Anna van Praag

Anna van Praag op internet:

 

Kom hier Rosa Kom hier Rosa


Kom hier, Rosa,
Je bent mijn zusje, je bent mijn zusje
Kom hier Rosa
Je bent mijn zusje, ja, ja


Sita en Lot, beiden veertien, zijn al vanaf hun jeugd bevriend. Ze zijn met hun ouders meegegaan naar Spanje, waar de vader van Lot een restaurant heeft, en de ouders van Sita een yogaboerderij leiden. Ze hebben zo’n speciale vriendschap, dat kan nooit kapot. Denken ze. Maar natuurlijk gebeurt er dan toch iets wat het uit elkaar drijft.

Lot, de ik-verteller, is een nogal naïef, dromerig meisje. Het liefst speelt ze romantische filmscènes na met Sita. Als de puberteit hen beiden besluipt, heeft Sita duidelijk het eerst meer vrouwelijke trekjes. Lichamelijk, maar ook in haar doen en laten. Jongens beginnen haar te interesseren, en Lot begrijpt dat niet. Waar is haar vriendin gebleven? Waarom vraagt Sita om ruimte, om privacy?

Maar er komt nog iets veel ergers op haar af, dan een vriendin die zich anders ontwikkelt: de crisis heeft toegeslagen. Het gaat niet meer goed met de yogaboerderij, en de ouders van Sita besluiten terug te gaan naar Nederland. En Lots moeder gaat mee, dus Lot ook. Maar haar vader niet!
Lot weet dat er een ruzie is geweest, maar wat of waarom, ze weet het niet. De meisjes balen vreselijk, maar er valt natuurlijk niets aan te veranderen. En de verwijdering tussen Sita en Lot is er niet door verminderd. Wat is er toch met Sita?

En dan is daar dat dagboek, waar Sita altijd in schrijft. Op een dag ziet Lot per ongeluk een stukje tekst dat haar niet loslaat. Als ze nu verder leest, dan ontdekt ze vast wel wat er aan de hand is! Maar het is veel erger dan ze ooit had kunnen verzinnen. Haar wereld stort in. En ze sleurt iedereen met zich mee.

Zo close als de meisjes zijn in Spanje, zo afstandelijk zijn ze in het kille Nederland. Een vrolijk en kleurrijk leven maakt plaats voor een minder spontaan bestaan. (En de verleden tijd maakt plaats voor een killere tegenwoordige tijd).
Het is een behoorlijk heftige coming of ageroman. De ontwikkeling van vooral Lot wordt heel realistisch en invoelbaar beschreven. Het boek volgt heel fraai het kinderliedje, dus wie de tekst daarvan kent, kan voorkennis hebben van hoe het verloop van het boek is…

Anna van Praag is een Nederlandse kinder- en jeugdboekenschrijfster. Zij studeerde Spaans in Amsterdam en werkte bij diverse theatergezelschappen en filmfestivals.


ISBN 9789047704942 | Hardcover | 300 pagina's | Ambo|Anthos Uitgevers | september 2012
Leeftijd: 13+

© Marjo, 01 juni 2017


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Een heel bijzonder meisje Een heel bijzonder meisje


In dit prachtige boek maken we kennis met de negenjarige Alicia die op een vakantie-eiland in Italië de tijd van haar leven heeft. Het lijkt of alles en iedereen elkaar kent. Maar het leukste vindt Alicia de nachten, als Luca zich over de rand van de open hokjes waarin ze slapen laat zakken en ze samen een boek 'lezen'. Hij praat Engels, zij Nederlands maar dat maakt niet uit. Ze hebben plezier.
Mama heeft minder plezier, ze huilt heel veel en op een dag staat ze klaar met de koffers, ze gaan naar huis, papa blijft nog... Tijd om afscheid van Luca te nemen is er niet. Alicia draagt de volgende twee jaar altijd een gevoel van heimwee met zich mee, ze mist Luca en het bijzondere eiland.
Als Alicia elf is keren ze terug en het is alsof ze nooit weg zijn geweest. Op het eiland zijn nog steeds dezelfde mensen, inclusief Luca én de charismatische Sofía en iedereen die bij haar wil zijn.

Het is Alicia die ons het verhaal vertelt. In gedachte schrijft ze Sofía een brief waarin ze haar vanaf de eerste kennismaking tot het bittere eind vertelt wat ze aangericht heeft. Al lezend komen we erachter wie Sofía is en wat voor enorme invloed deze vrouw op het leven van Alicia heeft gehad.
Sofía blijkt de oprichtster van Casa Nostra te zijn, die zijn thuisbasis in New York heeft. Ook het vakantie-eiland in Italië is onderdeel van deze sekte-achtige groep waar zich voornamelijk kunstzinnige, succesvolle mensen bij hebben aangesloten die daar feesten en werken.
Sofía is een soort goeroe die mensen bevrijdt van hun angsten en remmingen. Alicia is gefascineerd door deze vrouw die iedereen haar intense aandacht schenkt waardoor ze allemaal voor haar door het vuur gaan. Luca is haar zoon.

In de brief lezen we over de vrije sfeer op het eiland en hoe heerlijk Alicia dat vindt. Hoe heerlijk ze een leven zonder de benauwde regels vindt. Hoe dankbaar ze Sofía daar voor is. Er wordt veel gefeest, de muziek is opzwepend er is een overvloed aan eten, er wordt op tafels gedanst, mensen dragen de meest bijzondere outfits, niets is gek. Alicia vertelt Sofía hoe mooi ze haar in haar strakke slangenjurk vond op de dansfeesten en hoe blij ze was dat ze ook even met haar mocht dansen.  Alles kan, alles mag. Ze vertelt over hoe haar vader Simon geniet en over mama die de vakanties van vroeger mist waarin tijd voor elkaar was. Hier zien ze elkaar amper...


Langzamerhand neemt Casa Nostra en alles wat daarbij hoort bezit van het leven van het gezin. Als dank voor zijn regisseurswerk op het eiland mag Simon namelijk toetreden tot de staff, hij mag zelfs een filiaal openen in Amsterdam waar net zo'n fijne, vrije sfeer zal hangen als in New York en op het eiland. Mama is stil, verzet zich, maar toch begint ook zij de daaropvolgende jaren steeds meer te veranderen en in de ban van Sofía te raken... De vertrouwde rustige sfeer in huis is weg, iedereen heeft het druk met Casa Nostra. Papa met het nieuwe filiaal, mama met haar studie die ze op aanraden van Sofía volgt en Alicia, die gewoon naar school moet, leeft voor de weekenden in Amsterdam. Het is Tinka, het kleine zusje van Alicia die alles in het juiste perspectief ziet. Als iemand al de veranderingen in huis opmerkt zeg Tinka: "Dat heeft Sofía gedaan." Ze weet zelf niet hoezeer ze daarmee de spijker op de kop slaat.


In de lange brief vertelt Alicia in haar kinderlijke onschuld aan Sofía over de dingen die haar en hun gezin overkomen zijn en zo komen we tot de ontdekking hoe geraffineerd de fantastische, prachtige, krachtige, wonderlijke, ongrijpbare Sofía te werk is gegaan, met alle gevolgen van dien. Maar Alicia ziet dat niet, zij ziet alleen hoe haar eigen perfecte, geweldige, wereld opeens in elkaar stort...


Het is de door Anna van Praag gebruikte briefvorm dat het verhaal zo aangrijpend maakt. Alicia richt zich daarmee rechtstreeks tot Sofía waardoor je met haar meeleeft en meegesleurd wordt in het verhaal. Tijdens het lezen voel je al dat het niet goed zal gaan en wil je weten hoe het verder gaat. Je voelt mee met Alicia die zoveel houdt van Sofía en haar zoon Luca - die een (te?) grote rol in Alicia's leven speelt - en het is ook op die liefhebbende toon dat ze Sofía de brief schrijft. De hele brief straalt een kreet om begrip uit, Alicia smeekt bijna af dat het allemaal niet waar is, dat het toch anders is, dat het niet is zoals het nu lijkt te zijn. Alicia moet een draai maken die haar ondragelijk lijkt, ze wil het uitbundige, spannende, avontuurlijke, vrije leven, niet missen.
Anna van Praag heeft deze gevoelens schitterend weergegeven. Maar het leven loopt zoals het loopt of Alicia het wil of niet...

"Het schrijnt dat ik niet eens echt afscheid van je genomen heb. Of nou ja, misschien is dat juist goed. Ik kan toch niet bevatten dat het voorbij is. En het is niet voorbij.
Elk feest, elke vakantie zal slechts een kopie zijn, een nabeeld."


Een prachtig, ontroerend, meeslepend, onthutsend verhaal dat nog lang in je hoofd nazindert.

Anna van Praag (1967) schrijfster, wereldreizigster en journalist, heeft met dit boek een prachtig relaas geschreven over de impact van een sekte op een jong meisje. Ze schrijft deels uit eigen ervaring, ze groeide namelijk zelf, van haar tiende tot vijftiende, deels op in een sekte.


ISBN 9789047707431 | Hardcover | 140 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | augustus 2015
Leeftijd ca. 15+ (Young Adult)

© Dettie, 29 augustus 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Schiet niet op mijn olifant! Schiet niet op mijn olifant!


Uit de serie ‘Rugzakavontuur’ een spannend boek van Anna van Praag, met mooie sfeervolle tekeningen van Els van Egeraat, die soms hele pagina’s vullen. Zij tekent hele mooie olifanten!

Het verhaal gaat over Jip, die compleet gefascineerd is door olifanten. Ze weet er alles over te vertellen, en ze heeft een olifantenpyjama, een olifantenwekker, boeken, schilderijen, noem maar op. En nu heeft ze weer meegedaan aan een wedstrijd en een week in een olifantenkamp in Afrika gewonnen. Ze vertrekt met haar ouders, en landt op een klein, onooglijk vliegveld. Jip constateert wel dat het niet de luxe is die ze van andere vakanties kent, maar ze laat zich niet van de wijs brengen. Waar zijn de olifanten? Dat is het enige dat haar interesseert.
Nou, ze zal ze zien! En er ook nog op ander manieren kennis mee maken. Want Jip is dan wel dol op die beesten, en natuurlijk de onderzoekers in het kamp ook, maar er wonen ook boeren in het Afrikaanse land, en dat olifanten steeds hun omheiningen slopen en nog meer vernielen, dat vinden die boeren helemaal niet leuk. Zij willen de olifanten wegjagen of nog erger: doden!
Kan Jip daar een stokje voor steken?

'Op sommige plekken lagen grote keien in het zand, alsof er een reus had zitten spelen. En boven dat alles een al even lege lucht. En die lucht was HEET. Jip durfde bijna geen adem te halen, zo warm was het in haar mond. En daar...
'Olifanten!"
De stenen in de verte. Dat waren geen stenen. De grote grijze bulten kregen oren, slurven, poten. 
OLIFANTEN!'
Jips moeder gilde het uit en haar vader klikkerdeklikte met zijn camera.
Jip zat alleen maar doodstil. De muziek in haar hoofd was nu zo hard dat ze niks anders meer hoorde. Echte olifanten, en zo vreselijk dichtbij!'


Naast  het olifantenverhaal is er ook nog aandacht besteed aan de taal. Jip zegt van zichzelf dat ze de gekke-woorden-ziekte heeft, en ze vindt het Afrikaans prachtig!

Leuk spannend verhaaltje, waarin je veel leert over olifanten. Vooral ook dat het allemaal niet zo romantisch is als je vanuit je eigen vertrouwde en luxe omgeving denkt. Anna van Praag gebruikt een heldere taal,  en heeft van Jip een stoutmoedig meisje gemaakt dat open en enthousiast is, en zeker in de smaak zal vallen bij de jongere lezertjes. Heel leuk boek!


ISBN 9789025856205 | Hardcover | 89 pagina's | Uitgeverij Leopold | april 2010
Illustraties in zwart-wit van Els van Egeraat  Vanaf ca. 9 jaar.

© Marjo, 19 september 2011


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Vossenjacht Vossenjacht


Wat als griezelverhalen in de werkelijkheid gebeuren? Lisa is goed in het verzinnen van griezelverhalen, maar als er echt iets griezeligs gebeurt, weet ze niet wat ze moet doen.
Op de eerste schooldag komt ze naast Esra te zitten. Dat is een tegenvaller, ze had liever naast Marlous gezeten, dat is duidelijk een populair meisje. Esra blijkt wel een interessant type te zijn, absoluut niet onder de indruk van de geschiedenisleraar/mentor, en niet van plan de hielen te likken van de groep populaire klasgenoten. Maar ze is ook afstandelijk, het lukt Lisa maar niet om echt vriendschap te sluiten. In het populaire groepje zitten - behalve Marlous - Floris, een zittenblijver; Peter-Paul, een nerd; en Vince en Remmert,  stoere binken.

‘Wij zijn de succesgeneratie’, zegt Vince, ‘Voor ons zitten de hippies, de niksers en de zielige babyboomers waar er veel te veel van zijn – onze ouders zeg maar. De mensen die nu van de universiteit komen, noemen ze de Generatie Z. Die weten het allemaal niet meer zo goed. Maar dit millennium is van ons. Alpha is de eerste letter van het Griekse alfabet. Met ons begint er een nieuw tijdperk. Het internet en de wereld daarbuiten is in onze macht. Tenminste, voor diegenen met het geld, de hersens, de ideeën. De succesgeneratie.’


Maar dat is niet zozeer wat Lisa trekt: hun ideeën interesseren haar niet, zij wil schrijven! En die jongeren vormen ook de redactie van de schoolkrant,  daar wil ze bij horen! Ze heeft altijd al verhalen geschreven, en ze weet dat ze er goed in is. Dat erkennen de anderen: ze mag een verhaal schrijven over de generatie Alpha.
Zo raakt ze betrokken bij de groep, ze is er erg blij mee. Tot ze merkt dat er dingen spelen waar zij buiten gehouden wordt. Dat sms’je dat Esra kreeg, waardoor ze zo van streek was, wat stond daar in? Wat voor geheimzinnigs zijn de jongens van plan op het schoolkamp?

De proloog maakt de lezer erg nieuwsgierig. Het is een commentaar achteraf door Lisa, zonder dat ze natuurlijk meteen vertelt wat er gebeuren gaat. Door af en toe als een hoofdstuk klaar is nog een keer terug te komen, verhoogt ze de spanning. Er moet iets ergs gebeurd zijn, Lisa heeft er spijt van, maar waarvan dan? Wat is er gebeurd?
Een spannend verhaal, dat doet denken aan ‘de verborgen geschiedenis’ van Donna Tart. Maar tegelijk anders: de kinderen zijn jonger, en ook het klassieke element ontbreekt. Het zou anders ook te moeilijk worden voor jongere lezers. Nu is het een duidelijk herkenbaar verhaal, heel eigentijds ook.


ISBN 9789025857844 | Hardcover | 135 pagina's | Uitgeverij Leopold | april 2011
Leeftijd: van 10 - 12 jaar

© Marjo, 28 april 2011