Wanda Reisel
Witte liefde
'Maar nu, nu ik toch dood ben, kan ik er wel weer eens aan terug gaan denken, hoe die liefde ontstond, naderbij kwam en bezit van me nam. Ik heb het nooit meer zo ervaren, de kracht van zo'n grote liefde voor een ander.'
Ro Muller, beeldhouwster, en Rudi Weller, architect, wonen met hun dochtertje op Curaçao. Het is rond 1950. Curaçao is een waar paradijs. Alles is kleurig, zoel en zwoel. Vrouwen verleiden en worden verleid. Mannen dragen op de vele feestjes een tropensmoking, op de tafels staat een overvloed aan luxe etenswaren en vruchtenbowl. Exotisch getinte drankjes worden geserveerd. Vrouwen lopen op stilettohakken of charmante sandalen en dragen schitterende cocktailjurken met een blote rug.
Ro en Rudi zijn regelmatige bezoekers van dergelijke feestjes het gaat vooral om zien en gezien worden. Ro laat dit allemaal nogal gelaten over zich heen komen, ze vindt het niet onaangenaam maar het hoeft van haar ook niet echt.
Alles verandert nadat ze Bob Krone ontmoet heeft, als ze hem een hand geeft voelt ze een siddering door haar heen gaan. 'We herkennen elkaar meteen. Bob Krone houdt mijn hand vast en ik kan de zachtheid van zijn hand nu nog oproepen. Onze trouwringen raken elkaar even.'
De wederzijdse aantrekkingskracht is enorm. Maar dat is het niet alleen, het is een allesoverheersend gevoel van passie, liefde, verlangen. Vanaf de eerste ontmoeting staat hun leven op z'n kop. Het gevoel voor elkaar is zo sterk aanwezig dat ze bijna aan niets anders meer kunnen denken. Het is zo'n groot gevoel maar beiden weten ze dat het onmogelijk is. Ze proberen elkaar constant 'toevallig' te ontmoeten. Bob raakt bevriend met Rudi en Rudi nodigt hem steeds vaker in zijn huis uit. De vonken vliegen over en weer tussen Ro en Bob, zo erg dat ze verbaasd zijn dat niemand het ziet. Uiteindelijk gebeurt wat onvermijdelijk was. Ze weten dat het niet kan, ze weten dat op het kleine eiland niets ongezien blijft maar toch gebeurt het. Ze kunnen er niets aan doen, het gevoel is sterker dan het verstand.
Natuurlijk worden ze betrapt, door Rudi, in zijn huis in zijn bed. De vriendschap tussen Bob en Rudi is vanaf dat moment over en hij vertrekt met Ro en hun kind terug naar Nederland. Het verhaal eindigt weer bij de opgebaarde Ro.
Een roman over een allesverslindende liefde maar toch...
Het wordt in mooie taal verteld, het eiland en haar bewoners zie je voor je, maar de passie wordt niet overgebracht. Je voelt het niet, beleeft het niet mee. Afwisselend vertellen Bob en Ro de (zelfde) gebeurtenissen. Hun uiteindelijke eerste nacht samen wordt beeldend verteld, je ziet de zee en de palmen, je hoort het geruis, maar het uiteindelijke samenzijn, wat gezien hun enorme passie een onuitwisbare belevenis moet zijn, komt niet uit de verf. Wat zou moeten spetteren en vonken blijft vrij vlak. Je krijgt het gevoel dat de schrijfster zelf verliefder op het eiland was dan de hoofdpersonages op elkaar.
Op de voorkant van het boek staat Reisels moeder afgebeeld die een dergelijke liefdesaffaire beleefd heeft. Reisel stelt met nadruk dat haar boek een roman is en niet het verhaal van haar moeder.
ISBN 9021479982 | Paperback | 224 pagina's | Querido | 2004
© Dettie, december 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
