Thomas Verbogt
Hoe alles moest beginnen
‘Soms legde mijn moeder een hand op mijn schouder, tijdens het ontbijt wanneer ze was opgestaan om iets van het aanrecht te pakken, altijd als we ergens alleen waren, nooit met mijn vader of zusjes erbij.
Ik denk aan haar hand nu ik haar hoor zeggen: ‘Zullen we met alles opnieuw beginnen?’
Ze zegt het weer, ja.’
In hoeverre de hoofdpersoon in zijn verhalen overeenkomt met de schrijver is mij onbekend, maar in ieder geval is de boekfiguur Thomas iemand die de lezer al vrij goed kan kennen.
De romans beslaan steeds een kleine periode in zijn leven; als je de verhalen in elkaar past blijft het geloofwaardig als zijnde één leven, ook al beleeft menigeen niet alles wat beschreven wordt.
In Hoe alles moest beginnen draait het om een prille jeugdliefde die abrupt ten einde kwam omdat de ouders van het meisje in kwestie, Licia, naar Italië vertrokken. Had zij zijn Grote Liefde kunnen zijn? Zou hun hechte vriendschap hebben kunnen uitgroeien tot een verbond voor het leven?
Het houdt Thomas nog altijd bezig, ook al is hij door gegaan met zijn eigen leven. Enkele brieven werden nog geschreven, toen was het voorbij.
Er zijn vier periodes waarin Licia en Thomas contact hebben, overeenkomend met de vier delen in het boek. Na de verhuizing is de eerste periode voorbij. Beiden zijn dan twaalf jaar.
Als ze twintig zijn komen ze elkaar weer tegen. Thomas is naar Italië gereisd voor een feest. Hij verkeert in de nogal naïeve veronderstelling dat Licia, net als hij op haar, altijd op hem gewacht heeft. Dat er niets veranderd is in hun relatie. Natuurlijk is dat niet het geval: Licia is een volwassen vrouw, heeft haar eigen keuzes gemaakt en nee, ze zit helemaal niet te wachten op haar vriendje van vroeger.
Hun ontmoeting eindigt in teleurstelling, en even wordt duidelijk dat het een verhaal is dat achteraf verteld wordt. Terwijl vrijwel het hele verhaal in de directe vorm van de tegenwoordige tijd staat, is hier ineens een stukje dat begint met ‘Toen maakte ik een fout.’ Het gebeurt nog een enkele keer dat we een zo’n ‘achterafje’ te lezen krijgen, een opmerking vol spijt, een ‘Hoe alles had moeten beginnen’.
De derde periode speelt zich af in Duitsland. Thomas hoort haar stem in een nieuwsitem en denkt dat ze hulp nodig heeft. De band is voor hem nog zo sterk dat hij haar gaat zoeken. Een tweede teleurstelling, al was hij daar nu meer op voorbereid. Maar ook wacht hem een verrassing.
In de laatste periode zijn hun levens tot rust gekomen, ze zijn ouder geworden, Licia is terug in de stad waar alles begon, Nijmegen. De titel van het laatste hoofdstuk is veelzeggend: ‘Het had niet anders kunnen zijn.’Deze opnieuw hartveroverende roman met zijn prachtige taal, in Verbogtstijl verdient een plaats hoog op alle lijsten, van leeslijst op middelbare school tot lijst met prijswinnende boeken!
De manier waarop Verbogt de twee levens samenweeft roept een melancholie op. Je gaat zelf ook denken: wat als ik dit of dat anders had gedaan?
Maar het leven verloopt zoals het verloopt. Keuzes worden gemaakt in bepaalde omstandigheden, en je kan nu eenmaal niet in de toekomst kijken, zodat je had kunnen weten wat het beste was geweest. En opnieuw doen? Dat kan niet. Verbogt (1952) schrijft al dertig jaar, vooral verhalenbundels en romans, maar ook columns. De laatste twintig jaar verschijnen die columns in De Gelderlander, die verschijnt in de streek waar de in Nijmegen geboren Verbogt vandaan komt.
ISBN 9789046822906 | Hardcover | 268 pagina's | Nieuw Amsterdam | augustus 2017
© Marjo, 01 januari 2018
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
