Willem Jan Otten

Toon alleen recensies op Leestafel van Willem Jan Otten in de categorie:
Willem Jan Otten op internet:

 

Ons mankeert niets Ons mankeert niets


In "Ons mankeert niets" snijdt Otten het probleem van de euthanasie aan. Aan de hoofdpersoon wordt de vraag gesteld:"wat doe je als iemand dood wil?" Antwoord krijgen we niet, wel inzicht in de manier van er mee omgaan door twee huisartsen.

Justus Loef heeft de praktijk overgenomen van dokter Daan. Hij is een nog jonge arts, is niet opgegroeid in het dorp waar hij praktizeert, en heeft geen band met zijn patienten.
Er worden maar twee dagen beschreven: 28 en 29 maart. Op 28 maart volgen we Justus Loef op zijn spreekuur. Steeds wordt hij met zijn voorganger geconfronteerd omdat hij diens kaartensysteem gebruikt. Dokter Daan beschreef zijn patienten soms op wonderlijke manier "de binnenkant van het oor is als paarlemoer" "reebruine ogen met gouden spikkeltjes", niet bepaald termen die je op een patientenkaart verwacht. Op 28 maart krijgt Justus een telefoontje: of hij de volgende dag om half vier bij dokter Daan wil komen, de deur zal open zijn. En Justus weet dat hij hem dan dood zal aantreffen.
in de loop van de dag wordt hij eraan herinnerd dat de 28e maart de sterfdag is van Daans vrouw, die op eingszins verdachte wijze vier jaar eerder overleden is, waarna Daan stopte met de praktijk.
Hij verneemt hoe Daan een bepaalde gave had: hij "raakte" zijn patienten, hij doorzag hen, ze voelden zich begrepen. Dat het soms ook tot sexuele contacten kwam, werd Justus duidelijk toen een patiente hem de betekenis van de stipjes/kruisjes achter de naam op de kaart duidelijk maakte. Zijn jaloezie ten opzichte van Daan is echter niet de reden waarom hij geen poging doet om Daan te "redden". Hij vertelt immers ook over de onmacht die hij voelt als hij tegenover opgegeven patienten staat. Hij weet ze niet echt te helpen, en wordt ook hier gewezen op het "minder zijn" ten opzichte van dokter Daan.

In de nacht van 28 op 29 maart heeft Justus nachtdienst, en slaapt niet thuis maar op de praktijk. Na een bezoek aan een patiente rijdt hij door naar zijn minnares. Hij ontdekt dat ook zij meer had met dokter Daan dan hem lief is, en een laatste vrijpartij volgt. Als hij gebeld wordt door een ongeruste moeder maakt hij een inschattingsfout: het kind blijkt geen oorontsteking maar een hersenvliesontsteking te hebben. Bovendien heeft zijn vrouw hem gezien bij de andere vrouw.
Op 29 maart blijkt dus zijn hele leven overhoop gehaald te zijn. Zijn huwelijk in een crisis, hem hangt een proces boven het hoofd, en dan moet hij die middag nog naar dokter Daan, die hij verwacht dood aan te treffen.

Het is een indringend boek, met korte hoofdstukken en veel terugblikken. Steeds opnieuw de term "Ons mankeert niets" of "Mij mankeert niets" zoals op de kaart van dokter Daan zelf. Ook al vindt de ik-persoon, Justus zelf, dat hij tekort schiet als mens en als arts, als lezer voel je helemaal met hem mee. Het is geen onwil, het is onmacht, je krijgt medelijden met de jonge man die te zwak van karakter is, al bedoelt hij het nog zo goed. Tragisch verhaal.


ISBN 9028208666 | Paperback | 59 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | november 1994

© Marjo, maart 2005


Lees de reacties op het forum en/of reageer:

 

Ons mankeert niets


Een goede schrijver zou over elk onderwerp een boeiende roman moeten kunnen schrijven. Willem Jan Otten bewijst dit met zijn relaas over een jonge dokter en zijn perikelen rond een dorpspraktijk. Dit klinkt nogal kneuterig maar is het niet, sterker nog, deze roman verheft zich duidelijk boven een gemiddelde streekroman.
Het verhaal draait om de vermeende dood van een zekere doktor Daan. De ik-figuur geeft zijn versie van het verhaal weer aan een of andere onbekende waar hij verantwoording aan moet afleggen. Het gaat hier om schuld en onschuld. Er blijkt heel wat meer aan de hand te zijn, dan op het eerste oog lijkt. Dat maakt Otten ons langzaamaan duidelijk.
Justus is getrouwd met Hilde en heeft twee kinderen. Hij lijkt gelukkig met Hilde, maar een gebeurtenissen uit een ver verleden, toen hij zijn eindexamen had gedaan, begint hem opnieuw te achtervolgen. Of is het nooit uit zijn hoofd gegaan? Die ene scene met Stefanie Capitu op het strand en het daarop volgende bezoek aan dokter Daan drijft een wig in zijn relatie met Hilde.
Het gaat hier om een complexe driehoeksverhouding tussen Stefanie Capitu, Berend Daan en Justus Loef, de ik-figuur. Stefanie Capitu heeft een bepaalde ziekte onder de leden, niet een levensbedreigende, maar wel eentje die het groeiproces van haar lichaam stopt. Ze zal altijd een dwerg blijven. Deze medische anomalie oefent een krachtige fascinatie uit op Justus, is het medelijden of is hij verliefd op haar? Dat is een vraag die hij zich constant stelt. Waarom is hij later getrouwd met Hilde?
Dokter Justus Loef komt erachter dat Stefanie Capitu niet alleen dokter Daan kent, maar ook al jarenlang een diepe liefdesaffaire met hem in het geheim onderhoudt. Berend Daan is echter getrouwd met Evelien die niet gezond is, leidt aan zwaarmoedigheid en dood wil. Deze last is dokter Daan teveel en hoewel hij ook om zijn vrouw geeft, wordt Steffie zijn seksuele uitlaatklep. Justus die al die jaren als dokter met zijn auto door het dorp crosst om zijn patienten te bezoeken, gaat voor de bijl als Steffie hem al die jaren hem opeens op het spreekuur bezoekt. Hij begint vreemd te gaan en bezoekt haar in de late avond. Omdat hij vaker de nacht doorbrengt op zijn praktijk dan thuis, denkt hij dat zijn vrouw van niets weet. De zaak ontploft als een ontevreden patiente hem vergezeld van een vreemde vrouw in de auto in de straat bij zijn huis van achter het raam betrapt. Ondertussen maalt bij Loef de vraag door het hoofd: Wat is er gebeurt met Dokter Daan zijn voorganger?

Otten levert met deze roman een klein meesterwerk af. Geschreven in een vlotte, maar vindingrijke stijl wijdt hij de lezer langzaam maar zeker in, in het leven en de daarbij horende mysteries van deze 35-jarige dokter Loef. We kruipen in het hoofd en volgen zijn gedachtengang om de scherven van zijn leven weer tot een beeld te reconstrueren. Otten neemt daarbij de tijd om zijn hoofdpersoon te laten contempleren over schuld en onschuld, liefde, vreemdgaan, noodlot en waar het allemaal om draait... euthanasie.


ISBN 9028208666 | Paperback | 59 pagina's | Uitgeverij Van Oorschot | november 1994

© Roel, oktober 2008


Lees de reacties op het forum en/of reageer: