Richard Yates
Revolutionary Road
Zijn leven lijkt echter ondanks die baan doelloos, want eigenlijk voert hij de hele dag geen steek uit. En dat lijkt niemand te doen. Frank kan desgevraagd dan ook nauwelijks omschrijven wat zijn baan inhoudt. Maar thuis waar April wacht is alles goed, denkt hij. Hij heeft geen idee dat zij evenmin tevreden is met haar leven zoals het is. Ze doet een poging wat meer te bereiken, door mee te doen aan een toneelvoorstelling van hun buurt. Ze heeft er een vrij grote rol in. Maar de toneelavond mislukt. Zij kan daar niets aan doen, maar de bom is gebarsten. Ineens komt alle onvrede naar boven. Ze maken ruzie, niets is er meer goed. Wat uiterlijk een fantastisch gezinnetje lijkt, blijkt een leeg omhulsel. Maar nu hebben ze nog de energie om er iets aan te doen. April bedenkt een waanzinnig plan: ze zullen naar Europa gaan, naar Parijs! Daar zal zij een baan nemen, en Frank kan dan voor de kinderen zorgen, maar vooral nadenken over wat hij verder met zijn leven wil...
Frank is overdonderd. Niet echt gewend om beslissingen te nemen, laat hij het allemaal over zich heen komen, maar diep in zijn hart wil hij helemaal niet. Zeker niet als hij plotsklaps een invulling vindt van zijn dagelijkse werk. En daar bedoel ik niet Maureen mee, met wie hij een verhouding begint. Het lot komt hem te hulp. Hij ziet een mogelijkheid om de reis af te blazen. Alleen moet hij April daar nog van overtuigen.
Het verloop van een relatie, gezien vanuit algemeen perspectief waarbij de lezer weet hoe alle partijen zich voelen, is denk ik heel herkenbaar voor velen. Je kunt met iedereen meevoelen, zelfs al keur je hun daden af, het is heel duidelijk waarom ze doen wat ze doen. Tegelijk is het einde onafwendbaar. Zeker als John Givings hun wereld binnendringt. De waarheid blijkt niet gezegd te kunnen worden.
Het is waanzinnig om te lezen hoe de twee tenslotte in een vernietigende strijd terecht komen, de dialogen zijn scherp, het lijkt me een prima uitgangspunt voor die film die er ook is maar die ik nog niet gezien heb.
En... in die film zullen bepaalde stukjes oninteressante informatie ontbreken, want hier en daar is Yates wel erg uitvoerig. Ook duurde het even voor ik echt geboeid was.
ISBN 9789029566940 | Paperback | 323 pagina's | De Arbeiderspers | januari 2009
Voorwoord Thomas Verbogt, Vertaald door Marijke Emeis
© Marjo, 27 oktober 2009
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Revolutionary Road
Eind jaren vijftig, Amerika floreert. Frank en April Wheeler zijn een jong, aantrekkelijk en veelbelovend stel. Ze hebben twee leuke kinderen en wonen in een welvarende buitenwijk ergens in Connecticut. Maar gelukkig, of zelfs maar tevreden, zijn ze niet. Frank heeft een saaie kantoorbaan, April treurt om een gefnuikte carrière als actrice. Ze waren toch voorbestemd om anders te zijn, beter?
In een uiterste poging aan hun gezapige burgerbestaan te ontsnappen besluiten ze naar Frankrijk te gaan. In Europa zullen hun bijzondere gaven zich wel kunnen ontwikkelen, ver van de oppervlakkige consumptie maatschappij die Amerika in hun ogen is. Maar met ontzetting ziet de lezer toe hoe hun relatie verzandt in eindeloos gekibbel en jaloezie, hoe een drama onafwendbaar lijkt. Yate's verhaal is geestig scherp en genadeloos. Hij schetst een fraai tijdsbeeld maar werpt, zo blijkt ruim veertig jaar na de verschijning, een akelige precieze blik vooruit op de manier waarop we nu leven. De stille wanhoop en gefnuikte dromen van de Wheelers zijn vandaag net zo actueel als in 1961 toen het boek voor het eerst verscheen. 'Revolutionary Road' is een roman die je niet meer loslaat, nooit meer.
Mijn mening
In het voorwoord zegt schrijver Thoma Verbogt dat hij ondanks zijn reis veel dacht aan April en Frank, ook als hij niet zat te lezen. Ik dacht niet zo over hen na maar wel over hun herkenbare trekjes. Trekjes die ik soms in mezelf en in anderen zie.
Soms had ik het gevoel de hoofdpersonen te begrijpen maar soms dacht ik ook van “kleine kinderen”. Ze zijn zo ongelukkig met hun alledaagse leventje dat ze hun eigen ramen inslaan. Ze maken over duizend kleine dingen ruzie en op zo’n moment dacht ik dikwijls: “hé, denk er eens aan dat je niet alleen bent! je hebt ook 2 kleine kinderen.” Zoals zij plotseling beslist van in Frankrijk te gaan wonen! Geen woonst, geen baan, niets….. en daarbij houden ze beiden geen rekening met de kinderen. Geen moment! Op een bepaalt moment durft Frank daar een opmerking over te maken en de hel breekt los. Ze kunnen toch niet héél hun leven stopzetten voor hun kinderen??????
Ik vond die mensen egoïstisch, zelfzuchtig... alleen hun ding telde. Soms had ik juist daardoor het gevoel dat wat ik dikwijls voor mezelf gedacht heb echt waar is: de mensen worden onverdraagzamer. Alleen hun eigen ding telt en de rest kan barsten. Er is daarbij wel 1 probleem. Het boek is van begin de jaren ’60, ik ben pas in ’70 geboren en mijn gedachten zijn van anno ’90. Zou het dan toch niet zo recent zijn, dat mensen alleen met zichzelf bezig zijn?
Ik vond het ondanks alles een mooi boek. De moeite van het lezen waard.
ISBN 9029556579 | Gebonden | 323 pagina's | De Arbeiderspers | februari 2003
Vertaling: Marijke Emeis
© Inge, januari 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer: