Sven Nordqvist

Toon alleen recensies op Leestafel van Sven Nordqvist in de categorie:

Sven Nordqvist op internet:

http://www.noordseliteratuur.nl

Een kerstman voor Findus
Sven Nordqvist

Dit boek is duidelijk voor oudere kinderen bedoeld. Het is een langer verhaal, met meerdere hoofdstukken en het is minder een prentenboek. De tekst is hier echt het belangrijkst en de afbeeldingen zijn kleiner en minder druk. Toch zijn er nog wel allerlei grappige details op te ontdekken, zoals het ei in de kinderwagen bij de kippen en de hoeden in de vorm van doosjes bij de eigenaars van de kistenwinkel.

Findus heeft van de kinderen in de buurt over de kerstman gehoord en nu wil hij natuurlijk ook de kerstman zien. Dat is een probleem voor Pettson, want die moet er op de een of andere manier voor zorgen dat Findus inderdaad een kerstman met cadeautjes ziet. Hier moet hij dus iets voor uitvinden, maar tegelijkertijd mag Findus niets doorkrijgen. Het duurt bovendien nog 4 weken voor het Kerstmis is en voor Findus duurt het wachten vreselijk lang.

Pettson besluit een machine te bouwen, die er voor zorgt dat Findus een kerstman te zien krijgt. Dat is nog niet zo eenvoudig en het kost Pettson heel veel hoofdbrekens. Findus mag natuurlijk niet weten wat Pettson aan het maken is en hij vertelt hem dus maar dat hij een machine wil maken om het haardvuur brandende te houden als ze even weg zijn.

Pettson en Findus ontmoeten in het boek ook allerlei bijzondere figuren, waarvan sommige een beetje te denken geven, zoals de vreemde postbode, die lijkt te kunnen toveren en een eigenaardige handelsreiziger, die plotseling opduikt en allerlei dingen te koop heeft. Dan is er nog het echtpaar dat de kistenwinkel beheert en op een gegeven moment komen Pettson en Findus een boswachter tegen, die zich verveelt. Hij veegt de naalden van de sparren bij elkaar, legt de dennenappels op een stapel en kijkt of de paddenstoelen het nog naar hun zin hebben. Maar ja, dat is dus allemaal gedaan en Pettson stelt voor dat hij misschien elanden kan gaan tellen, iets waar de boswachter enthousiast over is. Hij bedenkt dat hij daarna de hazen, beren en vogels kan gaan tellen.

Ook de mukkels komen weer in het verhaal voor. Alleen worden ze niet als mukkels benoemd. De schrijver heeft het over een poetsvrouwtje, kleine wezentjes en muizen, hoewel ze er niet als muizen uit zien. In een geval kan Pettson ze ook horen. Een heeft zelfs een naam, die bij sommige ouders misschien iets oproept. Er is namelijk sprake van een Sara Tustra.
Al met al is het weer een leuk boek geworden, waar ook een film van is.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Pettson viert Kerstmis
Sven Nordqvist

Een kerstverhaal met Pettson en Findus.
Op de voorplaat zien we Pettson met een verbonden voet met een kaars er op, deeg rollen, terwijl Findus op de tafel staat met een vormpje, om koekjes uit te snijden. Voor de gelegenheid heeft hij een rode kous op z'n kop en een roodgestreept mutsje met een pompoen op de punt van z'n staart. Verder is er een mooie versierde kerstboom en voor het raam zien we allerlei mensen naar binnen kijken.
Het is bijna kerstavond en Pettson heeft niets meer in huis. Het is de laatste dagen zo koud geweest, dat Pettson niet naar buiten durfde en nu is het gelukkig iets minder koud. Het is de laatste gelegenheid om eten te kopen voor het feest. Verder moest er nog een kerstboom gehakt worden en er moesten gemberkoekjes gebakken worden. Natuurlijk moest er ook gekookt en schoongemaakt worden en de kerstboom moet ook nog versierd worden.

Maar eerst gaan ze dennentakken halen, om op de trap naar de voordeur te leggen, zodat ze niet zo snel uitglijden. Findus gaat al naar het schuurtje om de bijl en de slee te halen en Pettson trekt de slee met de poes het heuveltje achter het timmerschuurtje op. Hier worden wat dennentakken gehakt, die op de slee worden gelegd en als ze weer naar beneden gaan, struikelt Pettson over een steen. Hij valt op de slee en glijdt met volle vaart van de heuvel af, waar hij met de slee tegen de stenen omheining botst.

Pettson heeft zoveel last van z'n voet, dat het echt niet mogelijk is om nog boodschappen te doen. De kerstmaaltijd zal dus karig worden, want er zijn alleen nog eieren, aardappelen, wortelen en een blikje sardienen. Ook het hakken van een kerstboom kan wel vergeten worden, want de volgende dag heeft Pettson nog steeds last van z'n voet.

Maar na de komst van Axel, de zoon van de buurman, lijkt alles toch langzaam wat beter te worden. Findus dweilt op z'n geheel eigen wijze de vloer en daarna worden er gemberkoekjes gebakken. Pettson vindt een oplossing om zelf een kerstboom te maken, die versierd wordt met dingen die men in huis kan vinden. De doos met versiering staat op zolder en kan dus niet gehaald worden. Ook het probleem met het eten wordt opgelost en alles komt toch nog goed.
Natuurlijk zijn er weer de prachtige illustraties, met Findus die door het huis glijdt op een borstel en een kip die met een stethoscoop naar de verbonden voet van Pettson luistert. Ook de mukkels zijn weer van de partij en er zijn overal kleine kerstkaboutertjes te zien. En dan zijn er nog skiënde vogeltjes, terwijl de koeien op een schilderijtje ook kerstmutsjes dragen. Als Findus geen sok op z'n kop heeft, draagt hij voor de gelegenheid een mooi kerstmutsje. Wat ook opvalt is dat de andere mensen op de tekeningen er net iets gladder uitzien.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Pettson gaat kamperen
Sven Nordqvist

Als Pettson en Findus op zolder naar een zak met dobbers zoeken, vindt Findus een groene worst. Pettson vertelt dat dit een tent is, waarin je kunt slapen als je een trektocht maakt. Findus wil graag eens in de tent slapen en ze besluiten een trektocht rond het meer te maken. Dan kan Pettson z'n nieuwe uitvinding testen, Alles wordt gepakt en uiteindelijk vertrekken ze.

De kippen gooien echter roet in het eten, want zij willen ook mee. Dat kan natuurlijk niet en Pettson probeert ze in het kippenhok op te sluiten, hetgeen natuurlijk niet lukt. Uiteindelijk besluiten ze de tent dan maar in de tuin op te zetten en als dat gedaan is, gaan ze vissen. Findus vangt de ene vis na de andere en Pettson probeert z'n nieuwe uitvinding, waarmee hij niets vangt.
Als ze terugkomen bij de tent zijn de kippen naar het hok. Alleen Meiroos zit in de slaapzak eieren te leggen. Dan gaan ze slapen en Findus is een beetje bang.

Het is weer een leuk boek geworden, met een vrij simpel verhaaltje. Toch blijft het leuk, vooral ook door de tekeningen, waarop zoals altijd weer van alles te zien is. De kippen doen weer dingen, wat de meeste kippen niet doen. Zo zien we een kip een koffertje in pakken en op een ander plaatje winden 2 kippen wol op een bolletje. Verder zien we weer de kleine wezentjes, die alleen Findus kan zien en in het bos zien we ook nog een paar kleine mannetjes, terwijl we ook nog ergens een paar slakken in een tentje zien.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Arme Pettson
Sven Nordqvist

Het leek me misschien een wat zwaar onderwerp voor een kinderboek, maar het bleek allemaal wel mee te vallen. Het is herfst en Pettson is somber. Findus is gewoon z'n levendige zelf, hetgeen Pettson niet leuk vind. Hij heeft genoeg aan zichzelf en is slechtgehumeurd, hetgeen ook duidelijk op de afbeeldingen te zien is. Hij heeft nergens zin in en wil ook niet met Findus spelen. Hij moet van alles doen, maar ook dat wil hij niet, hij wil thuis zitten en zichzelf zielig vinden.

Findus vindt dat maar niets en wil Pettson opvrolijken. Van vissen wordt Pettson altijd vrolijk, maar ook daar heeft hij geen zin in. Findus moet dus een list verzinnen, maar wat hij ook probeert, het lukt hem niet om Pettson in beweging te krijgen. Hoe het Findus uiteindelijk lukt om Pettson de deur uit te krijgen, verklap ik niet.

Zoals gebruikelijk is er weer enorm veel te zien op de tekeningen. Zo zien we op de voorplaat vier kikkers in een bootje aan het vissen. Elders vangt Findus vissen op het kleed. We zien een treurig vogeltje met een paraplu waar regen uit komt. We zien Findus bij Pettson in de rugzak en 2 Munkels die met een fiets en een ploeg of iets dergelijks in de weer zijn. Een plaat wijkt duidelijk af. Hier zien we Pettson en Findus in een bootje op het meer en de afbeelding straalt een enorme rust uit.

Ik ben echt een enorme fan van deze boeken, vooral ook omdat er zo veel te ontdekken is op de tekeningen, die zich moeilijk laten beschrijven. Ze zijn ongelofelijk gedetailleerd en juist de details zijn vaak zo grappig. Je moet echt meerdere keren kijken om alles te zien.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Toen Findus klein was
Sven Nordqvist

Dit boek is niet het eerste verhaal uit de serie, maar het vertelt in de vorm van een terugblik hoe Findus in het leven van Pettson kwam. In het verhaal valt ook te lezen hoe Pettson Findus ineens hoort praten en je leert wie de mukkels zijn en dat Findus de enige is, die deze kleine wezentjes, die op allerlei tekeningen te zien zijn en die allerlei vormen hebben, kan zien en met ze kan praten. De jonge Findus schrikt tijdens het verkennen van de tuin zo van een das, dat hij zich verstopt en geen geluid durft te maken, zodat hij niet verraadt waar hij zit. Ook als hij Pettson hoort roepen, laat hij zich niet horen. Gelukkig weten de mukkels wel een oplossing.

Het is weer een prachtig boek en op de afbeeldingen is weer van alles te zien en te ontdekken, zoals kippen die thee drinken en de krant lezen, of met hun kop op een kussentje liggen te slapen. En natuurlijk zien we overal weer mukkels opduiken. Ze staan op de lamp, liggen in een la, of lopen gewoon een beetje rond. In het gras bij de das zit er een die lijkt op een kruising van een mug en een olifant.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Findus gaat verhuizen
Sven Nordqvist

Findus heeft een eigen bedje gekregen, dat bij het voeteneind van het bed van Pettson staat. Het is een heerlijk bed en als Findus wakker is, doet hij niets liever dan op het bed springen. Helaas wordt Findus al om 4 uur wakker en door het lawaai ontwaakt Pettson ook, die dit helemaal niet leuk vindt. Hij stelt Findus voor de keuze, ofwel hij stopt met springen, ofwel hij moet verhuizen. Niet meer springen kan Findus zich niet voorstellen, dus het wordt verhuizen. Maar waar moet Findus heen?
Achterin de tuin staat nog een oud buitentoilet, dat Pettson wel wil verbouwen tot een leuk huisje voor Findus. Het huisje wordt bij het grote huis gezet en Pettson knapt het helemaal op. Findus is blij met z'n huisje en trekt er onmiddellijk in. Hij wil zelfs niet bij Pettson blijven eten, die Findus heel snel gaat missen. Ook voor Findus lijkt het allemaal niet mee te vallen.

Het is weer een leuk boek geworden met prachtige illustraties, vol grappige details, zoals alle kleine fantasiewezentjes in allerlei kleuren en vormen, die iedere keer opduiken. Zo is er een soort slak met een miniatuurversie van het buitentoilet op z'n rug en een ander beestje heeft een gewei. Ze zitten op de leuning van de bank, er hangt er een in een sok, ze zitten in een la, in een plas, terwijl er eentje koord danst en er zitten ook wat in een hoed. In het verhaal worden ze niet vermeld, maar ze maken de tekeningen nog leuker. Ook de kippen zijn weer erg grappig. Zo ligt er op een plaatje een kip onder het bed van Findus met z'n kop op een kussentje.
Als Findus 's avonds niet naar z'n huisje wil, omdat er op woensdag altijd extra veel vossen buiten zijn, zie je op het plaatje vier vossen staan, zitten en liggen. Ze hebben een vriendelijke uitstraling en lijken niet zo zeer te van plan te zijn om het eerste levende wezen dat zich buiten waagt te verslinden, maar ze lijken eerder te wachten tot iemand een bord met eten voor ze neerzet.

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Vossenjacht
Sven Nordqvist

Een prentenboek uit de serie rond Pettson (de oude man) en Findus (z'n kat)

Pettson woont samen met z'n kat Findus in een oud boerderijtje op het platteland. Veel bezoek krijgen ze niet, maar dat vindt Pettson niet erg. Op een dag komt buurman Gustavson met een geweer en hij verteld Pettson dat er een vos in de buurt rondloopt, die het op z'n kippen voorzien heeft. Gustavson wil de vos doden en en zegt tegen Pettson dat hij z'n kippen beter binnen kan houden. Pettson wil de vos verjagen en hem een lesje leren, zodat hij de kippen voortaan met rust zal laten. Hij bedenkt een plan, dat hij samen met Findus uitvoert. Pettson is nogal verstrooid en Findus wijst hem regelmatig terecht.

Het verhaaltje is grappig, maar het zijn met name de tekeningen die het boek aantrekkelijk maken. Ze zijn heel gedetailleerd en je ontdekt er steeds nieuwe (grappige) dingen op, zoals een zieke kip, die door Findus toegedekt wordt. En dan zijn er ook nog de kleine fantasiewezentjes, die op sommige tekeningen figureren en een eigen rol in het verhaal lijken te hebben. Zo is er de tekening waarop er een aantal in een piepklein badkuipje met douche zitten, terwijl een ander beestje in een kopje zit. Op een andere tekening figureert een padachtig beestje met een rugzakje op 3 rolschaatsen, 2 onder z'n pootjes en een onder z'n staart...

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Op stap met Pettson en Findus!
Een wriemelzoekboek
Tekst en illustraties: Sven Nordqvist

Als je het mooie grote hardkartonnen boek openslaat dan zie je, verspreid over twee pagina's een afbeelding van het huis van opa Pettson en zijn kat Findus. Hij woont in een leuke boerderij waar allemaal witte kippetjes rond lopen, elk kippetje heeft een eigen huisje. De kat Findus speelt graag met de kippetjes.
Onderaan de pagina's zie je allemaal dingetjes staan die op de afbeelding voorkomen zoals de ladder, de fles, de zonnebloem enz. Die moet jij op de tekening zoeken en dat is soms nog knap lastig!
Op de volgende 10 bladzijden kom je via prenten en eenregelige teksten te weten wat opa Pettson allemaal doet op een dag.

De kat Findus maakt hem wakker want die wil wel weer spelen maar opa moet eerst ontbijten, natuurlijk krijgt Findus ook eten. Ze hebben hun eigen bordje en kopje en de kat kwebbelt er lekker op los. Een mukkel snoept stiekem van de pap.
Daarna gaat opa lekker in de tuin werken. Findus helpt natuurlijk met zaaien en harken en water geven. Ondertussen klopt een vogel het kleedje van haar huisje uit en zingen andere vogels het hoogste lied. De mukkel rijdt rond met een klein kruiwagentje...
Dan gaan ze de kippen voeren... maar waarom huilen die allemaal? Op het volgende plaatje dansen twee mukkels lekker bij de muziek die Findus op de oude grammofoon afspeelt opa eet ondertussen een lekker taartje.
Opa moet ook nog naar het werkhuis en je weet niet wat je ziet! Opa heeft daar van alles staan en liggen! Van kerstversiering tot een oude postbodetas, van oude strijkbouten tot miniatuurmeubeltjes, van machines tot een viool.
Als hij daar uitgewerkt is gaat hij nog even een maaltje bij elkaar vissen met pijl en boog en kunnen ze naar huis. De mukkel heeft ondertussen met zijn plopgeweertje op mieren geschoten...
En dan... gaan ze een lekker visje bakken! Of worden het toch eieren?

Geweldig boek. Er is op elke afbeelding zo veel te zien maar dat maakt het niet geweldig natuurlijk. Het is de manier waarop het weergegeven is. Vooral dat werkhuis is echt zo'n oude rommelschuur vol dingen die 'echt niet weg kunnen want je weet maar nooit'. In alle tekeningen zitten kleine grapjes verwerkt, zoals een kastje op ski's, en onder elke tekening staan voorwerpen en andere dingen die je moet zoeken op de afbeelding. Alles is heel sfeervol en in mooie kleuren afgedrukt. Kinderen (en volwassenen) gaan zich hier heel erg mee vermaken, dat is een ding wat zeker is!

Zie ook het inkijkexemplaar (Zweeds)

Lees de reacties op het forum en/of reageer: