Anna van Praag

Anna van Praag op internet:

  Categorie: Recensies 15jr+

Een heel bijzonder meisje Een heel bijzonder meisje


In dit prachtige boek maken we kennis met de negenjarige Alicia die op een vakantie-eiland in Italië de tijd van haar leven heeft. Het lijkt of alles en iedereen elkaar kent. Maar het leukste vindt Alicia de nachten, als Luca zich over de rand van de open hokjes waarin ze slapen laat zakken en ze samen een boek 'lezen'. Hij praat Engels, zij Nederlands maar dat maakt niet uit. Ze hebben plezier.
Mama heeft minder plezier, ze huilt heel veel en op een dag staat ze klaar met de koffers, ze gaan naar huis, papa blijft nog... Tijd om afscheid van Luca te nemen is er niet. Alicia draagt de volgende twee jaar altijd een gevoel van heimwee met zich mee, ze mist Luca en het bijzondere eiland.
Als Alicia elf is keren ze terug en het is alsof ze nooit weg zijn geweest. Op het eiland zijn nog steeds dezelfde mensen, inclusief Luca én de charismatische Sofía en iedereen die bij haar wil zijn.

Het is Alicia die ons het verhaal vertelt. In gedachte schrijft ze Sofía een brief waarin ze haar vanaf de eerste kennismaking tot het bittere eind vertelt wat ze aangericht heeft. Al lezend komen we erachter wie Sofía is en wat voor enorme invloed deze vrouw op het leven van Alicia heeft gehad.
Sofía blijkt de oprichtster van Casa Nostra te zijn, die zijn thuisbasis in New York heeft. Ook het vakantie-eiland in Italië is onderdeel van deze sekte-achtige groep waar zich voornamelijk kunstzinnige, succesvolle mensen bij hebben aangesloten die daar feesten en werken.
Sofía is een soort goeroe die mensen bevrijdt van hun angsten en remmingen. Alicia is gefascineerd door deze vrouw die iedereen haar intense aandacht schenkt waardoor ze allemaal voor haar door het vuur gaan. Luca is haar zoon.

In de brief lezen we over de vrije sfeer op het eiland en hoe heerlijk Alicia dat vindt. Hoe heerlijk ze een leven zonder de benauwde regels vindt. Hoe dankbaar ze Sofía daar voor is. Er wordt veel gefeest, de muziek is opzwepend er is een overvloed aan eten, er wordt op tafels gedanst, mensen dragen de meest bijzondere outfits, niets is gek. Alicia vertelt Sofía hoe mooi ze haar in haar strakke slangenjurk vond op de dansfeesten en hoe blij ze was dat ze ook even met haar mocht dansen.  Alles kan, alles mag. Ze vertelt over hoe haar vader Simon geniet en over mama die de vakanties van vroeger mist waarin tijd voor elkaar was. Hier zien ze elkaar amper...


Langzamerhand neemt Casa Nostra en alles wat daarbij hoort bezit van het leven van het gezin. Als dank voor zijn regisseurswerk op het eiland mag Simon namelijk toetreden tot de staff, hij mag zelfs een filiaal openen in Amsterdam waar net zo'n fijne, vrije sfeer zal hangen als in New York en op het eiland. Mama is stil, verzet zich, maar toch begint ook zij de daaropvolgende jaren steeds meer te veranderen en in de ban van Sofía te raken... De vertrouwde rustige sfeer in huis is weg, iedereen heeft het druk met Casa Nostra. Papa met het nieuwe filiaal, mama met haar studie die ze op aanraden van Sofía volgt en Alicia, die gewoon naar school moet, leeft voor de weekenden in Amsterdam. Het is Tinka, het kleine zusje van Alicia die alles in het juiste perspectief ziet. Als iemand al de veranderingen in huis opmerkt zeg Tinka: "Dat heeft Sofía gedaan." Ze weet zelf niet hoezeer ze daarmee de spijker op de kop slaat.


In de lange brief vertelt Alicia in haar kinderlijke onschuld aan Sofía over de dingen die haar en hun gezin overkomen zijn en zo komen we tot de ontdekking hoe geraffineerd de fantastische, prachtige, krachtige, wonderlijke, ongrijpbare Sofía te werk is gegaan, met alle gevolgen van dien. Maar Alicia ziet dat niet, zij ziet alleen hoe haar eigen perfecte, geweldige, wereld opeens in elkaar stort...


Het is de door Anna van Praag gebruikte briefvorm dat het verhaal zo aangrijpend maakt. Alicia richt zich daarmee rechtstreeks tot Sofía waardoor je met haar meeleeft en meegesleurd wordt in het verhaal. Tijdens het lezen voel je al dat het niet goed zal gaan en wil je weten hoe het verder gaat. Je voelt mee met Alicia die zoveel houdt van Sofía en haar zoon Luca - die een (te?) grote rol in Alicia's leven speelt - en het is ook op die liefhebbende toon dat ze Sofía de brief schrijft. De hele brief straalt een kreet om begrip uit, Alicia smeekt bijna af dat het allemaal niet waar is, dat het toch anders is, dat het niet is zoals het nu lijkt te zijn. Alicia moet een draai maken die haar ondragelijk lijkt, ze wil het uitbundige, spannende, avontuurlijke, vrije leven, niet missen.
Anna van Praag heeft deze gevoelens schitterend weergegeven. Maar het leven loopt zoals het loopt of Alicia het wil of niet...

"Het schrijnt dat ik niet eens echt afscheid van je genomen heb. Of nou ja, misschien is dat juist goed. Ik kan toch niet bevatten dat het voorbij is. En het is niet voorbij.
Elk feest, elke vakantie zal slechts een kopie zijn, een nabeeld."


Een prachtig, ontroerend, meeslepend, onthutsend verhaal dat nog lang in je hoofd nazindert.

Anna van Praag (1967) schrijfster, wereldreizigster en journalist, heeft met dit boek een prachtig relaas geschreven over de impact van een sekte op een jong meisje. Ze schrijft deels uit eigen ervaring, ze groeide namelijk zelf, van haar tiende tot vijftiende, deels op in een sekte.


ISBN 9789047707431 | Hardcover | 140 pagina's | Uitgeverij Lemniscaat | augustus 2015
Leeftijd ca. 15+ (Young Adult)

© Dettie, 29 augustus 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: