Rolf Lappert
Categorie: Recensies Volwassenen
Benjamin Schillings droom
Voorlopig zit hij opgescheept met een verwarde grootvader en de suffe inwoners van het dorp. Benjamin is echter een aardige knul en kan met iedereen goed overweg. Vooral bareigenaar Maslow mag hij graag. Maslow voelt zich verantwoordelijk voor het ingedutte dorp en bedenkt van alles om Wingroden financieel nieuw leven in te blazen. Hij betrekt Benjamin tegen wil en dank bij zijn nieuwste project. Maslow heeft bedacht dat een ufo-signalering heel wat volk aan zal trekken. Hij heeft een nep-ufo in elkaar geflanst waarmee hij zijn dorpsgenoten ’s-nachts de stuipen op het lijf jaagt. Volgens Maslow is het een kwestie van tijd voordat de journalisten zich naar Wingroden zullen haasten. Hij beweert enthousiast dat het dorp vast en zeker een tweede Roswell wordt en dat toeristen in grote getalen zullen toestromen.
Korte tijd later strandt er een jong meisje, Lena, met autopech in Wingroden. De auto blijkt met een paar simpele grepen onklaar gemaakt te zijn en Maslow is ervan overtuigd dat het meisje een undercover journaliste is. Hij is drukker dan ooit met zijn ufo en heeft in gedachten het dorp al omgetoverd tot een heus vakantie-resort. Benjamin vindt dat Maslow te ver gaat en weigert mee te werken. Hij voelt zich bezwaard tegenover zijn angstige dorpsgenoten omdat hij hun niet mag vertellen dat ze voor de gek gehouden worden.
Het is nogal wat voor Benjamin dat hij voor zijn opa moet zorgen en door zijn moeder aan zijn lot overgelaten wordt. Toch weert hij zich kranig en maakt er het beste van. Wel voelt hij zich schuldig dat hij regelmatig van zijn opa baalt die er immers ook niets aan kan doen. Benjamin heeft het trouwens flink te pakken van Lena. Op liefdesgebied heeft hij in het uitgestorven dorp weinig ervaring op kunnen doen en hij is dan ook behoorlijk onzeker. Hij waagt een kansje maar of dat goed uitpakt?
Auteur Rolf Lappert heeft jarenlang als scriptschrijver gewerkt en dat merkt de lezer aan zijn schrijfstijl. Het boek is heel filmisch geschreven en zou zo verfilmd kunnen worden. De personages komen tot leven en ook het suffe dorpje zie ik helder voor me. Alle inwoners hebben wat eigenaardigs en vormen samen een kleurrijk geheel. Wel moet het verhaal even op gang komen. Aanvankelijk kabbelt de vertelling een beetje voort maar daarna komt het dan toch mooi tot ontwikkeling.
Benjamin Schillings droom is een klein, bescheiden verhaal. Rolf Lappert heeft het, net als bij Naar huis zwemmen, een happy end gegeven. Daar houdt hij duidelijk wel van. Het is een prettige coming of age-roman om te lezen op een luie middag.
ISBN 9789056724412 | Paperback met flappen | 208 pagina's | Uitgeverij Signatuur | mei 2012
Vertaald door John Kanon
© Annemarie, 03 juni 2012
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Naar huis zwemmen
Het zo verdrietig begonnen leven van Wilbur lijkt nu in een rustig vaarwater terecht gekomen te zijn. Hier komt abrupt een eind aan. Connor schiet met een gevonden pistool op zijn, door hem intens gehate, vader die hierdoor zwaar gewond raakt. Door het schot slaat het zojuist gekochte paard van het gezin op hol en veroorzaakt een auto-ongeluk waarbij Wilburs geliefde oma omkomt. Zijn opa kan niet langer zelfstandig wonen waardoor Wilbur wederom geen thuis meer heeft. Er zullen vele verblijfplaatsen volgen voordat Wilbur eindelijk zijn thuis zal hebben gevonden. Het is tegelijkertijd een reis naar het volwassen worden. Het kind Wilbur maakt langzaam plaats voor een volwassen man.
Het boek wisselt heden en verleden af. In het begin van het boek maken we de geboorte van Wilbur mee evenals een opname in een psychiatrische inrichting in het heden. Gedurende de vordering van het boek komen heden en verleden langzaam bij elkaar en ontstaat er een beeld van het, zware, leven van Wilbur. Het is niet moeilijk om veel sympathie te gaan voelen voor de trieste maar ook dappere Wilbur. Zijn jeugd is allesbehalve normaal en in het boek beleeft de lezer mee wat dit met een mens doet. Probeer immers maar eens op te groeien tot een evenwichtig persoon wanneer niks in het leven stabiel is. Probeer maar eens staande te blijven als het lijkt alsof het leven je alleen maar onderuit wil halen. Wilbur probeert, faalt, krabbelt op en probeert opnieuw.
Sommige hoofdstukken worden aangeduid met filmtitels waarin Bruce Willis speelt en het jaartal waarin de film is verschenen. Dit jaartal is ook het jaar waarin het verhaal zich op dat moment afspeelt. Dit omdat Wilbur fan is van Bruce en al jaren aan een boek over zijn held werkt. Bruce Willis biedt hem ook een vast element in het leven. Waar Wilbur ook verblijft en met wie hij ook omgaat, hij blijft trouw aan de films waarin mister Willis speelt.
Er gebeurt veel in dit boek. Af en toe is het een wirwar van gebeurtenissen en personen. Houdt de aandacht bij het verhaal want anders wordt er zomaar iets belangrijks gemist. Soms tast de lezer tijdelijk in het duister waarna dan toch de ontknoping volgt. Rolf Lappert weet heel mooi duidelijkheid te creëren uit chaos. Hij weet precies waar het verhaal naar toe gaat en kundig stuurt hij ons door de vertelling heen. Het antwoord op vragen in het boek roepen veelal nieuwe vragen op. Het is een verhaal om meerdere malen te lezen in een poging alle puzzelstukjes compleet te krijgen. Of dat ook zal lukken weet ik niet. Want, net als in onze eigen levens, is niet altijd alles te verklaren. Na al het gezwoeg van Wilbur komt het boek tot een wel heel happy end. Dat had van mij wat geloofwaardiger gemogen. Ik vind het contrast te groot.
De andere personages in het boek zijn ook stuk voor stuk prachtig uitgewerkt. Elk persoon is duidelijk en krachtig neergezet. Kleurrijke mensen zijn het. Ze gaan voelen als oude bekenden. Een prachtig, gevoelig en krachtig geschreven verhaal waarin de lezer zich helemaal zal kunnen onderdompelen.Uitgeverij Signatuur heeft dit boek opgenomen in de serie “De Grote Verhalenvertellers”. En daar hoort Rolf Lappert met dit prachtige boek zeker in thuis.
ISBN 9789056723262 | Hardcover | 486 pagina's | Uitgeverij Signatuur | februari 2011
Vertaald door Jan Bert Kanon
© Annemarie, 08 juni 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Naar huis zwemmen
De hoofdmoot is het verhaal van Wilbur, de kleine zwijgende jongen, die opgroeit tot een iets grotere nog steeds vaak zwijgende jong-volwassene. We volgen zijn leven in het heden, als hij gered wordt van een verdrinkingsdood.
‘Best mogelijk dat mijn brein deze autobiografie verzint, vervalst.’
Is dat even een goed begin! Het blijkt niet uit te maken, het is het begin van een fascinerend verhaal. Of het een fictief verhaal is of niet, het relaas over zijn verleden heeft je al snel in de ban. Hij wordt geboren in Philadelphia, als zoon van een Ierse moeder die na zijn geboorte overlijdt. Zijn Zweedse vader verdwijnt, en de jongen wordt opgenomen in een weeshuis. Na een tijdje komen zijn grootouders hem halen, en hij gaat mee naar Ierland.
Er zijn perioden in zijn leven dat alles goed verloopt, de jongen is zelfs een beetje gelukkig, al is hij ontevreden over zijn geringe lengte. Bruce Willis, dat wordt zijn grote voorbeeld! Maar zoals het bereiken van diens postuur een onmogelijke opgave is, lijkt ook geluk onmogelijk. Zijn grootvader Eamon gaat gebukt onder een groot geheim, zijn grootmoeder Orla komt bij een tragische gebeurtenis, waarbij Wilbur ook zijn vriend verliest, om het leven. Daar staat hij weer: alleen. Er zijn pleegouders, die het beste met hem voor hebben, maar Wilbur kan het niet meer: liefde aannemen, laat staan geven. Iedereen waar hij om geeft, verdwijnt uit zijn leven. Er is alleen nog die verdwenen vader, waar hij naar op zoek gaat.Van de liefde tussen man en vrouw begrijpt hij ook weinig, een relatie lijkt niet voor hem weggelegd. Wat blijft er dan nog voor hem over?
Dit is een zeer summiere samenvatting, het boek omhelst zo veel meer. Omdat aan de ene kant Wilbur het verhaal zelf vertelt, gedeeltelijk in flashbacks, en omdat er zoveel verhalen verteld worden door een algemene verteller die het af en toe overneemt, is dit boek een samenraapsel van alles. Maar een geslaagd samenraapsel! Er is humor, volop tragiek, een drama zonder weerga. Maar misschien toch een goed einde??
‘We lopen de straat op, en Spencer haakt zijn arm in de mijne. In de stroom van de mensheid zijn we twee stenen die langzaam over de bodem voortrollen, miljoenen jaren oud.’
‘Geluk is je lievelingssong uit de radio van een auto die langs komt scheuren en in een ravijn stort.’
ISBN 9789056723262 | Hardcover | 486 pagina's | Uitgeverij Signatuur | februari 2011
Vertaald uit het Duits door Jan Bert Kanon
© Marjo, 13 juni 2011
Lees de reacties op het forum en/of reageer: