René van der Heijden
Haaiensafari
Virginie was degene die mocht studeren, ze woonde in Amsterdam, en had een vriend. Alles leek uitstekend te gaan, tot ze ziek werd. Natuurlijk kostte het haarzelf al moeite om er mee om te gaan, maar haar familie had er nog veel meer moeite mee. Virginie werd gezien als een schandvlek, ze moest niet zo zeuren (deed ze dat dan?). Ze was ondankbaar. Gelukkig had en heeft ze haar passie: haaien.
Met haar zus kon ze het goed vinden, maar sinds die getrouwd is met John, een nogal bekrompen type, is dat minder het geval en nu er is ook nog een kind.
Eugenie heeft er steeds moeite mee gehad om haar aandacht te verdelen tussen zus en echtgenoot, omdat de laatste vindt dat hij alle aandacht verdient en omdat hij de mening van de rest van de familie over Virginie deelt.
Jur(riaan) is altijd al een egoïstisch persoon geweest, en Virginie weet eigenlijk wel zeker dat hij nog steeds gokverslaafd is, maar zo gehaaid dat hij tot nu toe er mee weg is gekomen. 'Nu' dat is bij een etentje in Lemmerkerke bij hun vader thuis, waar de hele familie verwacht wordt. Er zijn veel spanningen in de lucht, al doen Boelie en zijn vrouw Wendeline nog zo hun best om de uiterlijke schijn van gezelligheid op te houden. Er zitten al meteen barstjes in die sfeer, het worden scheuren, tot tenslotte alles uit elkaar spat.
René van der Heijden heeft er korte stukjes informatie over haaien tussendoor verwerkt. Er wordt dan een verband gelegd tussen het gedrag van de haai en dat van de familie. Het zijn niet de haaien die de rovers zijn in dit boek!
Door over het verleden te vertellen wordt de lezer duidelijk wat er aan de hand is. Tegelijk wordt de spanning in het heden goed opgebouwd, en - dat vind ik ook wel aardig - wat nu precies de apotheose is, dat zullen we niet weten...
Een goed debuut, het is een complex boek, de moeite waard om nog eens te lezen.
ISBN 9789044609332 | Paperback | 253 pagina's | Uitgeverij Prometheus | juni 2007
© Marjo, september 2007
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
