Richard Yates

Toon alleen recensies op Leestafel van Richard Yates in de categorie:
Richard Yates op internet:
 

Een goede school


In het voorwoord vertelt Richard Yates over zijn ouders die zolang hij zich herinneren kan gescheiden leefden. Het contact met zijn vader, opgeleid tot concertzanger maar handelsreiziger van beroep, verliep moeizaam. Hij en zijn vader wisten nooit wat ze aan elkaar hadden. Zijn moeder, een chaotische beeldhouwster, was favoriet bij Richard Yates. Dankzij haar beeldhouwlessen werd zij uitgenodigd voor het bijwonen van een society huwelijk en daar hoorde ze over de Dorset Academy in Dorset Connecticut.  Dat was de beste school die er bestond, dus dat werd de school waar Richard naartoe werd gestuurd. Vader was het er niet mee eens, maar zoals altijd ging hij akkoord en betaalde...

Deze school, opgericht door een excentrieke dame die het individu voorop stelde, vormt de achtergrond voor dit boek.  Wat Richard Yates vervolgens doet is op een uitstekende manier de sfeer en de eigenlijke onbelangrijke gebeurtenissen vastleggen die op dat moment voor de leerlingen wel belangrijk lijken. Hij registreert het systeem van populariteit onder de jongens. Zoals op elke school voorkomt zijn er de jongens waar iedereen heimelijk bij wilt horen. Zij zijn populair, hebben een bepaalde natuurlijke nonchalance, zien er bijna altijd goed uit of hebben een houding die respect afdwingt.

Terry Flynn is bijvoorbeeld zo'n jongen, evenals Jim Pomeroy en Hugh Britt. Zij zijn de jongens waar de klungelige, klunzige William Grove (alias Richard Yates) tegenop ziet. De jongens stralen een wereldwijsheid uit die hem ontbreekt.  We lezen over Grove's perikelen en de pestereijen op school, die denkelijk op elke school gebeuren. De moeite die hij heeft om zijn draai te vinden en zich staande te houden in het internaat. We lezen over zijn moeite om aansluiting te vinden bij de medebewoners die soms vreemd, soms ongelukkig, soms aardig zijn. Grove heeft het geluk dat hij goed kan schrijven en zodoende in de redactie van de Dorset Chronicle komt. Dit helpt hem om door de moeilijke eerste jaren heen te komen.
We lezen hoe de aanval op Pearl Harbour langzamerhand zijn invloed heeft op het schoolleven. Oudere leerlingen melden zich aan, er ontstaan daardoor lege plekken in de lokalen. En Grove schrijft daarover...

Ook lezen we over de leerkrachten en hun bijnamen. We lezen over de koele kille directeur Knoedlerr die de school langzamerhand naar de afgrond leidt.  We lezen over 'paps' Driscoll, die gek is op zijn werk en het beste met de leerlingen voor heeft. Over Alice Draper de vrouw van de bijna invalide scheikundeleraar die een verhouding heeft met Jean Paul La Prade, de leraar Frans.  Over Edith de knappe dochter van de Engelse leraar waar alle jongen van het internaat een beetje verliefd op zijn. Edith die ook zo graag mee wil doen met de grote mensenwereld, maar die oorlog verandert alles...

Deze roman is niet spannend, er gebeuren geen spectaculaire dingen maar de registratie van de gebeurtenissen is met een goed oog voor detail en karaktereigenschappen geschreven, waardoor het boeiend blijft om te lezen.
Het boek eindigt met een prachtig nawoord, waarin verteld wordt wat er met de leerlingen gebeurde nadat ze de school verlaten hadden. Ook verwijst Yates in dat nawoord naar zijn vader die hij bedankt voor de kans om zijn opleiding bij Dorset Academy te volgen, want daar leerde hij de eerste beginselen van zijn vak.

"Richard Yates werd geboren in Yonkers, New York. Zijn ouders scheidden van elkaar toen hij drie jaar oud was, en de rest van zijn jeugd is hij veelvuldig verhuisd naar verschillende gemeentes. Hij vocht in de Tweede Wereldoorlog in Frankrijk en Duitsland. Midden 1946 keerde hij terug naar New York. Hij werd journalist, speechschrijver en werkte kort als copywriter in de reclame.
Yates debuteerde in 1961 met Revolutionary Road, dat na zijn dood verfilmd zou worden door Sam Mendes. Hoewel zijn debuut lovend werd ontvangen en het genomineerd werd voor de National Book Award, werd het werk van Yates tijdens zijn leven nooit een bestseller. Na zijn dood in 1992 nam de aandacht voor zijn werk toe na een essay over zijn leven in 1999." (bron Wikipedia)


ISBN 9789029589727 | Paperback | 208 pagina's | De Arbeiderspers | januari 2015

© Dettie, 18 mei 2015


Lees de reacties op het forum en/of reageer: