Steven Rowley
Lily en de octopus
Ted besluit hoogstpersoonlijk de strijd met de octopus aan te gaan. Hij zal een manier vinden om het onsympathieke wezen van Lily’s hoofd te verdrijven. Hij kan immers niet zonder zijn Lily. Hij en zijn parmantige teckel zijn al twaalf jaar onafscheidelijk. Lily is de constante factor in zijn leven. Anderen kwamen en gingen maar Lily bleef. Wat hebben ze veel meegemaakt samen! Wat heeft Lily gesmuld van de vele zoute tranen die over Teds gezicht gleden.
De octopus blijkt een waardige tegenstander. Een vijand. Hij trekt zich niks van Teds dreigementen aan en spuit zelfs inkt in de ogen van Lily, waardoor het beestje blind wordt. Ted beseft dat hij Lily waarschijnlijk gaat verliezen. Hij stort in. Lily, zijn Lily. Ted herinnert zich nog elk detail van de dag dat hij Lily mocht ophalen. Wat was hij zenuwachtig! Zou zijn nieuwe pup hem wel leuk vinden? En welk hondje moest hij eigenlijk kiezen? Ze buitelden allemaal vrolijk over elkaar heen. Hoe moest hij uit de wirwar van pootjes en staartjes zijn toekomstige maatje ontwarren? Gelukkig hoefde Ted niet te kiezen. Lily koos hem. Het klikte meteen.
Al snel sliep de kleine Lily in zijn bed. Vanaf dat moment zijn Ted en Lily onafscheidelijk. Ook toen Jeffrey in beeld kwam en na zes jaar weer uit beeld verdween. Een nare dag wordt met een bak ijs bestreden en Lily is altijd in voor een spelletje met rode bal. Uiteraard voeren ze hele gesprekken. Mensen die nooit een hond hebben gehad, begrijpen dat misschien niet. Iedereen die echter ooit een hond tot zijn vriendenkring heeft mogen rekenen, weet dat de beste gesprekken tussen mens en hond gevoerd worden. Een hond oordeelt niet, kan uitstekend luisteren en weet met een grappige blik of een dikke lik het baasje altijd weer op te vrolijken. Zo is het ook tussen Lily en Ted.
Octopus blijft waar hij is. Hij begint zich bovendien steeds agressiever te gedragen. Ted beseft dat zijn tegenstander aan de winnende hand is. Dat kan en dat mag niet. Hij weet dat Lily niet het eeuwige leven heeft maar hij kan zich gewoonweg geen leven zonder haar voorstellen. Ted besluit tot het uiterste te gaan. Samen met Lily zal hij een laatste poging wagen de octopus te overtroeven. De strijd is nog niet gestreden.
Lily en de octopus gaat over iets dat alle huisdierbezitters vroeg of laat mee zullen maken: het verlies van een huisdier. De band tussen hond en baasje is vaak zo hecht, dat loslaten vrijwel onmogelijk is. Soms doet het zelfs meer pijn dan het verlies van een menselijke dierbare. Op het moment dat Ted de octopus ziet, beseft hij dat hij Lily waarschijnlijk kwijt zal raken maar die gedachte kan hij gewoonweg niet aan. Lily geeft zijn leven kleur. Lily is zijn houvast. Ted is in de veertig en woont en werkt alleen. Na zijn relatie met Jeffrey is het hem niet gelukt een nieuwe levenspartner te vinden. Lily vervult de rol van beste vriendin, levensgezel en kind. Ze is zijn alles. Hoewel Ted zich vaak in zijn, soms ook grappige, fantasieën verliest, is dit aangrijpende verhaal heel herkenbaar.
Steven Rowley heeft er in dit werkelijk prachtige debuut voor gekozen om de octopus een stem te geven. Hoewel de stem alleen in Teds hoofd te horen is, geeft deze vertelvorm het verhaal een extra dimensie. De tumor op Lily’s kopje is ook veel meer dan een vreemde verdikking. Het IS de vijand. Het IS een monster. En uiteraard is de octopus gemeen en niet voor rede vatbaar. Veel kwaad legt het af tegen de kracht van de liefde maar soms is zelfs de meeste innige liefde niet genoeg. Ted zal dat onder ogen moeten zien maar o, wat is dat moeilijk.
ISBN 9789023427230 | Paperback | 316 pagina's | Uitgeverij Cargo | oktober 2016
Vertaald door Aleid van Eekelen-Benders
© Annemarie, 16 november 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
