Richard Osinga
Bor in Afrika
In Boujouboujou komt hij aan op het vliegveld, en meteen worden hem zijn tassen uit de handen gerukt. Verdwaasd blijft hij om zich heen kijken naar het gekrioel, en hij ziet zijn spullen verdwijnen. Deze houding blijkt typerend: hij is geen daadkrachtig man, laat het leven maar een beetje over zich heenkomen.
Hij wacht op de auto van de ambassade, maar als een man beweert de chauffeur daarvan te zijn, hetgeen duidelijk niet waar is, stapt hij toch in diens auto. Ineens verschijnt alle bagage weer, en behalve een chauffeur blijkt hij ook een tuinman en een zwembadjongen gehuurd te hebben.
Bor maakt kennis met de ambassadeur, die hem vertelt: "niets doet het, alles wat het doet gaat kapot, en alles wat gerepareerd wordt doet het nog steeds niet, of althans niet op de manier die oorspronkelijk de bedoeling was. En de Afrikaan glimlacht: c'est l'Afrique" De ambassadeur heeft de moed (als hij die ooit gehad heeft) verloren. Hij laat Bor het werk doen, maar waarschuwt hem meteen om maar niet te proberen het land of zelfs de stad te bekijken, het heeft geen zin. Bor houdt zich lang aan dit advies, maar maakt wel kennis met een inheemse tovenaar, een inheemse muzikant en een inheemse schone..
Als de ambassadeur bericht ontvangt dat er in het NRC een bericht staat over een overstroming in de Delta, roept hij Bor op het matje: waarom weten wij dit niet? Bor gaat op onderzoek uit, maar niemand weet iets van een overstroming. Hij belt een inheemse journalist en de volgende dag staat er een bericht in de krant. De president van Boujouboujou vraagt wat Holland doet bij een overstroming. "Het leger inzetten? ok.." en in de Delta duikt het leger op. Ook Bor gaat naar het rampgebied, maar wordt er niets wijzer.
Als de ambassadeur van Tsjechië ook nog wapens verkoopt, lijkt de voorspelling van Van Beugel uit te komen, oproer in de Delta. Maar wat is er nu eigenlijk precies aan de hand?
Het is een grappig verhaal met serieuze ondertoon. Osinga heeft het boek gebaseerd op eigen ervaringen en die van ex-collega's, en al is het fictie, het verbaast mij niets dat Osinga zelf, ooit zelf werkzaam in de diplomatie, dat nu niet meer is.
ISBN 902147770X | Paperback | 239 pagina's | Querido | september 2003
© Marjo, april 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer:
Bor in Afrika
Wanneer zijn vriendin hem totaal onverwacht laat zitten besluit de jonge diplomaat Bor de eerste de beste buitenlandse post te nemen die op zijn bureau komt. Slecht voorbereid komt hij aan in het kleine Boujouboujou in Afrika, waar hij Nederland op de hoogte moet houden van de ontwikkelingen.
Bor woont en werkt geïsoleerd op het rijkeluiseiland vlakbij de hoofdstad Boujouville. Zijn leven bestaat voor een groot deel uit feestjes en borrels met andere diplomaten, spelen met de vrienden van de Tsjechische ambassadeur en uitleggen aan iedereen waarom hij de enige diplomaat zonder zwembad is. Tussen de bedrijven door probeert Bor een nieuwe relatie op te bouwen met de donkere Funke, die de onhebbelijke gewoonte heeft te verdwijnen.
Als blijkt dat de Nederlandse media eerder op de hoogte, zijn van een overstroming in een uithoek van het land dan de ambassade, vraagt Bor zich helemaal af wat hij er nog doet. Tegen de instructies van de ambassadeur in gaat Bor toch op reis naar de Delta. Maar wat hij ook ontdekt, het is niet wat hij had verwacht. Boujouboujou geeft zich maar moeilijk prijs.
Met veel flair en gevoel voor humor weet Richard Osinga de Buitenlandse Dienst neer te zetten. Maar Osinga weet aan zijn luchtige stijl overtuigend een serieuze ondertoon te geven.
Mijn mening:
Een tijd geleden had ik de recensie van dit boek gelezen en toen leek het me al een leuk boek, en dat is het ook, een vermakelijk boek.
Bor is een luchthartig figuur, maakt zich over weinig dingen druk, laat alles over zich komen en neemt de dingen zoals ze zijn. Al bij aankomst in Afrika neemt hij bijvoorbeeld voordat hij zijn toekomstige huis gezien heeft een zwembadschoonmaker aan, een kok en een chauffer (allemaal kennissen van elkaar) Als blijkt dat er geen zwembad is dan wordt diegene toch gewoon tuinman. Lekker nuchter dus.
Bor begint heel optimistisch aan zijn baan, wil avonturen beleven maar de ambassadeur wil het liefst zijn rustige leventje houden. Zo gauw Bor een voorstel doet om en gebied te bezoeken wijst de ambassadeur dat wel met een of andere smoes af. Bor probeert op alle mogelijke manieren toch voor elkaar te krijgen dat hij weg mag, maar zo vindingrijk als Bor is in het vinden van aanleidingen om weg te kunnen, zo vindingrijk is de ambassadeur in het afwijzen. Erg grappig!
Om Den Haag tevreden te stellen schrijft Bor codes (soort memo's) en neemt steeds in deze code's op dat er spanningen zijn in Boujouboudou. Hij weet niet welke, vraagt overal in het rond, niemand weet iets, maar moet dit toch steeds vermelden.
Ook blijkt er ergens een overstroming te zijn (meldt Den Haag) maar in het land zelf weten ze nergens van, maar ja toch maar een code schrijven waar dan feitelijk ook niets in staat. Ze krijgen eerder vanuit Den Haag en via CNN te horen wat er in Boujouboujou aan de hand is dan omgekeerd.
Het is erg vermakelijk om te lezen hoe hij zijn dagen eigenlijk met niets vult. Bijv. Bor zoekt maar eens uit hoeveel Nederlanders eigenlijk in Boujouboujou wonen, dat blijken er 10!
Uiteindelijk breekt er toch een revolutie uit maar dan nog merken Bor en de ambassadeur er weing van. De ambassadeur vertrekt echter wel onmiddellijk naar Nederland en laat de boel gauw over aan Bor, maar Bor wacht met spanning het verdere verloop af, wat minder vrolijk is dan Bor voorzien had.
ISBN 902147770X | Paperback | 239 pagina's | Querido | september 2003
© Dettie, april 2005
Lees de reacties op het forum en/of reageer: