Tracy Chevalier

Toon alleen recensies op Leestafel van Tracy Chevalier in de categorie:
Tracy Chevalier op internet:
 

De laatste vluchtelinge De laatste vluchtelinge


De Quakers vormen een afsplitsing van het christelijk geloof, in 1649 door George Fox begonnen. Zij geloven dat dat er iets van God in ieder mens is, wat door ieder mens ervaren kan worden. Zij noemen dat ook wel het "innerlijk licht" . Zij herkennen zich in de gedachte dat allen door dezelfde bron geïnspireerd kunnen worden. In de V.S. speelden zij een belangrijke rol bij de afschaffing van de slavernij. Want ook in zwarte mensen is ‘iets van God’. Quakers mogen niet liegen, en leiden een eenvoudig leven. Opsmuk is niet nodig.

Honor maakt deel uit van een quakergemeenschap in Engeland in het midden van de negentiende eeuw. Zij is verloofd, en het leven is goed. Tot haar verloofde haar in de steek laat voor een niet-quaker. De bodem is onder haar bestaan weggevallen, binnen haar kringetje weet iedereen dat ze in de steek gelaten is en als dan haar zus de reis naar Amerika gaat maken om te trouwen, besluit Honor mee te gaan. De reis verloopt dusdanig slecht dat de terugweg afgesneden is. Grace wordt ziek en sterft. Daar staat Honor dan. Alleen.
De aanstaande van Grace vangt haar wel op, maar ze is er eigenlijk niet gewenst.

Ohio is een doorreisgebied, niet alleen voor kolonisten die uit Europa komen en verder westwaarts trekken, ook gevluchte slaven trekken door het land, op weg naar Canada. In het Zuiden is slavernij nog toegestaan, in het Noorden zijn ze officieel vrij. Toch levert een gevangen slaaf geld op en de slavenjager Donovan houdt Honor scherp in de gaten.  Ook om romantische redenen trouwens.
Andere opvattingen brengen Honor in de problemen als ze trouwt met Jack, en bij zijn familie op de boerderij gaat wonen. Het nieuwe leven is zo vreemd voor haar: dat ze boerin moet worden,  is het ergste niet. Ze voelt zich niet welkom bij de moeder en de zus van Jack. En zij verbieden haar de vluchtelingen te helpen, als die voedsel en onderdak zoeken. De Amerikaanse quakers hebben ook net iets andere gewoontes, maar dat ze zich ook daar niet echt thuis voelt ligt meer aan haarzelf. Ze kan geen rust vinden.

De personages zijn enigszins ondergeschikt aan het verhaal dat verteld moet worden, het verhaal over een eenvoudige, alleenstaande jonge dame die haar vertrouwde leventje achter zich laat om in een volkomen vreemde wereld te proberen een weg te vinden. Behalve andere gewoontes in de quakergemeenschap is er ook het probleem van de vluchtende slaven.
Je weg vinden in een compleet andere wereld is niet makkelijk. Honor is alleen, de enige vriendin die ze heeft woont niet naast de deur, en het is wel 1850: nauwelijks wegen, de trein is maar net in opkomst en rails moeten nog aangelegd worden; in de strenge winter is de boerderij afgesloten van de buitenwereld, en sowieso is communicatie lastig, ook de brieven naar en uit Europa doen er maanden over zodat nieuws vaak al achterhaald is.

Het boek vertelt vooral over het dagelijkse leven in een quakergemeenschap. Het quilten speelt een grote rol, de vrouw werd geacht een aantal zelfgemaakte quilts in te brengen als bruidsschat. Honor is erg goed in quilten, maar ook hier is de Amerikaanse manier van doen anders.
De laatste vluchtelinge: het is niet alleen die ontsnapte slavin, die Honor wijze lessen leert, misschien is Honor zelf ook wel 'een laatste vluchteling'.
Het beeld dat Tracy Chevalier schetst is intrigerend en ik denk dat de moderne lezer blij is dat ze niet in die tijd en plaats geboren is...


ISBN 9789022960370 | Paperback | 336 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2014
Vertaald door Catalien en Willem van Paassen

© Marjo, 17 juli 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De laatste vluchtelinge De laatste vluchtelinge


Een boek van de schrijfster van o.a. Meisje met de parel  en De jonkvrouw en de eenhoorn is wel iets waar je reikhalzend naar uitkijkt. Je kunt Tracy Chevalier wel de koningin van de historische romans noemen. Ze weet zich uitstekend in te leven in de tijden van weleer.

Ook in dit boek komen we terecht in het verleden en wel in het Amerikaanse Ohio van ca. 1850. Het is in die tijd dat ontsnapte slaven uit het zuiden probeerden een veilig heenkomen te zoeken in het noorden - waar ze beschermd worden - of naar Canada probeerden te vluchten waar ze een vrij leven kunnen leiden. Dat vluchten lukte ze niet zonder hulp. De Underground Railroad zorgde voor adressen (stations) waar de gevluchte slaven tijdelijk terecht konden. De voornaamste medewerkers van de Railroad waren vrije slaven, Quakers en Wesleyanen, die een afkeer hadden van slavernij.

Maar voor we terechtkomen bij de Underground Railroad zullen we eerst kennis moeten maken met de Engelse Honor Bright die, nadat ze aan de kant is gezet door haar verloofde Samuel, meereist naar Amerika met haar charismatische, levendige zus Grace.
Deze zal daar trouwen met Adam, hun oude dorpsgenoot die al eerder de oversteek naar het verre Amerika gewaagd heeft. Honor kijkt naar dit avontuur uit, daar kan zij Samuel vergeten en een nieuw leven opbouwen. 

Maar hoe anders zal alles verlopen. Grace overlijdt onderweg en Adam zit niet op de stille zus van zijn aanstaande te wachten, sterker nog hij wist niet eens dat ze meekwam. De brief van Grace waarin zij Honors komst aankondigde is nooit aangekomen. En daar zit Honor dan, in een wildvreemd land waar ze buiten Adam niemand kent. Ze heeft erge moeite met het ruige land en zijn inwoners.
Ze vindt de Amerikanen erg direct, afstandelijk en ongevoelig. De Vrienden van de quakergemeenschap, waar Honor ook toe behoort, zijn niet onvriendelijk maar wel erg op zichzelf. Ook de kerkdiensten brengen Honor niet de rust, die innerlijke stilte, die ze in Dorset altijd wèl voelde.
Kortom, Honor heeft het moeilijk.

Nog moeilijker wordt het als ze op een dag in contact komt met een gevluchte slaaf. Ze vindt het niet meer dan normaal dat ze diegene helpt. Daarna helpt ze steeds vaker, wat haar nieuwe familie haar niet in dank afneemt. Ze wordt een onderdeel, een station, van de Underground Railroad maar inmiddels is bij wet verboden om gevluchte slaven te helpen. Door haar hulp kan haar nieuwe familie alles kwijtraken.
Wat moet ze doen? Haar familie in gevaar brengen of de slaven blijven helpen...

Je leest het boek achter elkaar uit, het verhaal leest lekker weg. Toch raken de gebeurtenissen je minder dan in de andere boeken van Chevalier het geval is. Honor blijft bijvoorbeeld wel erg stoïcijns na de dood van haar zus. Je leert Honor sowieso niet echt kennen en dat maakt het ook moeilijk om je in te leven in haar situatie. Je voelt het gevaar dat zij en de slaven lopen niet. Het wordt nergens echt spannend, je zit niet op het puntje van je stoel, het blijft allemaal een beetje oppervlakkig.
Er komen wel enkele markante personages voor in het boek, zoals Belle Mills en haar broer Donovan, die me waarschijnlijk meer bijblijven dan Honor, maar de feitelijke hoofdpersonages zijn vrij flets en karakterloos weergegeven.
Wel bijzonder is dat er net als in De Jonkvrouw en de eenhoorn veel aandacht aan werken met naald en draad wordt besteed. Nu worden er geen wandtapijten gemaakt maar quilts, iets waar Honor een virtuoos in. Dit vormt een leuke en leerzame bijkomstigheid in het verhaal. 

Al met al is het een prettig leesbaar boek, zeker geen afrader maar ook geen hoogvlieger. Gewoon een lekker tussendoor boek om bijvoorbeeld mee te nemen op vakantie.


ISBN 9789022960370 | Paperback | 336 pagina's | A.W. Bruna Uitgevers | mei 2014
Vertaald door Catalien en Willem van Paassen

© Dettie, 10 juni 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De onschuld De onschuld


Een historisch boek, waarin William Blake een rol speelt, maar waarin vooral een sfeertekening van Londen in 1792 wordt gegeven. Inclusief een kaart van hoe Londen er uit zag. Dat is heel handig, want de kinderen die de hoofdrollen spelen dwalen daar nogal wat rond.

Het verhaaltje is maar slap. Een gezin verhuist vanuit een klein dorpje in Dorset naar het toen al drukke hectische Londen. De oudste zoon is in Pindletrenthide achter gebleven. Moeder Anne wordt in het huishouden en bij haar werk - knopen maken - terzijde gestaan door Maisie. Vader Thomas is meubelmaker van beroep, zijn zoon Jem helpt hem. Het was Philip Astley, van het rondreizend Paardenspektakel, die Thomas vroeg naar Londen te komen, hij had werk voor hem. Ook voor een woning zorgt hij, vlak bij het circusterrein. En vlakbij de beroemde William Blake.

De kinderen dwalen achter Blake aan door Londen. Zo kan Tracey Chevalier heel wat informatie kwijt over de stad in die tijd. Dat is heel leuk om te lezen. Ook hoe er geleefd werd, over normen en zeden van toen komen we van alles te weten. En dat maakt het boek dan toch wel heel leuk om te lezen.

Natuurlijk gebeurt er wel van alles, maar het wordt niet diep uitgewerkt. Het blijft op een laag pitje zeg maar.
Over Blake krijgen we eigenlijk ook niet zoveel te horen als ik zou wensen, maar hij is wel degene die voor de titel zorgt (in het Engels weet ik dat overigens niet).
Dus: verwacht geen spanning en sensatie, geen romantisch gezwijmel of hartverscheurende verhalen, dan kun je toch wel genieten van dit boek.

N.B. Dankzij een boekgrrl deze link: daar blijkt dus ook een verklaring van de Engelse titel 'Burning bright' te staan.


ISBN 9789022546567 | Paperback | 382 pagina's | Uitgeverij Boekerij | mei 2008
Vertaald door Eric Bindermeel

© Marjo, 29 juli 2009


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De jonkvrouw en de eenhoorn De jonkvrouw en de eenhoorn


Tracy Chevalier gaat na Het meisje met de Parel op dezelfde voet voort: Wederom verscheen een roman waarin een kunstwerk het onderwerp van een prachtig verhaal vormt.

De oorspronkelijke "Lady with the Unicorn" bestaat uit een serie van zes wandtapijten en deze worden beschouwd als een van de prachtigste kunstschatten van de wereld. De serie tapijten stellen de zes zintuigen voor en hebben de volgende namen: Le Goût (Proeven), L'Odorat (Ruiken), L'Ouïe (Horen), Le Toucher (Voelen), La Vue (Zien), A Mon Seul Désir (Mijn enige verlangen).
Ze zijn geweven in de middeleeuwse stijl van Mille Fleurs, "duizend bloemen". Sinds 1882 hangen deze wandtapijten in een grote ronde zaal in Musée de Cluny in Parijs. De tapijten werden in 1841 ontdekt tijdens de verkoop van Kasteel Boussac.. Men denkt dat de oorsprong van dit prachtige wandtapijt in het zuiden van de Lage Landen ligt (1490 - 1500).

De getalenteerde miniatuurschilder en onverbeterlijke vrouwenversierder Nicholas des Innocents komt de opdracht in zijn huis bespreken, en ontmoet de dochter des huizes, Claude. Zijn poging haar te verleiden, bevalt haar moeder helemaal niet, en Claude wordt naar haar strenge grootmoeder gestuurd. Nicholas vertrekt naar Brussel waar zijn ontwerpen op het weefgetouw zullen komen. Als een waar kunstenaar houdt hij graag een oogje op zijn tekeningen. En in Brussel ontmoet hij de blinde dochter Aliénor.

Eigenlijk zijn de wandtapijten de hoofd"personages" in dit boek, we volgen het ontstaan van opdracht naar ontwerp, en via patroon naar tapijt. Ieder hoofdstuk wordt door een andere betrokkene verteld, waarbij we wel in herhaling vallen, en zo lezen we een prachtig romantisch verhaal, dat ook nog de tijdsgeest weergeeft.
Het is een feest om op deze manier kennis te nemen van (kunst)geschiedenis. De symboliek van het millefleurs bijvoorbeeld zou ik anders nooit gekend hebben.


ISBN 9045301350 | Hardcover | 286 pagina's | BZZTôH | maart 2004

© Marjo, mei 2004


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Meisje met de parel Meisje met de parel


Griet staat in de keuken van haar ouders groente te snijden en rangschikt naar gewoonte de groente op kleur. Er komen een man en vrouw de keuken binnen en de man is onmiddellijk gefascineerd door de kleurschakering die Griet op de schaal gemaakt heeft. Zij weet niet dat deze onbewuste handeling van haar van invloed zijn op de tijd die gaat komen.
De man en vrouw blijken de schilder Johannes Vermeer en zijn vrouw te zijn. Griet moet bij hen als dienstmeid gaan werken.
Griet komt onder leiding van Tanneke te staan en deze vertelt haar dat ze het atelier van Vermeer moet schoonhouden, maar niets mag daar verplaatst worden. Griet is erg onder de indruk van de schilderkunst van Vermeer. Af en toe ontmoet ze hem maar er wordt zelden een woord gewisseld tussen hen.
Vermeer is een langzame werker, zeer tegen de zin van zijn inwonend schoonmoeder in. Er zijn veel kinderen die gevoed moeten worden en ze leven van de opbrengst van de schilderijen.

Griet raakt langzamerhand ingeburgerd en maakt af en toe een gesprekje met Vermeer. Zij voelt haarfijn aan wat aan een schilderij ontbreekt en welke kleuren goed zijn. Vermeer geniet van haar belangstelling en enthousiasme en vraagt haar steeds vaker haar mening en om hem te helpen. Zij maakt verf voor hem. Zijn schoonmoeder staat het oogluikend toe omdat Vermeer zo sneller kan schilderen hoewel het zeer ongewoon is dat een dienstmeid en werkgever op vertrouwelijke voet met elkaar omgaan.

Er is een man die veel schilderijen van Vermeer afneemt, deze laat zijn oog op Griet vallen. Griet voelt hoe gevaarlijk deze man is en ontloopt hem zo veel mogelijk. Toch krijgt hij het voor elkaar dat er een schilderij van haar gemaakt wordt voor zijn prive collectie. Griet voelt zich erg vernederd en Vermeer is ongelukkig met deze opdracht omdat hij Griet zeer is gaan waarderen en respecteren. Griet heeft een liefde voor Vermeer opgevat maar weet dat dit niet kan. Zij is zich constant bewust van haar plaats in dit gezin. Als Vermeer haar op gegeven moment vraagt de paarlen oorbellen van zijn vrouw in te doen weet zij dat dit niet kan, een dienstmeid afgebeeld met parels. Vermeer, gedreven naar perfectie als hij is, dringt aan en tenslotte doet zij de parels in. De vrouw van Vermeer, onwetend van het schilderij, voelt dat er iets is tussen haar man en Griet, hoewel er nooit iets onbetamelijks voorvalt, maar de wederzijdse aantrekkingskracht is groot. Als zij het schilderij ziet van Griet met de parels weet ze dit ook. Griet moet het huis verlaten.

Een prachtig boek, wat een mooi beeld geeft van Delft in de 17e eeuw en de werkwijze van de schilder Vermeer. Wat ik erg goed vond is de beschrijving van het maken van de verf en hoe de lichtval geregeld werd. Ook de beschrijving van de gang van zaken in een huishouding wordt duidelijk weergegeven. Erg prettig is ook dat de foto van het schilderij op de cover van het boek staat. Bij de beschrijvingen van het maken van het schilderij kan je daar af en toe naar kijken om te weten waar over geschreven wordt.
Al bij al een zeer aangenaam boek om te lezen.


ISBN 9058312186 | Paperback | 247 pagina's | Uitgeverij Sirene | november 2002

© Dettie, mei 2004


Lees de reacties op het forum en/of reageer: