Kevin Brooks

Toon alleen recensies op Leestafel van Kevin Brooks in de categorie:

Kevin Brooks op internet:

iBoy iBoy
Kevin Brooks

Als het niet waar is, is het in ieder geval goed verzonnen.
Tom loopt langs zijn flatgebouw als iemand een iPhone naar beneden gooit. Hij wordt wakker in het ziekenhuis, geopereerd. De dokter vertelt hem dat ze niet alle stukjes van het apparaat hebben kunnen verwijderen. Maar als hij zich goed voelt, mag hij naar huis. Tom wil niets liever, dus verzwijgt hij dat hij hele rare ervaringen heeft.
Thuis wordt het alleen maar erger: hij blijkt vanuit zijn hoofd contact te hebben met andere technologische apparaten; hij kan ‘inbreken’ in mobieltjes, in computers, noem maar op. Mailtjes versturen en bij anderen lezen; telefoongesprekken luisteren; internetbankieren.

Het wordt steeds sterker: hij blijkt een soort Superman te worden: niet alleen ‘ontvangt’ hij, hij kan ook ‘zenden’: anderen stroomstoten geven, apparaatjes laten ontploffen, het is ongelooflijk wat er allemaal kan.
Het komt hem wel goed uit. Tom woont in een achterbuurt in Londen, waar bendes elkaar bestoken. Berovingen, diefstal, moord en verkrachting, het gebeurt allemaal.

Op het moment dat de iPhone Toms hoofd raakte was zijn vriendin Lucy in handen van zulke nietsontziende bendeleden. Wat is er logischer dan dat Tom met zijn nieuwe mogelijkheden de betrokkenen ’straft’? En waarom niet meteen die criminelen aanpakken?
Zo ontdekt hij dat er een volwassene achterzit, die de bendes bestuurt. Misschien is het een verkeerde beslissing, maar die man wil hij ontmoeten. Onderschat hij de situatie niet enigszins?
En Lucy, zijn vriendin, wat vindt die er allemaal van?

Een ongelooflijk verhaal. Of de technologische snufjes ook werkelijk zouden kunnen, geen idee, maar het maakt ook niet uit. Het blijft het verhaal van een jongen die opgroeit in een foute buurt, maar daar geen deel van uit wil maken. Het is het verhaal van een idealistische jongen die moet leren omgaan met de harde realiteit. Er zit heel veel geweld in dit verhaal, en toch is het geen ‘hard’ verhaal. Dat komt waarschijnlijk doordat de hoofdfiguur positief blijft...

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Dood aan God
Kevin Brooks

Begeleid door de muziek van The Jesus and Mary Chain gaat de nu vijftienjarige Dawn als een halve zombie door het leven. Twee jaar eerder, toen ze nog die andere Dawn was, is haar vader verdwenen, en haar moeder is flink gaan drinken. Dawn zorgt voor nu haar en het huishouden.

‘Ze functioneert.
Ze is mijn moeder.
We houden van elkaar.’

Natuurlijk is er ook een schoolleven, maar ook daar komt en gaat ze zo onopvallend mogelijk. Ze heeft niet meer nodig dan het gezelschap van haar twee teckels, die natuurlijk Jesus en Maria heten.
Hoe komt ze op het idee om God te vermoorden? Want dat is ze van plan: God moet dood. Dawn maakt een lijstje met redenen waarom: de eerste is dat als God dood is er ook geen mensen meer aan je deur hoeven te bellen om er over te praten. De tweede reden is dat de winkels niet meer zo vroeg dicht hoeven op zondag. Nummer drie is dat haar vader nooit verslaafd zou zijn geraakt aan God, dus niet de weg was kwijtgeraakt, dus niet was verdwenen. Nummer vier…
o, nee, er is geen nummer vier.
Die is er natuurlijk wel, maar daar wil de Dawn van nu niet meer aan denken. Nooit meer.
Ze redden het wel met z’n tweeën, zij en haar moeder. Daar heeft haar vader dan gelukkig wel voor gezorgd, dat ze het materieel gezien goed hebben.
Maar dan gebeurt er iets onverwachts: het populairste meisje van de klas, die notabene net een nieuwe vriendin heeft en haar dus helemaal niet nodig heeft, spreekt haar aan. Zo dringen Mel en Taylor Dawns leven binnen.
Natuurlijk wil Dawn graag met hen meedoen, zijn zoals zij, maar helemaal vertrouwt ze het niet.
Het is voor de lezer allang duidelijk dat ze daar een goede reden voor heeft. Ze kan niet voorkomen dat af en toe die andere Dawn toch om de hoek komt kijken, we weten ongeveer wat de vierde reden is.
Met dat gegeven in je achterhoofd is de ontknoping enigszins onverwacht. Valt ook een beetje tegen, maar vooruit, verder is het wel een echte Brooks: dreiging achter de schermen, een tiener met een beschadigde persoonlijkheid, maar sterk van karakter. Er is ook altijd een lichte toets humor, dit keer in de vorm van Jezus en Maria.
Een eigentijdse jongerenroman, die ook voor volwassenen zeer leesbaar is.

‘Ze steekt een hand uit en trekt laatdunkend aan de voorkant van mijn T-shirt. ‘Ik bedoel, shit, een tent zit nog strakker dan dit.’
‘Hij moet ruim zitten,’ protesteer ik.
‘Dat is niet ruim,’zegt ze. ‘dat is zakkerig. En dat daar…’ Ze geeft een mep tegen mijn verschoten oude combatbroek. ‘Dat is de grootste broek die ik ooit heb gezien. Die zou een kamerolifant nog wijd zitten.’ Ze schudt haar hoofd. ‘Who the fuck zal willen weten wat je daar in hebt zitten?’
‘Ik wil niet dat iemand te weten komt wat ik daar in heb zitten,’ zeg ik. ‘Ik draag hem omdat ik hem graag aan heb. Hij zit lekker…’
‘Lekker?’ smaalt Taylor. ‘Daar zijn kleren niet voor. Het zijn verdomme geen leunstoelen.’
Nou, ja,‘ zeg ik.
En nu krijg ik een beetje de pest in over mezelf, omdat ik zo chagrijnig klink, alsof dat stomme gedoe me echt dwarszit. Wat natuurlijk niet zo is. Nogal logisch.’

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Zwartkonijn
Kevin Brooks

‘Je bloedt,’ zei ze. (-)
‘Me zeker gesneden bij het scheren,’mompelde ik, terwijl ik over een pijnlijk plekje wreef waar ik dacht dat Campbells mes me gesneden had.
Nic grinnikte. ‘bij het scheren?’
‘Ja…’
‘Scheer jij je?’
‘ Ik ben geen dertien meer.’
‘Nee,’ zei ze met een zucht en ze keek me in de ogen. ‘Ik geloof dat we geen van allen nog dertien zijn.’

Zestien zijn ze, de jongelui om wie het draait in dit boek. Verteller is Pete, en bovengenoemde Nic was een soort vriendinnetje. Maar nu is er niets meer tussen hen. Andere klasgenoten waarmee Pete optrok waren de tweelingbroer van Nic, Eric; Pauly en Raymond. Raymond is anders, een beetje achterlijk, zegt men. Maar voor Pete is hij de beste vriend, en hij neemt het altijd voor hem op.

Als het verhaal begint is het zomervakantie. Een lange luie vakantie, waarna ieder zijn eigen weg zal gaan.
En dan belt Nicole: of Pete alsjeblieft nog een keer wil komen, ze heeft iedereen van het groepje gevraagd om nog een keer in hun hut te praten over vroeger. Pete haalt Raymond over om ook mee te gaan. Voor ze bij de hut arriveren zien ze Pauly in gezelschap van Wes en zijn kornuiten. Die jongens kennen ze ook wel, ze zijn ouder, en ze deugen niet.

In de hut zitten ze een hele tijd bij elkaar, er wordt sterke drank gedronken en ze kletsen. Als iedereen naar de kermis gaat vraagt Nicole of Pete nog even wil blijven. Maar ze doet raar, zo wil hij haar niet kennen.
Pete gaat weg, Raymond zoeken. Het is het begin van een enerverende avond, waarin vreemde en gevaarlijke dingen gebeuren. Stella duikt op, ook een oud-klasgenoot, en zij heeft het al gemaakt: ze is een filmster(retje), ze loopt op de kermis rond met cameramensen. Hetgeen zij filmen zal later duidelijkheid verschaffen over de gebeurtenissen, maar tegelijk ook raadsels oproepen. Er vallen doden, er zijn mensen verdwenen, waaronder Stella. Als ook de politie duidelijk denkt dat Raymond daarmee te maken heeft, gaat Pete, ondanks de waarschuwingen van zijn ouders, zelf op zoek naar hem. En naar antwoorden.

We volgen het verhaal vanuit Petes gedachtewereld, en dat levert een zeer boeiende psychologische roman op. Zijn overdenkingen, zijn conclusies, de dromen van een puber, de trouw aan zijn toch ook wel vreemde vriend, en de confrontaties met Wes en zijn bende vormen een fascinerend geheel. In zijn zoektocht naar Raymond moet Pete laveren tussen magie en geweld. Maar hij is vastbesloten. Hij moet hem vinden…en dat wil de lezer ook: gespannen volg je zijn speurtocht.
Een fantastisch verhaal. Maar het is dan ook Kevin Brooks.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het zit in de familie
Kevin Brooks

Boekje van amper 90 pagina's, waarbij ook nog gebruik gemaakt wordt van dubbele spatiering. Meer een verhaal dus dan een jeugdroman. De hoofdpersoon stelt zichzelf en een deel van zijn familie voor in het eerste hoofdstuk. Letterlijk dus.

'Naam: Finbar Black
Leeftijd: 15
Uiterlijk: lang, donker, knap charmant..
O sorry ik zit te dromen. Dat doe ik even over..'
enz enz..

Humoristisch is hij dus ook nog. Hij bevindt zich met zijn vader, zijn opa en zijn overgrootvader, oupa genaamd, in een kamer, waar de gordijnen potdicht zijn en de televisie aan. Hij verveelt zich stierlijk, maar ja, het is die ene zaterdagmiddag in de maand dat hij bij zijn vader is, dus hij blijft maar zitten, hoe erg ook. Hij fantaseert wat weg over een vriendinnetje, als ineens iemand via de achterdeur het huis binnenkomt.
Dat is ongekend, er komt nooit iemand!! Het is dus ook geen 'goed volk'...
Verder vertel ik niets, het is zo'n klein verhaal.

Is het een goed verhaal? Tja... eigenlijk vind ik er niet veel aan, er gebeuren wel aardige dingen, met onverwachte wendingen, maar er zit geen diepte in, vlakke personages zoals dat heet. Als ik niet wist dat Kevin Brooks beter kan, dan zou ik waarschijnlijk nooit meer iets van hem lezen en dat zou jammer zijn.
Laten we dit verhaal een opwarmertje noemen voor het betere werk.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Het Dodenpad
Kevin Brooks

Kevin Brooks doet het weer... na Lucas en Martyn Big weer zo'n boek dat je pas weglegt als je het uit hebt.

Het is het aangrijpende verhaal van twee broers, die op zoek gaan naar de moordenaar van hun zus. Ze zijn halfbloedjes, zonen van een zigeuner en een blanke vrouw. Je zou denken dat het een speurtocht is, een detective, maar het gaat de jongens niet in de eerste plaats om wraak en vergelding. Ze willen hun zus Rachel begraven om haar dood een plaats te kunnen geven. Maar de politie geeft het lichaam pas vrij als de moordenaar gevonden is.

Ruben is degene die het verhaal vertelt. Hij is de jongste, en hij heeft een sterk ontwikkeld zesde zintuig. Hij kan voelen wat een ander voelt, al is het niet op afroep. Soms overvalt hem zo'n ervaring. Een beetje helderziendheid komt er ook bij kijken, hij 'ziet' bijvoorbeeld de plek waar zijn zus vermoord is.
Hij gaat met zijn broer Cole naar het dorp in Dartmoor, waar Rachel gevonden is. Ze logeerde bij een vriendin en haar man. Als de jongens overal vijandig ontvangen worden, moeten ze het aanbod om ook bij hen te logeren wel aannemen. Maar of dat zo'n slimme zet is?

Geen detective dus, maar wel een adembenemend en beklemmend verhaal. Over racisme en vooroordelen; over nietsontziende zakenmensen; over liefde en over volwassen worden.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Candy Candy
Kevin Brooks

"Dit is het soort puberliteratuur waarmee bibliotheken vol moeten staan" zou er in de Volkskrant gestaan hebben, volgens de achterflap. Ik hoop toch echt dat dàt nooit zal gebeuren... het is een boek zoals Carry Slee het ook schrijven kan, een hoop drama en weinig diepgang. Jammer, want Brooks eerste boeken 'Martyn Big' en 'Lucas' beloofden meer.

Het verhaal:
Joe, een schooljongen van een jaar of 16,17, ontmoet in Londen een meisje en is meteen verliefd. Maar voor zijn ogen wordt het meisje, Candy, vernederd en meegenomen door een indrukwekkend grote zwarte man. Pas weer thuis, in een voorstad van Londen, vindt hij een papiertje in zijn zak, met een telefoonnummer.

Als hij na een week belt maken ze een afspraak, en babbelen wat tot ineens haar stem verandert en hij een donkere stem op de achtergrond hoort. Intussen heeft Joe door dat Candy een hoertje is, en de donkere man haar pooier. Maar hij is verliefd, en bij hun afspraakje in de dierentuin vertelt ze hem dat ze hem nog kent van vroeger... maar hij ontdekt ook dat ze verslaafd is en dat daardoor de donkere man haar in zijn macht heeft.
Natuurlijk kan hij dat niet accepteren, zelfs niet als hij bedreigd wordt. Hij is zelf verslaafd aan de verslaafde Candy...

Wat volgt ligt helemaal in de lijn der verwachting. Spannend, dat wel, maar niet verrassend.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Lucas Lucas
Kevin Brooks

Het boek gaat over Lucas natuurlijk, maar vooral over Caitlin. Ze woont met haar vader op een eilandje en ze vindt het leven nogal verwarrend. Ze is vijftien en weet niet of ze nog een kind of al een vrouw is. De meeste jongeren op het eiland vindt ze niet echt aantrekkelijk. Ze zijn lomp en ruw en houden zich bezig met drank en seks. Ook haar broer Dominic, die studeert en in de zomervakantie terugkomt naar het eiland, gedraagt zich zoals de rest.

Als ze Dominic hebben opgehaald, zien ze op de dam die naar het eiland leidt een jongen. En direct al is Caitlin door hem betoverd. Een paar keer kan ze met hem praten, maar Lucas blijft afstandelijk en mysterieus. Hij kan en weet veel, maar wie hij is en waar hij vandaan komt wordt niet duidelijk.Maar Caitlin is zo ongeveer de enige die door hem betoverd wordt, want de rest van het eiland moet niets van die `zigeuner' hebben. Ze moeten hem niet en ze schuwen geen enkel middel om hem weg te krijgen.

Al na een bladzij of 50 is het duidelijk dat er iets vreselijks en onafwendbaars zit aan te komen. De dreiging is heel vaak voelbaar; zelfs het weer werkt er aan mee. Alleen de ontmoetingen tussen Caitlin en Lucas zijn mooi, voor de rest is alles verwarrend en wreed en ongrijpbaar. Het boek laat zien hoe een gesloten gemeenschap zich kan keren tegen een buitenstaander en waar dat toe kan leiden. Maar het mooiste van het boek is de relatie tussen Caitlin en Lucas. En Lucas is bijzonder fascinerend, misschien is hij wel veel meer dan hij lijkt.

Dit verslag is niet van mij, maar heb ik gevonden op de site van Richard Thiel. Ik kan het niet beter doen.
Het boek deed me denken aan een moderne versie van Hubert Lampo's "de komst van Joachim Stiller". Het had ook iets magisch-realistisch, iets dromerigs. Maar de concessie aan de moderne tijd is al het geweld dat er in voor komt.Het is een mooi, boeiend en spannend boek.

Lees de reacties op het forum en/of reageer: