Goede dagen
Helga Warmels

‘Had hij ooit wél een goede afslag genomen?’

Arthur Meijerink weet: een huwelijk sluit je voor altijd. De man moet zijn vrouw dienen door haar lief te hebben. Liefde is om haar met zelfopoffering te dienen, haar met zorg en respect te behandelen en trouw met haar samen te leven in voorspoed en tegenspoed en in gezondheid en in ziekte.

Hij voelt deze opdracht des te sterker omdat de omstandigheden rond hun huwelijk, zoveel jaren geleden, niet soepel verliepen. Hij ontmoette Dieneke, de zus van zijn vriend, en ze werden verliefd. Ze zagen elkaar tegen de wens van haar vader in. Toen zij zwanger raakte werd een huwelijk geregeld, dat net zo goed doorging toen Dieneke de baby verloor. De weerzin van zijn aanstaande schoonvader, het verdwijnen van de vriendschap met Markus en de relatie met een jaloerse zus verstoorde de romantiek danig, maar Arthur deed wat hij moest doen.

Nu, jaren later, is hun enige dochter het huis uit, en is Dieneke gaan dementeren. Maar hij zal zijn belofte gestand doen en voor haar blijven zorgen. Wat zus Joke, die een verzorgingshuis wil regelen, ook zegt en hoe moeilijk het ook is, want Dieneke is niet meer de vrouw waar hij ooit van gehouden heeft.

‘Hij haatte zichzelf omdat hij haar haatte, omdat hij zijn leven haatte, hun vervlochten levens, omdat hij zichzelf niet als de liefhebbende, zorgzame echtgenoot wist zoals de buitenwereld hem zag, maar een huichelaar die zijn vrouw diep in zijn hart het liefst aan haar gruwelijke lot zou overlaten – of erger nog.’

Dochter Eveline regelt een week vakantie voor hen, een verzorgde vakantie waarin ook Arthur als mantelzorger in de watten zal worden gelegd. Anderen zullen voor Dieneke zorgen. Eigenlijk wil hij niet, maar hij laat zich overhalen. Op de reis naar het verre Limburg kan hij net voorkomen achter op een plotseling remmende auto te botsen. De inzittenden hebben een kat aangereden. Waarom biedt Arthur aan die kat uit zijn lijden te helpen, zodat de vrouw door kan rijden? Het is het begin van een reeks gebeurtenissen die onvermijdelijk tot een dramatisch afloop moeten leiden.

Helga Warmels beschrijft hoe een huwelijk dat na een valse start toch redelijk goed verlopen is de laatste dreun krijgt. Hoe de normen en waarden van een benepen christelijke omgeving levens beïnvloeden. Hoe een man die de touwtjes strak in handen hield zelf uit elkaar valt als die touwtjes los komen te zitten. Het is een prachtig verhaal over desintegratie met de flarden uit het verleden die het heden sterk bepalen door het verhaal geweven.

Helga Warmels (1971) is journalist en schrijver; haar kinderboeken werden meerdere keren genomineerd en bekroond. 'Goede dagen' is haar debuutroman.

ISBN 9789023994985 | Paperback | 236 pagina's | Uitgeverij Mozaïek | oktober 2015

© Marjo, 13 maart 2016

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Geen gezicht
Helga Warmels

Een boek uit de Leesserie over buitenbeentjes. In elk boek speelt een buitenbeentje de hoofdrol; elk boek heeft een andere thematiek.
In dit boek krijgt de dertienjarige Marit door een nogal domme actie van een klasgenoot tweede- en derdegraads brandwonden. Ook een deel van haar gezicht is verbrand. Marit droomde van een carrière als model, en ze beseft al gauw dat ze dat wel kan vergeten. Nog erger is het dat mensen die haar zien vervelende opmerkingen maken. Sommige leerlingen op haar school gaan daar wel erg ver in.

‘Bij het hek staat een groepje jongens uit de hoogste klassen te praten en te roken. Wanneer Marit langsloopt wordt ze van achteren beetgepakt. ‘Hé, waar ga jij zo snel naar toe, schatje?’ klinkt een lage stem, vlak bij haar kapotte wang. ‘Weet je wat ze zeggen? Dat jij zo’n lekker wijf bent. Zo’n lekker héét wijf…’

Maar tegen die tijd is Marit al sterker geworden en weet ze er een oplossing voor. Ze heeft de nodige steun van een psychologisch begeleider, en haar ouders steunen haar prima. Al vindt Marit het niet zo geslaagd als blijkt dat haar moeder lid is geworden van de patiëntenvereniging. Maar daar kun je alleen lid van worden, vertelt haar moeder, als je volwassen bent.
Er zijn meer problemen naast het leren omgaan met een nieuw uiterlijk:  ze is ontzettend boos op de jongen die de oorzaak was. Als Jens haar een brief schrijft wil ze niet eens zijn excuses lezen en frommelt het papier de prullenbak in.
En Ahlam, haar beste vriendin, heeft niets meer van zich laten horen! Wat is er aan de hand? Wil ze haar niet meer kennen nu ze verminkt is?
Het is dus niet zo makkelijk om de draad van het leven weer op te pakken.

Helga Warmels schreef een recht toe recht aan boekje over een precair onderwerp. Kinderen die in die situatie verzeild raken, hetzij als slachtoffer, hetzij als dader zullen hier veel aan hebben. Het kan niet anders dan dat een boek als dit uit deze serie een opgeheven vingertje heeft en dat het een positief verhaal is. Dat is dus ook zo.

ISBN 9789026605895 | Hardcover | 96 pagina's | Uitgeverij Callenbach | augustus 2012
Leeftijd: 10+

© Marjo, 27 augustus 2012

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Waterspiegel
Tekst: Helga Warmels
Illustraties: Helen van Vliet

Janno, twaalf jaar oud, woont alleen met zijn moeder en zusje. Zijn vader is overleden, verdronken, toen hij nog maar vier was. Al die jaren heeft hij daar nauwelijks aan gedacht, maar nu beginnen de vragen te komen. En moeder wil er niet over praten, ze snauwt hem af als hij het toch doet. Opa vindt dat hij niets mag vertellen, maar als Janno op diens zolder zoekt naar spullen voor zijn spreekbeurt, vindt hij een plakboek, waar krantenknipsels in geplakt zijn: over een gasfabriek die aan de kaak gesteld wordt; over een monster dat in de Singel gezien zou zijn. Over zijn verdronken vader.
Laat Janno nou net de dag ervoor zijn gaan zwemmen in die Singel, met Leon. Janno weet dat zijn moeder het niet goed zou vinden, ze weet het dus ook niet, hij heeft zich over laten halen door Leon. Die vindt zichzelf een stoere bink, en is eerder geneigd om kattenkwaad uit te halen dan Janno. En als Janno eens serieus met hem wil praten, dan luistert Leon niet. Maar dat monster in de Singel, dat vindt Leon wel leuk en hij haalt Janno over om ’s nachts met een bootje stiekem de Singel op te gaan.

‘Weg hier’ roept Leon, als hij op het trapje staat. ‘Weg hier!’
Zou Leon ook iets vreemds hebben gevoeld? Dat moet wel. Leon ziet krijtwit. Als er echt iets griezeligs in het water zwemt, zijn ze op de steiger vast ook niet veilig.’

De fantasie van Janno wordt nog extra geprikkeld. Zijn opa heeft namelijk een broer in Schotland, vlak bij het Loch Ness. Als die broer komt te overlijden gaan ze met z’n allen naar de begrafenis. En dat donkere geheimzinnige meer spreekt tot de verbeelding. Nog meer als een vreemde man hem ’s nachts wakker maakt door steentjes tegen de ruit te gooien.
Niemand wil hem iets vertellen,  niet over zijn vader, niet over monsters in de Singel. Dan is het niet vreemd als hij even zijn gezond verstand niet gebruikt en zich laat meeslepen.

Deze schrijfster heeft een spannend avontuur geschreven met een verrassende ontknoping, maar tegelijk heeft ze het verhaal verteld over een jongen die aan de rand van de volwassenheid staat.  Bestaat dat monster nu echt? Tja, als je dat wil weten, moet je dit boek maar eens lezen.
Ik vond diverse meldingen dat het vanaf zes jaar zou zijn, maar dat kan echt niet kloppen. Het verhaal is niet chronologisch, er wordt gespeeld met de tijd. En ook  het woordgebruik, en de pagina-indeling wijzen er toch echt op dat de lezer ouder moet zijn dan zes.
Dit boek was haar eerste voor die oudere kinderen, en het is zeer geslaagd!

ISBN 9789026615306 | Hardcover | 109 pagina's | Uitgeverij Callenbach | april 2009
Leeftijd: 9+

© Marjo, 22 februari 2011

Lees de reacties op het forum en/of reageer: