Sam Savage
Categorie: Recensies Volwassenen
De roep van de luiaard
Andy is een eenzame man. Zijn vrouw Jolie heeft hem verlaten. Hij woont in een oud, groot huis en is eigenaar van een paar appartementen dat hij verhuurt. Hij is een niet erg succesvolle schrijver. Daarnaast is hij uitgever en redacteur van het obscure literaire tijdschrift Soap.
Hij brengt zijn tijd door met het schrijven van brieven en memo’s aan iedereen die ook maar iets met hem te maken heeft. Het grootste deel van het boek is een weerslag van al die schrijfsels. De langste brieven zijn gericht aan zijn ex-vrouw. Hij legt steeds uit waarom hij zijn alimentatie niet kan betalen: de huurders komen niet over de brug, hij heeft veel onkosten aan reparaties aan zijn appartementen, de bank heeft beslag gelegd op zijn inkomen. Daarnaast houdt hij haar op de hoogte van zijn verval. Andere brieven zijn gericht aan zijn huurders, die hij meestal beledigt omdat zij het hebben gewaagd met een klacht te komen, zoals meneer Fontini, die klaagt over het plafond dat bij stukjes en beetjes in zijn avondeten valt:
Als ze in bad stapt, ziet ze haar eigen niet onaanzienlijke massa over het hoofd alsmede de bevindingen van Archimedes, die ontdekte dat met elke kubieke centimeter van mevrouw Fontini die onder water komt, een even groot aantal kubieke centimeters van voornoemd water naar de rand van de badkuip zal stijgen.
De verhalen en gedichten van mensen die hopen op een publicatie in Soap wijst hij meestal af:
Hartelijk dank dat u ons, nogmaals, ‘De kleine schoentjes van de mistletoe’ hebt laten lezen. Na ampele overwegingen zijn we tot de conclusie gekomen dat dit werk nog steeds niet aan onze behoeften beantwoordt. Het spijt me dat u door de zinsnede ‘dat het op dit moment niet beantwoordt aan onze behoeften’, de onterechte indruk kreeg dat u het nogmaals moest insturen. In de uitgeefwereld betekent ‘op dit moment’ in feite ‘voor altijd’.
Andy krijgt het aan de stok met de redactie van een iets minder obscuur tijdschrift, door wie hij zich ofwel genegeerd voelt, ofwel ten onrechte belachelijk gemaakt.
De brieven beslaan de periode van juli tot en met oktober van een bepaald jaar in de tijd dat Nixon aan het bewind was. Aanvankelijk lijkt Andy alleen een beetje merkwaardig en zuur, maar naarmate de tijd verstrijkt begint hij tekenen van krankzinnigheid te vertonen. Hij vat het plan op om een groots literair festival te organiseren, waarvoor hij gerenommeerde auteurs, zoals Norman Mailer, uitnodigt. Zijn huis raakt vol met zoveel troep dat hij niks meer kan vinden omdat hij alles wat in de kelder staat naar boven haalt en hij alles wat hij bezit in dozen stopt. Op een culturele picknick in zijn woonplaats pakt hij de microfoon van een dichteres af en begint hij de schelden over het literaire niveau. Hij gooit met het eten en moet door de politie worden afgevoerd. Als hierover geschreven wordt in de plaatselijke krant, duikt hij in de huid van zijn overbuurvrouw en van een fictieve dokter en schrijft hij in die hoedanigheden de krant dat ze het helemaal verkeerd hebben gezien en wat voor fijn mens de heer Whittaker is.
Buiten de brieven staan er gedeelten van de roman waaraan Andy werkt in het boek: een warrig verhaal over iemand met wie het ook niet zo goed afloopt.
Het boek is humoristisch en het geeft een goed beeld van het geleidelijke verval van Andy. De eenzaamheid die Savage beschrijft is schrijnend: je krijgt het beeld voor ogen dat je wel op televisie ziet: een oudere man in een smerig huis die omkomt in de troep en niet meer aanspreekbaar is. Toch werd het, door de vorm, wel wat veel op den duur. Bij de zoveelste brief aan zijn ex-vrouw of aan de redactie van het andere tijdschrift dacht ik toch nou weet ik het wel.
Kortom: het is leuk om te lezen en zeker ook wel goed, maar iets korter had wel gekund.
ISBN 9789056723712 | Hardcover | 227 pagina's | Uitgeverij Signatuur | november 2010
© PetraO, 23 januari 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
