Toon Tellegen
Een zondag met Caillebotte
Camille vertelt meer over meneer Caillebotte. Bijvoorbeeld dat meneer zijn vader in zijn zondagse gestreepte zwempak klaar zag staan om in de rivier de Yerres te duiken en vroeg of zijn vader stil wilde blijven staan. 'Even maar, heel even'. Camille wist niet dat heel even zo lang kon duren. Zijn vader wankelde en Camille weet zeker dat als hij kon zwemmen dan had meneer Caillebotte hém zo geschilderd. Camille kan namelijk heel goed wankelen...
Als meneer Caillebotte naar Parijs gaat om zijn schetsen - schetsen zijn voorschilderijen vertelde de schilder hem - aan iemand te laten zien volgt Camille hem door de straten. Camille wil dat meneer Caillebotte zich omdraait en hem ziet en meeneemt en al zijn schilderijen aan hem laat zien. Camille wil dat het altijd zondag is.
En zo vertelt en droomt het jongetje verder over zijn eigen leven en over die wonderbaarlijke meneer Caillebotte met zijn bijzondere schilderijen.
Dit boek is er een uit de serie kinder-kunstboeken die in samenwerking met het Gemeentemuseum Den Haag gemaakt worden. Voorheen verscheen in deze serie o.a. het mooie Meneer Kandinsky was een schilder van Daan Remmerts de Vries en het eveneens prachtige Ensor, de grote maskerade van Marije Tolman. Ook in dit boek staan, net als in de andere boeken, schitterende illustraties waarin het werk van Gustave Caillebotte gebruikt en verweven wordt in de afbeeldingen over Camille. De ene keer is het een detail, zoals een balkonballustrade of een brug van een schilderij, die in een andere setting geplaatst wordt, de andere keer wordt een schilderij waarop Camille staat, 3 keer weergegeven, elke keer nét een beetje anders. (Want Camille moest van meneer Caillebotte heel boos kijken en hij keek niet boos genoeg.)
Bij de afbeeldingen staat een typerende Toon Tellegen tekst. Net als in zijn eigen boeken laat hij Camille denken en zich dingen afvragen en geeft hij die gedachtes een verrassende wending waardoor het allemaal een beetje mysterieus wordt, net als de schilderijen van Caillebotte soms zijn.
Grappig is ook dat Camille praat over mensen die op schilderijen staan alsof ze echt bestaan. Bijvoorbeeld: "Ik vaar in een bootje op de Yerres, de rivier achter de grote tuin. Die meneer voor mij, met die vilten bloempot op zijn hoofd, die haal ik straks in. Ik roei veel harder dan hij."
De broer van meneer Caillebotte is fotograaf, daarover zegt Camille:
Als het regent kan je niet fotograferen dat de zon schijnt.
Als het regent kan je wel schilderen dat de zon schijnt.
Dat is het voordeel van schilderen.
Opnieuw een mooi boek. Bij elkaar vormen deze prachtige kunst-kinderboeken een serie om veel te bekijken, te bespreken, te verzamelen, te bewaren en te koesteren.
(Verschenen naar aanleiding van de tentoonstelling Gustave Caillebotte – een impressionist en de fotografie die van 2 februari tot en met 20 mei 2013 gehouden wordt in het Gemeentemuseum Den Haag)
ISBN 9789025861339 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Leopold | februari 2013
Leeftijd: 4+
© Dettie, 13 februari 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Toen niemand iets te doen had
De verhalen beslaan twee pagina's dus is het ook mooi als voorleesboek te gebruiken.
Diverse begrippen komen aan de orde zoals wat is iemand missen, wat is bedroefd zijn, wat is gulzigheid enz.
Er zit vrij veel humor in de verhalen, alleen vraag ik me af of een kind het ook zo ziet. Bijvoorbeeld:
Tot hier en niet verder zei de eekhoorn tegen zichzelf. Hij trok een streep in het zand en bleef aan EEN kant van de streep staan.
Hij had zich allang voorgenomen zo'n streep te trekken en daar niet voorbij te gaan. Dan weet ik tenminste waar ik aan toe ben zei hij.
********
Midden in het bos botste de eekhoorn tegen de olifant.
'Wie van ons keek niet uit?' vroeg de olifant.
'Ik zag jou lopen' zei de eekhoorn.
'Dan is het mijn schuld' zei de olifant.
********
Op een ochtend kreeg de eekhoorn een brief van de ibis. Er stond niet veel in de brief
Eekhoorn,
schrijf je mij noch wel eens?
Ibis
De eekhoorn schrijft terug:
Beste Ibis,
Nee eigenlijk niet.
Eekhoorn
Ik vind het schitterend in ieder geval, heb vaak zitten grinniken.
Zelfstandig te lezen vanaf 10 jaar maar voor volwassen ook erg leuk om te lezen.
Toon Tellegen ontving in 1988 de Gouden Griffel voor dit boek
ISBN 9789021483825 | Hardcover | 143 pagina's | Querido | 1987
Leeftijd: 10+
© Dettie, juli 2004
Lees de reacties op het forum en/of reageer: