Sofia Nordin
Atomen
Er zijn mensen in het gele huis. Mijn vader zegt dat die daar nu komen wonen. Er is een jongetje bij. Ik zie hem vanaf mijn plek op papa's schouders, maar ik ben nog niet bij hem geweest. Het is alleen van een afstand. [...]
'Hij is vijf, net als jij,' zegt papa.
Dat is raar. Hij is vijf en komt in het gele huis wonen.[...] Er heeft nooit eerder iemand in het gele huis gewoon en er is nooit iemand anders geweest die net zo oud is als ik. We zijn hier altijd alleen geweest - mama, papa en ik.
Wij wonen in het groene huis, Niemand weet waar onze tuin ophoudt en de tuin van het gele huis begint.
Aan het woord is Alma. De komst van het jongetje, Cedrik, is het begin van een zeer hechte vriendschap en eigenlijk is er meer dan dat. Ze zijn elkaars zielsverwanten. Ze vullen elkaar perfect aan, ze begrijpen elkaar met een half woord. Cedrik is oké, vindt Alma. Ze zijn onafscheidelijk. Spelen vaak bij de autowrakken in het bos en 'repareren' de auto's.
'We liggen naast elkaar en geven elkaar gereedschap aan. We spreken de namen op een ernstige toon uit. We zeggen niet 'mag ik' of 'dankjewel', want dat hoort niet. Cedrik snapt dat. [...]
'Kleine kruiskopschroevedraaier', zeg ik.
'Grote bacosleutel', zegt Cedrik en we reiken elkaar de spullen aan. Het is krap.
En zo verstrijken de jaren in vredige harmonie. Maar als beiden de leeftijd van elf jaar bereikt hebben, wordt de bijna paradijsachtige vriendschap ruw onderbroken door de komst van leeftijdgenote Cecilia. Zij brengt een aantal jaren opeen haar vakanties door in het tot dan toe leegstaande rode huis. Haar komst geeft uiteindelijk aan de vriendschap tussen Alma en Cedrik een onomkeerbare wending.
En nu is het zeventien jaar later. Alma is inmiddels een gerespecteerd wetenschapper die moeite heeft met contacten leggen. Af en toe pikt ze een man op in de kroeg en neemt hem mee naar huis.
'ik neem mannen mee naar huis. Dat deed ik vroeger niet.
Ik was altijd een vrouw zonder mannen. Ik had mijn gedachten en mijn werk - de scheikunde. [...]
Ze houdt van haar werk, enkele onderdelen daarvan stellen haar ziel gerust, maar...
Andere delen blijven knagen.
Ik zit vol met zulke delen, knagende delen. Vol met lege ruimte die Cedrik heeft achtergelaten. Ik wil niet zo iemand zijn, iemand die niet op eigen houtje heel kan zijn. In anderen veracht ik het. Maar wat doe je als je zo dicht bij iemand bent geweest dat je niet goed weet waar jij ophoudt en de ander begint, en die ander verdwijnt opeens.
Ik hoop dat de mannen die ik mee naar huis neem de leegtes zullen afsluiten.
En nu zag ze opeens tijdens zo'n avond Cedrik, hij herkende haar niet. Ze nam hem mee naar huis en toen hij per ongeluk de inloopkast in stapte, draaide Alma de sleutel om. Via de gesloten deur hebben ze contact, nog steeds weet Cedrik niet dat het Alma is aan die aan andere kant van de deur. En Alma verzint de ene smoes na de andere om hem daar voorlopig te houden.
We volgen Alma's handelingen en gedachten en langzamerhand ontvouwt zich een prachtig, ontroerend en verbijsterend verhaal over de enorme, mooie, allesoverstijgende vriendschap die tussen de twee is geweest tot de dag dat Cedrik op een dag plotsklaps vertrok. Doordat Alma nu Cedrik binnen handbereik heeft, kan ze nadenken en eindelijk alle gebeurtenissen van vroeger op een rij zetten, ze kan schoon schip maken. Sofia Nordin werkt daarbij op een subtiele manier naar de climax van het verhaal maar weet ons evengoed toch compleet te verrassen. De vriendschap blijkt zelfs nog groter en veelomvattender geweest te zijn dan we al wisten.
Maar het is niet alleen het verhaal dat je geboeid houd, het is ook de bijzonder mooie stijl die Sofia Nordin hanteert wat het boek laat uitstijgen boven de gemiddelde roman. De zinnen zijn precies goed, het woordgebruik groeit mee met het ouder worden van Alma waardoor het verhaal geloofwaardig blijft.
Kortom, lees het boek! Het is ongelooflijk prachtig.
Atomen zijn niet sentimenteel; het kan ze niet schelen aan wie ze ooit hebben toebehoord. Ze gaan zonder aarzelen een nieuwe verbinding aan, zonder een moment om te kijken.
Sofia Nordin (geb. 1974) schrijft voor zowel jeugdige als volwassen lezers. Atomen is haar derde roman voor volwassenen. In haar boeken toont ze veel begrip voor mensen die afwijken van de norm en niet dezelfde interesses hebben als de mensen in hun omgeving.
ISBN 9789082345087 | Paperback | 174 pagina's | Uitgeverij Stortebeeker | april 2017
Vertaald door Edith Sybesma/Uitgeverij Stortebeeker
© Dettie, 26 juli 2017
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
