Sébastien Perez

Toon alleen recensies op Leestafel van Sébastien Perez in de categorie:

Sébastien Perez op internet:

Superhelden lusten geen spruitjes
Tekst: Sébastien Perez
Illustraties: Benjamin Lacombe

Fosfo ontdekte rond zijn twaalfde jaar dat hij ánders was. Dat vond hij zo akelig dat hij een dagboek begon bij te houden en daardoor leerde hij zichzelf kennen. Hij ontdekte dat hij een superheld was! En nu heeft hij dit boek geschreven, om alle jonge Superhelden op weg te helpen...

"Experimenteer, oefen vecht! En vooral, vergeet capes en dat soort onzin. Een echte Superheld herken je aan zijn masker en aan zijn grote afkeer voor spruitjes!"

Wat volgt is bijna een handboek voor Superhelden. Je kunt lezen én zien waaraan je een Superheld kunt herkennen, zelfs dieren kunnen Superhelden zijn! En wist je dat er een Superheldenwet bestaat en dat Superhelden ieder een eigen specialiteit en superkracht hebben?
Je kunt dankzij allemaal vragen testen of jij misschien ook een Superheld bent en welke superkrachten jij hebt.
En wat dragen Superhelden eigenlijk? Veel Superhelden hebben namelijk een heel eigen stijl in kleding. Je hebt de chique stijl, de barokstijl, de verruimende stijl en nog veel meer. Ook dat is allemaal in dit boek te zien en te lezen. Er wordt ook gewaarschuwd dat een fout kostuum vreselijk gevolgen kan hebben...

Er zijn natuurlijk ook Superschurken, die zijn per definitie een anti-Superheld, vertelt Fosfo ons. Hoewel deze schurken moeilijk te herkennen zijn geeft Fosfo ons toch een paar kenmerken waardoor we ze hopelijk op tijd kunnen ontmaskeren.

Fosfo heeft verder allerlei artikelen voor ons verzameld over beroemde Superhelden in actie zoals over Nara die de gedaante van een witte leeuw aannam als hij iemand moest helpen. Of over Sun Wukong, de onbedwingbare superheld die soms een wolk als paard gebruikt. En dan hebben we nog Ashtanga die yoga-oefeningen gebruikt als opwekker van haar superkrachten en zo staan er veel meer mooie actieverhalen over allerlei Superhelden in dit boek.
Tussendoor lezen we fragmenten uit Fosfo's dagboek en de zes stappen die je moet nemen om zelf een superheld te worden. maar het allerleukste is dat we een 3D reis kunnen maken met Fosfo, zo zien we hoe hij door de lucht vliegt tussen wolkenkrabbers door om mensen te helpen. (De 3D bril zit achterin het boek.)
En waarom Superhelden absoluut geen spruitjes eten moe je zelf maar lezen...

Wie een beetje de illustraties van Benjamin Lacombe kent weet dat het niet anders kan zijn dan dat ook dit boek voorzien is van de meest mooie afbeeldingen. Achterop het boek staat te lezen: "Aquarel, waterverf, olie, inkt, gravure, collage: met talloze stripverhalen en popart leegt Benjamin Lacombe zich helemaal uit in dit thema." beter had ik het niet kunnen zeggen.

Opnieuw een heel bijzonder boek van dit duo dat eerder al samen o.a. het prachtige boek De tuin van de feeën produceerde.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

De tuin van de feeën
Tekst: Sébastien Perez
Illustraties: Benjamin Lacombe

Dit boek De tuin van de feeën vertelt aan de hand van onderzoeksnotities en brieven het verhaal van de plantkundige Alexandr Bogdanovitsj.

Het begint allemaal in mei 1914 toen de achtendertigjarige Russische Alexandr vertrok naar Paimpont, een dorpje in het Franse Bretagne, gelegen in het bos van Brocéliande. Deze reis vond plaats in opdracht van Raspoetin, Alexandr moest in Paimpont op zoek gaan naar een levenselixer.

In het dorpje aangekomen, betrekt Alexandr een kamer in de enige herberg die het plaatsje rijk is en ontmoet de stuurse, terughoudende genezeres Léopoldine die helemaal niet zo blij is met de komst van vreemdelingen. Alexandr bouwt een hut in het bos en begint met de bestudering van de planten. De hut dient als zijn laboratorium. Hij noteert daar de namen en heilzame eigenschappen van de planten die hij onderzoekt. Hij tekent elke plant en de bloemen in alle stadia en plakt stukjes van de plant erbij. Opmerkelijk is dat hij het 'Recept voor siroop van het lange leven' noteerde. Zou hij dat recept van Léopoldine gekregen hebben? Alexandr deed ook proeven met de planten zoals met De grote dollekervel, het extract wat hij maakte was zo bijtend dat de kolf verbrijzelde!

En dan... op 9 juni 1914 noteert hij dat bij de bestudering van een varen er een klein amfibiewezentje op zijn vingers klom. Hij schrijft dat hij de plant met het wezentje meenam en deze bestudeerde. Het wezentje noemde hij Pilularia animans. Natuurlijk is hij helemaal in extase door deze ontdekking en schrijft onmiddellijk naar Rusland om zijn vondst te melden. Raspoetin is in de wolken, Alexandr moet vooral doorgaan en hem persoonlijk zijn bevindingen schrijven.

Alexandr doet hierna de ene na de andere ontdekking, hij maakt foto's, ontleedt zijn vondsten, tekent hun skeletbouw en inwendige organen en daarnaast test hij de heilzame werking van de diverse planten die de verschillende wezens bewonen. Zou het door de wezentjes komen dat planten zo heilzaam werken? vraagt hij zich af.

Alexandr doet uiteindelijk de enorme ontdekking dat elke plant van het woud bewoond wordt door een onbekend wezen. 'Mijn handen trillen ervan, zo ongelooflijk is mijn ontdekking' schrijft hij in zijn notitieboek. Zouden zij de ontbrekende schakel tussen het planten- en dierenrijk vertegenwoordigen? vraagt hij zich af. Alexandr raakt compleet in de ban van de prachtige kleine elfachtige wezentjes.
En dan... op 5 september 1915 wordt in de kranten de verdwijning van Alexandr gemeld...

Bij het zien van het boek, dat een flink formaat heeft, houd je even je adem in. Een mooi meisjesgezicht kijkt je indringend aan. Maar sla je het boek open dan houd je helemaal je adem in. Hetzelfde meisjesgezicht kijkt je aan maar dan vanachter prachtige opengewerkte groene bladeren. Sla je de opengewerkte pagina om dan blijkt het meisje een bloemenelfje te zijn. Haar mooie gezicht is het hart van de bloem.

De notities in volwassen taal en de bijbehorende tekeningen van Alexandrs vondsten zijn weergegeven op 'oud' papier en alles ziet er even schitterend uit. De tekeningen die Alexandr gemaakt heeft tijdens de ontleding van enkele wezens zijn bijzonder en mooi gedetailleerd. De Helleboria is zelfs van weergaloze schoonheid evenals de tekeningen van de gemoedstoestanden die dit wezentje uitbeeldt. Maar ook o.a. de wezens van de anjerling en de nachtschone zijn ongekend mooi.

De schitterende tekeningen zijn gemaakt in Oost-Indische inkt, pen, olieverf, pastelkrijt en aquarel. Sommige tekeningen gaan schuil achter opengewerkt of half transparant papier. Enkele prenten hebben een heel verfijnde gouden opdruk. Ongewoon mooi allemaal.

De handgeschreven brieven van Alexandr aan zijn professor over zijn ontdekking en het antwoord, evenals de brieven van Raspoetin en de foto's en brieven de de vrouw van Alexandr hem stuurt staan afgebeeld in het boek maar ook de krantenknipsels over de verdwijning van Alexandr.
Na het lezen van dit boek zou je wensen dat je zelf in feeënland terecht kwam. Of zijn het toch wanen? Zoals Alexandr zich soms afvraagt...
Alleen hij zal het weten...

Je raakt compleet in de ban van het boek, je wil het steeds opnieuw bekijken en lezen. Een boek om nooit meer weg te doen.

N.B. (De uitgever geeft aan vanaf 7 jaar, naar mijn idee, gezien de volwassen taal, meer geschikt is voor jongeren vanaf een jaar of 13)

Lees de reacties op het forum en/of reageer: