Sofi Oksanen
Norma
Norma was nog erg afhankelijk van haar moeder. Heur haar heeft namelijk een abnormale groeikracht. Het moet meerdere keren per dag geknipt worden. Haar moeder was kapster. Bovendien was het haar voor Norma een soort zesde zintuig. Ze voelt aan het haar of een ander liegt, of wanneer er gevaar dreigt. Ze kan zelfs de aura’s zien van mensen om haar heen, zodat ze weet wanneer iemand die nu nog vrolijk met haar kinderen boodschappen doet, er over een half jaar niet meer zal zijn.
Natuurlijk is deze gave een last, en Anita was als enige op de hoogte, en bood hulp. Hoe moet het nu verder met Norma? Ze is alleen, de buitenwereld is vanwege haar geheim een probleem. Het heeft haar tot een enigszins labiel persoon gemaakt. Ze slikt volop medicijnen, voor haar psychische staat, maar ook om het haar in toom te houden.
‘De klanten zijn helemaal weg van dat Oekraïense haar. Wat eten die vrouwen daar in godsnaam? Vrouwen in rijke landen verpesten hun haar met bewerkt voedsel en geven een vermogen uit aan alle mogelijke behandelingen. Op het platteland van Roemenië wassen vrouwen hun haar hooguit met zeep, misschien gebruiken ze ook wat kruiden, en eten ze tomaten uit eigen tuin. Geen wonder dat Roemeens haar gewilder is. Maar dit is een klasse apart.’
Als ze ontdekt dat Anita er een geheim leven op na hield, dat ze haar geld verdiende met zaakjes die niet in de haak waren, wil Norma alles weten. Ze moet ook wel, want de mensen met wie haar moeder samenwerkte zitten achter haar aan. Ze denken dat zij alles weet van haar moeder, of in ieder geval toegang kan geven tot de gegevens die zij willen hebben. Het gaat om veel geld, om macht. Alles draait om haar, om het gegeven dat vrouwen zich mooier willen maken: de haarindustrie is een lucratieve business. Zozeer zelfs dat vrouwen overal ter wereld beroofd worden van hun haar. En dat andere illegale handeltje waar Anita bij betrokken was, kost ook levens. Het wordt steeds gevaarlijker. Wie kan ze vertrouwen?
‘Als alles goed gaat kunnen we ons in augustus toeleggen op lekker eten en een goede nachtrust, op schoonheidsbehandelingen en ontspanning. Dan heffen we het glas op jouw toekomst, waarin je alles zult krijgen waarvan je nooit hebt durven dromen. Dan is mijn taak volbracht en ben ik de prijs van jouw nieuwe leven allang vergeten.’
Zo begint het boek. Je verkeert als lezer nog volledig in het duister. Wie is hier aan het woord, en wie spreekt hij of zij toe? Het blijkt niet het hoofdpersonage te zijn, om wie het verhaal op de volgende pagina’s draait.
De Finse Sofi Oksanen (1977) eist wat van haar lezer: het is absoluut geen gemakkelijk boek. Soms denk je dat je een voorafgaand deel gemist hebt, maar dat is er helemaal niet! Je moet tussen de regels door lezen, en dingen zelf invullen. Oksanen gebruikt veel eufemismen, en draait om de kern heen. Maar het is een ongelooflijk boeiend misdaadverhaal. Origineel en magisch. Een heerlijk boek is het, zeer de moeite waard! Niet iedereen speelt een zuiver te doorgronden spelletje, en de ontknoping is erg verrassend.
ISBN 978904463081| | Paperback | 304 pagina's | Uitgeverij Prometheus | mei 2016
Uit het Fins vertaald door Sophie Kuiper
© Marjo, 26 december 2016
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
