Steve Toltz
Een fractie van het geheel
Hun jeugd was bizar; de een lag vier jaar comateus, gewoon thuis in bed, en het jongere broertje sliep gewoon op dezelfde kamer. Hun onderlinge verhouding is erg ingewikkeld, oom Terry blijkt een nationale sportheld te zijn, maar ook een misdadiger. Beroemd en berucht. Martin verkeert ogenschijnlijk in zijn schaduw, maar intussen is hij wel de aanstichter van Terry's problemen. Als Martin ontdekt dat Terry verliefd is op hetzelfde meisje als hijzelf, ziet hij ook dat die liefde misschien wel Terry's redding kan zijn. Maar helaas: men sluit hem op, en later ontstaat brand in de gevangenis (notabene gebouwd door hun eigen vader). Adieu Terry, zou je zeggen, maar zijn geest zal vader en zoon Dean blijven achtervolgen omdat hij in veler ogen een held was.
Martin is een soort filosoof, maar komt niet goed uit de verf. Hij is vaak depressief, en door zijn manier van opvoeden lijkt hij zijn zoon eerder van zich te vervreemden dan dat er een liefdevolle relatie ontstaat. En dat is
een van de problemen van zoon Jasper: houdt hij van zijn vader? Van die vreemde man met zijn soms maniakale projecten?
Na het verhaal van de vader, komt het verhaal van de zoon, en het bijna ongelooflijke verhaal van de familie Dean eindigt in een verrassende apotheose.
Het boek is 600 pagina's dik, en al denk ik dat er toch wel geschrapt had kunnen worden ten voordele van de leesbaarheid, blijft het boek overeind als een veelomvattende roman die toch een aantal vragen stelt. Hoe komt het dat Jasper is wie hij is? Vragen die je ook kunt stellen over zijn vader en zijn oom.
Naast deze levensbeschouwelijke vraag zitten er ook filosofietjes in het boek verwerkt, vooral in de levenswijze van Martin Dean. Het verhaal is soms bizar, waar natuurlijk ook een humoristische kant aan zit. Een voorbeeld is het huis dat Martin bouwt binnen een doolhof.
Natuurlijk kan je vragen stellen bij de beweegredenen, maar al wijs je die af, het blijft een leuke vondst. En die humor sleept je door de wat saaiere stukken heen.
Dat doet de stijl ook, die wisselt met de vertellers mee, kan in perioden razendsnel zijn, je wordt als lezer meegesleurd als in een achtbaan.
En toch... voor mij is het geen boek dat zal blijven hangen. Het is een goed boek omdat het verhaal heel goed is, vol verrassingen en aparte wendingen. Maar ik mis de sfeer. Ik vind het een 'koud' boek.
ISBN 9789056723453 | Paperback | 640 pagina's | Uitgeverij Signatuur | december 2009
© Marjo, 26 januari 2010