Het verhaal van Lucy Gault
William Trevor

In 1921 schiet de Engelse vader van de dan 9-jarige Lucy op drie nationalisten, die op zijn Ierse landgoed brand willen stichten. Hij verwondt een van hen. Uit angst voor wraak van de lokale bevolking besluit hij naar Engeland terug te keren. De kleine Lucy, voor wie het landgoed en het kustplaatsje een paradijs op aarde zijn, wil niet weg en vlucht het bos in. De ouders vinden kleren van haar op het strand, waar zij soms stiekem alleen ging zwemmen, en denken dat het meisje verdronken is. Zij vertrekken gebroken naar Engeland.
Maar Lucy is helemaal niet dood, maar in het bos in een kuil gevallen.Zij wordt net op tijd gered en teruggebracht naar het landhuis waar de vroegere bedienden van haar ouders zich over haar ontfermen.Later gaat zij door bemiddeling van de plaatselijke notabelen terug naar school.
Haar ouders kunnen in Engeland geen rust vinden en trekken Europa in, waar ze tenslotte in Italië terechtkomen en besluiten daar voor langere tijd te blijven. Berichten over Lucy bereiken hen niet omdat ze geen adres hebben achtergelaten. Hoewel het hen in Italie goed bevalt, zijn zij verpletterd door het verlies van hun dochter, temeer omdat ze zich er schuldig aan voelen.Vooral de moeder kwijnt langzaam weg.
Lucy groeit voorspoedig op ,krijgt -als protestantse!- les op een nonnenschool, en trekt zich daarna terug op het landhuis, waar de oude bedienden voor haar blijven zorgen. Ze brengt de tijd door met lezen en borduren, maar vereenzaamt steeds meer. Als zij door onvoorziene omstandigheden een jongeman tegenkomt op wie zij verliefd wordt, wat overigens wederzijds is, durft zij hem niet te accepteren uit schuldgevoel jegens haar ouders.
Ook daarna gaat er niets goed en worden, door de gril van een kind- uiteindelijk vier levens volledig bedorven: het meest dat van Lucy zelf, van wie niet alleen haar latere leven maar ook haar jeugd vervuld is van schuldgevoel en gemis, waarbij ze ook sociaal contact op haar eigen niveau ontbeert.

Dat van dit uitermate sombere verhaal toch een grote bekoring uitgaat komt door de meesterlijk ingetogen, soms bijna lichtvoetige stijl van Trevor, die zijn figuren met ironie maar vooral ook deernis beziet. Voeg daarbij de prachtige maar sobere landschapsbeschrijvingen, de intrigerende tijdsbeelden, en de uitermate doeltreffende en moderne dialoog -Trevor is van 1928!-, en het is duidelijk dat dit boek een juweeltje van de Ierse literatuur is. Voor velen scheen dit boek de favoriet van de Bookerprize 2002 te zijn; voor mij is het een raadsel waarom het die prijs niet gewonnen heeft. (Al weet ik, eerlijk gezegd, niet, wie hem wel gewonnen heeft)

ISBN 9029073063 | Ingenaaid | 280 pagina's | Uitgeverij Meulenhoff | april 2003

© Jan Jacob, januari 2005

Lees de reacties op het forum en/of reageer: