Terry Pratchett

Toon alleen recensies op Leestafel van Terry Pratchett in de categorie:
Terry Pratchett op internet:
 

Volk Volk


Nog even en dan is Mau geen jongen meer maar een man. Een maand lang heeft hij op het Jongenseiland gewoond en een prachtige kano gemaakt. Nu is het tijd om zijn jongensziel op het eiland achter te laten en terug te roeien naar het eiland waar hij is opgegroeid. Mau verheugt zich op het gejuich waarmee hij onthaald zal worden, de jaloezie van de jongens en het feestmaal. En natuurlijk is er het ritueel met het mes waarbij hij niet mag huilen.

Maar…er is iets mis. Er zijn donkere wolken aan de horizon verschenen en de zee gedraagt zich vreemd. Mau kent de zee op zijn duimpje maar deze zee is hem onbekend. Deze zee is verkeerd. Er barst een hevig onweer los en de eens kalme zee is nu een woest golvende watermassa. En dan wordt Mau verzwolgen door een gigantische golf. Hij overleeft de aanval op het nippertje en zet koers naar Het land van het Volk. Als hij eenmaal thuis is, komt alles goed.

Maar het komt niet goed. De zee heeft ook het Land van het Volk aangevallen. De vloedgolf heeft alle mensen op het eiland gedood. Toen de golf kwam bevond iedereen zich immers op het strand omdat Mau bijna thuis zou komen. Mau is volledig in shock maar slaagt erin om alle stamleden een liefdevol begrafenisritueel te geven, precies zoals het hoort. Mau is nu stamhoofd, een stamhoofd zonder volk.

Toen de grote vloedgolf het Land van het Volk verzwolg, smeet hij een groot houten schip op het eiland. De complete bemanning van het Britse schip Sweet Judy kwam om, op een jong meisje na. Het jonge meisje weet zich geen raad op het tropische eiland. Haar strenge grootmoeder heeft haar alleen geleerd een dame te zijn en aan etiquette heb je nu eenmaal niets als je in een scheepswrak op een tropisch eiland woont. Al snel ontdekt het meisje dat ze niet alleen is. Er is een jongen die talloze lichamen liefdevol toevertrouwt aan de nu weer rustige zee. De jongen ziet haar niet, zijn gedachten zijn elders. Zijn ogen kijken door haar heen.

Even wil Mau ook dood, net als zijn familie en vrienden maar dan beseft hij dat hij moet vechten. Hij moet overleven. Hij is het Volk. Wanneer Mau tot dat besef komt, ziet hij ook het meisje. Hij noemt haar het spookmeisje. Het spookmeisje behoort tot de broekenmannen, een groot volk dat ver weg woont. Ze spreekt een vreemde taal. Uiteindelijk slagen ze er in om op creatieve wijze met elkaar te communiceren, al ontstaat er regelmatig toch nog enige verwarring. Tijd om na te denken hoe het nu verder moet, krijgt het tweetal niet want er arriveren steeds meer overlevenden van omliggende eilandjes in het Land van het Volk. Het rijke Britse spookmeisje moet helpen bij een bevalling en uiteraard heeft haar oma haar niet geleerd hoe dat moet.

Volk is een heerlijk boek voor iedereen vanaf twaalf jaar. Mau, het spookmeisje en alle andere mensen die naar het eiland komen, moeten een nieuw bestaan op zien te bouwen. Mau en zijn volk hebben altijd geloofd in de god Imo en zijn kwaadaardige tegenstander Locoha. Het spookmeisje leert de gebruiken van het Volk kennen en deelt haar kennis met hen. Het veroorzaakt verwarring. Hoe zit het nu eigenlijk met goden en rituelen? Hij zit het nu eigenlijk met de aarde, kennis en geschiedenis?

Ik heb echt enorm genoten van het boek. Het verhaal is verdrietig, vrolijk, romantisch en spannend tegelijk en het staat bol van het avontuur. Terry Pratchett heeft bovendien een fantastisch gevoel voor humor. Er zijn bijzondere, kleurrijke stamleden, een vloekende papegaai, godenstenen, octopussen die in bomen leven en een zee vol haaien. En natuurlijk ontbreken de slechteriken niet en in dit boek zijn het heuse, hongerige, kannibalen! Volk is een verrukkelijk boek waar de hele familie met volle teugen van zal genieten.


ISBN 9789022560549 | Paperback | 400 pagina's | Uitgeverij Boekerij | februari 2014
Vertaald door Mieke Groot Vanaf 12 jaar

© Annemarie, 30 maart 2014


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

De keur van Toverij De keur van Toverij
De schijfwereld: Deel 1


Ik was eigenlijk op zoek naar nog een paar delen van “Het Rad des Tijds”, toen ik dit uiterlijk zeer aantrekkelijk boek onder ogen kreeg. Het is het eerste boek uit de reeks over de Schijfwereld, met als ondertitel “fantastische satire met hilarische diepgang”. Dit, gecombineerd met een prachtige kaft, leek mij voldoende om het aan te schaffen. We zien wel, wat er van komt.


Terry Pratchett is een Britse auteur van humoristische fantasy boeken, science fiction en jeugdboeken (die ook door zijn volwassen lezers verslonden worden). Hij is vooral bekend via zijn Schijfwereld serie, die momenteel dertig boeken bevat. Het eerste en tweede boek van de reeks werden verfilmd door Vadim Jean.
"De Kleur van Toverij" is het oerdeel van de Schijfwereldreeks, waarin we kennismaken met een wereldschijf, die rust op de schouders van vier enorme olifanten, gedragen door de Grote Schildpad. Men moet zich deze wereld voorstellen als een enorm fietswiel.
Op deze boeken staat volgens mij geen leeftijd, ook al is het in eerste instantie voor de jeugd geschreven. De schrijfstijl is natuurlijk wel helemaal anders dan in onze jeugdjaren, en vormt een weerspiegeling van de huidige spreektaal, die vooral qua snelheid en woordgebruik fel afsteekt tegenover zo wat dertig jaar geleden. Voor een wat oudere lezer is dat wel even wennen. Bovendien zijn de zinnen soms wel heel lang, enig nadenken lijkt soms wel een verplichting.

"De Kleur van Toverij" bestaat uit vier verhalen ("De Kleur van Toverij", "Het Geven van Acht", "De Roep van de Würm" en "Op het Randje"), waarin we, dank zij een alwetende verteller, kennis maken met de “mislukte” tovenaar Rinzwind (in het Engels Rincewind) en een niet al te snuggere toerist, Tweebloesem, met zijn wandelende Bagage. Tijdens hun avonturen maken wij kennis met de Schijfwereldplaneet en zijn bewoners. Samen reizen zij van de stad Ankh-Meurbork, nadat zij deze in brand gestoken hebben, naar het einde van de wereld, waar de zee, net zoals in ons Middeleeuws geloof, over de rand de diepte in stort. De verhalen zijn grappig, zonder veel diepgang. Het verhaal is doorspekt met heel wat neologismen. Het zou een aparte uitdaging zijn, deze eens naast de Engelse woorden te leggen. Hier en daar bevat het boek ook een paar voetnoten.

In het boek zijn heel wat verwijzingen terug te vinden naar andere fantastische verhalen of filmen, waardoor het geheel een satire wordt op de fantastische literatuur. Zo maakt Tannhäuser (Duits volksverhaal) zijn opwachting in de figuur van Prudh, de “superheld” van het verhaal, in“De Roep van de Würm”. In “Op het Randje” vond ik onder meer Icarus en Daedalus (Griekse mythologie) terug, naast de beroemde (lichtjes aangepaste) Star Trek quote “dat hij zich moedig zou wagen waar zich nooit eerder - … - iemand moedig gewaagd had”. Misschien verwijst de stad Ankh-Meurbork naar het Egyptische levensteken. En het geheel wordt bestuurd vanuit een soort van Noorse godenwereld (een bende die Rinzwind en co als spel hanteren). Maar niet alleen het fantastische moet er aan geloven. Ook de klassieke wetenschap wordt over de hekel gehaald. Deze wordt zo verdraaid dat zij nog altijd schijnt te kloppen. Anderzijds zou de “Godin Wier Naam Men Niet Noemt” wel eens een bron van inspiratie kunnen geweest zijn voor Joanne Rowling (Harry Potter).


Zonder humor kan de mens niet leven. En deze verhalen dragen daar zeker toe bij. Men kan hierbij opmerken dat door de vertaling een deel van de humor verloren gaat. Maar misschien is het toch wel een beetje van het goede te veel wanneer men verschillende boeken uit deze reeks na elkaar zou lezen. Het gevaar op een overdosis is niet onbestaande. Ik ben nog wel van plan, een paar boeken uit deze reeks te lezen, maar dan als tussendoortje na een zware brok.


ISBN 9789022551134 | Paperback | 200 pagina's | Uitgeverij Boekerij | juli 2008
Vertaald door v. Ittekot | Leeftijd: 15+

© Lezer100, 06 januari 2012


Lees de reacties op het forum en/of reageer: