Thierry Deleu
Klamme handen
Tussen de liefdesperikelen door ziet Dirk zijn patiënten, en worden hun ziektegeschiedenissen uit de doeken gedaan. Helaas heb ik ook daar de indruk dat het meer om de sappige verhalen gaat dan om hun werkelijke zielenheil. Dokter Dirk past empathische therapieën toe, en gelukkig varen zijn patiënten daar wel bij. Maar de lezer niet. Die blijft achter met een dubbel gevoel. Wat lezen we nu eigenlijk? Gaat het om een roman waarbij de schrijver net iets meer wil meegeven aan de lezer, of is het net andersom? Wil hij bepaalde theorieën wat levendiger maken door er een romantische geschiedenis achter te zetten?
Wat ook, voor mij is het mislukt. Het enige dat nog leuk is zijn de Vlaamse woorden en uitdrukkingen. Emotief; kortwoners; inleggen als het om een einde maken aan een telefoongesprek; praatvaar.
Niet voor mij, dit boek.
ISBN 0000009002145 | Paperback | 171 pagina's | Razor’s Edge Editions 2006 | 2006
© Marjo, 02 mei 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Liefde en dood op Sint André
In deel één vernemen we dat het ene hoofdpersonage Marie het andere hoofdpersonage Dirk Vandezande, gepensioneerde schooldirecteur, verlaten heeft. Ze is er vandoor gegaan met Jan en is vertrokken naar Zuid-Afrika, zonder een adres achter te laten. In 18 hoofdstukjes schrijft de directeur, die ook schrijver is, 18 fictieve brieven aan zijn vrouw. Hij zal die uiteraard nooit verzenden. Hij beschrijft in deze brieven zijn ontreddering. We vernemen er ook stukje bij beetje het leven dat hij tot nog toe geleid heeft. Ondanks er geen vaart zit in de gebeurtenissen omdat ze fragmentarisch in losse volgorde genoteerd worden tussen bedenkingen en vragen door, blijft de tekst van deze brieven boeien en krijgen we volledig inkijk in leven en denken van Vandezande.
In deel 2 komt Marie ontgoocheld terug tot groot geluk van haar partner. Het lijkt erop dat ze de draad weer zullen oppakken en verder leven in geluk en vrede, hoewel de vrouw licht dominant is op de man en volgens de man de slimste van de twee is. Maar er is altijd de deus ex machina van het dagelijkse leven. Dit deel is chronologischer geschreven en daardoor komt er wat vaart in het boek, wat goed is naar het einde toe van het verhaal. Hebben de hoofdpersonages teveel gevergd van hun incasseringsvermogen of zijn ze te nonchalant omgegaan met hun gezondheid of hadden zij gewoon brute pech, wie zal het zeggen?
In de 20 bladzijden lange of korte epiloog vernemen we wat er aan drama is gebeurd, eerder vaststellend, afstandelijk bijna soms, zonder al te veel vraagstelling.
Deleu heeft met Liefde en dood op Sint-André (een plaats in de duinen van Koksijde) een goed boek geschreven, dat blijft boeien en dat aangenaam leest en levensecht overkomt. De auteur leeft zich duidelijk in zijn personages in. De fragmentarische opbouw van het eerste deel, gevolgd door de meer chronologische opbouw in het tweede deel en de afronding in de epiloog, lijkt mij een goede keuze. Graag gelezen.
Hervé J. Casier
ISBN 9789056722739 | Hardcover | 100 pagina's | Razor’s Edge Editions 2006 | 2009
© Marjo, 28 december 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Liefde en dood op Sint André
Mensen die houden van avonturen met veel peripetieën, raad ik de roman niet aan. Maar wie houdt van een prachtig weergegeven sfeer, van mooie beschrijvingen, van gevoelens, van filosofische bespiegelingen tussen de regels door, zullen dit boek met veel empathie lezen! En genieten. En waarschijnlijk, net als ik, af en toe hun lectuur even moeten staken. Niet omdat het vervelend wordt, want dat wordt het nooit, maar omdat het verhaal echt te aangrijpend, te ontroerend, te levensecht overkomt. Alles wordt zo intens, zo diepgaand verwoord (en is tegelijk zo eenvoudig mooi) dat het lezen soms te zwaar wordt. Net als een Ierse ballade dat kan zijn (deze vergelijking kwam bij mij op nog voor ik las dat Dirk, het hoofdpersonage, van die muziek houdt).
De roman bestaat uit drie delen. Omdat ik het verhaal niet wil verklappen (jawel, hoor, er zit een heel mooi verhaal in!) ga ik niet vertellen in welke volgorde ze voorkomen. Wie zich het boek aanschaft, zal het wel vanaf de eerste bladzijde doorhebben (tja, zodra je begint te lezen is het gegeven wel een beetje voorspelbaar). Maar in welk boek is dat niet het geval? Een detective zal altijd aan het einde van een politieverhaal de dader vinden, geliefden zullen op de laatste bladzijde altijd ofwel verenigd ofwel gescheiden worden, en aan het einde van een biografie mag je enkele regels over de dood verwachten. Alles is immers al geschreven, dus als je nog romans leest in deze tijd, is het vooral om de manier waarop ze geschreven zijn, niet?
In een van de delen lees je een aantal bladzijden ‘geschreven door Dirk’ die geniet van het gezelschap van de liefde van zijn leven, Marie. Dirk is een heel gevoelige man, een dichter, met een groot ‘kosmosgevoel’ dat hem in deze tijd echt siert, want hij neemt geen vrede met de uitleg van actuele wetenschappers dat ons leven zich alleen hier en nu afspeelt. Marie gaat niet altijd met hem akkoord, maar ze vormen een prachtig duo. En dan wordt Marie heel ernstig ziek. Nee, ik vertel niet wat ze aan de hand heeft. Zal ze sterven? Dirk vreest het even.
In een ander deel van de roman lees je Marie (in een heel andere stijl!) spreken over Dirk die ze zo mist. Ze beseft maar al te goed dat hij de man van haar leven is geweest. Dat ze soulmates zijn. Heeft Dirk haar verlaten? Nee, ik verklap niets.
En dan is er nog het deel waarin je brieven leest. Van Dirk aan Marie, die in dit deel niet lijfelijk aanwezig is. Brieven die nooit werden verzonden.
Dat deel heeft me, eerlijk gezegd, het meest aangegrepen. Omdat het je Dirk (toch de hoofdpersoon van het boek) zo goed leert kennen (en dus waarschijnlijk ook iets zegt over de auteur). Hoewel? Ik heb van mijn meest fantasierijke boek zo vaak moeten horen dat het wel heel autobiografisch moest zijn! Alleen mijn echtgenoot en onze kinderen zagen meteen in dat de meeste zaken uit mijn fantasie waren geboren.
En omdat het bij mij reminiscenties oprakelde. Aan brieven die ik elke dag schreef aan mijn grote liefde die ten gevolge van een hartinfarct drie weken in het ziekenhuis verbleef. Brieven waar alles aan bod kwam: wat ik deed, wat ik dacht, wat ik hoopte, wat ik miste, herinneringen, verwachtingen, bespiegelingen, filosofische bedenkingen, enz. Hij ontving die brieven wel, in tegenstelling tot Marie uit Liefde en dood op Sint-André, maar daar hij geen schrijver is - ook geen brievenschrijver - bleef ik drie weken zonder klankkast. Nu, Dirk bleef twee jaar zonder respons, en Marie kreeg de brieven zelfs niet aan.
Ik weet dat een boek alleen maar ophemelen heel ongeloofwaardig overkomt. Dus nu nog even enkele negatieve puntjes. Soms gebruikt Deleu Vlaamse woorden in plaats van AN-woorden (bijvoorbeeld ‘zetel’ versus ‘luie stoel’, ‘verhuis’ versus ‘verhuizing’, enz.). En af en toe kom je een slecht geplaatst afbrekingsteken tegen. Maar dat ligt volgens mij niet aan de auteur!
Thierry Deleu, Liefde en dood op Sint-André
ISBN 0000000000 | Paperback | 100 pagina's | Razor’s Edge Editions 2006 | 2009
© Jessy Maesen, 21 december 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Klamme handen
Dokter Dirk Wolf van Leeuwen is een innemende persoonlijkheid. Hij gaat zo op in zijn werk, is gedreven en haast onevenaarbaar. De man die veel pijlen op zijn boog heeft is niet hoogmoedig maar gedreven. Dokter Van Leeuwen is gehuwd met Edith, een hoofdverpleegster op de geriatrie. Zij blijven bij elkaar, toch stelt hun huwelijk weinig voor.
Wanneer er een stagiair dr. Paul Demeester zijn opwachting maakt op de Spoed, wordt zij smoorverliefd op hem en volgt zij hem naar Brussel. Edith is verliefd op Paul omdat hij aan haar meer emoties toont dan Dirk ooit heeft gedaan. Dirk en zij leefden de laatste jaren als broer en zus, zij hielden wel van elkaar, maar er was van seks weinig sprake. Edith heeft een nauwe band met haar grootmoeder, die haar begrijpt en steunt.
Nadat zij dokter Demeester naar Brussel is gevolgd gaat zij werken in een centrum voor leerlingenbegeleiding van de Brusselse schoolgemeenschappen.
Dokter Dirk Van Leeuwen is zeer gepassioneerd door zijn vak, hij heeft een heel andere kijk op schizofrene patiënten dan zijn collega’s. Hij is koppig en drijft zijn wil door, met resultaat. Hij komt tot de ontdekking dat veel van zijn patiënten opgescheept zitten met schuldgevoelens aangewreven door de tijd, deze schuldgevoelens zijn dan vastgeankerd in het latere leven . En drukken als een rem op het huidige bestaan.
Daardoor zijn velen ziek en is een gewoon leven voor hen niet weggelegd.
Zo is er Karel, de eenzaat die reeds vanaf zijn jeugd verwend werd door zijn moeder, zij zocht zelf liefde maar werd afgewezen door haar man. Hij was een harde man zonder gevoelens. Karel is een introverte man, een angstige en onzekere haas die graag in een hoekje wegkruipt. Veel heldere momenten telt hij niet, deze worden overstelpt door doodsgedachten, alles lijkt hem zwart. Hij kent geen gevoelens, geen liefde, geen haat, geen vuur, geen seksualiteit, niets. Zijn apathisch gedrag leidt tot afhankelijkheid. Dokter van Leeuwen heeft een andere aanpak om met schizofrene patiënten om te gaan: hij laat ze actief deelnemen aan alles, hij vindt dat mobilisatie meer dan nodig is. De verpleegsters van Villa B. uit het psychiatrische centrum Helderlicht wachten af. Zij denken dat de patiënten de verantwoordelijkheid niet aan kunnen, zij twijfelen of de meer betrokkenheid, grotere een soort zelfstandigheid, goed is voor hen.
‘Klamme handen ’ is een roman waar heel wat opzoekingwerk aan vooraf is gegaan. Hij is goed gestoffeerd en leest zeer vlot.
Het is een psychologische roman waarin de schrijver wat hij te zeggen heeft belichaamt in de persoonlijkheid van zijn ‘hoofdpersonage’. Deze persoonlijkheid is het materiaal waarmee de auteur zijn geestelijk gedachtegoed vorm wil geven.
De compositie van de roman is omheen het hoofdpersonage gecentraliseerd. De wereld, waarin de roman zich beweegt, is als 't ware de werkelijkheid waarin de hoofdpersoon leeft, de materie waarmee hij ons het geheim van zijn hart openbaart. En daar was het ook Thierry Deleu om te doen: de persoonlijkheid van zijn hoofdpersonage concrete vorm geven.
Met deze roman is Deleu aan zijn 24ste uitgave toe, een knappe prestatie.
ISBN 0000009002145 | Paperback | 171 pagina's | Razor’s Edge Editions 2006 | 2006
© Joris Dewolf, maart 2008
Lees de reacties op het forum en/of reageer: