Tatiana de Rosnay
Categorie: Recensies Volwassenen
Obsessie
De eerste nacht slaapt Pascaline slecht. Logisch, vindt ze zelf. Een eerste nacht in een nieuw huis is immers altijd wat onwennig. De tweede en derde nacht komt ze echter ook niet in slaap. Pascaline voelt zich bovendien niet goed. Steeds vaker wordt ze door een vreemde duizeling en een gevoel van afschuw overvallen. Heeft ze iets onder de leden of is het soms de eenzaamheid? Buitenshuis voelt ze zich namelijk kiplekker. Enkel in haar appartement voelt ze zich beroerd. Maakt het verlangen naar Frédéric haar ziek als ze alleen is?
Dan spreekt een nieuwsgierige buurvrouw haar aan. Bezorgd vraagt de vrouw of Pascaline wel goed kan slapen in een appartement waar zoiets vreselijks is gebeurd. Pascaline heeft geen idee wat de vrouw bedoelt. De uitleg die volgt zorgt ervoor dat Pascaline het appartementencomplex in paniek verlaat. Een moord. Er is een moord in haar appartement gepleegd. In de slaapkamer waar ze de slaap maar niet kan vatten is een jonge vrouw op gruwelijke wijze aan haar einde gekomen.
Pascaline kan niet langer in haar appartement blijven. Vanuit een hotel gaat ze op zoek naar een nieuw onderkomen. Het is echter al te laat. Pascaline heeft haar hervonden evenwicht verloren en wanneer haar moeder haar toevertrouwt dat ze als kind ook al eens aanvoelde dat er in een woning iets ergs was gebeurd, gaat het helemaal mis. De moord in het appartement laat haar niet meer los. Gulzig slorpt ze alle informatie die ze er maar over kan vinden op. De dader was een seriemoordenaar die meerdere jonge vrouwen heeft verkracht en vermoord. Pascaline kan aan niks anders meer denken.
Echte vrienden heeft Pascaline niet. Ze had genoeg aan Frédéric. Haar collega Elizabeth komt het dichtst bij een vriendin in de buurt maar ook zij begrijpt niet hoe belangrijk de moorden voor Pascaline zijn geworden. Waarom blijft ze maar beweren dat het niet goed met Pascaline gaat? Snapt dan niemand wat de slachtoffers meegemaakt hebben? Snapt dan niemand hoe de moeders van de slachtoffers zich moeten voelen. Zij hebben een kind verloren. Een dochter. Pascaline herkent het verdriet, de verbitterdheid en de woede. Iedereen gaat maar gewoon door met leven. Mensen wonen onbekommerd in huizen waar mensen wanhoop en pure doodsangst hebben gevoeld. Huizen waarin mensen hebben geleden en zijn gestorven. Vermoord. Het laat Pascaline niet meer los.
In het voorwoord schrijft schrijfster Tatiana de Rosnay over haar fascinatie voor huizen. Hoe kan het dat mensen zich in het ene huis meteen prettig voelen en in het andere niet kunnen aarden? Toen ze tien jaar geleden naar een appartement in de Parijse wijk Montparnasse verhuisde, hoorde ze dat er in een nabijgelegen appartementencomplex een vrouw door de seriemoordenaar Guy Georges was vermoord. Ze vond het een vreselijk idee dat er zo dicht bij haar nieuwe thuis zoiets vreselijks was gebeurd. Toen ze op een avond langs het bewuste appartementencomplex liep, zag ze dat er licht brandde in het huis waar de moordenaar had toegeslagen. Er woonde iemand. Wist de bewoner niet dat er een moord in het appartement was gepleegd? Hoe zou het voelen om er te wonen?
Obsessie is een beklemmend verhaal over onverwerkt verdriet dat tot obsessief gedrag leidt. Het verhaal vormde voor de schrijfster het begin van een persoonlijk onderzoek naar de geschiedenis van Parijs. Welk verdriet hield zich in de oude stad schuil? Steeds opnieuw stuitte Tatiana de Rosnay op de razzia waarbij duizenden joden naar het Vélodrome d’Hiver, een wielerstadion, werden afgevoerd. Nadat ze de intense novelle Obsessie had afgerond begon de auteur dan ook aan een boek dat haar internationale bekendheid zou bezorgen: Haar naam was Sarah.
ISBN 9789026339295 | Hardcover | 140 pagina's | Ambo|Anthos Uitgevers | mei 2017
Vertaald door Martine Woudt
© Annemarie, 08 augustus 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Het huis waar jij van hield
Het zou zich zomaar in deze tijd af kunnen spelen maar niets is minder waar. Ook in de negentiende eeuw overkwam het mensen want Parijs moest moderner, Parijs moest een wereldstad worden met brede boulevards en grote pleinen. Dat daarvoor duizenden Parijzenaars en winkeliers hun huis uit moesten of hun bedrijf moesten opdoeken maakte niet uit.
Rose Bazelet is één van deze mensen die het overkwam. Haar zo zeer geliefde huis ligt op het tracé van de boulevard Saint-Germain en moet ook weg. Zij weet onmiddellijk dat zij dit niet zal toestaan, niet zal accepteren. Zij blijft! Maar het stadsbestuur is onverbiddelijk. De enorme renovatie van de stad zal doorgaan. Rose blijft echter bij haar besluit...
In brieven gericht aan haar zo geliefde overleden man vertelt ze wat er om haar heen gebeurt. Rose beschrijft aan hem haar leven, hoe zij verder is gegaan zonder hem, hoe zwaar het aanvankelijk was, hoe ze overeind bleef dankzij Alexandrine die de bloemenwinkel op de begane grond van haar huis bestiert. Ze vertelt over de zwerver Gilbert die haar door dik en dun steunt. Ze schrijft over hun vertrouwde omgeving die langzamerhand totaal verdwijnt. Zijn geliefde café waar hij altijd zat te schrijven, de prettige straatjes waar ze zo graag wandelden, zelfs het fraaie Jardin de Luxembourg verdwijnt of wordt onder handen genomen. Het enige wat dankzij massale protesten niet weg moet is de zuiderbegraafplaats waar haar geliefde man ook begraven is, vlakbij zijn zo vereerde Balzac.
Ze schrijft over de woede die ze voelt voor de prefect (Georges Eugène Haussmann) die de zo genoemde verfraaiingswerken leidt. Ze kan de naam van de man nauwelijks noemen. Ze vertelt over hun kinderen en uiteindelijk vertelt ze hem in haar brieven haar grote geheim.
Ondertussen komt de slopershamer steeds dichterbij... en Rose peinst er nog steeds niet over om te vertrekken.
De stijl van De Rosnay is prachtig, ze weet Rose zeer overtuigend neer te zetten. De brieven laten aan duidelijkheid en inlevingsgevoel niets te wensen over, hier is een welgestelde vrouw uit Parijs aan het woord. We voelen haar hartzeer mee over het huis en de omgeving. We begrijpen hoe moeilijk het voor haar moet zijn de plek te moeten opgeven waar alles gebeurde wat zo belangrijk voor haar was. We beseffen hoe bizar die hele stadsvernieuwing voor haar - en de vele vele andere Parijzenaars - geweest moet zijn. We snappen haar - vruchteloze - strijd om te kunnen blijven. De naderende afbraak van haar huis geeft een extra en spannende factor aan het verhaal. We raken overtuigd van de weinige tijd die haar rest om alles aan haar man te vertellen.
Maar helaas halverwege stort het verhaal - net als de omgeving van Rose - een beetje in. Wat Rose te vertellen heeft, wordt een tamelijk onbelangrijk gebabbel, niet het verhaal van een vrouw die haar man haar allerbelangrijkste zielsroerselen te vertellen heeft. Dat is jammer want het verhaal begon zo mooi. Later trekt het verhaal weer wat bij en wil je toch verder lezen, wil je weten hoe het verder met Rose gaat. Blijft ze écht tot de onoverkomelijke afbraak begint of besluit ze iets anders? Alleen de lezer van het boek komt het te weten...
Voor meer achtergrondinformatie, zie: http://www.tatianaderosnay.nl/het-huis-waar-jij-van-hield
ISBN 9789047203254 | Paperback | 207 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | oktober 2012
Fraai vertaald door Alice Teekman
© Dettie, 16 oktober 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Overspel
Nooit springt Hélène uit de band. Nooit doet Hélène iets wat haar reputatie of die van haar gezin zou kunnen schaden. Conflicten gaat ze uit de weg. Maar dan is daar die man. Ze ziet hem als ze een bezoekje aan een zieke vriendin brengt. Hij ziet haar ook en laat duidelijk merken dat hij haar aantrekkelijk vindt. Hij vraagt haar zelfs of ze met hem mee gaat. Het is niet moeilijk te raden waar de man op doelt. Hélène schrikt en maakt zich uit de voeten.
Hélène merkt dat ze de man niet uit haar hoofd kan zetten. Door deze man, een met een accent sprekende buitenlander in gekreukte kleding, voelt ze zich weer op en top vrouw. Een aantrekkelijke vrouw. Ze besluit dat het geen kwaad kan om haar zieke vriendin opnieuw met een bezoekje te vereren. De man wacht haar op. Voor Hélène goed en wel beseft wat ze doet, bevindt ze zich in het huis van de man en volgt er een vrijpartij die ze nooit van haar leven meer zal vergeten.
Wat een eenmalige uitspatting had moeten zijn, verandert in een permanente nachtmerrie. Na het intieme samenzijn valt de vreemdeling bovenop Hélène in slaap. Hélènes voldane gevoel slaat om in afgrijzen als ze merkt dat de man niet slaapt maar het leven heeft gelaten. De eenmalige minnaar van Hélène is morsdood. Volledig in paniek ontvlucht Hélène het huis.
Hélène besluit niemand over de afschuwelijke gebeurtenis te vertellen. Ze raapt zichzelf bij elkaar en doet alsof er niets aan de hand is. Die avond beseft ze tot haar grote schrik dat ze haar handtas in het huis van de dode man heeft laten staan. Haar tas met daarin al haar persoonlijke gegevens. Op vrijwel hetzelfde moment gaat de telefoon. Het is de politie. Ze vragen Hélène naar het bureau te komen. Henri snapt er niets van. En dan doet Hélène iets wat ze de rest van haar leven zal betreuren: ze liegt. Ze liegt tegen Henri en ze liegt tegen de politie.
De keus om de waarheid te verzwijgen komt Hélène duur te staan. Het gezicht van de dode man achtervolgt haar in haar dromen. Ze kan er met niemand over praten. Hélène beseft dat ze geen echte vriendinnen heeft. Haar leven is oppervlakkig. Het is te laat om Henri in vertrouwen te nemen. Hélène heeft inmiddels zoveel leugens verteld dat de waarheid niet meer uitgesproken kan worden. Ze probeert haar leven weer op de rit te krijgen maar dan duikt er een jonge vrouw op. Nadat de vrouw haar zegje heeft gedaan beseft Hélène dat de dood van de man nog maar het topje van de ijsberg is.
Overspel is een psychologische roman. Het gaat over de verwoestende uitwerking van één enkele fout. Hélène is haar hele leven een saaie vrouw geweest. Een inhoudsloze vrouw, een vrouw die uitblonk in onopvallendheid. Een vrouw als Hélène gun je stiekem wel een stout geheimpje. Vooral omdat haar man Henri haar meerdere malen ontrouw is geweest. Uitgerekend Hélène wordt zwaar gestraft voor haar misstap. De jonge vrouw die haar opzoekt heeft een verwoestende uitwerking op haar geestelijke gezondheid. Hélène klampt zich vast aan haar keurige imago. Het is alsof ze aan een klif hangt en angstig naar de afgrond beneden haar kijkt terwijl haar vingers langzaam wegglijden.
