Ton Theunis
De verrader van Elmhudde
De WitchWorld-legenden: Deel 2
‘Misschien is Elenne niet als ieder ander meisje,’ zei hij zacht. ‘Misschien is zij degene waarop de tijden hebben gewacht.’
‘De tijden?’ Ze stond op en liep doelloos door de torenkamer. ‘Waar heb je het over?’
‘De verhalen. Moeder…’
‘Ach, hou toch op over je moeder!’
Opnieuw bulderde haar stem in plotselinge razernij door de ruimte. Het aardewerk rammelde op de tafel. Een wandkleed wapperde langs de muur. Een lege waterkan spatte in honderd scherven uiteen.’
(-)
‘Wat gebeurt er met me?’
Toerio zegt dat het het zwarte is, ze zal langzaam net zo worden als de zwarte heks. Maar dat wil Elaine helemaal niet! Misschien moet ze dat magische boek dat ze toch niet kan lezen ook maar met rust laten. Maar aan de andere kant: het kan misschien ook wel nuttig zijn. En naarmate ze ‘zwarter’ wordt, kan ze meer ontcijferen.
Ivar gaat intussen op zoek naar Semalion, de wijze. Onderweg beleeft hij vele avonturen, waarvan een deel echt gevaarlijk. Toch maakt hij ook vrienden, die later erg nuttig blijken. Als hij een groepje jongelingen, wankelaren genoemd, ontmoet, hoort hij dat de Verhevene, de Heer van Almeria, een afgevaardigde van de Raad van Bestemming naar het kasteel heeft gestuurd om te controleren of het verhaal dat de zwarte heks weg is, wel klopt. Maar deze man, Imnowid, vermoedt een valstrik en is niet van plan die opdracht uit te voeren.
Inderdaad blijken er mensen uit te zijn op totale macht, en daar heel veel voor over te hebben. Iedereen die daar tegen is, loopt gevaar. Ook Ivar, en zeker Toerio. Die wordt immers nog steeds gezocht. Hij blijkt de verrader van Elmhudde te zijn. Wie of wat is Elmhudde? En wat heeft Toerio dan gedaan?
Er zijn vele personages die allemaal hun eigen agenda hebben. Omdat we als lezers de ‘goeden’ volgen, weten wat zij willen, en al dat gedraai en gekonkel van hun tegenstanders maakt het verhaal best wel ingewikkeld. Maar ook reuze spannend! Alles draait om hebzucht, en zucht naar macht. Er wordt heel wat gedronken en gevochten.
Heel erg grappig is de plaats Nurks. Ra, ra?
‘Wat is het eigenlijk?‘
‘Nurks?’ vroeg Bozin. ‘Een eiland.’
‘Nou ja,’ vulde Odamin aan. ‘Niet helemaal. Er loopt een weg heen. Maar de Nurksen willen niet dat je die betreedt. Niemand is er welkom.’
‘Waarom niet?’
‘Ze moeten niets hebben van buitenstaanders.’
(-)
‘Nurksen bedoel je? Die vallen best mee hoor. Als je ze niet tart.’
‘En niet in hun dorpje komt,’ zei Bozin.
‘Hun palingen laat voor wat ze zijn.’
‘Hun tempels in ere houdt.’
‘Hun dochters niet aankijkt.’
‘Ik ben heel benieuwd hoe het Elaine verder vergaat in deel 2!' schreef ik bij deel 1. En ik ben absoluut niet teleurgesteld. Ik heb er weer van genoten, heerlijke humor, en reuze spannend, met al die figuren die hun eigen plannetjes willen waarmaken. Het valt wel aan te raden te beginnen met het eerste boek.
Ton Theunis (1959) werkte zeventien jaar in allerlei functies voor het ministerie van Justitie en schreef thrillers gebaseerd op zijn ervaringen in de criminele wereld. Hij is initiatiefnemer en algemeen directeur van WitchWorld, dat in 2020 zijn deuren opent.
ISBN 9789462970823 | Paperback | 384 pagina's | Uitgeverij De Kring | oktober 2017
Leeftijd: 14+
© Marjo, 20 februari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De WitchWorld-legenden 1: Tweestrijd
We maken kennis met de zestienjarige Elaine, die - zwaar tegen haar zin - naar een klooster wordt gestuurd, naar, zegt ze : ‘een stel ouwe kerels die me de hele dag bestoken met hun gebeden en zogenaamde wijze lesjes waar je geen vis mee kunt vangen en geen zwaard of dolkmes mee af kan weren!’
Dat klopt wel een beetje: er mogen geen wapens binnen de muren zijn, al trekt Elaine zich daar niet veel van aan, ze neemt haar katapult stiekem mee. Ze is een eigenwijs meisje, deze dochter van de heer van Berlichem, maar ze is ook slim en moedig, zoals we zullen merken. Al snel heeft ze vrienden: Pippijn van Doornick en zijn bewaker Ivar. Er is wel iets met die Ivar, merkt ze, soms doet hij vreemde dingen. Maar ze worden druk bezig gehouden in het klooster, ze heeft nauwelijks tijd zich er zorgen om te maken.
Ze maakt zich eerder druk over die rare verschijning in haar kamertje. Ineens staat daar een trol! Hij stelt zich voor als Toerio. Ook met hem raakt Elaine (Ellenne, zegt hij) bevriend. Dat zal zeer handig blijken, want er wacht hen een groot avontuur en Toerio is van vele markten thuis. Onderweg naar het klooster al werden ze gewaarschuwd: ‘Het is een slechte tijd om nu in Naruthi (=de abdij) te zijn. Alle zwarte vrouwen verzamelen zich in het woud rondom.’ Elaine vindt het maar geneuzel, geesten en heksen, die bestaan niet. Maar Toerio bevestigt het, al heeft hij het meer over die enorme zwarte raaf die zich af en toe laat zien.
Als op een dag het klooster bezoek krijgt van zijn stichter, de monnik Bonifatius - het verhaal speelt in 753 - begint de ellende. Want Bonifatius gaat op zoek naar de bron van het dreigend onheil. Hij ziet een verband met de aanwezigheid van Toerio, die hij gevangen laat nemen, en met Elaine zelf, en dringt er op aan dat ze het klooster verlaat. Nou, Elaine wil best naar huis! Maar de abt houdt haar tegen.
Als Bonifatius naar het noorden vertrekt, lijkt hij verdwenen te zijn. Elaine roept haar vader en zijn trawanten om hulp, maar ook zij komen niet terug van hun tocht over de Limes. En jawel: dan gaat Elaine zelf, in gezelschap van haar vrienden.
Het noorden, dat is het gevaarlijke moeras, een onherbergzaam gebied, waar nauwelijks bewoning is. Onderweg raken ze elkaar kwijt, maar leert ze ook nieuwe vrienden kennen. En nog verder naar het noorden wacht haar die geheimzinnige figuur.
Tweestrijd is een spannend verhaal met magie en humor:
‘Dus al ik het goed begrijp is jouw trollenvriend nog in leven omdat die steen om je nek is gaan gloeien en zijn wij nu op weg naar ergens in tegengestelde richting van waar we heen zouden moeten gaan en waar hij dus zou kunnen zijn.’
Een heerlijk verhaal met veel verwijzingen naar de menselijke aard, en natuurlijk de strijd tussen goed en kwaad. Ik ben heel benieuwd hoe het Elaine verder vergaat.
Ton Theunis (1959) schreef thrillers gebaseerd op zijn ervaringen in de criminele wereld. Hij is algemeen directeur van WitchWorld, het themapark dat naar verwachting in 2019 zijn poorten zal openen rondom het Kasteel van Almere. Centraal daarin staan de avonturen van Elaine en haar vrienden.
‘De legende van de Gravin van Almere speelt zich af in en om wat nu Flevoland heet. Ooit, voordat het water kwam, lag daar een uitgestrekt gebied van moerassen, bossen en venen. Vele eeuwen later beleeft de bezoeker de geschiedenis van deze streek opnieuw in een park dat middenin het hypermoderne Almere ligt alsof het verstrijken der eeuwen er geen vat op heeft gehad.‘
ISBN 9789462970489 | Paperback | 416 pagina's | Uitgeverij De Kring | september 2016
Leeftijd: 14+
© Marjo, 10 mei 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Tweestrijd
De WitchWorld-legenden: Deel 1
Na een reis van enkele dagen wordt Elaine allerhartelijkst door Broeder Lucius op het klooster ontvangen. Ze grinnikt wanneer ze ontdekt dat haar vader, die ook aan het klooster heeft gestudeerd, wordt herkend en liefkozend “Kleine Lennaert” wordt genoemd. Broeder Lucius gebied Elaine haar wapens in te leveren, wat ze niet doet, en drukt haar op het hart zich ’s nachts niet buiten de muren van het klooster te wagen. Zodra het duister invalt, ligt het kwaad daar op de loer.
De volgende ochtend neemt Elaine met tranen in haar ogen afscheid van haar vader. Een andere nieuwkomer merkt haar verdriet op en vertelt haar onomwonden dat hij het thuisfront beslist niet zal gaan missen. Elaine hoort de stoere praatjes van haar leeftijdsgenoot met verbazing aan. Wat een vreemde snuiter! Toch sluit ze vriendschap met de jongen. Hij heet Pippijn van Doornick en is de zoon van een groothertog. Pippijn is niet alleen naar het klooster gekomen. Zijn trouwe schildknaap Ivar zal niet van zijn zijde wijken. Ivar moet Pippijn beschermen tegen een gevaarlijke voorspelling. De nuchtere Elaine begrijpt er niets van. Eerst moest ze al oppassen voor kwaad dat ’s nachts op de loer ligt en nu loopt een tienerjongen gevaar omdat een of andere kwaadaardige dame het op hem voorzien heeft!
In de periode die volgt, trekt Elaine veel met Pippijn en Ivar op. Samen ontdekken ze dat er aardige en minder aardige monniken op het klooster verblijven. Dan gebeurt er iets dat Elaines leven voorgoed zal veranderen. In haar slaapkamer betrapt ze een piepklein mannetje met puntige oren op het stelen van haar spiegel. Elaine heeft al snel in de gaten dat het mannetje weliswaar een dief is, maar verder geen kwaad in de zin heeft. Toch durft ze Pippijn en Ivar niet te vertellen dat ze er een nieuwe vriend bijheeft. Het mannetje, dat Toerio heet, is immers een trol en trollen staan niet goed bekend. Ze zouden vertegenwoordigers van het kwaad zijn. Elaine gelooft echter geen moment dat Toerio kwaadaardig is. In de periode die volgt, schiet hij haar meerdere malen te hulp. Wat anderen ook beweren: Toerio is een vriend.
Hoewel het klooster nog altijd veilig is, komt het kwaad steeds dichterbij. Ook Elaine belandt in gevaarlijke situaties. Zal het verhaal van Pippijn dan toch waar zijn? Heeft de heks Blauwe Kula het daadwerkelijk op hem voorzien? Niemand minder dan Bonifacius, de stichter van het klooster, gaat de confrontatie met het kwaad aan. Wanneer hij en zijn mannen niet meer terugkeren, besluit Elaine de hulp van haar vader in te roepen. De graaf van Berlichem trekt met een groot leger een gebied vol gevaarlijke wezens in. Hoewel ze met velen zijn, keert niemand terug. Zelfs Toerio, die mee is gegaan om de weg te wijzen, is spoorloos verdwenen. Elaine aarzelt geen moment en reist het gezelschap achterna.
Tweestrijd is het eerste deel van de WitchWorld-reeks. De boekenreeks hoort bij een gloednieuw themapark rondom het Kasteel van Almere dat in 2019 zijn poorten zal gaan openen. Auteur Ton Theunis is de algemeen directeur van het toekomstige park. In WitchWorld zullen de avonturen van Elaine en haar vrienden centraal staan. Ik ben erg benieuwd naar het themapark want ik heb enorm genoten van dit boek.
Tweestrijd is goed geschreven, origineel en heerlijk avontuurlijk. Grappig is ook dat de trollen een eigen taal hebben. Het Noords dat ze spreken is een soort (fonetisch geschreven) combinatie van Zweeds en Noors. Elaine krijgt de taal op een jaloersmakende manier onder de knie. Ik wist al dat Ton Theunis goed kan schrijven maar niet elke schrijver kan met het moeilijke genre fantasy uit de voeten. Ton Theunis kan dat wel! Het is alsof hij nooit anders heeft gedaan. Dit meeslepende verhaal zit vol boeiende personages, bijzondere wezens en verrassende gebeurtenissen. Ik kijk reikhalzend uit naar het volgende deel!
ISBN 9789462970489 | Paperback | 383 pagina's | Uitgeverij De Kring | oktober 2016
Leeftijd: 14+
© Annemarie, 26 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
De goedgelovige weduwe
Gelukkig krijgt Merie hulp van haar buurman Herman. Ze kent Herman al sinds hij een klein jongetje was en hij staat altijd voor haar klaar. Niets is Herman te veel en hij neemt Merie steeds meer klusjes uit handen. Merie heeft problemen met haar gezondheid en neemt de hulp van Herman dankbaar aan. Uiteindelijk neemt ze hem zelfs in dienst. Vanaf dat moment houdt Herman zich fulltime met haar welzijn bezig. Langzaam maar zeker weet hij haar vertrouwen te winnen. Het kost de nodige tijd want Merie is wantrouwig van aard maar Herman heeft geen haast.
Herman lijkt dan wel een lot uit de loterij maar dat is hij beslist niet. Herman is uit op het geld van de gefortuneerde Merie. Hij weekt haar op slinkse wijze los van de buitenwereld en buit vervolgens haar verdriet uit door zich voor te doen als een medium. Via het medium Herman geeft Pieter berichten aan haar door. Steeds meer overleden familieleden zoeken via Herman contact met haar en als ook haar overleden broertje zich bij het groeiende gezelschap voegt, is Merie dolgelukkig. Dankzij Herman voelt ze zich niet meer eenzaam. Pieter laat via Herman weten dat Herman als een zoon voor Merie is en dat ze hem geld moet geven. Zonder aarzelen volgt Merie de opdrachten op en de bedragen die ze moet schenken worden al snel groter en groter. Maar Herman is nog niet tevreden. Hij heeft het gemunt op haar huis. Hij moet en zal haar huis in handen krijgen.
Wanneer Marion na tien jaar weer contact opneemt met haar tante Merie komt de aap uit de mouw. Tante Merie is opgelicht en ze schaamt zich. Na Herman kwamen er bovendien anderen die zich ook van het geld van tante Merie bedienden. De schaamte is groot maar er is ook verdriet. Tante Merie dacht dat Herman en zijn opvolgers het goed met haar voorhadden. Dat ze met haar lot begaan waren. Het is een grote schok voor tante Merie geweest dat ze slechts op haar geld uit waren. Zo is er door Bert van Veldt voor een vermogen aan het huis van tante Merie verbouwd. Vreemd genoeg is er geen spoor van de verbouwing zelf terug te vinden in het huis van tante Merie. Facturen zijn er wel. Tante Merie heeft dus een fortuin betaald voor een verbouwing die nooit heeft plaatsgevonden.
Merie vraagt aan Marion om na haar dood de zaak tot op de bodem uit te zoeken. En dat doet Marion. En dan blijkt het verhaal nog veel omvangrijker te zijn. De bank heeft bijvoorbeeld de andere kant opgekeken toen de oude dame ineens enorme sommen geld opnam en de accountant die Herman moedwillig heeft geholpen met zijn bedrog lijkt zich daar totaal niet voor te schamen. De echtgenotes van Bert en Herman hebben ook al geen last van gewetenswroeging.
De goedgelovige weduwe leest als een roman maar helaas is het verhaal waargebeurd. Ton Theunis vertelt het verhaal op een eenvoudige, persoonlijke manier en schetst een duidelijk beeld van het grootschalige bedrog. Uit het verhaal komt heel duidelijk naar voren hoe iemand als Herman ter werk gaat. En wanneer er veel geld in het spel is laten andere mensen kennelijk ook hun principes varen. In totaal is er 1,3 miljoen van Merie Perquin afgetroggeld waaronder haar huis. Ze moest nota bene huur betalen aan Herman om er te kunnen blijven wonen!
Ton Theunis heeft het verhaal heel duidelijk verwoord. We lezen wel eens in de kranten dat bejaarde mensen worden opgelicht en bestolen maar dat het bedrog zo grootschalig is, heeft me verbaasd en geschokt. Ouderen worden niet genoeg tegen oplichting beschermd en het is dan ook voor iedereen goed en leerzaam om dit boek te lezen. Er is helaas een grote groep mensen die geen enkele moeite heeft met deze vorm van oplichting en de rest van de samenleving moet dan ook een extra oogje in het zeil houden.
ISBN 9789491567445 | Paperback | 224 pagina's | Uitgeverij De Kring | oktober 2013
© Annemarie, 11 november 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer: