Océane
Frans van Duijn

Maksims vader is een beroemd maritiem onderzoeker. Zijn zoon wil niets liever dan dat ook zijn, maar het woord ‘schijthuis’ dat zijn vader hem toebeet op 8 augustus 1998, om half elf ’s ochtends tijdens een tripje langs de Britse zuidkust, kan de dertienjarige Maksim nooit vergeten. Het s-woord bepaalt zijn doen en laten.

De periode dat zijn vader in het buitenland op onderzoek is, dit keer naar de Filipijnentrog, gebruikt Maksim de tijd om langs het strand van Katwijk te struinen, op zoek naar botten of fossielen. Als hij een groot bot vindt, denkt hij dat het een been is van een bultrug, vast iets bijzonders. Hij moet het dus meenemen. Maar het weer is erg slecht, het onweert, hij ziet zelfs een bolbliksem. Het is ronduit gevaarlijk daar op het strand. Maar het s-woord klinkt in zijn hoofd: hij moet doorgaan.
Het lukt hem, met enige hulp van Theun. Thuis legt hij het in bad, tot ontsteltenis van zijn moeder, en belt met het natuurhistorisch museum. De onderzoeker die hij spreekt verwijst hem naar Hugo van der Niet, die in de buurt van Maksim woont, en die alles weet van wat er aan het strand aanspoelt. Huug de Kluizenaar? Maksim heeft er niet veel vertrouwen in, maar hij kan niets anders doen.

Als Huug hoort wie Maksim is, begint hij een warrig verhaal. Iets over een zeemeermin die ooit aangespoeld is en die vermoord is. Ze is begraven in een oude bunker, en heeft sindsdien allerlei rampen veroorzaakt, zegt Huug. Hij heeft Maksims vader een oorbel meegegeven, om als een soort offer in de Filipijnentrog te gooien, want daar kwam Océane vandaan. Natuurlijk heeft Maksim geen idee wat hij met dit eigenaardige verhaal aan moet, en als hij zijn vader aan de telefoon krijgt, doet die het af als complete onzin. Maar Maksim doet een ontdekking en krijgt een opdracht.

Dit avontuurlijke verhaal is tweeledig. Je kan het lezen als een verhaal over een zeemeermin. Een jongeman beleeft een wonderlijk avontuur. Leuk, spannend en natuurlijk erg fantasierijk. Maar het is ook het verhaal van de relatie tussen een vader en een zoon, die tamelijk gespannen is. De zoon bewondert zijn vader, en wil worden als hij. Maar als hij zijn vader duidelijk teleurstelt en niet aan diens verwachtingen kan voldoen, is er een dilemma. Zal hij er in berusten of kan hij bewijzen dat hij niet is wat zijn vader denkt te zien? Dit deel van het boek is het meest interessant. Het geeft een inkijkje in de geest van de jongen. En het is niet eens vreemd als ook hier nog een ontdekking gedaan moet worden.

Soms lijkt het boek geschreven voor jongeren of volwassenen, maar over het algemeen is de stijl en de taal toch meer voor  oudere jeugd.
De leuke dialogen, spannende cliffhangers en natuurlijk het wonderlijke verhaal van Océane maken dit boek een boeiend geheel. En dan is er nog de informatie over het gebied rond de Filipijnentrog. Misschien bestaan zeemeerminnen wel echt...

ISBN 9789089547828 | Paperback | 126 pagina's | Uitgeverij Elikser | augustus 2015
Leeftijd: 13+

© Marjo, 22 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Tinka's mooiste smash
Frans van Duijn

Als Tinka Bezemer aan komt fietsen bij het tennispark ziet ze dat het beeld van Richard Krajicek beklad is met verf. Zijn neus is nu knalrood, hij heeft een enorme zwarte druipsnor, op zijn borstkas staat in knalroze letters help! gekladderd en op zijn billen staat een rat met een roze strikje en een hagedis aan een parachute. Ook de naam van Richard is onleesbaar gemaakt, daar staat nu de naam Karim.
Tinka is woedend! Ze heeft vorig jaar een clinic (soort les) bij Richard gevolgd en hij is superaardig! Wie doet nou zoiets?
Haar vriendin Fanny is minder boos. Die hagedis en rat zijn best knap getekend, vindt ze en waarom staat er eigenlijk help! op het beeld geschreven?
De meiden praten nog even door over het rare voorval en beginnen te spelen. Het gekke is dat even later weer iets raars gebeurt, Tinka slaat met haar tennisbal een vogel uit de lucht. Het arme diertje, een kauwtje, ploft op de grond en blijkt zijn vleugel gebroken te hebben. Tinka is er beroerd van.

Na een bezoek aan de dierenarts neemt ze het beestje mee naar huis en zorgt goed voor hem. Het grappige is dat hij een beetje kan praten. Hij heet Kauw ontdekt ze.  Maar als de vogel ineens Karim zegt, schrikt Tinka, dat is toch de naam die op het bekladde beeld stond? Wat heeft Kauw daarmee te maken? Ze besluit niets tegen haar ouders te zeggen en, samen met Fanny, zelf op onderzoek uit te gaan.
Bovendien wil Tinka, die slecht tegen onrecht kan, wraak nemen op die vreselijke man die heel wreed met vogels omgaat. Ze heeft een heel goed plan bedacht!

Tijdens het zoeken naar de kladderaar, die inmiddels weer heeft toegeslagen, ontdekken Tinka en Fanny ook waarom er help! op het beeld stond. Het is duidelijk niet voor niets geschreven, er blijkt een heel ontroerende oorzaak voor te zijn. Tinka probeert daarop ook daadwerkelijk hulp te bieden, niet wetende dat ze daarmee een sneeuwbal effect veroorzaakt die wereldwijd aan het rollen gaat, tot in Syrië aan toe!

Naast alle avonturen rond de kauw moet Tinka ook nog een paar belangrijke tenniswedstrijden spelen, die bloedspannend verlopen. Tinka is een fel dametje tijdens het tennissen maar als ze iets ziet of hoort wat ze akelig of oneerlijk vindt, barst ze helemáál los. Haar bedaarde vriendin Fanny vormt een mooi tegenwicht.

Het enige kleine minpuntje van dit boek zijn de typische, voor mij onbekende, tennistermen die af en toe gebruikt worden, het zou mooi zijn als achterin het boek die termen verklaard zouden worden.
Voor de rest is het een heerlijk onderhoudend verhaal dat soms grappig, soms licht ontroerend en soms spannend is. Als je eenmaal begint in het boek wil je het achter elkaar uitlezen.

ISBN 9789089546357 | Paperback | 129 pagina's | Uitgeverij Elikser | mei 2014
Leeftijd: 10+

© Dettie, 28 juni 2014

Lees de reacties op het forum en/of reageer: