Ellen Stoop
Ik ken jou ergens van
Het verhaal is opgesteld in de ik-vorm. Het voorval uit het verleden wordt in een afwijkend lettertype verteld, en de bladspiegel is heel duidelijk. Het leest dus makkelijk zonder dat daardoor afbreuk wordt gedaan aan de kern van het verhaal.
Ellen Stoop (1962 te Haarlem) is schrijver van kinderboeken en docent creatief schrijven.
Ze ontving in 2009 voor haar eerste boek - Jade: bijna elf - de Hotze de Roosprijs.
ISBN 9789025112974 | Hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Holland | september 2015
Leeftijd: 10+
© Marjo, 14 januari 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De laatste zomer van de club
In de Distelstraat wonen een aantal kinderen die het goed met elkaar kunnen vinden.
Op nummer 5 woont de verteller, Kaat. Zij is 11 jaar en woont er met haar moeder en zusje Lena. Lin is dertien en woont op nummer 13. Zij heeft iets met David, 14 jaar, van nummer 10. David heeft nog een jonger zusje: Ida. Op nummer 4 wonen Arthur en zijn broer Dickie. Zij hebben een hond: Aslak.
Vanwege Arthur is Kaat heel blij dat ze niet op vakantie gaan: ze heeft een oogje op hem. De anderen blijven ook thuis, en er breekt een lange zomervakantie aan.
De lezer weet al dat het de laatste zomer is: aan het eind van het verhaal zullen alleen Kaat, Lena en hun moeder nog in de Distelstraat wonen.
‘Boven mijn bed hangt een oude zwart-wit foto van de straat. Alles zag er nog nieuw uit. De bomen pas geplant, een lege straat. De foto was gemaakt toen meneer Dadels, onze oude buurman, nog een jongetje was.’
Dit stukje tekst op de eerste bladzijde is tekenend voor het verhaal dat volgt. Niets blijft hetzelfde, alles verandert. Ook voor de nu 82-jarige meneer Dadels is een rol weggelegd. Dickie beweert dat hij een oorlogsmisdadiger is, maar dat zit even anders, ontdekt Kaat.
Het kost haar een zere knie, maar dat valt in het niet, want er zijn nog meer geheimen. Waarom verkoopt haar vader zijn racefiets? En mag de piano van Lena wél blijven?
Toch wel raar: haar vaders verjaardag staat op de kalender bij David! En het is wel erg toevallig dat bij haar vader twee tenen aan elkaar gegroeid zijn, en dat dat bij Ida ook zo is.
Van wie is die vieze oude portemonne die ze vindt?
Oude geheimen en nieuwe geheimen, het is een zomervakantie die ze nooit zal vergeten. Maar vooral niet omdat het de laatste zal blijken te zijn.
Ellen Stoop heeft haar lezertjes hoog zitten: meestal worden in kinderboeken alle vragen beantwoord. Dat is hier niet het geval. Of er moet nog een vervolg komen. Daar lijkt het tot op heden niet op.
Het is een leuk verhaal, een avontuur met historische achtergrond, vermengd met moderne problematiek. Vlot verteld, en dat vleugje romantiek maakt het helemaal af.
ISBN 9789048817443 | Hardcover | 119 pagina's | Uitgeverij Holland | juli 2013
Leeftijd vanaf 10 jaar
© Marjo, 20 september 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Moederruil
Als in de verdere alinea duidelijk wordt dat Bloem de oudere zus is van Raaf, en van Wolf, zijn tweelingbroer, is de conclusie snel getrokken dat het niet helemaal goed zit in dat huishouden. Moeder ligt veel op bed, en papa is altijd werken, en Bloem zorgt dus dat haar broertjes op tijd – en aangekleed, en met hun broodtrommeltje gevuld – naar school gaan. Maar Bloem is pas tien! En haar broertjes vijf, dit is niet de manier waarop het hoort te gaan.
Gelukkig gaat ze graag naar school, meester Jeroen is een leuke meneer, die altijd aandacht heeft voor haar, en die net als zij interesse heeft in de natuur. Maar op school zijn ook die trutjes, die alleen naar uiterlijk en jongens kijken, Ze pesten Bloem met haar naam, en willen de aandacht van Daan, de leukste jongen in de klas. Ze zijn dus superjaloers als meester Jeroen Bloem in een groepje zet met Daan!
Intussen blijft haar moeder depressief, het enige dat ze met Bloem doet is televisiekijken. Ze vindt bijvoorbeeld dat programma ‘Moederruil’ heel leuk. En dan ziet Bloem op een dag een brief liggen, van de makers van dat programma! Haar moeder zal toch niet? Niets wil ze meer horen, als ze niet luistert gebeurt het niet. Geen vreemd mens in huis. Alles moet blijven zoals het is. Maar ja, op een dag gaat mama weg, en komt er een andere mevrouw in huis...
'Dus als jullie straks thuiskomnen,' zei mama terwijl ze de bordjes Brinta voor Wolf en Raaf neerzette, 'dan ben ik er niet.'
En alles verandert. Ook op school.Een leuk verhaal met een diepe bodem. Korte hoofdstukken, duidelijke bladspiegel, en leuke tekeningetjes overal op de pagina’s. Vooral dat kikkertje dat over de bladzijden springt. Behalve dat meester Jeroen er op school mee bezig is, met de wording van een kikker uit kikkerdril, is het ook symbolisch voor de ontwikkeling van Bloem, die aan het eind van het boek elf wordt...
ISBN 9789025111601 | Hardcover | 128 pagina's | Uitgeverij Holland | september 2011
Leeftijd: 10+
© Marjo, 28 oktober 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Jade bijna elf
Het is meteen duidelijk dat het een meisjesboek is - jongens zullen niet snel een boek kiezen dat zo overtuigend roze is! - en het past precies bij de hoofdpersoon. Het is een beetje een verknipt figuurtje, en zo is de situatie van Jade wel: haar ouders zijn gescheiden met alle gevolgen van dien.
Jade woont grotendeels bij haar moeder, met haar oudere halfzus Maxime. Haar moeder heeft ook een vriend, maar die woont (nog) niet bij hen. Met z'n drieën hebben ze het prima, vindt Jade.
Bij haar vader, waar ze ook een groot deel van de tijd is, woont wel een nieuwe vriendin: Esther. Met een zoontje, net zo oud als Jade is. Ze vindt Jasper helemaal niet aardig, en ze hebben vaak ruzie. Maar aan de andere kant is Jasper ook wel zielig vindt ze, want zijn vader is dood.
In deze ingewikkelde wereld weet Jade aardig haar weg te vinden. Tot Maxime zodanig ruzie heeft met hun moeder over een vriendje, dat ze bij haar eigen vader gaat wonen. En mama heeft nauwelijks aandacht voor Jade, die nooit meer rustig eens iets kan vertellen. Ze voelt zich onbegrepen, en alleen.
'Vroeger zei je altijd: wij horen met z'n drieën bij elkaar, wat er ook gebeurt,' zei Jade zachtjes.
'Ja, en dan trok ik jullie dicht tegen me aan.' Mama stak haar hand uit.
Jade kroop onder haar arm.
'Maar nu is Max weg.' Jades neus prikte.
'We horen altijd bij elkaar, jij, Max en ik. Jullie komen uit mijn buik. Dat verandert nooit. Maar nu is het voor ons allemaal beter dat ze even weg is.'
'Voor ons allemaal?' Boos duwde ze mama's arm weg en rende naar haar kamer. Ze smeet haar deur dicht en plofte languit op bed. Tranen sprongen in haar ogen. Zus weg, vriendin kwijt, een irritante stiefbroer, mama leek wel niet goed bij haar hoofd, papa hield misschien wel meer van die nepzoon van 'm dan van haar... Wat een puinhoop. Ze beet in haar natte kussen. Het was helemaal zout."
Dus zegt ze er thuis niets over dat haar vriendin Floortje haar ineens niet meer ziet staan en een andere vriendin kiest. En zo weet haar moeder ook niet eens dat ze niet meer naar de naschoolse opvang gaat! Ze zou het ook niet goed vinden natuurlijk, dus Jade vertelt allerlei leugens en gaat haar eigen weg.
Toen ze een advertentie zag hangen in de supermarkt : 'krullenmodel gevraagd, vanaf twaalf jaar' is ze daar op uit gegaan. Zo heeft ze Loes leren kennen en meneer Jansen! En Loes heeft wel aandacht voor haar, ze mag zelfs mee naar de kapperswedstrijd. Tegen die tijd is Jade al zo verstrikt geraakt in alle leugens die ze al verteld heeft, dat ze helemaal 'verknipt' is. Het web van leugens is nu wel heel erg groot geworden! Kan ze zich daar nog uit redden?
'Jade hield haar lippen stevig op elkaar geklemd en begon langzaam te tellen.
Bij twintig zei mama ineens: 'Ik heb het gevoel dat jij liegt dat je barst. Dat moet een vreselijk gevoel zijn. Als je echt barst."
Mama had gelijk, het was vreselijk."
Ik vind dit een echt meisjesboek, niet vanwege het verhaal zelf, maar omdat de kleine dingen ( nou ja, klein?) echt meisjesachtig zijn: Maxime met haar piercing en haar vriendje; het feit dat Jade het lekker vindt dat Loes met haar haren frummelt; hoe ook bij haar de liefde om het hoekje komt kijken, en meer van die dingen. Vanuit een jongen gezien zou het toch een heel ander verhaal geweest zijn.
Een eigentijds verhaal, dat vooral meisjes zal aanspreken.
ISBN 9789025110833 | Hardcover | 117 pagina's | Uitgeverij Holland | maart 2009
Leeftijd: 9+
© Marjo, 03 maart 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer: