Arend van Dam
De wagen van Spijker
De inspiratie voor hun latere werk, het ontwerpen van auto's, deden ze op bij de werkplaats van hun vader. Die was namelijk smid en naast het plaatsen van hoefijzers voor de paarden maakte hij ook wagens en koetsen. Later deden de jongens hetzelfde. Ze hadden het erg druk en bouwden zelfs een grotere werkplaats, ofwel een fabriek.
Maar op een dag zien ze iets heel bijzonders, er rijdt een soort kar door de straat, maar dan zonder paard! Dat is dus de eerste keer dat ze een auto zien. En ze weten gelijk dat daar hun toekomst ligt... Maar eerst mogen ze nog een prachtige gouden koets maken, een koets die nu nog bekend is en nog steeds gebruikt wordt door de huidige koning en koningin. Daarmee verdienen ze zoveel geld dat ze een auto kunnen kopen! maar daar gaan ze niet in rijden... nee ze halen hem uit elkaar zodat ze zien hoe hij gemaakt is. Ze gebruiken de auto als voorbeeld voor hun eigen ontwerp...
'Als het lukt, gaan we auto's verkopen.'
'Hoe noemen we de auto dan?'
'Spyker,' zegt Jacob'.
'Spyker met een ij zonder puntjes.
Dat staat mooi.'
En zo begint de autocarrière van de gebroeders Spijker. Later beleven ze nog een heleboel met hun beroemde wagens en ook dat kunnen we in dit boekje lezen.
Het blijft leuk om op deze eenvoudige manier toch heel veel te weten te komen over het leven en werk van deze broers. De afbeeldingen zijn daarbij onmisbaar, deze maken van het verhaal een geheel. Ik hoop dat het duo De Wolf & Van Dam nog lange tijd doorgaan met hun geweldige boekjes. Je zou ze eigenlijk moeten verzamelen.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789000354672 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | september 2017
Leeftijd: 7+ | AVI E4
© Dettie, 20 februari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Noot voor noot
Het gezin Bach is onderweg naar hun nieuwe huis. 'We gaan niet in een gewoon huis wonen,' vertelt vader Bach als ze uitgezongen zijn.
'Ons huis is een school.
De school staat naast de kerk.
In die school ga ik les geven.
In de kerk ga ik op het orgel spelen.
Dat is mijn werk.'
Karl krijgt naast les op de gewone school ook muziekles op de school van zijn vader. Daarnaast doet hij nog allerlei klusjes zoals nieuwe snaren opzetten. Het fijnste vindt Karl het als zijn vader orgel speelt in de kerk naast de school.
Het orgel zingt.
Het orgel fluistert.
Het orgel buldert.
Vader Bach legt precies uit hoe het orgel werkt. Karl wil later ook leren spelen op het orgel.
Maar vader Bach is ook componist en Karl snapt niet hoe zijn vader dat kan. Muziek schrijven op papier! Maar vader vertelt hem dat hij de muziek in zijn hoofd hoort en daarom precies weet hoe het zal klinken. En zo leert Karl van zijn vader hoe je muziek componeert, een betere leraar kan hij niet hebben!
Jaren later mogen ze voor de koning spelen en de koning is zo tevreden dat Karl dirigent mag worden van de hofkapel.
Karl wordt bekend in het hele land.
Altijd stellen de mensen hem dezelfde vraag.
Zeg, ben jij niet de zoon van Bach?
Van de grote Johan Sebastian Bach?
Dan knikt Karel trots.
'Ja, dat ben ik.'
Natuurlijk gaat dit boekje over de grote Johan Sebastian Bach maar de nadruk ligt vooral op zijn zoon Karl, die alles leert van zijn vader. Wij mogen over Karls schouder meekijken en zo leren wij o.a. ook hoe een orgel in elkaar zit en - heel belangrijk - hoe je er geluid uit krijgt, want een orgel werkt héél anders dan een piano. Hoe het componeren gaat is ook duidelijk weergegeven. Erg leuk gedaan allemaal en helemaal binnen de context van die tijd - Er wordt geschreven met een veer en inkt, gereisd per koets enz. -.
Langzamerhand begin ik fan te worden van de boeken van Alex en Arend. De illustraties en het verhaal sluiten steeds uitstekend op elkaar en het fijne is dat je van elk deeltje ook nog wat opsteekt. Ik hoop dat er nog veel delen in deze Lang geleden... serie zullen volgen.
ISBN 9789000354382 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | april 2017
Leeftijd: 7+ | AVI M4
© Dettie, 20 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Anton en de Spin
Over het leven van Anton Fokker (1890-1939) die zijn eigen vliegtuig bouwde
Anton gaat naar school.
Hij vindt het er niet leuk.
Maar het moet van zijn ouders.
Alle kinderen doen hun best.
Anton ook.
Maar hij tekent liever.
En dat doet hij ook, tekenen, tekenen, tekenen, het ene ontwerp na het andere. Deze keer is het een boot. De meester stuurt hem naar huis want een jongen die alleen maar tekent, daar kan hij niets mee. Anton maakt zijn boot en moeder is er niet zo blij mee, veel te gevaarlijk. Ze stuurt hem weer naar school maar vader Fokker is opnieuw best wel trots op zijn zoon.
Anton blijft tekenen, dit keer een vliegtuig. Natuurlijk vindt zijn moeder dit helemaal veel te gevaarlijk. Zelfs zijn vader haalt zijn schouders op, want vliegen, dat kan niemand. Maar Anton weet wel beter...
Het wordt niets op school, Anton tekent alleen maar vliegtuigen en eigenlijk wordt dat zijn geluk, want jaren later zegt zijn vader:
'Dit kan zo niet langer.
Je moet iets leren.
Leer een vak.
En zoek een baan.
Ik weet een school in Duitsland.
Daar leer je auto's bouwen.'
'Ik wil vliegen,' zegt Anton.
Maar vader is onverbiddelijk, Anton moet naar Duitsland. Wat Anton niet weet is dat die opleiding over auto's precies is wat hij nodig heeft. Daardoor leert hij alles over motoren... dat is heel handig voor zijn te bouwen vliegtuig. We lezen daarna hoe Anton met letterlijk vallen en opstaan uiteindelijk zijn droom laat uitkomen. Anton vliegt!
Het is geweldig dat kinderen zelf kunnen lezen hoe Antony Fokker, de oprichter van Schiphol, zijn doel uiteindelijk wist te bereiken ondanks alle tegenwerking en zijn geploeter. Alex de Wolf weet de woorden van Arend van Dam weer mooi in beelden weer te geven. Dat maakt dat het verhaal nog meer gaat leven. Je juicht dan ook bijna mee als Anton met de Spin (de naam van zijn eerste vliegtuig) zijn eerste drie rondjes vliegt boven een grasveld. 'Hij was een echte waaghals, onze eerste vliegenier'.
ISBN 9789000350124 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | april 2016
Afmeting 22,8 x 16,3 cm | Leeftijd: 7+ | AVI M4
© Dettie, 22 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De schat van Klaas Kompaan
Zo lezen we dat hij opgroeide in Oostzaan waar hij elke dag na schooltijd werkte bij zijn vader in de herberg. Daar rekende hij uit hoeveel geld er die dag verdiend was. Maar toen hij zestien was had hij het wel gezien in Oostzaan. Hij wilde varen! En zo gebeurde het. Hij ging naar Hoorn, monsterde aan op een schip en vertrok. Hij werd de zeeman die hij altijd had willen zijn. Na een tijdje kwam Klaas weer thuis en trouwde met Trijntje, hij werkte weer in de herberg maar hij hield dat niet vol. De zee trok.
Een paar jaar later zei Klaas tegen Trijntje:
'Ik moet gaan.
Een zeeman verdient zijn geld op zee.'
En Klaas vertrok.
Drie jaar later was Klaas zo rijk dat hij een eigen schip kon kopen. Hij noemde haar Walte. Trijntje was er niet zo blij mee, want het was gevaarlijk op zee - Nederland was immers in oorlog met Spanje - maar dat kon Klaas niet schelen. Bovendien had hij een brief van de prins gekregen waarin stond dat hij mocht kapen. En dat deed Klaas, en hoe! Hij werd de schrik van de zee.
Klaas besloot na een tijdje voor zichzelf te beginnen, want van de opbrengst van alle gekaapte schepen moest de helft naar de prins. Dat wilde Klaas niet meer. Voortaan kaapte hij alleen nog maar voor zichzelf.
Maar na drie jaar was er geen lol meer aan. Iedereen gaf zich gelijk over. Klaas was inmiddels schathemelrijk en had een heleboel schepen dus voor het geld was al dat kapen ook niet meer nodig... Klaas had er genoeg van, hij wilde naar huis, naar Oostzaan, naar Trijntje.
De boekjes uit de serie Zelf lezen over Lang geleden... worden allen door Arend van Dam en Alex de Wolf samengesteld. Ze hebben met dit boekje opnieuw een knap staaltje werk geleverd. In heel eenvoudige bewoordingen weet Arend van Dam toch veel te vertellen over het bijzondere leven van Klaas Kompaan en Alex de Wolf maakt het verhaal met zijn illustraties af.
Kortom, opnieuw een mooie toevoeging aan deze bijzondere serie.
Zie ook het inkijkexemplaar
ISBN 9789000354405 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | maart 2017
Afmeting 22,7 x 16,3 cm | Leeftijd: 7+ | AVI E4
© Dettie, 17 april 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Man op de maan
Arend van Dam vertelt op zijn duidelijke en begrijpelijke manier wat er tijdens de reis naar de maan precies gebeurde. Hij heeft ervoor gekozen om het verhaal door de ogen van Neil (zeg maar Niel) zelf te vertellen. We mogen als het ware met Neil, Mike en Buzz (de bemanning van het ruimteschip) meevliegen. Neil vertelt wat hij onderweg ziet, wat hij eet, hoe hij bijna zelf door de ruimtecapsule vliegt en vooral hoe hij de eerste stap op de maan zette.
Maar daarmee is het nog niet afgelopen want Neil is vanaf die tijd natuurlijk wereldberoemd, iedereen wil hem zien.
En zijn moeder en oma? Die zijn supertrots op hem!
Het verhaal zelf is natuurlijk al een enorm avontuur om te lezen maar Alex de Wolf laat met zijn illustraties zien hoe het voor Neil en de andere twee mannen was. Wij zien óók de steeds kleiner worden aarde door de raampjes, later zien we de maan steeds dichterbij komen en de Eagle die losgekoppeld wordt zodat hij op de maan kan landen, we zien ze de vlag planten en daarna hoe ze weer naar huis, naar de aarde terugreisden.
Het is bijna een film...
Het moet voor kinderen heel bijzonder zijn om te lezen dat op die grote gele bol die ze hoog in de lucht zien staan, mensen hebben gelopen!
Een fijn AVI E3 boek uit de leuke serie "Zelf lezen over Lang geleden..."
ISBN 9789000352708 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | oktober 2016
Afmeting 22,8 x 16,3 cm | Leeftijd: 6+ | AVI E3
© Dettie, 27 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Piet en de zee
Samen gaan ze naar het bos waar ze een boom schilderen. Op het schilderij van Jan zie je een boom met een stam en takken met bladeren. Maar op het schilderij van Piet ziet Jan geen boom.
dat is raar, zegt jan
ik zie wel veel kleur
maar ik zie geen boom
dit is een tak, zegt piet
en dat is een tak
ik laat veel weg
dat kan ook
Later schilderen Jan en Piet een molen, die molens zijn rood en blauw... Rie Tak vindt de schilderijen mooi, ze wil ze aan de muur in haar huis hebben. Maar de twee mannen gaan eerst naar zee. Piet en Jan schilderen de zee. De zee van Jan heeft golven maar de zee van Piet niet. Ik zie geen zee, zegt Jan.
dat is wat ik zie, zegt piet
kijk maar goed
zie je die lijn op mijn doek?
dat is een paal in zee
hier een lijn
en daar een lijn
dat is een per
ik zie geen zee, zegt jan
weet je wel wat je doet?
ik doe wat ik wil zegt piet.
Even later komt Rie Tak, zij wil alle schilderijen wel aan haar muur hebben, zowel die van Jan als die van Piet. Want het werk van Piet vindt ze ook goed, ook al ziet ze niet wat het is. Er komen mensen kijken en Piet legt uit wat hij heeft geschilderd. De mensen vinden het mooi, al zijn schilderijen worden verkocht, gelukkig ook die van Jan.
Een boekje voor beginnende lezers op AVI M3 niveau over de grote schilder Piet Mondriaan. Wel jammer dat hij alleen maar Piet genoemd wordt, maar helaas het kan niet anders op dit leesniveau, het woord Mondriaan is te lang en nog te moeilijk. Wel wordt op een knappe manier uitgelegd hoe Mondriaan de wereld zag en waarom hij geen natuurgetrouwe schilderijen maakte maar alles in lijnen en blokken weergaf.
Op de afbeeldingen zien we ook de schilderijen van Mondriaans moderne beginperiode tot zijn laatste werk Victory Boogie Woogie, herkenbaar weergegeven door Alex de Wolf.
Opnieuw een prima boekje uit de serie 'Zelf lezen over Lang geleden...'
ISBN 9789000350506 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | augustus 2016
Afmeting 22,7 x 16,3 cm | Leeftijd: 6+ | AVI M3
© Dettie, 07 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De droom van Albert
Een man met een snor.
Zie je zijn wilde haren?
Ken je hem?
Zijn naam is Albert Einstein.[...]
Wat deed hij als kind?
Hoe kwam hij zo slim?
Dat begon met een droom...
In dit boekje uit de serie Zelf lezen over lang geleden... wordt verteld hoe de jonge Albert Einstein altijd al aan het nadenken was over alles wat hij zag. Hij vond het bijvoorbeeld als jongetje al vreemd dat alles altijd naar beneden valt. Hoe kan dat? Waarom stijgt het niet op naar boven? Is er een kracht die hij niet ziet? Even later zien we de kleine Albert met een kompas lopen. Hij snapt er niets van, waarom blijft die naald altijd naar het noorden wijzen? Is er iemand die tegen die naald duwt? Is er soms een kracht die hij niet ziet?
En zo verwondert Albert zich over alles. Waarom kan hij muziek die ver weg gespeeld wordt horen? Is er een kracht die het geluid verder duwt?
En het licht? Hoe kan het dat je dat van zo'n grote afstand kunt zien? Zelfs zijn vader weet niet overal het antwoord op. En dan heeft kleine Albert een droom... hij stapt op een zonnestraal en zoeft met een enorme snelheid langs alles heen, hij weet daarna dat niets sneller gaat dan het licht. Door die droom weet hij ook dat hij verder wil leren, móet leren, want hij wil alles weten over de kracht van de natuur.
Albert Einstein werd een wijs man.
Hij hield van de natuur.
Hij dacht na over de tijd.
Hij wist alles over de snelheid van het licht [...]
Nu kennen we hem allemaal.
Albert Einstein. [...]
Het boekje is op AVI M4 niveau geschreven wat betekent dat niet alle woorden zijn toegestaan in de tekst, het geheel moet namelijk makkelijk zelf te lezen zijn voor kinderen van ca. 7 jaar. Ga er maar aanstaan om met weinig woordmiddelen de ingewikkelde theorieën en gedachten van de geniale Einstein om te zetten en duidelijk te maken. Het is Arend van Dam wonderwel gelukt.
ISBN 9789000349845 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | april 2016
Afmeting 22,7 x 16,3 cm | Leeftijd: 7+ | AVI M4
© Dettie, 13 juli 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het boek van Leo
We ontmoeten Leo in zijn huis waar hij een brief aan het schrijven is naar Ludo (Ludovico Sforza)en daarin vertelt hij dat hij wel een beeld voor Ludo wil maken van een paard met een ruiter. Want naast schilderen kan Leo ook prachtige beelden maken.
Ludo vindt het wel een leuk idee en nodigt Leo uit in zijn kasteel in Milaan. Leo krijgt de opdracht een groot paard te maken, in brons, en tegelijk vraagt Ludo of Leo een klooster in de stad wil beschilderen. Dat wil Leo wel. Ludo wil onder andere dat Leo op een muur in de eetzaal een verhaal uit de bijbel schildert dat Het laatste avondmaal heet. Leo is blij...
Ik ken dat verhaal
Het gaat over Jezus en zijn vrienden.
Het is een mooi plan.
De mensen in de eetzaal kijken naar een eetzaal.
Dat vind ik leuk om te doen.
Maar Leo is ook een uitvinder en verzint ondertussen ook allerlei handige nieuwe dingen, die hij allemaal tekent in zijn (schets)boek, hij ontwerpt zelfs een hele stad. Dat vindt Ludo niet zo fijn want Leo moet het schilderij afmaken en het beeld. Bovendien kunnen de dingen die Leo verzint, zoals vleugels voor mensen, een heel grote kruisboog, een houten ding met een grote schroef erop (de latere helikopter) en nog veel meer, helemaal niet gemaakt worden, denkt Ludo.
Jaren later schildert Leo de beroemde Mona Lisa... een schilderij dat Ludo heel mooi vindt.
Wat is ze mooi.
Kijk eens naar haar ogen.
Die blik.
Kijk eens naar haar mond.
Die lach.
Heeft ze een geheim?
In dit verhaal volgen we Leo in zijn werk en zien we heel veel van zijn uitvindingen afgebeeld. Het is een erg leuke manier om kennis te maken met deze veelzijdige man. Kinderen kunnen het boekje zelf lezen want het is een AVI-M3 boekje. De taal is dus eenvoudig maar het verhaal zelf is boeiend gebracht. De tekst is in prettig leesbare, schreefloze letters afgedrukt. Ook wordt er gebruik gemaakt van hoofdletters en leestekens zoals, komma, dubbele punt, vraagteken en uitroepteken. Sommige woorden bestaan uit meerdere lettergrepen. De zinnen zelf zijn kort en hebben een prettig ritme.
Het boekje is een deeltje uit de serie Zelf lezen over Lang geleden... die allen door Arend van Dam zijn geschreven. Er staat enorm veel informatie in over Leo. Kinderen zullen overigens nog niet beseffen dat het hier over de beroemde Leonardo da Vinci gaat, maar ze zullen het personage, Leo uit Vinci, wel een heel grappige en bijzondere man vinden.
De duidelijke en warmgekleurde afbeeldingen van Alex de Wolf dragen opnieuw mooi bij aan de tekst. Kortom, ook deze keer is het een interessant en informatief boekje geworden.
ISBN 978900349777| | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | april 2016
Afmeting 22,7 x 16,3 cm | Leeftijd: 6+ | AVI M3
© Dettie, 11 juni 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Dit ben ik
Als eerste stelt Rembrandt zichzelf en zijn gezin bestaande uit zijn vrouw Saskia (Sas) en Titus (Ties) voor. Daarna vertelt hij over zijn werk als schilder.
Bij een zelfportret - waarbij hij steeds in een spiegel moet kijken - vertelt hij bijvoorbeeld:
dit ben ik
en kijk
dit ben ik ook
ik weet wat ik doe
ik kijk naar mijn oog
een oog
en nog een oog
ik kijk naar mijn wang
en naar mijn neus [...]
ik kijk naar mijn haar
en naar de pet met de veer.
ik pak mijn pen
en ik neem een plaat
met de pen kras ik in de plaat
En zo wordt helemaal verteld hoe hij van dat zelfportret een ets maakt en hoe die gedrukt wordt. - Rembrandt vraagt zelfs of je een prent van hem wil kopen. -
Rembrandt zoekt daarna Ties, hij wil hem schilderen, maar hij kan Ties niet vinden, dus schildert hij Sas maar, maar Sas is druk met de was. Zij heeft niet zoveel tijd. Hij kan beter aan dat grote doek (De nachtwacht) gaan werken, dat staat flink in de weg, zegt ze.
En zo mogen we even een inkijkje nemen in het leven van Rembrandt en laat hij zien hoe hij etsen en schilderijen maakt.
Gelukkig komt Ties ook eindelijk aanlopen. Nu wordt hij geschilderd. Maar Rembrandt is niet de enige die kan schilderen... Ties kan het ook!
Het is altijd even wennen aan de taal in AVI boekjes vanwege de vele beperkingen die er taalkundig worden opgelegd. Zeker bij de 'AVI start' boekjes zijn er veel woorden en tekens die nog niet gebruikt mogen worden. In dit boekje wordt al wel gebruik gemaakt van komma's, dubbele punt en vraagtekens. Maar er staan nog geen punten achter de zinnen en hoofdletters worden ook nog niet gebruikt. Alle woorden bestaan uit één lettergreep.
Dit wetende is het enorm knap als je er toch nog een heel verhaal van weet te maken, vooral als het verhaal ook nog eens over onze grote meester gaat. Hoe leg je in woordjes van één lettergreep uit wat Rembrandt voor werk doet.
De wisselwerking tussen de tekst van Arend van Dam en de afbeeldingen van Alex de Wolf is uitstekend, de een vult de ander prima aan. Vooral met het verhaal over de etsen die gedrukt worden voegen de afbeeldingen enorm veel toe. De eigenzinnige Sas(kia) is ook heerlijk pittig weergegeven op de afbeeldingen. Erg leuk boekje.
Lang geleden… boekjes zijn een begrip onder (groot)ouders, leerkrachten, boekhandelaren en bovenal kinderen. Dit is het eerste boekje van de vier nieuwe Lang geleden... boekjes, dit keer op AVI niveau. Alle vier de boekjes zijn geschreven door Arend van Dam en Alex de Wolf en bestaan uit historische verhalen over Rembrandt van Rijn, Leonardo da Vinci, Albert Einstein en Antony Fokker. De serie heeft een oplopend AVI-niveau (AVI-start t/m M4).
ISBN 9789000349715 | Hardcover | 32 pagina's | Van Holkema & Warendorf | april 2016
Afmeting 22,7 x 16,3 cm | Leeftijd: 6+ | AVI Start
© Dettie, 21 april 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Leve de koning!
Verhalen over prinsen en prinsessen Van Oranje
Het eerste begint net als een sprookje met, er was eens...
Er was eens... een jongen die Willem heette, hij was veertien jaar oud. De vader van Willem was een prins, prins Frederik Hendrik. En de moeder van Willem was een prinses. Haar naam was Amalia. Op een dag, in de lente van 1641, toen hij net lekker met zijn zussen aan het kegelen was, werd hij bij zijn ouders geroepen. Er was bezoek uit Engeland. Ze gaven hem een geschilderd portret van een meisje met blonde krullen. Dat meisje is zijn aanstaande vrouw Maria, de dochter de dochter van de Engelse koning. Willem weet niet zo goed wat hij van haar moet denken. Het is nog een kind, ze is pas tien. Albertine Agnes, de zus van Willem zegt plagerig dat ze Maria lelijk vindt. Maar haar moeder wil daar niets van horen. "Mooi, lief, lelijk, dat is allemaal niet belangrijk. Een huwelijk tussen Willem en Maria is eigenlijk een huwelijk tussen Engeland en Holland. Zo sluiten onze landen vriendschap voor het leven. Daar gaat het om.' Prins Willem II begreep het...
En via andere verhalen over diverse prinsen van Oranje arriveren we bij de eerste koning van Nederland. Die dag 21 september 1815 wordt Willem de eerste koning der Nederlanden. Zijn zoon Frederik vindt het wel spannend. Hij ziet zijn vader in de koningsmantel voorbij lopen en kijkt stiekem naar de tafel waar de appel, het zwaard en de scepter op liggen. Omdat het een inhuldiging en geen kroning is zal Willem die kroon niet eens op zetten. Beetje gek vindt Frederik dat wel. Waarom liggen die spullen daar dan? Als het hele officiële gedoe voorbij is blijft Frederik achter en zet de kroon op zijn hoofd en pakt het zwaard en de scepter en speelt koninkje. Maar dan... maakt hij een rare beweging en valt de kroon van zijn hoofd... het ding is kapot! Wat nu?
Na de avonturen van de muzikale prinses Sophie, en prins Wiwill komen we aan bij prinses Wilhelmina en haar vele poppen die ze al snel op moest bergen want ze moest leren voor koningin. Lula (Juliana) haar dochter speelt later graag ganzenbord met haar vader en moeder, maar ze is een beetje bang voor die meneer Troelstra, volgens hem wil het volk geen koningin meer... Gelukkig heeft mama Wilhelmina een heel slim idee en komt alles toch nog goed.
En dan zijn we alweer bij Beatrix, ze wilde graag boerin worden of kunstenaar vertelt ze aan Willem-Alexander maar ja, ze had geen keus. Haar zoon vindt het wel geinig dat zijn moeder koningin wordt! Maar de dag van de inhuldiging is helemaal niet leuk. Mensen schreeuwen dat ze een huis willen. 'Geen woning geen kroning' hoort hij roepen. Alex vindt het maar akelig al die boze mensen.
Vlak na de inhuldiging verhuist Willem-Alexander naar Den-Haag en op zijn nieuwe school wordt aan iedereen gevraagd wat ze willen worden. Piloot zegt Willem-Alexander, net als mijn vader, dat kan makkelijk naast het helpen van mijn moeder. Later vertelt hij aan zijn vader wat hij gezegd heeft.
'Goed gedaan, Alex,' zegt zijn vader 'Maar eigenlijk is het nog helemaal niet zo zeker dat je koning wordt. Want een koninklijk huis kan alleen bestaan als de meeste mensen in het land dat zo willen. Als het volk liever een president wil, kan het daarvoor kiezen.'
Maar het merendeel van het volk wil nog steeds geen president en later als Willem-Alexander getrouwd is en kinderen heeft gaat kroonprinses Amalia lekker met haar papa, mama en zusjes logeren bij oma in Italië. Ze vraagt aan oma Beatrix wie het het eerste te horen krijgt als zij geen koningin meer wil zijn. Jouw papa natuurlijk, zegt oma. En als ik stop ben jij de eerste die dat te horen krijgt, zegt papa...
De afbeeldingen van Georgien Overwater bij de verhalen zijn heel komisch. Je ziet bijvoorbeeld Amalia in een enorme koningsmantel of Beatrix in smerige overal en kaplaarzen een modderig varkens aaien. Ook zie je Juliana met Irene en Beatrix hinkelen in de Nieuwe kerk terwijl een geërgerde Bernhard toekijkt. Prinses Sophie danst vrolijk in het rond met de tweeling Kwasi en Kwame, haar Afrikaanse vrienden. Johan Willem Friso ligt op zijn knieën voor zijn mooie Maria Louise etc. Erg leuk gedaan.
Achterin het boek staat nog een mooie stamboom en je leert veel voorgangers van Willem-Alexander door de verhalen in dit boek een klein beetje kennen en dat is mooi meegenomen.
De tien verhalen zijn wel lekker luchtig en speels gehouden, jongeren gaan hier vast heel erg van genieten!
ISBN 9789000313884 | Hardcover | 48 pagina's | Van Holkema & Warendorf | maart 2013
Leeftijd: 10+
© Dettie, 15 april 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Complot op het spoor
Op het station aan de Maliebaan staat de trein te wachten tot iedereen zit en alle bagage ingeladen is. Maar het blijft duren: er staat een kist op het perron, en die lijkt van niemand te zijn.
Amalia is een jong meisje dat in haar eentje naar Parijs zal reizen. Zij vindt het spannend, maar haar moeder vindt het maar niks. Maar wat kan er nu gebeuren, zegt Amalia.
Nou, heel veel dus. Dan is haar moeder gelukkig al weg. De trein is wel vertrokken, maar de eersteklasrijtuigen worden losgekoppeld en blijven buiten het station stil staan, tot de zaak van de kist onderzocht is. Daar zat namelijk een man in. Een lijk? Maar van wie was die kist dan?
Zolang de speurders Raaf, Raaf en Raaf dit niet opgelost hebben, blijven de wagons staan.
Iedereen moet blijven zitten, maar Amalia stoort zich daar niet aan. Ze maakt contact met de stokersjongen, en samen met hem doet ze een eigen onderzoek.
Terwijl ze met die jongen praat en hij haar laat zien waar hij werkt, wordt er veel verteld over hoe treinen in die tijd werkten. Amalia en Jaap kunnen het goed met elkaar vinden, al zouden ze wegens het grote verschil in afkomst niet eens naar elkaar mogen kijken…
Arend van Dam heeft onderzoek gedaan in het Spoorwegmuseum, dat gehuisvest is in het oude station aan de Maliebaan, en enkele feitjes verwerkt in dit spannende verhaal. Er was echt een geheimzinnige kist, er was echt een keizerin aan boord, incognito natuurlijk, en directeur van Hasselt heeft echt geleefd. Er wordt verteld hoe de trein 'gevoed' moest worden door middel van kolen. Over het verschil in klasse, en over de 'snelheid' die mensen zo bang maakte.
Er zijn een paar dingen waar ik twijfel. Zou een keurig opgevoed meisje uit die tijd zich gedragen zoals Amalia? Zou ze ‘sorry, hoor’ zeggen? En waarom krijgen we niet te horen wat er met haar moeder aan de hand was, die bij het vertrekken van de trein een gil slaakte?
Maar het is een spannend verhaal, Amalia een leuk meisje, en dat die feitjes allemaal echt zijn, dan geeft er toch een speciaal tintje aan.
ISBN 9789025846299 | Hardcover | 117 pagina's | Uitgeverij Leopold | september 2005
Leeftijd: Vanaf ca 10 jaar
© Marjo, 04 juli 2011
De laatste loper
Hoofdrolspeler in dit boek is de jongen Tula. Zijn vader en Oom zijn lopers. In het rijk van de Azteken waren lopers belangrijke personen. Ze werden gebruikt voor het overbrengen van brieven en boodschappen, en wisselden elkaar af. Drie lopers moesten samen 350 kilometer overbruggen, van de kust naar de hoofdstad en deden daar niet veel langer dan 24 uur over.
Op een dag als zijn vader nog onderweg is komt een loper met een boodschap die de oom van Tula naar de keizer moet brengen. Het is slecht nieuws, de blanken zijn gearriveerd en er zijn doden gevallen. Oom vreest dat de brenger van slecht nieuws niet met vreugde aan het hof ontvangen zal worden en haakt af. Tula neemt zijn rol over en gaat met de belangrijke boodschap als loper op weg naar de keizer. Een grote onderneming voor een jongen van zijn leeftijd, die dan ook met allerlei gevaren en ontmoetingen gepaard gaat.
Zoals altijd weet Arend van Dam op aanstekelijke wijze geschiedenis en een spanend verhaal te combineren. Ik ben in de loop van de tijd echt een liefhebber geworden van deze schrijver... Zijn boeken lezen makkelijk en voorzien je bijna terloops van heel veel geschiedkundige of aardrijkskundige informatie. Bijna altijd zijn ze vanuit het perspectief van een kind geschreven wat de verhalen voor kinderen zéér leesbaar maakt. Het enige nadeel van dit boekje (het is een deel uit de leesleeuwreeks) is dat het vrij dun is. Ik houd me aanbevolen voor een lekkere dikke pil over een soortgelijk onderwerp.
ISBN 9789027661135 | Paperback | 61 pagina's | Leesleeuw | januari 2006
© Willeke, 22 november 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Werken voor de vijand
Ook de opa van Arend van Dam kwam er niet onderuit. Hij was op zoek naar een onderduikplek, maar toen de Duitsers dreigden dan zijn vader in het
'Oranjehotel' (gevangenis in Scheveningen) op te sluiten, vertrok hij maar. Hij kwam in een autofabriek terecht, waar het accent nu lag op vliegtuigonderdelen. Toen hij dat ontdekte heeft hij nog gedacht aan ontsnappen of saboteren, maar dat kwam er niet van. Hij stond er alleen voor en wat moest hij dan verder? En wat zou er gebeuren met zijn vader? Dus deed hij tenslotte braaf zijn werk, dat bestond uit het rijden door Duitsland, met een Opel Blitz. Hij was vrachtwagenchauffeur geworden. Dat was een jongensdroom, maar hij had zich actief gezien in het bedrijf van zijn vader. Niet zoals nu, op hout rijdend onderdelen vervoeren, en bloot staan aan gevaren. Want intussen waren de geallieerden transporten en fabriekshallen aan het bombarderen.
Omdat het verhaal verteld wordt door Arends opa, weet de lezer al dat hij de oorlog zal overleven. Het is de liefde voor een meisje voor wie hij zich niet eens heeft uitgesproken die hem ervan weerhoudt om net als de andere 'arbeiter' de bloemetjes buiten te zetten. Hij vertelt het verhaal aan Jori, alterego van de schrijver, als die oud genoeg is en nieuwsgierig wordt. Opa heeft Jori ook een bouwpakket gegeven waarmee hij een Opel Blitz nabouwt. Toegevoegd aan het verhaal zijn foto's van die auto, van de Opelfabriek en van de papieren die opa nog altijd bewaard had. Ook is er een kaart voorin waarop we de reizen van Albert kunnen volgen.
Het is een goed geschreven verhaal dat zeker wat toe voegt aan een eventueel gebrek aan kennis van de jeugd van tegenwoordig. Het is ook een verhaal dat na de oorlog geen mens interesseerde. Wat kon je nou aan erge dingen meegemaakt hebben in Duitsland? In Nederland was het pas erg geweest! Maar gelukkig zijn kleinkinderen vaak heel nieuwsgierig...
ISBN 9789025855390 | Hardcover | 144 pagina's | Uitgeverij Leopold | november 2009
Uit de serie ' vergeten oorlog' Bestemd voor leerlingen van groep 8 en brugklas VO
© Marjo, 31 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Ankese, een meisje wordt koningin
Meer dan tachtig jaar geleden werd in Egypte het graf van Toetanchamon gevonden. Het graf bestond uit drie kleine kamers, en in een van die kamers stond de troon van de koning.
Op de leuning stond een afbeelding van een jongen (Toetanchamon was negen toen hij koning werd, en achttien toen hij stierf) en de afbeelding van een meisje, Anakesenaámon, Ankese kort gezegd. Zij was de vrouw van Toetanchamon, en zij was tien toen ze koningin werd. Haar lichaam werd niet in het graf gevonden, maar nog niet zo heel lang geleden werd er een dagboek gevonden wat zeer waarschijnlijk van haar was.
De schrijver van dit boek komt in de archieven van een museum met dit boek in aanraking, en besluit het te vertalen en te bewerken voor kinderen, omdat het dagboek tenslotte door een kind geschreven is. Stukken van de tekst waren helaas niet meer leesbaar, maar hele grote delen wel.
Het dagboek is in een zeer bijzondere vorm geschreven, namelijk in briefvorm aan de zus van Ankese, Meketaton, die dat jaar daarvoor is overleden.
De eerste regels van het boek luidt : “Lieve Meketaton, de wind fluistert zacht je naam”,
Daarna volgt een beschrijving van Ankese, hoezeer ze haar zus mist, en hoe het met iedereen gaat nu, en in de loop van het boek ontknoopt zich de geschiedenis van haar huwelijk met Toetanchamon. Een verhaal wat leest als een avonturenserie; een moeder die de macht over haar troon verliest, ministers die door allerlei complotten de macht willen grijpen, en een meisje wat om het koninkrijk te redden trouwt met haar halfbroer, die toen dus negen was.
De directeur van het museum waar het dagboek lag vond het idee van Arend van Dam maar niets, hoe kun je nu zo’n moeilijk dagboek wat niet eens meer compleet is en vol staat met moeilijke namen van onbekende prinsen en prinsessen toegankelijk maken voor kinderen. Dat kon makkelijk, vond van Dam, als je maar uitlegde wie wie was. En gelijk heeft ie.
Het boek is zéér toegankelijk en zeer informatief maar lees inderdaad gewoon als een avonturenroman.
Zó maak je geschiedenis toegankelijk. Voor jong, en (in mijn geval) oud. Een zéér leuk en leerzaam boekje.
Hij schreef er ook nog een over Toetanchamon zelf; Toet, een jongen wordt koning. Daar moet ik denk ik ook nog maar eens naar op zoek.
ISBN 9789027674067 | Paperback | 60 pagina's | Leesleeuw | 2007
Vanaf 10 jaar
© Willeke, 30 januari 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Prins van Oranje
Arend van Dam
Sommigen kinderen zullen hem al wel kennen, Mart is blijkbaar al vaker hoofdpersoon geweest in een van de boeken van Arend van Dam. Voor mij is hij helemaal nieuw:
Mart is een elfjarige jongen, die met zijn moeder in een vuurtoren woont. Ze is de enige vrouwelijke vuurtorenwachter, en daar is Mart trots op. Maar die vuurtoren, hoe interessant ook, is hier alleen maar een detail. Het gaat meer om meneer Lodewijk, die in het dorp woont en een rommelwinkel bezit. Het is eigenlijk geen winkel, meer een privémuseum: Meneer Lodewijk verzamelt er van alles wat met de Nederlandse geschiedenis te maken heeft. Hij kan daar ook heel mooi over vertellen, en daarom komt Mart graag bij
hem. Hij is er dan ook bij als meneer Lodewijk een brief krijgt van een vrouw, die hem vraagt om raad. Zij gaat een film maken over Willem van Oranje. De vrouw, Ingeborg, is een oud-klasgenoot van Marts moeder, en dat
verklaart mede hoe het komt dat Mart een rol krijgt in die film. Maar het komt ook doordat hij Willem niet speelt, maar ís, zegt Ingeborg. Een zomervakantie vol filmavontuur en geschiedenisverhalen volgt.
Aanvankelijk is het wat warrig: Het verhaal van Willem van Oranje wordt verteld binnen de raamvertelling van de film, maar er zijn ook de vragen die Mart stelt, en de bezoeken aan de plekken die beroemd zijn geworden door de Vader des Vaderlands. Daardoor wordt het verhaal niet helemaal chronologisch verteld. Dat komt later echter helemaal goed.
Het zijn korte hoofdstukken, de taal is eenvoudig, leuke dialogen en nog wat echt jongensgedrag er tussendoor. Een leuke manier om de geschiedenis te vertellen aan de jeugd!
ISBN 9789024541652 | Hardcover | 143 pagina's | Uitgeverij De Fontein | juni 2001
© Marjo, 22 juli 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: