Aan de waterkant
Sara Gruen

De welgestelde Madeline Hyde begrijpt niet waarom ze ingestemd heeft met het bizarre plan van haar man Ellis en zijn beste vriend Hank. Ze bevindt zich op de Atlantische oceaan waar ze haar tijd verdeelt tussen overgeven en het walgen van de ratten die haar tijdens haar trans-Atlantische avontuur vergezellen. Ze heeft spijt dat ze geen stokje voor het plan van Ellis en Hank heeft gestoken. Het is januari 1945 en Madeline is onderweg naar de Schotse Hooglanden. Onderweg naar een oorlog. Duitse onderzeeboten varen letterlijk onder haar door.

Madeline is een verwende, wereldvreemde vrouw. Jarenlang bestond haar leven uit slank blijven, feesten en uitslapen. Ook Ellis heeft altijd een onbezorgd leven geleid, tot voor kort. Op Oudejaarsavond ging Ellis tijdens een dronken bui de mist in. Op een rijkeluisfeest beledigde hij zijn vader ter overstaan van vrijwel heel welgesteld Philadelphia. De represailles die volgden waren niet mals. Ellis werd, samen met Madeline, het ouderlijk huis uitgezet en de financiële toelage werd gekort.

Ellis is niet in de wieg gelegd voor een armeluisbestaan en Madeline heeft er ook geen kaas van gegeten. Om weer bij zijn vader in de gunst te komen, zou Ellis flink moeten uitpakken. Samen met Hank kwam hij op een ronduit idioot idee. De jongemannen zouden samen met Madeline naar Loch Ness reizen. Ellis’ vader was er jaren eerder in geslaagd het legendarisch monster, die in het meer zou huizen, op de gevoelige plaat vast te leggen. Helaas werd hij vervolgens voor leugenaar uitgemaakt, wat de man diep had gekrenkt. Als het jeugdige drietal erin zou slagen het monster te filmen, zouden ze met roem en rijkdom beloond worden. Ellis’ vader zou zoon weer in de armen sluiten en de geldkraan royaal opendraaien. De beslissing was snel genomen en voor Madeline goed en wel besefte wat er gebeurde, bevond ze zich aan boord van een schip.

Wanneer de jongelui het hotel in de buurt van Loch Ness bereiken, is Madeline nog steeds misselijk. De ontvangst is allesbehalve hartelijk en de hotelier is verbaasd een vrouw tussen het gezelschap aan te treffen. Hebben de rijke Amerikanen het werkelijk in hun hoofd gehaald een vrouw op een levensgevaarlijke reis te sturen – midden in een gruwelijke oorlog – om op monsterjacht te gaan? Madeline is op haar beurt ook verbaasd. Is er geen kruier? En waarom ziet alles er zo armoedig uit?

Naarmate het verblijf in Schotland vordert, leert Madeline een harde les. De oorlog is hier levensecht en niet iets waarover je tijdens chique theekransjes met gepaste verontwaardiging keuvelt. Het eten is op rantsoen en de bediening staat niet bepaald te popelen het verwende reisgezelschap op hun wenken te bedienen. Nu Ellis niet langer door rijkdom en feestelijkheden omringd wordt, toont hij zijn ware aard. Hij en Hank laten Madeline steeds vaker in het hotel achter om uren – soms zelfs dagen – later stomdronken op te duiken. Ook bedient Ellis zich steeds vaker van de kalmerende medicijnen van Madeline.  

Madeline voelt zich eenzaam en valt in het hotel uit de toon. Ze maakt domme opmerkingen en beseft dat ze met haar keurige manieren juist onbeholpen en klungelig overkomt tussen de daadkrachtige vrouwen die in het hotel werken. Toch ontstaat er een vriendschap. Een vriendschap die Madeline zorgvuldig voor Ellis en Hank verborgen moet houden. Een welgestelde Amerikaanse gaat immers niet op vriendschappelijk voet met het personeel om. Terwijl Ellis en Hank verbeten naar het monster van Loch Ness blijven zoeken, beseft Madeline dat het ware monster zich wellicht niet in het meer schuilhoudt. 

Sara Gruen verwierf wereldwijde bekendheid met het boek Water voor de olifanten waarin het wonderlijke levensverhaal van circusartiest Jacob uit de doeken wordt gedaan.  Ook Aan de waterkant is wonderlijk. Hoe kom je op het idee om gruwelijke gebeurtenissen uit de Tweede Wereldoorlog te verweven met de zoektocht naar een legendarisch monster? Toch is het juist deze bizarre combinatie die het verhaal onvergetelijk maakt. Ellis en Hank lijken zich totaal niet van de gruwelen van de oorlog bewust te zijn. Wanneer ze in een schuilkelder moeten schuilen, mopperen ze over het gebrek aan warme dekens. Alsof dat belangrijk is als er elk moment een bom kan vallen! Terwijl het leven in het hotel en het omliggende dorp in het teken van de oorlog staat, gedragen de twee Amerikanen zich als verwende papventjes. Het verdriet, de angst en de armoede van de Schotse bevolking, ontgaat ze volkomen. Zelf hoeven ze niet in de oorlog te vechten. Ellis is afgekeurd vanwege kleurenblindheid en Hank lijdt aan een aandoening die “pes planus” heet. Hij heeft platvoeten.

Madeline is anders. Bij haar vallen de schellen van haar ogen. Ze ontpopt zich tot de – oenige - ster van het verhaal.  Aan de waterkant is een prachtig verhaal waarin liefde en vriendschap uit onverwachte hoek komen. Een verhaal vol verdriet en vreugdetranen.

ISBN 9789021459516 | Paperback | 371 pagina's | Uitgeverij Q | oktober 2015
Vertaald door Karin Pijl en Lidy Pol

© Annemarie, 01 november 2015

Lees de reacties op het forum en/of reageer:

Water voor de olifanten
Sara Gruen

Het motto:
Ik zei het al vaak en nu zeg ik het jou
Het hart van een dikhuid is trouwer dan trouw


Dat is het verhaal van dit onderhoudende boek: de trouw van de olifant Rosie die in een rondtrekkend circus terechtkomt. Het verhaal speelt in de jaren '30, in Amerika. Tijd van de economische crisis en drooglegging. Een bijna afgestudeerde dierenarts komt bij toeval in een circus terecht, dat per trein van stad naar stad trekt. Het is een van de vele circussen, de concurrentie is groot en dat gaat ten koste van de arbeidsomstandigheden. Een wereld met eigen regels. De arbeiders moeten maar afwachten of ze betaald worden, er gaan zelfs geruchten dat, als 's nachts de trein door het land dendert, er mensen die lastig zijn of overbodig zijn 'gekieperd' worden... uit de trein gegooid. Maar het is crisistijd en de mensen hebben geen alternatief. De dierenarts, Jacob, heeft enige status, want het is zeldzaam dat een circus zijn eigen dierenarts heeft. En zo komt ook Rosie de olifant bij het circus..ze zat in de uitverkoop van een circus dat het niet gered had. Niemand wilde haar, want ze was dom en ongezeglijk, maar ze was een olifant, een statussymbool.
Jacob moet met lede ogen aanzien hoe de man die haar moet africhten dat op een wrede manier doet. Hij probeert haar wel stiekem te helpen, maar kan niet veel doen. Dan wordt hij ook nog verliefd op de vrouw van de dierentrainer.  Als de problemen toenemen ontdekt Jacob dat Rosie helemaal niet dom is, maar Duits 'spreekt'...

Achter in het boek in de verantwoording vertelt Sara Gruen hoe ze ooit stuitte op fascinerende foto's van de rondreizende circussen, die overigens ook in het boek verwerkt zijn, en hoe ze er meer over ging lezen. Ze heeft voor haar roman kleine geschiedenissen geplukt uit de verhalen van meerdere circussen. Het verhaal van de olifant is een waar verhaal.
De avonturen van Jacob, vooral de amoureuze avonturen, maken het een heerlijk meeslepend boek en Gruen houdt de spanning erin door het verhaal te laten vertellen door een hoogbejaarde Jacob die in een verzorgingshuis zit, tegen zijn zin, want hij zit nog vol leven. Het verhaal van het circus wordt af en toe onderbroken door de belevenissen van de bejaarde Jacob. Een boek dat je niet weglegt... prachtig!

ISBN 9789058314437 | Paperback | 382 pagina's | Uitgeverij Sirene | 2007

© Marjo, maart 2008

Lees de reacties op het forum en/of reageer: