ik toch altijd het slechts tegen het misbruik van kinderen. Van kinderen moet je afblijven. Punt. Maar de wereld zit helaas anders in elkaar, en juist dáárom is het belangrijk dat er toch dit soort boeken verschijnen. Toegankelijk en informatief tegelijkertijd. En ook nog eens goed van toon, niet te zielig, niet te topzwaar, en met de alsmaar terugkerende boodschap… Wat er ook gebeurd is, het is nóóit jou schuld, en wát er ook gebeurd is, práát erover met iemand die je vertrouwt.
Geen boek wat ik zomaar zonder begeleiding in iedere kinderboekenkast zou zetten, wél een boek wat een aanrader is voor kinderen die zelf of in hun omgeving met misbruik te maken hebben.
ISBN 9789085605850 | Gebonden | 109 pagina's | niño | 2011
Vanaf ca 12 jaar
© Willeke, 09 januari 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Faiza is mijn held
Tekst: Netty van Kaathoven
Illustraties: Jenny Bakker
Faiza heeft een beetje ruzie met haar beste vriend Thomas, boos fietst ze naar huis. Ze is zo boos dat ze niet goed uitkijkt en tegen een scootmobiel aan botst. Die botsing zal haar leven een wending geven. Het gekke is namelijk dat het ding midden op het fietspad staat en er zit niemand in, dat is natuurlijk heel raar. Dan hoort Faiza wat bij het kanaal en rent er gauw naar toe. Daar ziet ze een oude man op zijn knieën zitten aan de waterkant, hij heeft een lange stok in zijn hand en prikt daarmee in het riet. Zijn hond ligt in het water en het dier zit vast aan iets. Faiza bedenkt zich geen moment en gaat gelijk het water in. De arme hond is helemaal uitgeput, hij zit verstrikt in een grote kluwen visdraad. Faiza doet wat ze kan maar het draad wil niet stuk. Ze wil niet dat de hond verdrinkt. Wat nu... De oude man moet met haar mobieltje Thomas bellen want die heeft een zakmes! Maar Thomas is ook boos en hangt steeds weer op. Gelukkig krijgt ze een heel goed idee en daardoor kan ze met het zakmes van Thomas de draden om de hond lossnijden en hem redden. Vanaf die tijd zijn Faiza en Thomas heel goede vrienden met de oude man, Harm en zijn hond Spetter.
Wat Faiza niet weet is dat Harm en Thomas de krant en televisie gebeld hebben. De dag na haar heldendaad staat het verhaal al in de krant en mensen van het televisieprogramma De Jonge Helden willen ook langskomen om Faiza te filmen. Van Faiza hoeft dat niet en van haar moeder al helemaal niet, zolang ze niet opvallen mogen ze misschien in Nederland blijven. Als ze in de schijnwerpers komen te staan dan moeten ze misschien terug naar hun dorp in Afrika, waar het nog steeds oorlog is. Haast niemand kent het verhaal van Faiza en zij praat er ook liever niet over, dat is veel te pijnlijk. De programmamakers komen toch...
Toen Netty van Kaathoven dit boek schreef wist ze natuurlijk niet hoe actueel haar verhaal zou zijn nu al de commotie rond de achttienjarige Mauro uit Angola is ontstaan. In dit boek staat een mooi verhaal over een leuk meisje dat ook de pech had in een deel van, dit keer, Afrika te wonen dat constant in oorlog verkeert en daardoor vluchten moest. Teruggaan is geen optie. In haar dorp woont niemand meer. Alle mensen zijn gevlucht of vermoord. Je hoopt natuurlijk dat Faiza, haar broer en moeder mogen blijven en ik was ook erg benieuwd hoe Netty van Kaathoven dit verhaal zou laten eindigen. Gelukkig koos ze niet voor de makkelijke manier, de afloop van het verhaal is niet positief, niet negatief maar wel realistisch. Het is een pakkend en vooral naar het eind toe erg ontroerend verhaal. Het was af en toe flink slikken. Mooi!
ISBN 9789044816037 | Hardcover | 96 pagina's | Clavis Uitgeverij | oktober 2011
Met fraaie zwart-wit illustraties van Jenny Bakker Leeftijd vanaf 7 jaar
© Dettie, 29 oktober 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Over stresskippen en vegaburgers
Meester Bram bereidt de klas voor op een dagje naar de boerderij in het kader van een lesproject over eten. Ze zijn al naar de kassen geweest waar groentes gekweekt worden, en nu is de boerderij aan de beurt, waar koeien en kippen worden gehouden.
In de klas zit een nieuw meisje, Nanou, dat aankondigt dat ze niet mee wil. In eerste instantie zegt ze niet waarom dat zo is, maar als ze beweert dat dieren daar op die boerderij geen leuk leven hebben, vindt meester Bram dat ze toch mee moet gaan. Helaas voor de dieren blijkt het meisje gelijk te hebben. De kinderen vinden dat de dieren het helemaal niet zo leuk hebben, hoe mooi de boerin het ook allemaal kan vertellen. En zoals dat tegenwoordig vaak gaat, is het voor de kinderen toch een schok als ze horen dat het lieve kalfje straks op hun bord kan liggen. En dat die kippen niet eens ouder mogen worden dan een week of zes.
Later zal Nanou hen vertellen dat het allemaal nog erger kan. Maar ook dat het beter kan: dat er ook boeren zijn die hun dieren wel een goed leven gunnen voor ze naar de slacht gaan. Maar dat vlees kost dan wel meer.
Nanou vertelt dat ze bij haar thuis vegetarisch eten, en dat het heel lekker is allemaal. De andere kinderen willen er wel meer van weten, en dus houdt Nanou een spreekbeurt. Maar in de klas zit ook een jongen die de zoon is van een varkensboer, en die heeft het moeilijk: hij hoort heel andere verhalen thuis! Als de klas besluit om op kamp vegetarisch te gaan koken, wil hij niet eens mee...
Het boek ziet er aan de buitenkant erg leuk uit, en helaas valt het verhaal dan wat tegen. Het zit vol clichés, is erg voorspelbaar, en eigenlijk helemaal niet spannend. Nu is het de vraag of een verhaal over een onderwerp als dit spannend moet zijn, maar dat leest natuurlijk wel een stuk makkelijker. Nu verflauwt de aandacht nogal snel. Bovendien is het niet bepaald voor gevoelige zielen. Een kind dat niet weet hoe de wereld in elkaar zit, kan misschien niet tegen deze waarheden. Moeten ze het dan toch lezen? Of juist lezen? Hm... ik denk dat daarom de verpakking, het verhaal dus, wel wat meer uitgesponnen had mogen worden in een spannend verhaal, waarbij de feiten mondjesmaat verteld worden, dan is dit soort informatie makkelijker te behappen. Het is een beetje veel van het goede. Maar voor een kind dat al wel een beetje weet waar de klepel hangt, is het een prima boek.
En het is dan ook leuk om na het verhaal de toevoegingen door te nemen: de recepten; een lesje in de geschiedenis over voedsel. De morele kant van de zaak wordt behandeld, en er staan tips in om meer informatie te zoeken. Voor bijvoorbeeld een spreekbeurt. Of een kookfeestje zoals in dit boek beschreven wordt.
Ik denk dat ik vanavond eens Mexico Plato op tafel zet!
ISBN 9789085605621 | Hardcover | 126 pagina's | niño | september 2009
Leeftijd 10 - 12 jaar
© Marjo, 01 februari 2011
Over stresskippen en vegaburgers
De hele klas gaat naar de boerderij. Daar krijgen de kinderen een enorme schuur te zien vol slachtkippen. Nanou woont nog niet zo lang in het dorp, ze komt uit de stad, en zij wilde al niet mee naar de boerderij omdat ze dit vreselijk vindt om te zien. Maar, ze zien ook leuke dingen zoals de geboorte van een kalfje, een stiertje. Maar dat kalfje kan niet bij zijn moeder blijven, aan een stiertje heeft een boer niets, die geeft geen melk. Dus het stiertje moet weg en dat vinden de kinderen maar zielig voor hem. Nanou is weggelopen, ze is zelfs teruggefietst naar school want ze vindt het echt heel erg zoals er op de boerderij met dieren omgegaan wordt. Koeien die binnen staan, kippen die heel dicht op elkaar in een grote schuur zitten... Maar de meester is boos, ze had niet zomaar weg mogen gaan. Nanou biedt aan om als straf een spreekbeurt te houden over waarom ze geen dieren eet en waarom ze niet van boerderijen houdt. Dat vindt de meester een prima idee. Ralph vindt Nanou maar raar en buiten krijgen ze dan ook flinke ruzie.
Gelukkig is Ralph ziek als Nanou haar spreekbeurt houdt. Ze vertelt heel veel over het ellendige leven dat veel dieren hebben, koeien die nooit buiten komen, kippen die elkaar doodpikken, kalfjes die bewust te weinig ijzer krijgen zodat hun vlees mooi blank blijft enz. De kinderen én de meester zijn er allemaal een beetje beroerd van. Maar het lijkt ze ook heel moeilijk om nooit meer vlees te eten, geen lekkere hamburger meer, geen worst, geen kroketten... Steeds maar kaas eten lijkt ze ook niets.
Na de pauze bedenken de kinderen wat je kunt doen tegen dierenleed. Ze verzinnen allerlei oplossingen en Faure stelt voor om op kamp op de kampeerboerderij vegetarisch te leren koken. Dat vindt iedereen een superidee. Meester gaat vragen of het kan, of de kok op het kamp wil helpen en gelukkig wil hij dat en ook de moeder van Nanou komt helpen. Ze zullen één dag vegeatrisch eten. De kinderen vinden het geweldig behalve Ralph, die vindt het een stom plan.
Hij begint zelfs Nanou op een heel vervelende manier te pesten. Maar Nanou is gewend dat kinderen zo doen omdat zij anders is dan de rest.
Eenmaal op kamp hebben ze onder het koken de grootste lol, zelfs Ralph doet mee. Maar als ze willen beginnen aan het eten dan blijkt waarom hij zo leuk meedeed... arme Ralph, het was niet voor niets dat hij zo raar deed. Nu iedereen weet waarom hij zich zo vreemd gedroeg is het niet erg meer en Nanou is erg opgelucht. Daarna gaan ze gauw het heerlijke eten opeten.
En van dat heerlijke eten staan alle recepten (28) in het boek! Wat dacht je van meloenspiesjes of aardappelkaaskroketjes of pindasoep of aardblije ijsjes. Na de bladzijden met recepten wordt nog verteld wat mensen vroeger en nu eten en waarom je voor bepaald eten kiest, wat er voor voedingsstoffen in eten zit en welke je nodig hebt om gezond te blijven en nog veel meer extra informatie over eten.
Netty van Kaathoven schreef het verhaal en Evelyne Gorter schreef de recepten en overige informatie.
Het verhaal is helder en duidelijk verteld, toch denk ik dat je dit een kind niet zomaar moet laten lezen. Er is volgens mij wel begeleiding bij nodig om een kind dat vragen heeft gelijk te kunnen informeren over bijvoorbeeld dieren in legbatterijen etc. De behandeling van dieren wordt nogal hard verteld in dit boek waardoor kinderen mogelijk behoorlijk kunnen schrikken. Verderop in het boek kunnen de kinderen kiezen wat ze willen, wel vlees eten, een beetje vlees eten, geen vlees eten, alleen biologisch vlees eten etc. Ze leren dus het eten van vlees op verschillende manieren te bekijken. Maar het begin van het boek leidt bijna tot accuut vegetariër worden vind ik, tenzij het goed gebracht wordt en de ouders of meester of juf de kinderen inderdaad het gevoel geven dat ze kunnen kiezen wat ze willen doen. Het samen koken van vegetarisch eten, gebruik makend van de recepten in dit boek, zou een goed idee kunnen zijn om te laten zien dat eten zonder vlees ook lekker is.
Op de site van de uitgever staan ook lessuggesties en een werkblad
ISBN 9789085605621 | Hardcover | 126 pagina's | niño | september 2009
Leeftijd 10 - 12 jaar
© Dettie, 15 maart 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: