Jan Terlouw
De kloof
De twee landsdelen worden in verloop van tijd Bergen en Dal genoemd. De eerste jaren was contact tussen de twee landsdelen onmogelijk maar inmiddels is er wel een telefoonlijn aangelegd, de telefonische contacten verlopen echter voornamelijk via het postkantoor. Veel bewoners hebben namelijk nog geen eigen telefoonverbinding.
De kloof is helaas net te breed om een brug zonder pijlers te kunnen aanleggen en vliegverkeer bestaat nog niet. Om van het ene gebied naar het andere te reizen moet een lange, loodzware tocht op kamelen door de woestijn ondernomen worden. Eenmaal per maand vertrekt er een karavaan die post, goederen en mensen meeneemt. De reis duurt twee weken.
Bergen dat in het noordwesten ligt, is inmiddels uitgegroeid tot een welvarend gedeelte. Het klimaat is daar veel gunstiger dan in het droge, hete Dal in het het zuidoosten. Bovendien zijn in Bergen de drie hogescholen gevestigd waardoor de technische ontwikkelingen daar sneller gaan dan in Dal. Omdat Dal in de veronderstelling verkeerde dat het contact met Bergen snel hersteld zou worden, ondernam het weinig om de schade na de aardbeving te herstellen en nieuwe scholen en bedrijven te bouwen en raakte zodoende steeds meer verarmd. De contrasten tussen beide delen is door de kloof uiteindelijk steeds groter geworden.
- Er was wel een man Doeve Bouwmeester, een briljante hoogleraar uit Bergen met Dalse pleegouders die onderzoek deed naar de mogelijkheden van de bouw van een brug, hij wilde daarvoor het bijzondere titanium gebruiken. Hij had al vergevorderde plannen, maar na een wandeling langs de kloof is hij plotseling verdwenen, men neemt aan dat hij in de kloof gevallen is. -
Het verhaal in dit boek draait om de intelligente Ginder Sekoer, 16 jaar, die in de Bergense stad Lovendal woont met zijn moeder en grootmoeder. Oma, is bijzonder, zeer modern en de eerste vrouw in Bergen die ooit ingenieur is geworden. Twee jaar voor haar dood laat ze Ginder papieren en schriften zien die ze in een la bewaart. Ze heeft namelijk een geheim zegt ze en dat geheim staat in die papieren. Na haar dood moet Ginder die papieren lezen, Ginder zal haar dan beter begrijpen.
Maar helaas, Ginder is na zijn eindexamen net tien dagen op kamp als zijn grootmoeder overlijdt en zijn moeder heeft al haar spullen al weggegooid. 'Ik dacht laat ik het meteen maar doen, later word ik er opnieuw verdrietig van,' geeft zijn moeder als verklaring voor haar handelen.
Het enige wat Ginder nog rest zijn een paar snippers papier die hij op de vuilnisbelt vindt maar daar is geen touw aan vast te knopen.
Joost, de vader van Ginder is een idealist en wilde zijn hulp en kennis uitdragen in Dal. Ginders moeder voelde daar niets voor en uiteindelijk besloten de twee uit elkaar te gaan. Ginder heeft zijn vader al tien jaar niet meer gezien en besluit hem op te zoeken. Tijdens de zware, hete tocht naar Dal ontmoet hij een vriendelijke man, Domen Compagne, die onderweg is naar zijn zestienjarige dochter Barbara. Onlangs is zijn vrouw overleden en hij wil er zijn voor Barbara. Ginder ontmoet ook de goochelaar Joren Verloren, die alleen in rijmende dichtvorm praat. Beide mannen én Barbara blijken van grote invloed op het vervolg van Ginders reis én leven...
Het geheim van oma laat Ginder namelijk niet los en de bedachtzame Ginder ontdekt steeds meer zaken die het daglicht niet kunnen verdragen. Het lijkt erop dat de bouw van de brug het cruciale punt is waar alles om draaide en nog steeds draait. De speurtochten van Ginger rakelen zelfs het verhaal rond de verdwenen Doeve Bouwmeester weer op. Ginder ontdekt zoveel dat hij uiteindelijk met de dood bedreigd wordt.
Gelukkig heeft hij een uitstekende bondgenoot gevonden in Barbara, ondanks hun jonge leeftijd weten ze dat zij voor elkaar bestemd zijn. Ze zijn smoorverliefd. Samen zoeken ze verder en komen steeds dichter bij de waarheid...
Het is een spannend verhaal, hoewel het vrij traag verteld wordt. Jan Terlouw legt namelijk veel uit, zodat we hem vooral niet verkeerd zullen begrijpen. Aan een kant is het ook wel nodig want de speurtocht van Ginder is niet eenvoudig. Maar het is de vraag of jongeren deze langzame vertelstijl kunnen waarderen. Toch is het verhaal zeker de moeite waard.
Naast de speurtocht van Ginder worden fijntjes de verschillen tussen arm en rijk door het verhaal heen geweven en vooral de oorzaken daarvan. De grote honger naar macht is een van de onderdelen hierin. Zoals in veel van zijn boeken is de maatschappelijke betrokkenheid van Jan Terlouw dus ook in dit boek goed merkbaar. Maar er wordt geen grote nadruk gelegd op de economische, financiële en maatschappelijke verschillen in Bergen en Dal, het wordt alleen wel vermeld en uitgelegd. Het is echter vooral het verhaal over de jonge Ginder die dankzij zijn onderzoekende geest een zeer spannend, gevaarlijk avontuur beleeft.
ISBN 9789047708476 | Hardcover | 213 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2016
(1e druk 1983) | Leeftijd 10+
© Dettie, 05 januari 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Kop uit 't zand
Arie raakt ontmoedigd. Zo begrijpen zijn collega’s bij Rijkswaterstaat hem wel maar zijn doemdenken wordt niet op prijs gesteld. Dat wil de bevolking niet horen. Arie krijgt het advies in te binden. Hij kan dan wel roepen dat er haast geboden is, maar zo zit de politiek niet in elkaar. Het is een log apparaat dat veranderingen uiterst traag doorvoert. Arie belooft zijn mening minder fanatiek uit te dragen maar is niet van plan zich aan zijn belofte te houden. De wereld gaat naar de knoppen. Arie beseft dat hij tot rigoureuze maatregelen moet overgaan.
Dan hoort Bart op de radio een vreselijk bericht. Op het Plein in Den Haag heeft een milieuactivist zich met benzine overgoten en in brand gestoken. Hoewel de man nog in leven is, is zijn toestand kritiek. Het is Arie. Kort voor zijn dood heeft hij e-mails gestuurd naar politici, media en wetenschappers. In zijn e-mail maakt hij duidelijk dat hij zijn eigen leven opoffert om het naderende onheil onder de aandacht te brengen. Arie zag geen andere oplossing meer.
Bart spoedt zich naar het Bonoboziekenhuis waar hij afscheid van zijn vriend neemt. Niet veel later sterft Arie. Even is hij het gesprek van de dag. Eindelijk worden zijn woorden gehoord maar al snel wordt het leven van alledag hervat. Ook Bart, die zijn vriend beloofd heeft zijn missie voort te zetten, wordt al snel door allerlei dagelijkse beslommeringen opgeslokt. Zo is zijn vriendin Fleur zwanger. Niet helemaal gepland maar wel heel gewenst. Bart denkt steeds minder vaak aan Arie en de belofte die hij hem gedaan heeft, wordt vergeten. Het stichten van een gezin brengt nu eenmaal verantwoordelijkheden met zich mee.
Twintig jaar gaan voorbij. Twintig jaar waarin de klimaatsveranderingen steeds meer merkbaar zijn. De wereld wordt er niet beter op. De waterspiegel stijgt, het wordt steeds warmer en steeds meer gebieden zijn nauwelijks meer bewoonbaar. Er is zelfs sprake van “klimaatvluchtelingen”. Toch wordt er nog altijd nauwelijks actie ondernomen. Slechts weinigen houden de herinnering aan Arie levend. Bart doet zijn best maar heus, hij heeft altijd wel een excuus de andere kant op te kijken. Het leven gaat door. Wanneer het vreselijk mis gaat, besluit de zoon van Bart in te grijpen. De volwassenen gaan vrolijk door met het vernietigen van de wereld maar de jeugd pikt het niet langer.
Deze novelle heeft hetzelfde onderwerp als het onlangs verschenen jeugdboek Het hebzuchtgas. Dat Jan Terlouw zich zorgen om het broeikaseffect maakt, is duidelijk. Dat zijn zorgen terecht zijn, is dat ook. In duidelijke taal worden zijn zorgen in beide boeken overtuigend onderbouwd.
In Kop uit ’t zand komt het leven van alledag aan bod. Zo slokken drukke banen, relatieperikelen en allerhande dagelijkse zorgen het leven van Bart en Fleur op. Zij hebben geen tijd en puf om zich met het klimaatprobleem bezig te houden. Uiteraard staan Bart en Fleur symbool voor de meesten van ons. We weten allemaal dat het niet goed met onze planeet gaat. We hebben allemaal op televisie beelden van smeltende poolkappen gezien. Toch gaan we vrolijk door met leven. De ernst van de situatie lijkt maar niet tot ons door te dringen.
In dit boek komen een aantal uiteenlopende onderwerpen aan bod. Bart heeft als getrouwd man iets te veel oog voor andere dames en Bart en Fleur helpen een bevriend stel hun droomwens in vervulling te laten gaan. In eerste instantie hebben deze onderwerpen weinig met het hoofdverhaal te maken. Toch is er een gezamenlijke noemer. Jan Terlouw benadrukt met deze onderwerpen dat eerlijk het langst duurt. Dat geldt voor het dagelijkse leven maar ook voor het onder ogen zien van het klimaatprobleem. Pas als we eerlijk zijn over wat er gaande is, zijn we in staat actie te ondernemen.
Kop uit ’t zand is eenvoudig en losjes geschreven. Het gaat dan ook niet om het literaire gehalte van dit boek. Het gaat om de boodschap en die komt wederom luid en duidelijk over.
ISBN 9789462970465 | Paperback | 95 pagina's | Uitgeverij De Kring | november 2016
© Annemarie, 30 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het hebzuchtgas
Door het overvloedige gebruik van fossiele brandstoffen kwam steeds meer kooldioxide in de lucht. De warmte van de zon kon hierdoor de aarde steeds minder goed verlaten. Omdat de aarde steeds warmer werd, begonnen de poolkappen te smelten. Door al het smeltwater werd de zeespiegel steeds hoger. Dat kon niet lang meer goed gaan.
Hadden de mensen van Tradicië dan niet door dat de zeespiegel steeg? Werd het land soms door een simpel volkje bewoond? Niets was minder waar. De bevolking van Tradicië was allesbehalve dom. Natuurlijk zagen ze het water stijgen. Braaf vervingen ze hun gloeilampen door spaarlampen en pakten ze wat vaker de fiets. Het was echter niet genoeg. Ze hadden er veel te lang op los geleefd en nu waren rigoureuze maatregelen nodig. Pas als er heel veel minder kooldioxide in de lucht zou komen, zouden de ijskappen weer kunnen bevriezen.
Op een dag was het raak. Orkaan Diana veroorzaakte een enorme vloedgolf die regelrecht op Hovarde, de hoofdstad van Tradicië, afstevende. Julia, de achttienjarige kleindochter van de president, was net aan haar eindexamen begonnen toen het water door de straten van de stad spoelde. Het stond al snel kniehoog en bleef maar stijgen. Er brak paniek uit en mensen vertrapten elkaar. Het water was gekomen en, ondanks alle waarschuwingen, was niemand erop voorbereid geweest. Julia overleefde de ramp maar dat gold beslist niet voor iedereen.
Een jaar later is Julia het voorval nog altijd niet vergeten. Grote delen van Tradicië zijn verloren gegaan maar verder is er weinig veranderd. Iedereen geeft elkaar de schuld van de ramp, waardoor niemand actie onderneemt. Door de ramp is Julia’s studie letterlijk in het water gevallen. Daar heeft de regering iets op bedacht. Eindexamenleerlingen kunnen hun diploma alsnog halen door een drie maanden durende stage succesvol af te ronden.
Julia gaat stagelopen bij het bedrijf Solide dat is gespecialiseerd in het winnen van olie, gas en kolen. Julia is verbaasd. Waarom heeft het bedrijf zich niet op andere vormen van energiewinning gericht? Dan ontdekt ze de schokkende waarheid. De directeur van Solide, meneer Bovenwoning, is verslaafd aan hebzuchtgas. Het gas wordt door stenen uitgewasemd en iedereen die het inademt, wordt steeds hebzuchtiger.
IJle lucht bevat een hogere concentratie hebzuchtgas. Directeuren die bovenin hoge kantoorgebouwen vertoeven, ademen enorme hoeveelheden in. Omdat ze zo hopeloos verslaafd zijn, doet alleen geld er nog toe. Julia beseft dat ze het milieu zullen blijven verpesten en verzint een briljant plan om ze af te laten kicken. Daarbij heeft ze de hulp van de kinderen van de directeuren nodig. Gelukkig beseffen ook zij dat hun toekomst op het spel staat. Wat volgt is een enorm leuk verhaal. Een sprookje voor alle leeftijden.
Voormalig fysicus en politicus Jan Terlouw schrijft al jaren (jeugd)boeken. Bekende boeken zijn bijvoorbeeld Oorlogswinter, Koning der Katoren en Briefgeheim. Zelfs was ik als kind helemaal weg van het boek Pjotr. Ik heb het keer op keer herlezen. Het zal je niet ontgaan zijn wat het onderwerp in Het hebzuchtgas is: het broeikaseffect. Het land Tradicië bestaat niet echt maar het lijkt verdacht veel op Nederland. Het onderwerp is serieus maar gelukkig heeft Jan Terlouw er geen zwaar verhaal van gemaakt. Ook met de nodige luchtigheid en een vleugje romantiek komt de boodschap goed over.
Op 30 november 2016 hield Jan Terlouw, 85 jaar oud, in De Wereld Draait Door een indrukwekkend een aangrijpend pleidooi over de veranderingen in de maatschappij die hij tijdens zijn leven heeft waargenomen. Hij heeft gemerkt dat het vertrouwen in elkaar is verdwenen. Ook uitte hij zijn zorgen over het milieu. De mensheid is tegenwoordig tot vrijwel alles in staat. Waarom richten we ons dan niet op milieuvriendelijke energiebronnen? Waarom gaan we dan toch maar door met al die milieuverwoestende olie, gas en kolen? Ik weet inmiddels het antwoord op deze vragen. Ook al lijkt hebzuchtgas een verzinsel, het bedrijfsleven is er hopeloos aan verslaafd. En zelf hebben we er ook iets te veel van ingeademd!
Het is tijd om af te kicken! Voor onszelf maar vooral voor de toekomstige generaties. Het hebzuchtgas zou op elke school én in elk kantoor verplicht gelezen moeten worden. En geloof me, dat is beslist geen straf!
ISBN 9789462970441 | Hardcover | 222 pagina's | Uitgeverij De Kring | november 2016
Leeftijd: 15+
© Annemarie, 16 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het hebzuchtgas
Het fictieve land, Tradicië, is overstroomd. Er was al jaren gewaarschuwd voor het stijgende waterpeil, men was al wel begonnen met het ophogen van de dijken. Te laat! Het watergeweld dat het land bedreigde toen de orkaan Diana zich ontwikkelde, was niet tegen te houden. Een stoomwals van water, twee of drie meter hoog, rolde over het land, en verzwolg alles wat in de weg stond. Elk levend wezen dat zich ter plekke bevond was reddeloos verloren.
Julia, op dat moment bezig met haar eindexamen, weet zich te redden door in de kerktoren te klimmen. Zij is de kleindochter van de president, Stefan de Wolf, die zich bezig houdt met het terugdringen van het broeikaseffect.
Na de ramp kan Julia alsnog haar examen halen door stage te lopen. Daarvoor gaat ze naar Solide, een bedrijf dat zich bezig houdt met het winnen en verwerken van olie en andere energiedragers. De directeur Alphons Bovenwoning nodigt haar uit op de bovenste verdieping waar hij werkt en woont. Haar stageopdracht is onderzoeken hoe mensen met afval omgaan, om te ontdekken hoe er nog zuiniger omgegaan kan worden met energie. Tijdens dat onderzoek ontdekt Julia dat Alphons Bovenwoning, net als de andere machtige en rijke directeuren in het land, behept zijn met het hebzuchtgas. Zij kunnen alleen maar denken aan geld, nog meer geld, nog meer macht. Dat moet veranderen, vindt Julia.
Samen met enkele andere jongeren verzint ze een plan om de directeuren van hun verslaving af te helpen.
Dit boek, in 2014 geschreven, zou het derde deel zijn in de Katoren-reeks. Maar er is weinig waardoor je het een vervolg kan noemen. Alleen het feit dat ze alle drie een fikse portie maatschappijkritiek bevatten, is niet genoeg.
Het eerste boek, Koning van Katoren dat in 1971 werd geschreven, vertelt het verhaal van Stach, een jongen die in het fictieve land Katoren zeven opdrachten moet vervullen voordat hij koning mag worden. In 2007 kwam er een vervolg op het boek, Zoektocht in Katoren. In dit verhaal belandt een herder, die gewoonlijk in afzondering op een berg woont, voor het eerst in zijn leven in de maatschappij.
In Het Hebzuchtgas is er geen sprake meer van een koning. Er is een president. De hoofdrolspelers zijn ouder. Het lijkt me een pittig boek voor de kinderen die na de eerder genoemde boeken dit boek zouden gaan lezen als derde deel.
Het is dus een goede keuze dat er op deze uitgave geen enkele verwijzing staat als zou het een derde deel zijn. ‘Een sprookje voor jong en oud’ staat er. En dat is het. Helaas.
'De klimaatcrisis is een glasheldere illustratie. Eigenlijk weet iedereen wat we zouden moeten doen. Ik zeg als natuurkundige: het probleem is simpel oplosbaar. Simpel. De zon schijnt iedere dag een enorme hoeveelheid energie op de aarde; 98 procent ervan gaat zo weer het heelal in. Het winnen van duurzame energie uit die overvloed is een peulenschil.'
Want al is dit de overtuiging van de nu vijfentachtigjarige Jan Terlouw, ik ben bang dat een boek als dit niet genoeg is om de verantwoordelijken van ons eigen land, dat immers ook voor een groot deel onder de waterspiegel ligt en onder zal stromen als het water blijft stijgen, wakker te schudden. Maar wie weet schudt het enkele - liefst meerdere - lezers wakker, want ook wij zijn verantwoordelijk...
Luister hier terug naar Jan Terlouw bij Vroege Vogels.
ISBN 9789462970441 | Hardcover | 224 pagina's | Uitgeverij De Kring | november 2016
Leeftijd: 15+
© Marjo, 08 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Briefgeheim
En zo gebeurt het ook. Jackie en Thomas hebben alles goed voorbereid. Er ligt veel eten klaar en een stapel boeken en genoeg slaapzakken om warm te blijven. Als iedereen weg is, sluipt Eva naar binnen en verstopt ze zich. Maar als Jackie en Thomas 's avonds thuiskomen is Eva weg! En ze is ook niet thuis! Eva is echt zoekgeraakt!
Voordat dit alles gebeurt hebben we kunnen lezen dat Eva een ongefrankeerde brief in de tuin van de buurman, kolonel Brandsema, heeft gevonden. Met de bedoeling die brief later te posten heeft Eva die in haar vestzak gestopt en is daarna de brief onmiddellijk vergeten. Pas in het geheime hol, voelt ze de brief weer in haar vest zitten. Ze is wel nieuwsgierig en maakt de brief open maar ziet alleen maar rare woorden. Ze beseft dat het geheimschrift moet zijn... Misschien is de kolonel wel een spion! Omdat toch niemand thuis is, besluit Eva de brief even snel terug te leggen in de tuin van de kolonel. Maar het loopt heel anders dan ze gedacht had. De kolonel zit namelijk inderdaad in een grote spionageorganisatie en betrapt haar bij het terugleggen van de brief. Hij is helemaal niet blij met de ontdekking van Eva. Hij pakt haar hardhandig beet en duwt haar zijn huis binnen...
Wat volgt is een heel spannend verhaal waarbij zelfs een moord gepleegd wordt, maar wie is de dader? De arme Eva krijgt het flink voor haar kiezen en weet helemaal niet meer wie ze wel of niet kan vertrouwen. Gelukkig laten haar vrienden ook hun gezonde verstand werken maar voor ze eindelijk uitvinden hoe het allemaal in elkaar zit worden ze zelf nog met de dood bedreigd!
Jan Terlouw is deze dagen veel in het nieuws o.a. vanwege zijn 85e verjaardag maar ook vanwege zijn toespraak over vertrouwen hebben in elkaar.
Dit boek, dat hij toch al heel wat jaren geleden geschreven heeft, behandelt ook dit thema. Wie kun je vertrouwen? En hoe erg is het als je zelfs de mensen die heel dichtbij staan niet meer durft te vertrouwen? In dit boek wordt dat prachtig duidelijk gemaakt evenals het gegeven dat niet praten met elkaar tot enorme misverstanden kan leiden.
Ondanks dat dit boek in 1973 geschreven is en ook al zijn er in de tijd waarin het verhaal zich afspeelt nog geen mobieltjes en heeft niemand een computer toch doet het verhaal niet ouderwets aan. Het verhaal is namelijk 2010 inhoudelijk aangepast aan deze tijd waardoor het verhaal sprankelend en fris blijft. Kinderen van nu zullen het nog steeds een prachtig, spannend verhaal vinden.
Jan Terlouw (1931, Kamperveen) werkte jaren als kernfysicus voordat hij in 1970 besloot de politiek in te gaan. Hij was onder meer fractievoorzitter van D66, Minister van Economische Zaken, Commissaris der Koningin in Gelderland en senator van de Eerste Kamer. Tegelijkertijd debuteerde hij als kinderboekenschrijver met Pjotr en Oom Willibrord. Zijn bekendste boeken zijn Koning van Katoren (bekroond met een Gouden Griffel) en Oorlogswinter. Naar aanleiding van zijn 85e geboortedag zijn een aantal van de klassiekers van Jan Terlouw in een, mooi verzorgd, nieuw, modern jasje gestoken, te weten Pjotr, De Kloof, De koning van Katoren, Oorlogswinter, Oosterschelde windkracht 8 en dit boek Briefgeheim. -
ISBN 9789047708209 | Hardcover | 136 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2016
Leeftijd 10+
© Dettie, 06 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Pjotr
Pjotr en zijn vader zijn dikke vrienden. Pjotr is alles voor Sergei, de jongen geeft zijn leven zin. Maar aan het mooie idyllische leven komt een eind als Sergei zijn inmiddels veertienjarige zoon te hulp schiet wanneer hij wordt aangevallen door een marskramer. Hij is zo boos dat hij de man doodslaat... Gevolg, Sergei wordt verbannen naar Siberië. Daar moet hij tien jaar blijven. Sergei belooft zijn vader dat hij naar hem toe zal komen. Hij zal naar Siberie reizen.
Die belofte van Pjotr maakt dat Sergei overeind blijft. Maar hoe kan Pjotr zijn belofte waarmaken? Anno 1900 waren er nog geen vliegtuigen of snelle treinen. Bovendien zal hij onderweg ook eten moeten kopen en onderdak moeten vinden. Pjotr is een handige, ijverige jongen maar het enige wat hij echt goed kan is prachtige muziek maken op zijn zelfgesneden fluiten. Maar Pjotr weet dat hij, hoe dan ook, naar zijn geliefde vader zal reizen.
We volgen Pjotr op zijn barre voettocht naar Siberië. Onderweg ontmoet hij allerlei vriendelijke én vervelende mensen. Dat deze ontmoetingen verstrekkende gevolgen zullen hebben kan Pjotr op dat moment niet vermoeden...
Ik ben zeer aangenaam verrast door dit boek. Jan Terlouw heeft een erg mooi hedendaags taalgebruik die me raakt. Over Sergei schrijft hij bijvoorbeeld. 'Maar had Sergei Andrejevitch niet zijn kolossale handen, waaronder je kon schuilen als onder de kap van de hooischuur?' Prachtig toch? In één zin wordt alle vaderliefde weergegeven.
Het verhaal zelf raakt me ook. Het is echt een verháál, zoals verhalen horen te zijn. Het is een vertelling, een sprookje bijna, waarbij je de goedige Pjotr volgt in zijn pogingen om zijn vader te bereiken. Het verhaal is levendig, soms spannend, soms ontroerend maar vooral één heerlijk lang avontuur dat wij mee mogen beleven.
Het is goed dat de uitgever dit boek in een modern jasje heeft gestoken en opnieuw heeft uitgegeven - samen met vijf andere boeken van Terlouw - . Je gunt jongeren de kans dit mooie, tijdloze verhaal te lezen en ik hoop ook dat ze het doen, zodat ze zich even kunnen onderdompelen in de wereld van Pjotr en zijn vader in het machtige, krachtige maar ook prachtige Rusland van weleer.
ISBN 9789047708445 | Hardcover | 164 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | februari 2016
Leeftijd vanaf ca 11 jaar
© Dettie, 10 maart 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer: