Richard Osinga
Wembley
In het Afrikaanse dorp waar hij woonde wordt hij de hemel ingeprezen, hij moet wel een gouden toekomst tegemoet gaan. Hij is nauwelijks naar school gegaan, meer dan talent voor voetbal heeft hij niet. Zijn schoonvader zorgt ervoor (niet zonder bijbedoelingen, maar dat ontdekt hij later pas) dat hij de kans krijgt om te vertrekken. Wembley verlaat zijn dorp, zijn land, en komt na omzwervingen terecht in Nederland.
Hij weet Amsterdam te bereiken, de stad van Ajax, en bij zijn omzwervingen komt hij een medelander tegen: Leolo. Deze helpt hem aan onderdak, en aan de nodige papieren. Ook zorgt hij ervoor dat een voetbalclub hem aanneemt. Maar het is niet Ajax, het is een amateurclub. En Wembley wordt na verloop van tijd ongeduldig. Wanneer mag hij nu naar Ajax? Wanneer ziet hij centen voor de doelpunten die hij maakt? Leolo zorgt dat hij een baan krijgt, als beenhouwer. Hij moet varkensbuiken uitbenen, hard werk, en nu heeft hij tenminste geld om iets te kunnen kopen.
Maar op het gebied van zijn carrière wordt hij aan het lijntje gehouden. Leolo is steeds minder goed te bereiken.
Op zijn werk ontmoet Wembley nog een medelander. Hij raakt bevriend met hem, maar luistert niet naar zijn waarschuwingen dat Leolo alleen maar misbruik maakt van hem. Dat hij al lang te oud is voor een voetbalcarrière gelooft hij niet. En als hij ontdekt dat deze nieuwe vriend homoseksueel is, laat hij hem meteen links liggen. In Afrika werden homoseksuelen als niet-bestaand beschouwd.
Maar dan krijgt hij een bericht dat zijn leven helemaal zal veranderen.
Dit is een heerlijk boek. Osinga weet je te raken, hij heeft zich volledig verplaatst in de ziel van een asielzoeker en neemt zo ook de Nederlandse samenleving op de hak. Het verhaal over de kipmaaltijd, hilarisch, maar ook confronterend. Wat leven wij hier in Nederland toch eigenlijk in een rare wereld.. .en wij vinden alles heel gewoon.
"geen schaamte. Alles is te zien, vanaf de eerste uren van de dag, als alle kleuren grijs zijn, tot de avond, wanneer achter elk raam het licht van de televisie danst. Niets blijft verborgen. Alles, alles, alles. Geen geheimen- geen tradities, zegt Aboubakari."
"Metalen gebouwen in een lege straat, geen mens of dier te zien, deze wijk is behekst. Alles is levenloos, alles is gesloten. Je kunt nergens naar binnen kijken, nergens ramen. War er de huizen gebeurt mag iedereen zien, maar wat er in de fabrieken plaatsvindt is geheim. Hier wordt de rijkdom gemaakt en het geheim van zijn geld houdt ieder voor zich. Niets krijg je te zien."
“Dromen zijn gevangenissen,” zegt hij, “Ze sluiten je op, ontnemen je het zicht op wat werkelijk belangrijk is. Als je klaar bent met dromen dan kun je beginnen met leven. Je wordt wakker, je staat op, eet en gaat naar je werk. Dat is je leven.”
ISBN 9021476509 | Paperback | 195 pagina's | Querido | 2006
© Marjo, december 2006
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