Overspel is een kort, indringend verhaal. Het doet denken aan een novelle. Naarmate het verhaal vordert wordt de sfeer steeds beklemmender. Hélène zelf roept gemengde gevoelens op. Af en toe had ik medelijden met haar, andere keren ergerde ik me aan haar angstige, passieve gedrag. Het is boeiend om de emoties van Hélène te analyseren. De andere personages in het boek zijn slechts oppervlakkig uitgewerkt. Ze staan als toeschouwers aan de zijlijn. Overspel is een boek om in één ruk uit te lezen. Sterk geschreven en meeslepend van begin tot eind.
ISBN 9789047204572 | Paperback | 168 pagina's | Ambo|Anthos Uitgevers | juli 2014
Vertaald door Martine Woudt
© Annemarie, 06 augustus 2014
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Onvoltooid verhaal
Het boek dat Nicolas schreef is gebaseerd op zijn eigen ervaringen, ook al is de hoofdrol weggelegd voor een oudere vrouw met twee tienerdochters. Toen Nicolas een aantal jaren geleden zijn paspoort wilde laten vernieuwen werd er over zijn Franse nationaliteit getwijfeld. Nicolas moest formulieren invullen en de geboortebewijzen van zijn ouders overleggen. Toen de geboortebewijzen per post werden bezorgd, wachtte Nicolas een onaangename verrassing. Zijn vader, Théodore Duhamel, was geboren als de Russische Fiodor Koltsjin. Een jaar na zijn geboorte werd hij geadopteerd door Lionel Duhamel, de opa van Nicolas die ineens zijn biologische opa niet meer was. De moeder van Théodore alias Fiodor was bovendien nog maar vijftien toen ze haar kind kreeg.
Théodore Duhamel was een opvallende man. Hij was een entrepreneur maar waarin hij zaken deed was onbekend. Soms was er geld in overvloed, soms at het gezin louter soep. Théodore was charmant en geliefd bij de vrouwen. Nicolas hoorde hem vaak zoete woordjes in de telefoon fluisteren als zijn moeder van huis was. Toen Nicolas elf was raakte Théodore vermist op zee. Zijn catamaran spoelde aan maar van Théodore zelf werd nooit meer wat vernomen. Vanaf dat moment werd het leven van Nicolas en zijn moeder Emma beheerst door de verdwijning van Théodore. Niet weten wat er is gebeurd, bleek slopend te zijn. Het geboortebewijs van zijn vader riep alleen maar meer vragen op. Wie was Théodore Duhamel alias Fiodor Koltsjin? Nicolas vertaalde zijn gevoelens en ervaringen naar een indrukwekkend boek. Hij stopte zijn ziel en zaligheid in zijn debuut maar nu is de koek op. Nicolas laat iedereen in de waan dat er een tweede boek op komst is maar in werkelijkheid staat er nog geen letter op papier.
En nu verblijft Nicolas in een peperduur, exclusief hotel in Italië. Zijn grote liefde Delphine heeft hem gedumpt en aan zijn zijde prijkt een nietszeggend en jaloers vriendinnetje. Nicolas hoopt in het hotel tot rust te komen maar hij gaat gebukt onder de loodzware wetenschap dat zijn tweede boek nog niet geschreven is. De roem heeft hem met huid en haar opgeslokt en hij heeft iedereen voorgelogen. Ook in het hotel verblijven verwachtingsvolle fans. Maar er is geen nieuw boek en Nicolas krijgt het steeds benauwder. De leugens die hij iedereen die hem lief is vertelt, verzwelgen hem. Hoogmoed komt voor de val.
Onvoltooid verhaal gaat over de tol die beroemd zijn eist. Het verwaande gedrag van Nicolas heeft hem mijlenver van zijn grote liefde, zijn vrienden en zijn familie verwijderd. Bovendien weet Nicolas niet wie zijn vader was en daardoor ook niet wie hij is. Nicolas is op zoek naar zijn identiteit maar hij zoekt op de verkeerde plekken. Het beroemd zijn heeft hem verblind. Nicolas is van een charmante jongeman getransformeerd in een arrogante kwal. Lovende krantenartikelen maken plaats voor berichten waarin hij een eendagsvlieg wordt genoemd.
Tatiana de Rosnay heeft opnieuw een uiterst origineel verhaal geschreven. Ze beschrijft heel treffend de bitterzoete pijn die Nicolas voelt. Enerzijds dompelt hij zichzelf onder in zijn roem, anderzijds raakt hij zichzelf en zijn naasten kwijt. Zijn verwaandheid brengt hem uiteindelijk in grote problemen. In het boek wordt de geschiedenis van Nicolas en die van zijn vader afgewisseld met het heden. Pas aan het eind van het boek zijn alle gebeurtenissen waar De envelop op is gebaseerd aan bod gekomen. In het begin van het verhaal ben je als lezer even zoekende. Laat het over je heen komen, het verhaal neemt je bij de hand en loodst je vakkundig naar een ontroerende laatste bladzijde. Onvoltooid verhaal is pakkend geschreven, een fraai verhaal om even helemaal in op te gaan.
ISBN 9789047203889 | Paperback | 331 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | september 2013
Vertaald door Inge de Heer
© Annemarie, 19 september 2013
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Haar naam was Sarah
Op 16 juli 1942 pakte de Franse politie bijna 13 000 Joden op in Parijs en dreef hen samen in het wielerstadion Velodrome d'Hiver in Parijs, vanwaar
zij naar Auschwitz werden gebracht. Ruim 76 000 van hen werden gedeporteerd, 2.500 overleefden. Lang duurde het voordat de feiten tot het Franse collectieve bewustzijn doordrongen: het wielerstadion werd niet door Duitsers bewaakt, maar door Franse politiemannen.
Het idee om ook kinderen te deporteren kwam niet uit Berlijn, maar werd bedacht door Rene Bousquet, het hoofd van de politie van het Vichybewind. Het scheiden van kinderen van hun moeders kwam niet uit de koker van de Gestapo, maar ontstond in de Vichy-regering van maarschalk Petain, die door middel van dit soort 'geschenken' de Duitsers probeerde te bewegen om de zelfstandigheid van de Vichystaat overeind te houden.
In 1993 herdacht Frankrijk dit voor de eerste keer officieel. Tientallen jaren heeft Frankrijk deze zwarte bladzijde uit zijn geschiedenis verdrongen. Tatiana de Rosnay geeft een van die kinderen een gezicht, een naam.
Op de dag dat de dan tienjarige Sarah en haar ouders opgepakt worden, verstopt haar jongere broertje zich in een geheime kast. Sarah draait de sleutel om en moet met haar ouders mee. Ze belooft hem dat ze gauw terug zal komen om hem te bevrijden. Vanaf dat moment is ze 'the girl', heeft ze geen naam meer totdat ze de familie Dufaure tegenkomt. Dat het heel anders zal aflopen, dat ze haar broertje en haar huis een lange tijd niet zal zien, daar had ze geen idee van. En tot halverwege het boek, leven we mee met haar pogingen terug te keren om haar belofte na te komen. Als haar broertje gevonden is, is de spanning er af.
Het verhaal van Sarah is dan ook een verhaal binnen een ander verhaal, namelijk dat van de Amerikaanse journaliste Julia die al jaren in Parijs woont en werkt, getrouwd is met Bertrand, en met hem een dochter heeft, Zoë. Als ze de opdracht krijgt om een verhaal te schrijven over wat er gebeurd is in het Velodrome d'Hiver, naar aanleiding van de herdenking (die door de schrijfster later wordt gesitueerd dan het in werkelijkheid was) wordt ze zo geraakt door het verhaal dat ze naspeuringen gaat doen. Het voorval blijkt nauwelijks bekend bij de Fransen. Als Julia er achter komt dat de woning die altijd bewoond werd door de familie van haar echtgenoot, het appartement waar ze zelf zullen gaan wonen, er bij betrokken was, wordt het boek het verhaal van Julia, en Sarah niet meer dan de aanleiding. Dat Julia's zwangerschap, en alles wat daaromheen gebeurt, een parallel heeft met het leven van Sarah en haar broertje, is niet meer dan aardig gevonden.
En dat is het probleem met dit boek: het is een roman geworden, het verhaal van Sarah is niet meer dan een aanzet, een kapstok om een romantisch verhaal aan op te hangen. Het zou zo maar kunnen zijn dat je op die manier meer lezers trekt, en dat is dan weer prima, maar ik had er meer van verwacht.
ISBN 9789047200062 | Paperback | 335 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | september 2007
vertaald door M. Eggermant, Kitty Pouwels
© Marjo, 04 augustus 2010
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Haar naam was Sarah
En ik was niet de enige met deze leeservaring, las ik in de recensies van Viva, Libelle, Nouveau en Esta.
Het boek is in 30 landen uitgebracht en wereldwijd zijn inmiddels meer dan 1 miljoen exemplaren van dit boek verkocht; waarvan 150.000 in Nederland. Het boek wordt dit najaar verfilmd.
Waar gaat deze bestseller over?
Haar naam was Sarah heeft twee verhaallijnen. Het eerste verhaal speelt zich af in Parijs, juli 1942. Sarah is tien jaar wanneer ze samen met haar ouders door de Franse politie wordt opgepakt en naar het Velodrome d’Hiver in Parijs wordt gebracht. Vanaf daar worden ze gescheiden naar kampen gedeporteerd. Behalve haar ouders weet niemand dat Sarah haar broertje in een kast in hun appartement heeft verstopt. Sarah besluit uit het kamp te vluchten om te proberen om haar broertje in veiligheid te brengen.
De tweede verhaallijn speelt zich ook af in Parijs, maar nu in 2002. Julia, een Amerikaanse journaliste in Parijs, gelukkig getrouwd met een Fransman, krijgt de opdracht om een artikel te schrijven over de herdenking van Vel d’Hiv, zoals de Fransen de grootste razzia noemen. Gaande weg haar onderzoek komt Julia tot de ontdekking dat haar schoonfamilie een geheim heeft dat verweven is met een joodse familie in de oorlog. Ook merkt ze dat haar huwelijk wat barstjes begint te vertonen. De twee verhalen worden om en om verteld.
De schrijfster heeft historische data en feiten verweven met fictie. Vel d’Hiv is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van de Fransen. Het waren 4.500 Franse politieagenten die 12.884 joden, waaronder 4.051 kinderen, arresteerden. Het waren Franse chauffeurs die hen in bussen naar Vel d’Hiv reden en het was de Franse politie die hen bewaakte. Bijna iedereen die tijdens die razzia opgepakt werd, is uiteindelijk naar Auschwitz gedeporteerd. Slechts dertig personen wisten te overleven.
In 1997 schreef Robert Bober ook een roman over een overlevende van deze razzia, de roman “Nog nieuws over de oorlog”.
Haar naam was Sarah is een aangrijpend verhaal over een bijzondere gebeurtenis tijdens de tweede wereldoorlog. Daarnaast is het een verhaal van een moeder die moet kiezen tussen haar huwelijk of haar ongeboren kind. De roman heeft een ietwat zoet einde. Maar het is de verdienste van de schrijfster dat ze een zwarte bladzijde uit de Franse geschiedenis op een aangrijpende wijze onder de aandacht heeft gebracht van een hele grote groep lezers.
Haar naam was Sarah is een vlot leesbare roman die je niet onberoerd laat!
ISBN 9789047200062 | Paperback | 335 pagina's | Uitgeverij Artemis & Co | september 2007
vertaald door M. Eggermant, Kitty Pouwels
© Jeannette, 27 juli 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer: