Ted van Lieshout
Boer Boris gaat naar oma
Het is mijn eerste Borisboek, en ik ben aangenaam verrast. De omslag is zacht en dik, voelt heel prettig aan. De kleuren zijn aansprekend: fel en toch poederig. De illustraties zijn niet helemaal scherp van vorm, en deze wazige vorm vind ik persoonlijk heel mooi. Ze zijn ook gedetailleerd, en over het algemeen levensecht. Boris is alleen wel een erg jonge boer!
Het verhaal gaat dus over Boris, die appels gaat plukken. Dat gaat met een plukmachine ( tja, romantiek is vandaag de dag ver te zoeken!). Maar wat moeten ze nu met al die appels? En met al die pruimen en peren?
Oma! Ja, naar oma! Die bakt van die lekkere taarten van dat verse fruit. Of ze maakt jam.
En daar gaan ze dan, op weg naar Den Haag. Ze gaan met het openbaar vervoer en hebben heel wat bekijks onderweg...
Dit verhaal heeft een ontknoping, in de sfeer van de plukmachine. Tja, zo is het nu eenmaal. Kinderen weten bijna niet beter. Hopelijk hebben ze zelf nog een ouderwetse (?) oma die lekkere appeltaart voor hen bakt...
De tekst is in rijmvorm en leest prettig voor. Kinderen die meelezen hebben heel wat te bekijken op de pagina’s. Leerzaam, maar vooral leuk!
De Boer Boris-serie van Ted van Lieshout en Philip Hopman is al vaak in de prijzen gevallen. Zo werd 'Boer Boris in de sneeuw' bekroond met een Vlag & Wimpel en werd 'Boer Boris gaat naar zee' gekozen tot Prentenboek van het Jaar 2015!
ISBN 9789025765828 | Softcover | 32 pagina's | Gottmer | augustus 2016
Afmeting 25,0 x 24,5 cm. | Leeftijd: 3+
© Marjo, 11 september 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Boer Boris en de maaier
'Boer Boris, Boer Boris, de maaier is kapot!
Dit is wat er van over is. Dit is het overschot.'
'Wat is er dan gebeurd, Berend? Wat is er misgegaan?'
'Ik weet het niet, maar zeker is; ík heb niets fout gedaan.
De aardige Boer Boris repareert de maaier en maakt hem zelfs een stukje beter dan-ie al was.
De buurman ziet zo'n fijne maaier wel zitten en vraagt of hij hem mag lenen. Natuurlijk mag dat!
Maar ook de buurman heeft een klein ongelukje...
'Wat is er dan gebeurd, buurman? Wat is er misgegaan?' vraagt Boris.
'Ik weet het niet, maar zeker is; ík heb niets fout gedaan,' antwoordt de buurman.
Boer Boris repareert de maaier weer en ook deze keer wordt het ding beter, sneller en groter dan hij was.
De schooljuffrouw wil ook wel zo'n mooie maaier, zou ze hem mogen lenen?
En zo gaat het keer op keer, telkens gebeurt er iets en moet de maaier gerepareerd worden waarbij boer Boris hem steeds verder verbeterd. Op het laatst is de maaier bijna een bus! Er kunnen zelfs passagiers mee! En dan komt een fabrikant... die ziet wel wat in zo'n multimegamaaier. Boris gaat weer aan de slag maar als hij klaar is weet hij niet meer welke maaier van hem is. Gelukkig woont Boris op de boerderij met heel veel dieren... Zij weten het wel!
Dit is alweer het zesde prentenboek op rijm over Boer Boris. De kracht van de boekjes zit hem natuurlijk in de herhaling van de zinnen. Daar houden kinderen van. De mooie, gekleurde afbeeldingen bij het verhaal onderstrepen de gebeurtenissen met de maaier en zorgen voor de humor. Het is erg grappig om een grasmaaiertje die je aanvankelijk lopend aanduwt, langzamerhand te zien veranderen in een enorme turbosupergrasmaaibus. Maar ook de nieuwsgierige boerderijdieren zorgen voor een vrolijk en grappig accent.
Fijn boekje met als extra verrassing een Boer Boris verjaardagskalender!
ISBN 9789025760861 | Softcover | 32 pagina's | Gottmer | september 2015
Afmeting 24,9 x 24,8 cm. | Leeftijd: 3+
© Dettie, 24 september 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Boer Boris gaat naar de markt
Niet zo verwonderlijk want de tekst op rijm van Ted van Lieshout en de afbeeldingen van Philips Hopman sluiten steeds naadloos op elkaar aan.
Ook het boek Boer Boris gaat naar de markt borduurt voort op de formule die gehanteerd wordt in Boer Boris gaat naar zee. Opnieuw zien we Boer Boris van alles verzamelen, dit keer niet om mee te nemen naar zee maar om te verkopen op de markt.
De kleine boer met de grote pet gaat welgemoed op pad met een mandje vol maiskolven aan zijn arm, maar dan ziet hij een bord langs de kant van de weg, hij mag daar niet lopen! En zo gaat het door, de zakken graan kan hij niet per fiets naar de markt brengen want hij mag daar niet fietsen. De melk kan niet vervoerd worden want de weg is verboden voor motoren en zelfs met zijn prachtige Amerikaanse bolide mag hij de aardappels niet naar de markt brengen.
De vervoermiddelen worden steeds aparter, maar wat Boer Boris ook probeert, zelfs raketten, niets mag gebruikt worden. Hij kan alleen maar naar de markt met... het openbaar vervoer! En zo worden alle landbouwproducten op aanhangwagens geladen en stapt Boer Boris met zijn poes, koeien, paard, varkens, kippen en schapen in de bus. Zijn broer en zus maken muziek om de rit naar de markt extra feestelijk te maken. Eindelijk kan Boer Boris zijn spullen verkopen.
Persoonlijk ben ik minder enthousiast over dit boek. Mogelijk is het verrassingseffect zoals bij Boer Boris gaat naar zee verdwenen. Maar wat ik in dit 'marktboek' vooral mis is de enorme humor die zo specifiek was bij het verzamelen van huisraad in het zeeverhaal. Bij dat verhaal zat je constant te grinniken vanwege de grappige afbeeldingen rond de steeds aangroeiende huisraad die ook per se mee moest maar ook om de vlotte tekst. Het was juist het leuke doorlopende verhaal dat zo aansprak.
In dit boek zien we op elke twee pagina's een vervoermiddel en het verbodsbord voor dat vervoermiddel. Het is meer een kennismaking met al die voertuigen dan een verhaal. We zien Boer Boris in een vliegtuig, met paard en wagen, in een raket, op een boot enz. Daarbij staat een rijmende tekst die, zoals altijd bij teksten van Ted van Lieshout, heel ritmisch is, maar echt aansprekend is het niet. Ook hierin lezen we vooral een opsomming van producten die van de boerderij afkomstig zijn en ontbreekt eveneens de humor en sprankelende lichtheid die wel in Boer Boris gaat naar zee zat.
Jammer, maar niet alles kan altijd perfect zijn, het volgende Boer Boris boek is vast weer op zijn oude, hoge niveau.
ISBN 9789025759919 | Softcover | 32 pagina's | Gottmer | maart 2015
Afmeting 25,0 x 24,3 cm. | Leeftijd: 3+
© Dettie, 23 april 2015
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Herrie
De tien verhalen draaien om Herrie, een meisje met knalrood haar dat ze in twee staartjes bovenop haar hoofd draagt. Haar moeder vraagt vaak waarom ze altijd zo schreeuwt. 'Omdat jij mij anders niet hoort' roept Herrie dan. 'Jij hoort me nooit!' en eigenlijk heeft ze daar ook wel een beetje gelijk in. Mama hoort vaak alleen maar wat ze wíl horen.
Maar uit de verhalen blijkt dat het toch wel een heel leuke moeder is, ze is een beetje anders dan andere moeders en kan zich heerlijk inleven in de wereld van Herrie.
De verhalen bestaan uit gesprekjes die Herrie met haar moeder voert. De ene keer is Herrie boos op haar moeder omdat ze iets niet mag, de andere keer is ze zelfs woedend, bijvoorbeeld als haar moeder een muizenval wil plaatsen, ze is een muizenmoordenaar! schreeuwt Herrie.
Maar mama is ook wel eens lief, onder andere als ze Herrie helpt bij het schrijven van een muizenverhaal of als ze samen boodschappen doen. Soms is mama zelf aan het woord en vertelt ze bij het teennagels knippen wat voor lekker recept ze weet voor de tenen van Herrie!
Herrie en haar moeder zijn aan elkaar gewaagd, ze dagen elkaar op een liefdevolle manier uit. Vooral het verhaal over het schoenzetten in de Sinterklaastijd is daar een mooi voorbeeld van. Het verhaal 'honderd voetje-voor-voetjes ver' getuigt weer van een groot inlevingsvermogen van Herrie's moeder. Het mooie is dat ze ook samen erg met en om elkaar kunnen lachen.
Alles is heerlijk fantasievol verteld op een manier zoals alleen Ted van Lieshout dat kan.
De groen met rode afbeeldingen van Sylvia Weve sluiten prachtig aan bij de verhalen.
Kortom, het is gewoon een geweldig leuk, vlot boek.
ISBN 9789025756932 | Hardcover | 64 pagina's | Gottmer | juni 2014
Leeftijd: 8+
© Dettie, 08 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
An elephant came by
24 Dutch illustrators
Het bijbehorende boek is in het Engels geschreven door Ted van Lieshout die ook de tentoonstelling opende.
In het boek vind je ruim 100 illustraties van:
Dick Bruna, Charlotte Dematons, Harrie Geelen, Annemarie van Haeringen, Margriet Heymans, Wim Hofman, Philip Hopman, Yvonne Jagtenberg, Ceseli Josephus Jitta, Jan Jutte, Joke van Leeuwen, Ted van Lieshout, Martijn van der Linden, Mance Post, Sieb Posthuma, Wouter van Reek, Daan Remmerts de Vries, Ingrid & Dieter Schubert, Thé Tjong-Khing, Marit Tørnqvist, Max Velthuijs, Fiep Westendorp, Sylvia Weve, Fleur van der Weel.
Wat doet die olifant er bij, vraag je je af. Nou, die kwam langs en werd onmiddellijk binnen gelaten door een aardige mevrouw, die hem langs de kunstwerken leidt. Ze moet haar steeds manen om voorzichtig te zijn en over het algemeen lukt het haar wel om niet te botsen. Helaas valt er toch een van de muur. Een werk van Ted van Lieshout, die overigens ook nog een essay toevoegt, waarin ook een verantwoording, en natuurlijk een opmerking dat keuzes gemaakt moeten worden en er altijd kunstenaars zijn die ook hadden verdiend in de tentoonstelling opgenomen te worden.
Ook al was de olifant helemaal niet van plan om al de kunstwerken te bekijken, nu ze die ziet, wil ze wel meer weten: over de makers ervan ook. En zo staat er ook bij iedere kunstenaar een kort vraaggesprek, waar leuke dingen uitkomen: wat een groot aantal van hen bijvoorbeeld niet kan tekenen is een paard!
Ik heb genoten van dit prachtige boek, en nu ik ze (bijna) allemaal tegelijk kan zien, kan ik ook mijn eigen voorkeur bepalen: mijn favoriete tekenaars zijn diegenen die romantisch te werk gaan, met pastelkleuren dromerige tekeningen maken: Marit Tørnqvist, Ingrid & Dieter Schubert en Charlotte Dematons, maar er zit er niet eentje bij waarvan ik zou zeggen dat ik het helemaal niets vind.
Zie ook de mooie video (Engels) vol informatie over de in dit boek genoemde tekenaars en hun tekeningen.
Speciale uitgave ter gelegenheid van de tentoonstelling over Nederlandse illustratoren.
ISBN 0000000000 | Hardcover | 117 pagina's | Nederlands Literair Productie- en Vertalingenfonds | juni 2010
Afmeting 33.5 x 24 cm
© Marjo, 06 juli 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De allerliefste jongen van de wereld
Hij is gek op slakken en weet er best veel van, maar niet genoeg. Maar mama zegt altijd dat hij de allerliefste jongen van de hele wereld is, dat is toch ook wel wat? Dat is toch heel bijzonder? Daar kan hij vast geld mee verdienen. Met een hoed voor zich op de grond en een briefje ernaast met daarop 'De allerliefste jongen van de hele wereld' gaat hij op de stoep bij het drukke kruispunt zitten.
Later komt de aap uit de mouw en lezen we de échte aanzet voor het plan van Tijm.
Op zich is dit natuurlijk al ontroerend, zo'n klein jochie dat zich nu al druk maakt over zijn latere vrouw en kinderen en helemaal als we lezen hoe het écht komt dat Tijm daar met die hoed is gaan zitten. Maar Ted van Lieshout heeft ook nog eens die speciale gave om zich helemaal te kunnen verplaatsen in dat kleine piekerende jongetje waardoor het een heel fijngevoelig verhaal is geworden dat je beetpakt en vasthoudt. De gedachtegang, het gepieker van Tijm is zo begrijpelijk maar ook zo vreselijk lief. Je zou Tijm wel even willen knuffelen en zeggen dat hij echt de allerliefste jongen van de hele wereld is. Je zou hem van zijn zorgen en zorgjes af willen helpen. Dat kleine jongetje verdient het zo.
Gelukkig is mama er ook nog en zij helpt hem van een heel grote piekerzorg af. Je bent dan gewoon helemaal blij voor Tijm.
Doorheen het boek staan ook nog mooie sfeervolle gekleurde afbeeldingen van Sylvia Weve en onderaan de pagina's vertellen zwart-wit getekende slakken hun eigen erg leuke verhaal.
Dit boek is al eerder, in 1988, uitgegeven maar is nu opnieuw uitgebracht en terecht, het boek verdient het om een klassieker te worden.
ISBN 9789025753863 | Hardcover | 64 pagina's | Gottmer | juni 2013
Leeftijd: 8+
© Dettie, 18 december 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Boer Boris gaat naar zee
Boer Boris heeft vakantie. Boer Boris gaat naar zee.
Hij pakt zijn kleine koffertje. Wat neemt Boer Boris mee?
Ja, wat neemt Boer Boris eigenlijk allemaal mee? In zijn koffertje stopt hij een onderbroek en een kam en zijn knuffel en zijn jas. Dan ziet hij zijn laarzen staan en zijn parasol, voor hij het weet is zijn koffer al vol! Maar zijn zwembroek en zijn schepje en emmer moeten ook écht mee én zijn trommeltje met eten natuurlijk.
Boer Boris haalt de tractor maar, daar past alles wel op, dan hoeft hij koe Clara en haar kalfje ook niet thuis te laten... En zijn kippen dan en zijn varkens, de hond, de kat en het schaapje? En zijn meubeltjes zijn toch ook wel heel gezellig. Die gekke, lieve, leuke Boer Boris zou het liefst zijn hele huis mee willen nemen...
Helaas past lang niet alles op de tractor dus wordt de aanhangwagen er maar achter gehaakt, dan kan de mooie plant gelukkig ook mee.
Dat kan die arme tractor allemaal niet trekken, hoor!
'Dan zet ik Knol,' zegt Boer Boris 'ons lieve paard ervoor.'
Nu kan er niets meer bij! We gaan! Maar Boer Boris roep: 'Nee!
Mijn broertje en mijn zusje moeten ook nog met ons mee.'
En dan vertrekt de hele stoet, ze gaan naar Zandvoort aan de zee. En iedereen en alles mocht mee!
Dit enorm grappige verhaal wordt in mooi ritmisch rijm verteld. Ook de herhalingen in de tekst werken aanstekelijk. Voordat de hele karavaan vertrekt begint namelijk elke bladzijde met de zin 'Boer Boris heeft vakantie. Boer Boris gaat naar zee.' Gevolgd door weer een attribuut of dier dat echt niet achter kan blijven en dan wordt er steeds geroepen O nee, Boer Boris, nee, nee, nee.
Kinderen zullen dit binnen de kortste keren mee roepen.
Het verhaal én de afbeeldingen worden steeds hilarischer. Op het laatst zitten de varkens op de rug van het paard die op zijn beurt weer voor de tractor gespannen is. Zijn tuig is om een zwemband heen vastgemaakt, dat scheelt weer ruimte. Het kalfje ligt lekker in de luie leunstoel in de aanhangwagen.
Eenmaal aan het strand stort iedereen zich in het water en de 'onderwater opname' van Philip Hopman hierbij is onvergetelijk. En dan is het allemaal mooi genoeg geweest, vindt Boer Boris, en hup daar gaat de hele bende weer, richting thuis.
Fantastisch boek dat ook nog eens heel zacht aanvoelt. Het kan haast niet anders of dit boek wordt door zowel de taal als de afbeeldingen het meest favoriete voorleesverhaal van menig kind.
Grote, grote aanrader.
Zie ook Boer Boris gaat naar zee (YouTube)
ISBN 9789025754471 | Softcover | 32 pagina's | Gottmer | juli 2013
Afmeting 25,0 x 24,6 cm. | Leeftijd: 2+
© Dettie, 14 september 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Gebr.
Dun boekje, korte titel, maar álle zinnen raak. En af en toe een brok in de keel.
Het verhaal gaat over twee broers, Luuk de oudste, die nu zestien is, en Marius die veertien is geworden. Marius is een half jaar terug overleden. Deze week zou hij jarig zijn geweest en hun moeder wil als afscheidsritueel een deel van zijn spullen verbranden.
Luuk is bang dat ze ook het dagboek van Marius gaat verbranden, en om dat te redden schrijft hij boven de regels die Marius schreef zijn eigen regels. Hij denkt dat als het ook zijn dagboek is zijn moeder het uit privacy -overwegingen niet zal verbranden.
Al schrijvend leest hij zo ook de gedachten van Marius en komt achter zijn geheim, wat tot zijn verbazing overeen komt met zijn eigen geheim.
Om beide geheimen niet te onthullen besluit hij dat het dagboek tóch verbrand moet worden voordat iemand het leest.
Maar dat loopt anders.
Dit is een boek over dood en over rouw. Een eerlijk boek dat me zo raakte omdat niet alleen Luuk maar ook Marius (Maus) zo eerlijk wordt beschreven. Het knappe van het boek zit hem in de details, dingen die terloops verteld worden over een tekening van Luuk, het zilveren bestek en het eiland van Pangaea, dingen die later in het verhaal ineens weer opduiken in een heel andere context en die de rouw of de pijn zonder al te veel woorden weten te verwoorden.
Centraal in dit boek staat de vraag of je nog wel broertjes bent als één van de broers er niet meer is.
“Als het waar is dat met jou het broertje in mij gestorven is, dan is het even waar dat met mij het broertje in jóu nog leeft! En dat is wel zo logisch, want waar is het broertje in jou anders gebleven. Dat broertje in jou..ben ik. Dat broertje blijft gaat maar door en door, mijn leven lang. Daar heb ik dit dagboek niet voor nodig. Je hebt toch allang over mijn schouder meegelezen”.
Behalve over ziekte, dood en rouw gaat dit boek ook nog eens over ontluikende homosexualiteit en de schaamte, eenzaamheid en worsteling die dat met zich mee brengt. Je zou denken dat het daardoor een topzwaar boek wordt wat je geen kind aan wilt doen, maar het tegendeel is waar. De onderwerpen zijn op een knappe manier zó met elkaar verweven dat het wel een boek is wat je ráákt en aan het denken zet, maar niet topzwaar of sentimenteel. Zeer bruikbaar voor kinderen die in dezelfde worsteling of rouw zitten, maar zéér zeker niet alleen voor hen. En zéér zeker ook niet alleen voor kinderen. Komt het op je pad…lezen dit boek!
ISBN 903451286X | Paperback | 158 pagina's | Nieuw Amsterdam | september 2009
Leeftijd: Vanaf 12 jaar
© Willeke, 06 september 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Koekjes!
Op ieder dubbele pagina staat een belevenis getekend, met vooral getalsmatige inhoud. Oftewel: er valt behalve te kijken ook te tellen. Het is een erg leerzaam boek, maar een kind mag ook gewoon kijken en lezen.
Het jongetje over wie het verhaal gaat staat er steeds bij, met zijn hond, en met de koekjestrommel. Daar gaat het tenslotte om: er zitten aanvankelijk acht koekjes in die trommel, maar steeds verdwijnt er een. Natuurlijk gelooft geen lezer het verhaal van Diederik, die zegt dat acht kabouters, of negen brandweermannen of een andere kwantiteit 'boeven' dat koekje hebben weggenomen! De herhaling in de tekst werkt goed: een kind zal al snel hardop 'meelezen'.
De tekeningen van Sieb Posthuma sluiten precies aan bij het verhaal van Ted van Lieshout. Behalve op die ene tekening, ik ben benieuwd of een meelezend kind dat zal ontdekken! De vraag is of Posthuma dat met opzet heeft gedaan, of toch niet??
Grappig is hoe het aantal koekjes afneemt, terwijl het aantal van de boosdoeners toeneemt! Klinkt erg leerzaam, maar het is toch wel een beetje veel gevraagd om een kind al bij te brengen wat omgekeerd evenredig is. Nou ja, een beginnend besef is meegenomen.
Erg leuk is de diversiteit van die booswichten, je kan er steeds andere dingen aan ontdekken. Om bij die graafmachines al die variatie er in te brengen, ik vind het knap gedaan!
Ik wacht ook maar op oma...
ISBN 9789059650947 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Leopold | oktober 2009
Afmeting 26×26 cm | Leeftijd: 4+
© Marjo, 23 oktober 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Koekjes!
Het verhaal is op rijm en gaat over Diederick wiens moeder een grote koektrommel vol door oma gebakken koekjes heeft. Maar iedere keer als Diedericks moeder een koekje uit wil delen blijkt er eentje uit de trommel verdwenen. Wij verdenken natuurlijk allemaal Diederick, maar volgens hem is er net toevallig een hele colonne brandweermannen, kabouters, bandieten of graafmachines langs geweest, en zijn díe er met het koekje vandoor gegaan.
Is dat waar, of is tóch Diederick de schuldige? En waar blijft oma toch, die nieuwe koekjes komt brengen?
Een erg leuk aftelvoorleesboek, wat lekker voorleest door het rijm.
Omdat een deels zichzelf herhaalt leent het zich erg goed voor stemmetjes, waarbij mijn voorleesmaatje al heel snel de stem van moeder op zich nam.
De illustraties zijn ontzettend grappig en lekker groot. Kortom een erg leuk voorleesboek.
En dat dus voor een klein prijsje. Leuke tip alvast voor de Sint.
ISBN 9789059650947 | Hardcover | 32 pagina's | Uitgeverij Leopold | oktober 2009
Afmeting 26×26 cm | Leeftijd: 4+
© Willeke, 22 oktober 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: