Tatiana de Rosnay
Haar naam was Sarah
Op 16 juli 1942 pakte de Franse politie bijna 13 000 Joden op in Parijs en dreef hen samen in het wielerstadion Velodrome d'Hiver in Parijs, vanwaar
zij naar Auschwitz werden gebracht. Ruim 76 000 van hen werden gedeporteerd, 2.500 overleefden. Lang duurde het voordat de feiten tot het Franse collectieve bewustzijn doordrongen: het wielerstadion werd niet door Duitsers bewaakt, maar door Franse politiemannen.
Het idee om ook kinderen te deporteren kwam niet uit Berlijn, maar werd bedacht door Rene Bousquet, het hoofd van de politie van het Vichybewind. Het scheiden van kinderen van hun moeders kwam niet uit de koker van de Gestapo, maar ontstond in de Vichy-regering van maarschalk Petain, die door middel van dit soort 'geschenken' de Duitsers probeerde te bewegen om de zelfstandigheid van de Vichystaat overeind te houden.
In 1993 herdacht Frankrijk dit voor de eerste keer officieel. Tientallen jaren heeft Frankrijk deze zwarte bladzijde uit zijn geschiedenis verdrongen. Tatiana de Rosnay geeft een van die kinderen een gezicht, een naam.
Op de dag dat de dan tienjarige Sarah en haar ouders opgepakt worden, verstopt haar jongere broertje zich in een geheime kast. Sarah draait de sleutel om en moet met haar ouders mee. Ze belooft hem dat ze gauw terug zal komen om hem te bevrijden. Vanaf dat moment is ze 'the girl', heeft ze geen naam meer totdat ze de familie Dufaure tegenkomt. Dat het heel anders zal aflopen, dat ze haar broertje en haar huis een lange tijd niet zal zien, daar had ze geen idee van. En tot halverwege het boek, leven we mee met haar pogingen terug te keren om haar belofte na te komen. Als haar broertje gevonden is, is de spanning er af.
Het verhaal van Sarah is dan ook een verhaal binnen een ander verhaal, namelijk dat van de Amerikaanse journaliste Julia die al jaren in Parijs woont en werkt, getrouwd is met Bertrand, en met hem een dochter heeft, Zoë. Als ze de opdracht krijgt om een verhaal te schrijven over wat er gebeurd is in het Velodrome d'Hiver, naar aanleiding van de herdenking (die door de schrijfster later wordt gesitueerd dan het in werkelijkheid was) wordt ze zo geraakt door het verhaal dat ze naspeuringen gaat doen. Het voorval blijkt nauwelijks bekend bij de Fransen. Als Julia er achter komt dat de woning die altijd bewoond werd door de familie van haar echtgenoot, het appartement waar ze zelf zullen gaan wonen, er bij betrokken was, wordt het boek het verhaal van Julia, en Sarah niet meer dan de aanleiding. Dat Julia's zwangerschap, en alles wat daaromheen gebeurt, een parallel heeft met het leven van Sarah en haar broertje, is niet meer dan aardig gevonden.
En dat is het probleem met dit boek: het is een roman geworden, het verhaal van Sarah is niet meer dan een aanzet, een kapstok om een romantisch verhaal aan op te hangen. Het zou zo maar kunnen zijn dat je op die manier meer lezers trekt, en dat is dan weer prima, maar ik had er meer van verwacht.
ISBN 9789047200062 | Paperback | 335 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | september 2007
vertaald door M. Eggermant, Kitty Pouwels
© Marjo, 04 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Haar naam was Sarah
En ik was niet de enige met deze leeservaring, las ik in de recensies van Viva, Libelle, Nouveau en Esta.
Het boek is in 30 landen uitgebracht en wereldwijd zijn inmiddels meer dan 1 miljoen exemplaren van dit boek verkocht; waarvan 150.000 in Nederland. Het boek wordt dit najaar verfilmd.
Waar gaat deze bestseller over?
Haar naam was Sarah heeft twee verhaallijnen. Het eerste verhaal speelt zich af in Parijs, juli 1942. Sarah is tien jaar wanneer ze samen met haar ouders door de Franse politie wordt opgepakt en naar het Velodrome d’Hiver in Parijs wordt gebracht. Vanaf daar worden ze gescheiden naar kampen gedeporteerd. Behalve haar ouders weet niemand dat Sarah haar broertje in een kast in hun appartement heeft verstopt. Sarah besluit uit het kamp te vluchten om te proberen om haar broertje in veiligheid te brengen.
De tweede verhaallijn speelt zich ook af in Parijs, maar nu in 2002. Julia, een Amerikaanse journaliste in Parijs, gelukkig getrouwd met een Fransman, krijgt de opdracht om een artikel te schrijven over de herdenking van Vel d’Hiv, zoals de Fransen de grootste razzia noemen. Gaande weg haar onderzoek komt Julia tot de ontdekking dat haar schoonfamilie een geheim heeft dat verweven is met een joodse familie in de oorlog. Ook merkt ze dat haar huwelijk wat barstjes begint te vertonen. De twee verhalen worden om en om verteld.
De schrijfster heeft historische data en feiten verweven met fictie. Vel d’Hiv is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Fransen. Het waren 4.500 Franse politieagenten die 12.884 joden, waaronder 4.051 kinderen, arresteerden. Het waren Franse chauffeurs die hen in bussen naar Vel d’Hiv reden en het was de Franse politie die hen bewaakte. Bijna iedereen die tijdens die razzia opgepakt werd, is uiteindelijk naar Auschwitz gedeporteerd. Slechts dertig personen wisten te overleven.
In 1997 schreef Robert Bober ook een roman over een overlevende van deze razzia, de roman “Nog nieuws over de oorlog”.
Haar naam was Sarah is een aangrijpend verhaal over een bijzondere gebeurtenis tijdens de tweede wereldoorlog. Daarnaast is het een verhaal van een moeder die moet kiezen tussen haar huwelijk of haar ongeboren kind. De roman heeft een ietwat zoet einde. Maar het is de verdienste van de schrijfster dat ze een zwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis op een aangrijpende wijze onder de aandacht heeft gebracht van een hele grote groep lezers.
Haar naam was Sarah is een vlot leesbare roman die je niet onberoerd laat!
ISBN 9789047200062 | Paperback | 335 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | september 2007
vertaald door M. Eggermant, Kitty Pouwels
© Jeannette, 27 juli 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: